บทที่ 183 อุ้มจนติดแล้ว

นานาทานอยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่าอึดอัดมาก แล้วหาเรื่องพูด คุยกับเขา “ ก่อนหน้านี้ นายบอกว่านายคบกับนารามาห้า ปี แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะอะไรหรอ ? หากนายไม่ชอบ เธอ ทําไมยังจะคบกับเธอห้าปี ? ”

ตะเกียบของทิวค้างอยู่กลางอากาศ เงยหน้าขึ้นมอง เธอ “ เธอไม่เชื่อฉัน ? ”

“ ฉันก็แค่สงสัย ทำไมนายถึงมาถึงขั้นที่จะหมั้นกับ

นารา ”

* ก่อนจะหมั้นกันหนึ่งเดือน ย่าของฉันเป็นโรคร้าย เร่งให้ฉันแต่งงานโดยที่ไม่ยอมรักษา

“ ดังนั้น เพื่อให้ย่าของนายมีความสุข นายเลยหมั้น กับนาราหรอ ? ”

* ก่อนหน้านี้ที่เธอจะปรากฏตัว ฉันไม่สนใจผู้หญิง ฉันไม่ให้ความสำคัญกับการแต่งงาน หากแต่งงาน สามารถทำให้ครอบครัวของฉันมีความสุข ก็แค่มีผู้หญิง คนหนึ่งเพิ่มขึ้นมาแค่คนเดียวในชีวิต ฉันก็ไม่ถืออะไร

นานามองเขาอย่างไม่เข้าใจสักนิด “ เมื่อก่อน นาย เคยได้รับบาดเจ็บจากความรักมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย! เลย ทําให้นายหัวใจด้านชากับความรัก
ทิวถลึงตาใส่เธอ “ อย่าพูดมั่ว” นานาเบะปาก สําหรับนายแล้ว แค่ต้องการผู้หญิงคนหนึ่งก็พอแล้ว ไม่ ว่าจะรักหรือไม่รักเธอ แค่มีผลประโยชน์ต่อนาย นายก็จะ แต่งงานกับเธอ นาราเป็นคนที่นายเตรียมจะแต่งงานด้วย เพื่อให้ย่าและคนในครอบครัวนายมีความสุข ตอนนี้ นายก พูดว่าจะแต่งงานกับฉัน ตอนนี้ฉันเป็นคนที่มีผลประโยชน์ ต่อนายแล้วนี่ »

ทิวไม่ชอบคำพูดนี้ แต่เธอพูดความในใจเมื่อก่อนของ เขาที่มีต่อนาราได้ถูกต้อง แต่ว่าประโยคด้านหลังนี้เขาไม่ ชอบฟัง

“ หากเธอชอบเปรียบตัวเองเหมือนกับสินค้า ฉันก็ไม่ ว่าอะไร ไม่เลว ผลประโยชน์ของเธอดีกว่านารา ทิวเอ่ย เสียงเย็น

นานาสะอีกไปเลย แก้มแดงอ่อนๆ “ ฉันไม่ใช่สินค้า

สักหน่อย ! ”

“ ไม่ว่ายังไง เธอแค่รู้ไว้ว่า ฉันกับนาราไม่มีความ สัมพันธ์อะไรกันก็พอ ฉันไม่หวังให้เธอเข้าใจผิดอะไร

“ งั้นก็เสียดายแทนนายมากเลย นาราหน้าตาไม่เลว ตอนที่พวกนายคบหากัน น่าจะหาเศษหาเลยจากเธอนะ “นานาเอ่ยอย่างทะเล้น
ใบหน้าของทิวเรียบขึ้นมาทันที “ เธอคิดว่าฉันขาดผู้ หญิง ? ”

“นายไม่ขาดอยู่แล้ว ดังนั้น รบกวนนายหาผู้หญิง ที่สนใจนายหาเรื่องอย่างว่าเถอะ ! เราเป็นเพื่อนกันก็ได้ แล้ว” นานามองเขาพร้อมรอยยิ้มทะเล้น

ทิวเกือบจะแพ้ให้เธอแล้ว “ เธอยังพูดอีกคำหนึ่งก็ อย่าทานอีกเลย

นานายังทานไม่อิ่มแลย ! ได้ยินคำพูดของเขา เธอ หุบปากอย่างเชื่อฟังก้มหน้าลงทานเส้นก๋วยเตี๋ยว

หลังจากทานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทิวเก็บถ้ายชาม นานาเดินกะเผลกมาถึงหน้าโซฟา จ้องโทรทัศน์ไว้ อยาก จะดูผู้หญิงเมื่อครู่นี้ต่อ เธอนึกต้องเป็นการเหมือนที่ บังเอิญแน่ !

สถานนีตำรวจ

คุณหนูบ้านสีธะเมื่อก่อน กลับถูกขังอยู่ในคุกเป็น เวลาหนึ่งเดือน ในหนึ่งเดือนมานี้ นาราทานไม่ดีนอนไม่ หลับ ทั่วทั้งร่างมีกลิ่นเหม็นด้วย คนที่ชอบดูแลผิวมากอย่า เธอ ตอนนี้เธอหน้าเหลืองและผอมแห้งไปหมดแล้ว
ตอนที่มิโซะและวัฒมารับเธอ ปวดใจจนจะตายไป นารากอดแม่ไว้ ร้องไห้ออกมาเสียงดัง แต่ผ่านการสั่งสอน ในครั้งนี้แล้ว ในใจของนาราเกลียดนานาจนถึงสุดขีด แต่ เธอไม่กล้าทำเรื่องโง่ๆอีกแล้ว

แม้แต่อยู่บนรถ วัฒเองก็สั่งสอนเธออย่างรุนแรง เขา นึก ทิวเลิกสั่งของจากเขา ต้องเกี่ยวกับเรื่องที่ลูกสาวทำ แน่ ตอนนี้ บ้านสีธะล้มลงมาอยู่ในหลุมแล้ว บริษัทที่วันนี้ จะเปิดใหม่ก็ไม่มีทางเปิดแล้ว

นานานั่งอยู่บนโซฟา ทิวโยนหนังสือเล่มหนึ่งให้เธอ อ่าน นานาหยิบขึ้นมาดู อ่านอยู่ดีๆ จู่ๆกริ่งประตูหน้าบ้านก็ ดังขึ้นมา ทิวทำงานอยู่ในห้องอ่านหนังสือ ไม่ได้ยิน

นานาเดินกะเผลกๆมายังหน้าจอขนาดเล็กหน้าประตู เห็นแต่ผู้หญิงรูปร่างดีแต่งกายแฟชั่นยืนอยู่ เธอพูดอยู่ หน้ากล้องว่า “ ทิว ฉันเอง จูลี่ คุณอยู่บ้านไหมคะ ?

นานามองผู้หญิงในกล้อง ในใจแอบดูถูกผู้ชายบาง คน ยังจะพูดว่าไม่สนใจผู้หญิง ดูสิ ตอนนี้แฟนของเขามา หาถึงบ้านแล้วเนี่ย !

นานาไม่ค่อยอยากจะเปิดประตูมากนัก เธอกำลัง ลังเลอยู่ ด้านหลังมีร่างของทิวเดินมา มองเธอที่ยืนอยู่ หน้ากล้อง เขาเอ่ยพร้อมขมวดคิ้วว่า “ ห้ามเปิดประตู
“ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครอ่ะ ? แฟนเก่าของนาย ? นานาเลิกคิ้วสูงแล้วถาม

* ไม่ใช่ใครทั้งนั้น ” ทิวตอบเสียงเรียบ

“ ไม่ให้เธอเข้ามาจริงๆหรอ ? หากเธอไปแล้ว นาย จะไม่เสียใจทีหลังหรอกนะ!” นานาเงยหน้าขึ้นมองเขา

ทิวเองก็อยู่ใกล้เธออยู่แล้ว และวินาทีต่อมา ร่าง แข็งแกร่งของเขาก็เข้ามาใกล้เธอโดยตรง นานาถอยหลัง แผ่นหลังติดกำแพงทันที กลั้นลมหายใจทันที “ พูดก็พูด ดีๆ นายเข้ามาใกล้ขนาดนี้ทำไม ?

นานา เธอฟังไว้นะ ผู้หญิงที่ฉันอยากได้ในตอนนี้มี แค่เธอคนเดียว ” ทิวเอ่ยชิดหูของเธออย่างหนักแน่น

นานาหลบลมหายใจร้อนของเขา แก้มแดงหูแดงเล็ก น้อย คำพูดของผู้ชายคนนี้ตรงดีจริงๆ

“ ต่อไป ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่มายุ่งกับฉัน เธอก็ห้าม ให้เข้ามาโดยเด็ดขาด

พูดอย่างนี้คือ ผู้หญิงที่นายยุ่งด้วยไม่ใช่แค่คนนี้ คนเดียว ? เฮ้ นึกไม่ถึงว่านายจะหลายใจขนาดนี้ ” นานา เอ่ยอย่างรวดเร็ว
ทิวจ้องเธออย่างเดือดปุดปุด กัดฟันเอ่ยว่า “ แต่ว่า ครั้งแรกของฉัน ถูกเธอแย่งไปจริงๆ

นั่นก็เป็น…เป็นครั้งแรกของฉันนี่ ! ไม่มีใครเสีย เปรียบ ” นานาเถียงด้วยแก้มแดงก่ำ

ทิวมองเธอในระยะใกล้หลายวินาที “ เธอสนใจเรื่อง นี้จริงๆด้วย เราลองทำกันตอนนี้ดูไหม ?

* ไม่…ไม่สนใจ ” ลิ้นของนานาพันกันวุ่นไปหมด พูดให้ตัวเองไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้

ทิวมองจูลี่ที่ยังอยู่หน้าประตูไม่ยอมจากไป เตือนเธอ ด้วยใบหน้าเย็นชาว่า “ ฉันยังมีงาน ทางที่ดีที่สุด เธออย่า เปิดประตู ”

นานาพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ ไม่เปิดประตู

* รอฉันทำงานเสร็จแล้ว กลางวันเราไปทานอาหาร กันข้างนอก “

“ อื้อ ! เลี้ยงข้าวฉันหรอ ?

“ เชื่อฟังหน่อย ถึงจะมีทาน ไม่เชื่อฟัง ก็ทิ้งเธออยู่ ในบ้าน ” ทิวเอ่ยคำพูดขู่เธอ หันหลังกลับจากไป
นานาแลบลิ้น “ รังแกฉันเหมือนกับเด็กหรอ ! ฉัน ไม่ใช่คนที่ถูกขู่จนโตสักหน่อย

เธอมองผู้หญิงที่ยังอยู่หน้าประตูไม่ยอมไปไหน เตรียมจะไม่สนใจ เธอก็ไม่หวังว่าข้างกายของทิวจะมีผู้ หญิงมากมายมาข้องเกี่ยวด้วย เดี๋ยวทำร้ายจิตใจของลูก ทั้งสองคนล่ะ ? ต่อไป ทางที่ดีที่สุด เขาอย่าพาผู้หญิงคน ไหนกลับมาเป็นดีที่สุด

คิดจบ นานากลอกตามองบน ความคิดแบบนี้ ทำไม ถึงทำให้เธอเหมือนกับคนที่ดึงเลย ? ผ่านไปสักพัก จูลี่ที่ อยู่นอกประตู ก็จากไปแล้ว

นานาอ่านหนังสืออ่านถึงสิบเอ็ดโมงครึ่ง ทิวเดินออก มาเขาหยิบกุญแจบนโต๊ะขึ้นมา นานารีบกระโดดไปหา เก็บรองเท้า เธอที่ยืนด้วยขาข้างหนึ่งยืนไม่มั่น เมื่อเธอ กำลังหาอะไรเพื่อจับ ทิวก็มาถึงตัวเธอพอดี

เธอจับเอวของชายหนุ่มไว้ทันที เธออึ้งไปหลาย วินาที มีเสียงหัวเราะน่าฟังถูกส่งมาจากบนศรีษะ “ ฉัน กลายเป็นที่พึ่งของเธอที่ดีที่สุดแล้ว

นานาเลี่ยนจนร่างกระตุก เธอก้มลง เอารองเท้าไว้ ส้นสีขาวออกมาคู่หนึ่ง หลังจากสวมแล้ว ทิวเห็นเธอเดิน กะเผลกๆ ก็ก้มลงแล้วอุ้มเธอขึ้นมาเดินออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ นานามีความรู้สึกที่ไร้เรี่ยวแรง เหมือนกับว่าเขา อุ้มจนติดแล้ว