บทที่ 233 จู่ก็เผยความจริงเมื่อหลายปีก่อนออกมา

ทิวที่นั่งอยู่ข้างๆฟังคำพูดของพ่อแล้ว เขาก็อึ้งไป หลายวินาที เขาขมวดคิ้วมุ่นแล้วเอ่ยว่า “ สามารถสูบของ ผมมากหน่อยได้ครับ ผมยังอายุน้อย สามารถรับได้ครับ

ต่อมา ก็เป็นเวลาของสองพ่อลูกที่บริจาคเลือด เลือด ที่พวกเขาบริจาคทำให้ฟิวที่อยู่ในห้องคนไข้อาการมั่นคง

นานานั่งอยู่ข้างๆคุณหญิงดวงใจ มองคุณหญิงที่อ่อน หวานคนนี้ นึกไม่ถึงว่าเธอจะเป็นมือที่สาม ปีนั้นอาจจะเกิด เรื่องอะไรบางอย่างก็ได้ แต่ที่โชคดีคือ เธอไม่เคยรบกวน ชีวิตของคุณหญิงเกรซมาก่อน

หลังจากที่พงศ์บริจาคเลือดแล้ว เพราะอายุมากเขา นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงหน้า สีหน้ามีความสับสนและไม่เข้าใจ สถานการณ์อย่างนี้จู่ๆเขาก็รู้ว่าตัวเองมีลูกชายเพิ่มขึ้นมา อีกคน นี่เป็นเรื่องที่เขารับมือไม่ไหวจริงๆ

จู่ๆคุณหญิงดวงใจก็มองเขาอย่างรู้สึกผิดพร้อมกับ นํ้าตาที่คลอหน่วย ขอโทษอย่างรู้สึกผิดว่า “ ขอโทษนะ คะ ! »

บนใบหน้าของพงศ์มีความเจ็บปวดผ่านวูบไป เขา สายศรีษะ ถอนหายใจออกมาอย่างเจ็บปวด “ ทำไมคุณ ถึงไม่บอกผมเรื่องนี้ทิวที่เพิ่งนั่งลง ก็ได้ยินบทสทนาของพ่อและคุณผู้ หญิงคนนี้ เขาที่เป็นคนฉลาดอยู่แล้ว จู่ๆใบหน้าหล่อ เปลี่ยนสีทันที เขามองพ่อแล้วมองหญิงวัยกลางคนที่ไม่ เคยพบหน้ามาก่อนคนนี้ ในดวงตามีความตกตะลึงปรากฏ ออกมา

นานาเองก็รีบมองทิว เธอนึกไม่ถึงว่าพงศ์จะรัฐานะ ของฟิวแล้ว เธอในตอนนี้ เป็นห่วงมากที่สุดก็คืออารมณ์ ของทิวแล้ว

“ พ่อครับ นี่เป็นเรื่องอะไรกันครับ ? ” น้ำเสียงของ ทิวเย็นเฉียบทันที

“ นี่เป็นความผิดที่พ่อพลาดไปเมื่อตอนที่พ่อยังอายุ น้อย ความผิดที่ไม่เคยบอกกับแม่ของนาย ” ดวงตาของ พงศ์แดงก่ำ รู้สึกผิดและโทษตัวเอง ต่อหน้าคำถามของ ลูกชาย เขาก็ได้แต่พูดความจริงและยอมรับผิด

สีหน้าของทิวไม่น่ามองทันที คุณหญิงดวงใจที่อยู่ ข้างๆ หันไปขอโทษเขา “ ขอโทษนะคะ ไม่ใช่ความผิด ของพ่อคุณ เป็นความผิดของฉันค่ะ ! ปีนั้นดิฉันอายุน้อย เกินไป ฉันขอโทษคุณและแม่ของคุณ

ทิวลุกขึ้นยืนทันทีอย่างโมโห “ ดังนั้น ผู้ชายที่นอน อยู่ข้างใน เป็นน้องชายพ่อเดียวกันแต่คนละแม่ของผมหรอครับ ? ”

เขามองพ่ออย่างดุดัน พงศ์พยักหน้าอย่างยอมรับ ใน ดวงตามีแต่ความรู้สึกผิดและโทษตัวเอง “ ขอโทษ ทิว พ่อทําผิดต่อแม่ของนาย

“ หลายปีก่อน ดิฉันกับพ่อของคุณรู้จักกันในคลับ พ่อ ของคุณเมาเขาไม่รู้อะไร ไม่โทษเขา ” คุณหญิงดวงใจรีบ อธิบายอย่างร้อนใจ “ คุณจะเกลียดก็เกลียดฉันเถอะค่ะ !

“ แม่ของผมก็รู้เรื่องนี้ ? ” ทิวในตอนนี้จ้องมองหญิง วัยกลางคนนี้อย่างโมโห

“ ไม่…เธอไม่รู้ คืนนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย และไม่ได้พบกันอีกด้วย จนถึงตอนนี้ ” คุณหญิงดวงใจ รู้สึกผิดมาก เรื่องนี้เธอมีชีวิตอยู่ในความรู้สึกผิดมาโดย ตลอด

” ขอโทษครับ เป็นความผิดของผมเอง ! ผมคิดว่า คุณเป็นภรรยาของผม แล้วทำร้ายคุณ ” ตอนนั้นพงศ์เมา แต่กลับจำได้อย่างแม่นยำว่าตอนนั้นเขากับภรรยาทะเลาะ กัน การจากไปของเธอทำให้เขาไปดื่มสุราให้เมา ดังนั้นจึง คิดว่าหญิงสาวคนนั้นที่ส่งเขากลับห้องเป็นภรรยาของเขา
ทิวมองสีหน้ารู้สึกผิดที่โทษตัวเองของพ่อ เป็นผู้ชาย ด้วยกัน เขาสามารถเข้าใจผู้ชายคนหนึ่งที่เมาสุรา ไม่ว่าจะ เกิดเรื่องอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับความรู้สึก แค่อาการชั่ววูบ แต่ ขณะนี้ เขาไม่สามารถสงบใจได้

จู่ๆสายตาของเขาก็มองไปยังนานาที่อยู่ข้างๆ เขาตก ตะลึงเล็กน้อย “ เธอรู้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขาตั้ง นานแล้วใช่ไหม ?

นานากลัวสบสายตาของเขา แต่เธอก็พยักหน้า ยอมรับ “ ใช่ ฉันรู้

จู่หัวใจของทิวก็ปวดหนึบ เขาเดินจากไปก้าวใหญ่ ด้านหลัง นานาตามออกมา “ ทิว ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่ จะไม่บอกนาย…ขอโทษ…”

ทิวเดินออกมานอกประตูก่อน เขาเดินเข้าไปในความ มีด ด้านหลังเขา นานาตามออกมาอย่างเป็นห่วง เธอรีบ เกินไป เธอไม่รู้ว่ายังมีบันไดอยู่ เท้าของเธอก้าวไปข้าง หน้าเหยียบโดนอากาศ เธอร้องออกมาอย่างตกใจ “ กรี๊ด…”

จากนั้นเธอก็กลิ้งลงมาจากบันได้ห้าขั้น

ทิวที่ออกมาเพราะโมโหได้ยินเสียงร้องอย่างตกใจจากด้านหลัง เมื่อเขาหันหลังกลับมาก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่าง ของนานากลิ้งลงมาแล้ว

* นานา ! ” ทิวเดินเข้าไปหาเธอ ดึงหญิงสาวที่กลิ้ง ตกลงมาเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอด หน้าผากของนานาปูด ปูนเป็นสีแดง และขาแพลงทำให้สีหน้าของเธอซีดเซียว แต่เธอไม่สนใจความเจ็บ กอดคอของเขาไว้แน่น “ ขอโทษ…ขอโทษ !

ทิวถอนหายใจออกมา “ คำพูดนี้ไม่ใช่เธอที่จะมาบ อกกับฉัน เธอก็แค่ไม่บอกฉัน ไม่เกี่ยวกับเธอ

“ ฉันรู้ว่าเวลานี้ นายต้องเกลียดฟิวมากแน่ แต่ ฉัน หวังว่านายจะสงบใจลงมา ” นานาไม่หวังจริงๆว่าในใจ ของเขาจะมีความเกลียดชังอยู่ เพราะเธอรักเขาและปวด ใจเขา

ทิวอุ้มเธอขึ้นมา ถามอย่างเป็นห่วงว่า “ ได้รับบาด เจ็บที่ไหน ? ”

นานาไม่อยากให้เวลานี้ก็ยังทำให้เขาเป็นห่วงอยู่ เลยกลั้นความเจ็บตรงขาที่บวมไว้แล้วส่ายหน้า “ แค่ กระแทกกับหน้าผากเอง ไม่เจ็บ ! ”

“ ยัยบ๊อง ! ” ทิวว่าเธอเสียงเบา “ ทำไมถึงไม่มองทาง ๆ หือ ? ”

พูดจบ ก็อุ้มเธอเดินไปยังเก้าอี้นั่งพักที่อยู่ข้างๆแล้ว นั่งลง สํารวจบาดแผลบนหน้าผากของเธออย่างละเอียด ดวงตากลมใสของนานามองเขาอยู่อย่างนี้ อยากจะกลาย เป็นแสงสว่างส่องความเกลียดชังในใจของเขาให้หายไป

ทิวมองท่าทางของเธอแบบนี้ ได้แต่ลูบศรีษะของเธอ พร้อมเอ่ยว่า “ ตอนนี้ บอกสิ่งที่เธอรู้กับให้ฉันทั้งหมด! ในเมื่อเกิดขึ้นแล้ว ฉันจะลองยอมรับเรื่องนี้

ทิวเองก็ไม่ใช่คนที่ใจแคบ และคนที่ทําผิดคือพ่อ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาก็ทำผิดอย่างนี้ สำคัญที่สุดก็คือ หวัง ว่าเรื่องนี้แม่จะไม่รู้

“ ฟิวรู้ตั้งนานแล้วว่าพ่อของนายเป็นพ่อแท้ๆของเขา แต่เขาไม่มีความกล้าที่จะมาทำความรู้จักกับพวกนาย เมื่อ ครู่นี้ที่มองเห็นแม่ของเขา ฉันคิดว่า น่าจะต้องเป็นแม่ของ เขาที่สั่งเขามาโดยตลอดว่าห้ามรบกวนพวกนาย! ดัง นั้น เขาจึงเก็บความลับนี้ไว้ไม่พูดออกมา แต่ฉันรู้ว่าเขา ต้องการมีพ่อคนหนึ่งมาก ก็เหมือนกับลูกๆหลังจากที่รู้ถึง การมีตัวตนของนาย แล้วไปตามหานายโดยไม่สนใจอะไร นานาพูดจบ ถอนหายใจออกมาเบาๆ “ วันนี้ฉันเจอเขา (( เขาบอกกับฉันว่า ไปรู้จักกับพ่อหรือไม่นั้น เขาเลือกที่จะ มองฟ้า หากฟ้าให้โอกาสกับเขา เขาก็จะไปหาเขา หาฟ้าไม่ให้โอกาสเขา เขาก็ไม่ไปหา จากนั้นกลางคืนเขาก็ ประสบอุบัติเหต ฉันไม่รู้ว่านี่จะเป็นโอกาสที่ฟ้าให้เขาหรือ เปล่า ”

ทวขวาดคิ้วมุ่น คนที่แย่งผู้หญิงกับเขามาโดยตลอด กลับเป็นน้องชายพ่อเดียวกันแต่คนละแม่ ความรู้สึกนี้ยุ่ง ใหญิงจนทำให้เขาแน่นหน้าอก “ ขอร้องนายอย่าเกลียด เขานะ ได้ไหม ? เขาเองก็มาที่โลกใบนี้โดยที่ไม่เกี่ยว อะไรกับเขา เขาเป็นคนๆหนึ่งที่น่าสงสาร นานาเอ่ย เสียงเบา