บทที่ 96 เธอไม่อยากแต่งงาน

ทิวมองตามเงาของเธอ เขายิ้มพลางแบ่งน่องไก่ให้ แก่เด็กชายทั้งสองเพื่อเป็นรางวัล

สองแสบกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ขณะเดียวกันยังแอบ

ส่งยิ้มขึ้นมาด้วย

ดูเหมือนทั้งสองยังให้กำลังมาและแด๊ดดี้ เพื่อให้มา มี้และแด๊ดดี้มีกำลังใจเพิ่มขึ้น ให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ด้วยดี

เมื่อนานากลับมาถึงห้อง เธอก็มีความกังวลขึ้นมา เดิมทีเธอและทิวก็อยู่ร่วมกันอย่างสันติ ไม่ก้าวก่ายเรื่อง ส่วนตัวของกันและกัน แต่ว่า ทำไมอยู่ๆผู้ชายคนนี้ถึงบอก ว่าอยากแต่งงานกับเธอล่ะ

ครั้งนี้มันทำให้รู้สึกกดดันไปโดยปริยาย ถึงแม้ว่าใน ใจเธอจะแน่วแน่แค่ไหน ที่จะไม่แต่งงานกับเขาเป็นอัน

ขาด

ทั้งชีวิตเธอก็ไม่เคยคิดอยากจะแต่งงาน

คืนนี้ พวกเด็กๆไปนอนที่ห้องเด็ก เมื่อนานาเข้ามายัง ห้องนอนสิ่งแรกที่เธอทำก็คือล็อคห้อง เธอยังไม่อยากให้ เขาเข้ามาให้ห้องตอนนี้

ทิวกำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน เขายกเลิกการเดินทางขอเที่ยงวันพรุ่งนี้ไปแล้ว เพราะพรุ่งนี้เขาจะเข้าไปยัง

ตระกูลพาทิศ เขาจะสะสางเรื่องที่มันเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ให้ เรียบร้อย

ต่อจากนี้ไปเขาไม่อยากพบเจอคนในตระกูลสีธะอีก แล้ว วัฒบอกเขาถึงแผนการเมื่อห้าปีที่แล้วทั้งหมด เรื่องนี้ ต้องเอาไปพูดกับคนที่บ้าน แล้วยังมีนาราอีก

ถึงแม้เธอจะไม่แคร์ แต่เขาแคร์

รุ่งสาง

นานากำลังนอนหลับอยู่ ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ ข้างๆเตียงนอนก็ดังขึ้น หยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นฟิวนั่นเองที่

โทรเข้ามา

“ฮัลโหล…” เธอรับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

นานา วันนี้ฉันมีงาน รีบมาที่บ้านฉันก่อนเก้าโมง

นะ” ฟิวสั่ง

“โอเค เก้าโมงนะ” นานายังคงสะลึมสะลือ เธอยัง คิดในใจ ฟิวเป็นคนที่ขี้เกียจมาก แต่ทำไมถึงโทรมาหาเธอ ตอนเช้าแทบทุกครั้ง
ไม่มีตรรกะเลย

ปกตินาฬิกาปลุกของนานาจะปลุกตอนเจ็ดโมงครึ่ง เลยจำใจต้องหลุดจากฝันหวาน ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรง ฟัน

ตอนนี้ทิวตื่นแล้ว เขากำลังยืนอยู่ตรงระเบียงของ ห้องนอนใหญ่ และกำลังต่อสายหาวัฒ

“ว่าไง เจ้าทิว มีเรื่องอะไรล่ะ

เที่ยงนี้คุณลุงว่างไหมครับ ผมอยากจะเชิญคุณลุง กับครอบครัวมาที่บ้าน

“พอดีเลย พวกเรากำลังคิดว่าจะไปไหว้คุณนาย ใหญ่บ้านพาทิศพอดี จะไปคุยเรื่องงานแต่งของพวกเธอ

ทิวยิ้ม “ โอเคครับ

“พวกเราคงไปถึงเร็วหน่อย” วัฒไม่สามารถทราบ ถึงอารมณ์ข้างในของเขาได้เลย แต่กลับคิดว่าทิวกำลังรอ คอยพวกเขาอยู่

นานาเข้ามายังห้องนอนของสองแสบ เธอพาเด็กๆ แปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้า เวลาผ่านไปจนถึงเจ็ดโมงห้าสิบ พวกเขาก็ลงมาข้างล่าง
ร่างสูงโปร่งของทิวค่อยๆเดินลงมา

นานาหันมาพูดกับทิว “ นายไปส่งสองแสบที่

โรงเรียนนะ ฉันมีงานต้องทำ

ทิวแสดงสีหน้าจริงจังขึ้น “วันนี้เธอไปบอกพวกเขา

เลยนะว่าจะลาออก”

“ฉันไม่ออก ฉันจะทำงานต่อไป” นานาพูดด้วยน้ำ

เสียงหนักแน่น

ชีวิตเธอเธอรับผิดชอบเองได้ เขาไม่มีสิทธิ์มา

ก้าวก่าย

สองแสบได้แต่มองตาปริบๆ บางครั้งก็จนปัญญา มา กับแด๊ดดี้ดูเหมือนจะชอบทะเลาะกันจัง มันเป็นยังไงนะ

พูดจบ นานาก็ส่งยิ้มอันอบอุ่นและหอมสองแสบไป คนละหนึ่งฟอด “ โอเค ไปโรงเรียนต้องว่านอนสอนง่าย นะครับ มามไปทำงานแล้ว

“บ๊ายบายครับมามี่” สองแสบโบกมือให้เธอ

นานาก็หันมาโบกมือแล้วส่งยิ้มกลับมา เธอไม่ได้ สนใจทิวที่ยืนอยู่ข้างๆเลย

ไม่ช้านานาก็มาถึงหน้าบ้านของฟิว กดกริ่งหน้าประตู ไม่นาน ประตูเล็กๆก็เปิดออกให้เธอเข้าไป

ระหว่างเดินเข้ามา เธอก็นึกไปด้วยว่าวันนี้ฟิวมีงาน

อะไรให้ทํานะ?

เมื่อเข้ามายังห้องรับแขก ก็พบกับฟิวที่ยังหลับตา พริ้มใส่ชุดนอนอยู่บนโซฟา

นานารู้สึกโกรธเล็กน้อย อยู่ๆก็ปลุกเธอขึ้นมาทั้งๆที่

กำลังนอน

“นี่ ฟิว ตื่นได้แล้ว” นานายื่นมือออกไปตบๆที่ หน้าอกของเขา

ฟิวพลิกตัวเปิดตาขึ้น ตาสีน้ำตาลแดงที่น่าหลงใหล สบตาของนานา

นานาจ้องมองเขาอย่างละเอียด และถามด้วยความ แปลกใจ “ นายไม่ได้ตาสีดำเหรอ นายเป็นลูกครึ่งเหรอ เนี่ย”

“ธรรมชาติน่ะ”ทิวกระพริบตา สีตาของเขามันมี ความเป็นต่างชาติ แต่ว่าไม่ส่งผลต่อวิสัยทัศน์ของเขา

แน่นอนแน่นอน

“ดูดีและดูพิเศษมากเลย” นานาเอ่ยชมอย่างอิจฉา ที่ต่างประเทศเธอพบเห็นเด็กๆลูกครึ่งที่น่ารักเต็มไปหมด

“ตามฉันขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า

“ห้ะ”

“ห้ะอะไรของเธอ นักออกแบบของฉัน” ทิวเน้นย้ำ

ถึงอาชีพของเธอ

นานาจึงนึกขึ้นได้ ตัวเธอยังคงทำอาชีพแบบนี้ จึง จำเป็นต้องตามเขาขึ้นไปชั้นบน เมื่อฟิวเปิดห้องแต่งตัว เธอยืนงงสักครู่ เบื้องหน้าเป็นห้องแต่งตัวที่ใหญ่มาก

เมื่อฟิวกดเปิดไฟในห้อง ตู้กระจกขนาดใหญ่ก็ปราก ฎขึ้น ข้างในมีทั้งนาฬิกาอัญมณีล้ำค่าและแว่นตาหลาก หลายแบบ

นานาได้แต่ยิ้มแห้ง “ฉันแต่งตัวผู้ชายไม่ค่อยเป็น คุณแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยเลือกชุด

“งั้นช่างมัน ฉันทำเอง เธอก็แค่ยืนมองก็พอ” พูด จบ เขาก็ถอดชุดนอนที่กำลังสวมอยู่ออก ทันใดนั้นภาพที่ ปรากฏตรงหน้าบาบาจึงมีแต่กรมอเมร็อ
นานารีบหลับตาหันหลังหนีทันที “นี่คุณ…คุณเลือก เองเถอะ ฉันไม่ดูแล้ว

พูดจบ เธอก็เดินหน้าแดงลงมาจากชั้นบนทันที

ไม่นาน ทิวก็ลงมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวสวมทับด้วย สูทเนื้อดีสีฟ้าอ่อน พร้อมกับกางเกงสแล็ค สวมรองเท้า หนังแวววับ เอาเข้าจริงๆผู้ชายคนนี้ดูเข้ากับสูททุกสีเลย แถมยังสามารถทำให้คนละลายได้อีกด้วย

คนก็หล่อ เสื้อผ้าก็ดี มันชั่งเข้ากันมากๆ

“มาทำผมให้ฉันหน่อย” ฟิวนั่งรอเธอทำผมอยู่บน

โซฟา

นานาทำงานที่ร้านเวดดิ้งตั้งนาน แค่ผมก็คงทำได้

นานาเริ่มใช้เจลแต่งผมให้เขา ไม่นานก็ออกมาเป็น

ทรงผมที่หล่อมากๆ

เข้ากับความหล่อของเขามากจริงๆ คนต้องหลงเขา

แน่นอน

หลังจากที่ฟิวส่องกระจกดูทรงผมแล้วก็ค่อนข้างพอใจ นานาจึงถามขึ้น “จะแต่งหน้ามั้ย”

ผิวพรรณของเขาดีมาก แค่สวมสูทก็หล่อมากๆแล้ว จริงๆไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรอีกก็ได้

“เขียนคิ้วฉันให้เข้มกว่านี้หน่อย” ฟิวบอก

นานารีบเขียนคิ้วให้เขาทันที จากนั้นเธอยิ้มแล้วถาม ว่า “ ให้ฉันเขียนอายไลเนอร์ด้วยไหม

“เธอจะให้ฉันเป็นตุ๊ดหรือไง”

“ไม่ใช่สักหน่อย ตอนนี้พวกดาราดังๆเขาไม่ได้แต่ง หน้ากันแบบนี้เหรอ” พูดจบ เธอก็หันไปสบตากับเขา ดวงตาของเขาสวยมากๆ เหมือนขีดอินไลเนอร์ไว้เลย แต่ ถึงไม่วาดยังไง ตาคู่นี้ก็สามารถทำให้คนหลงใหลได้อยู่ดี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ