บทที่ 22 ฐานะของลูกสาวนอกสมรส

สุดท้าย เขาก็ได้ตามสืบหาผู้หญิงที่อยู่ในรูปใบนั้น เธอคือลูกสาวนอกสมรสของบ้านสีธะ มีชื่อว่านานา

แล้วเขาก็ได้รู้ว่าในคืนนั้นคนของบ้านสีธะได้วางแผน ทุกอย่างเอาไว้ ส่วนเรื่องที่ทำไมนานาถึงเข้ามาที่ห้องของ เขา แล้วมองครั้งแรกให้กับเขานั้น เขาก็ไม่อยากจะรู้ด้วย หรอก อย่างไรก็ตาม ห้าปีที่ผ่านมานี้ นาราได้ทำทุกวิถีทาง เพื่อต้องการเข้าใกล้ตีสนิทเขา แต่ก็ถูกเขาปฏิเสธไปทุก ครั้ง

จนกระทั่งวันนี้ที่เขาเห็นนานาปรากฏตัวขึ้นในงาน เลี้ยง แล้วยังพาเด็กน้อยสองคนมาด้วย เขาถึงได้รู้ว่าเมื่อ ห้าปีก่อนในคืนนั้น นอกจากจะเป็นค่ำคืนที่แสนงดงามที่ ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจไปทั้งร่างกายและหัวใจแล้ว เขายัง ได้เพาะเมล็ดพันธุ์ของเขาไว้ในตัวของเธออีกด้วย

นี่เป็นเรื่องที่ทำให้ตื่นเต้นและดีใจอย่างที่ไม่ได้คาด

คิดมาก่อนเลย

“แม่ครับ ที่แม่พูดมาทั้งหมดนี้คือสิ่งนาราบอกแม่มา ใช่ไหมครับ?” ทิวหรี่ตาลงแล้วเอ่ยถามเธอ

“ก็ใช่น่ะสิ! นาราเธอร้องไห้จนน้ำตาท่วมเลยนะ ลูก ไปบอกเลิกงานแต่งงานในพิธีงานหมั้นแบบนั้น มีผู้หญิง คนไหนบ้างล่ะที่จะไม่เสียใจ? ลูกไปปลอบใจเธอดี ๆ เลยนะ”

“ทิว แกวางแผนจะทำอย่างไรกับเด็ก ๆ ?” พงศ์ถาม

ด้วยความสงสัย

“แน่นอนว่าจะต้องให้พวกเขามาอยู่กับผมครับ”

“แล้วนานาล่ะ? ลูกก็จะให้เธอมาอยู่กับลูกด้วยเห รอ?” เกรซรีบถามด้วยความกังวล เธอยอมรับเด็ก ๆ ด้วย ความยินดี แต่ว่าผู้หญิงคนนี้เธอจะไม่มีทางยอมรับอย่าง เด็ดขาดเลย

ทิวพูดอย่างใจเย็นว่า “เด็กๆ ห่างจากเธอไม่ได้ หรอกครับ ดังนั้นเธอก็ต้องมาอยู่กับผมและพวกลูก ๆ ด้วย ครับ”

เกรซส่งเสียง เฮอะ ออกมาอย่างไม่พอใจ “เรื่อง นี้มันจะเป็นแค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ ต่อไปพวกเราค่อย ๆ ทำให้เด็ก ๆ ปรับตัวมาอยู่กับพวกเรา แล้วอีกอย่าง การ หมั้นหมายของลูกและนารายังคงเป็นผลอยู่นะ! นานาเธอ เป็นน้องสาวแท้ๆ ต่างแม่ของนารา ถ้าให้เธอเข้ามาอยู่ใน บ้านของลูก มันจะเหมาะสมเหรอ?”

พงศ์เห็นด้วยกับเธอ “แม่ของแกพูดถูก ฐานะของ เธอไม่สมควรมาอยู่กับลูกได้หรอก ให้เธอย้ายออกไป”
“ถ้าเธอย้ายออกไป เด็ก ๆ ก็จะต้องตามเธอไปด้วย น่ะครับ พ่อครับ แม่ครับ พ่อกับแม่ช่วยคำนึงถึงพวกเด็ก ๆ หน่อยได้ไหมครับ พวกเขาเพิ่งจะได้รู้ว่ามีพ่ออย่างผม อยู่ทิวขมวดคิ้วแล้วพูดต่อว่า “อย่างน้อยก็ไม่ควรให้ผม แยกกับเด็ก ๆ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเจอกันแบบนี้ใช่ไหมล่ะครับ!

นั่นทำให้คู่สองสามีภรรยาถึงกับลำบากใจ ตระกูลพา ทิศของพวกเขายินดียอมรับหลานทั้งสองแน่นอนอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างเด็กของตระกูลพาทิศจะยอมให้ผู้หญิงคน อื่นมาดูเลี้ยงดูได้อย่างไรกัน? ถ้าเด็ก ๆ มีความฉลาดหลัก แหลมเพียงพอ ก็อาจจะได้สืบทอดบริษัทต่อไปในอนาคต ได้

นานาเป็นคนจิตใจไม่บริสุทธิ์อยู่แต่แรกแล้ว ถ้าเกิด ว่าต่อไปในอนาคตทรัพย์สมบัติมากมายของวงศ์ตระกูลจะ ต้องตกเป็นของคนอื่นล่ะ? เพราะฉะนั้นการแยกเธอออก จากเด็ก ๆ เป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องจัดการ

“พ่อกับแม่กลับไปก่อนเถอะครับ รออีกสักสองสาม วัน ผมจะพาเด็ก ๆ ไปหาคุณย่าเอง พ่อกับแม่ช่วยผมพูด กับคุณย่าด้วยนะครับ อย่าให้ท่านโกรธไปเลย”

แล้วเกรซก็ส่งเสียง เฮอะ ออกมาในทันใด “ทำไม? แม่เจอแม่ของเด็ก ๆ ไม่ได้เลยหรือไง? ไม่รู้แหละ วันนี้แม่

กับพ่อจะอยู่ทานมื้อค่ำที่นี่ก่อนแล้วค่อยกลับ”
“แม่ครับ อย่าทำให้เธอลำบากใจเลยจะได้ไหมครับ ทิวรู้ทันความคิดของแม่

นาราพูดใส่ร้ายนานาอย่างเสีย ๆ หาย ๆ ให้พ่อกับแม่ ฟังแบบนี้ ตอนนี้พวกท่านก็คงรู้สึกไม่ชอบเธอ และแม่จะ ต้องพยายามกดดันเธออย่างแน่นอน

“ทำไมล่ะ? แม่นานานมีดีอะไรนักหนา ถึงทำให้ลูก ต้องออกมาปกป้องเธอออกหน้าออกตาขนาดนี้? ห้าปีที่ แล้ว เธอได้ทำเรื่องแบบนั้นไป ลูกยังไม่เกลียดเธออีกเห รอ?” เกรซหงุดหงิดที่เห็นลูกชายของตนมีท่าทีที่อยากจะ ปกป้องนานา

เมื่อได้ยินดังนั้นทิวก็สำลักหัวเราะออกมา เขาหันไป มองแม่ของเขา “แม่ครับ ต่อให้เมื่อห้าปีที่แล้วเธอบุกเข้า มานอนกับผม แต่ลูกชายของแม่ก็ไม่ได้เสียเปรียบอะไรนี่ ครับ!?

สีหน้าของพงศ์เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขาพูดออกมา อย่างไม่พอใจ “แกพูดอะไรแบบนั้น”

“โอเคครับ พ่อกับแม่กลับไปก่อนเถอะ! พวกเด็ก ๆ เพิ่งจะได้รู้จักกับผม พ่อกับแม่อย่าเพิ่งทำให้มันวุ่นวายเลย นะครับ” ทิวพูดจบก็โอบพ่อกับแม่แล้วดันพวกเขาไปที่รถ เปิดประตูเชิญให้พวกเขาเข้าไปนั่ง
ในตอนที่เกรซกำลังจะเข้าไปนั่ง เธอก็ไม่ลืมที่จะตัก เตือนลูกชายอีกครั้ง “ทิว แม่มีเรื่องที่จะต้องพูดให้ลูกรู้เอา ไว้ก่อน ลูกอย่าถูกแม่นานาเธอโปรยเสน่ห์หลอกลูกเอาได้ ล่ะ ลูกต้องระวังเธอไว้ให้มาก ๆ นะ เข้าใจไหม”

“แม่ครับ เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น เอง ไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นหรอกครับทิวพูดปลอบแล้ว โบกมือให้พวกเขากลับไปก่อน

แล้วรถของพงศ์และเกรซก็ค่อย ๆ แล่นจากไป