บทที่ 83 ราตรีกับเขา

พริบตาเดียว ห้องประชุมที่กว้างใหญ่ก็เหลือเพียงแค่ ฟิว พี่เหมย และนานา

ฟิวปิดเกมลงแล้วเงยหน้าขึ้นมามองนานา “ที่พี่เหม ยพูดเมื่อสักครู่นี้เธอก็ได้ยินแล้ว เพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดี ให้กับฉัน เธอจะต้องยอมสละตัวเองหน่อย เป็นแฟนกับฉัน เถอะนะ!”

“แล้วต่อไปฉันจะทำอย่างไรล่ะ?” นานากัดริมฝีปาก อย่างเป็นกังวล

“วางใจเถอะน่า! พวกเราจะทำให้เธอได้ถอนตัวออก ไปอย่างสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ตอนนี้เธอไม่ต้องกังวลอะไร ทั้งนั้น” พี่เหมยพูดปลอบใจ

“อ้อ ใช่แล้ว คืนนี้มีงานเลี้ยงที่เธอจำเป็นต้องเข้าร่วม ด้วย ฉันคิดว่าให้นานามาทำหน้าที่เป็นคู่ควงก็แล้วกัน”

“ฉันเหรอคะ?” นานาใช้นิ้วชี้มาที่ตัวเองแล้วก็ส่าย หน้า “ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่มีประสบการณ์ในการเข้าร่วม งานเลี้ยงมาก่อนเลย”

ฟิวกระตุกยิ้มขึ้นมา “เธอสบายใจได้เลย ฉันจะสอน

เธอเอง”
“ไม่ นายไปหาดาราคนอื่นดีกว่า! ฉันทำไม่ได้จริง ๆ นานาไม่ได้เล่นตัวอะไร เธอแค่กลัวว่าจะทำให้เขาขาย หน้า

พี่เหมยหันมามองเธออย่างตั้งใจ “นานา ต้องเป็น เธอเท่านั้น ต่อให้พวกเราจะรู้ว่าข่าวของพวกเธอไม่เป็น ความจริง แต่ในสังคมภายนอก พวกเราก็สามารถแสดง ท่าที่ยอมรับว่าพวกเธอคบกันอยู่ได้ แบบนั้นจะทำให้ฟิวดู มีภาพลักษณ์ที่ดี เป็นคนรักเดียวใจเดียว เธอช่วยให้ความ ร่วมมือหน่อยได้ไหม?

นานาลำบากใจมาก ทั้ง ๆ ที่ตกลงกันแล้วว่าจะเป็นแค่ ช่างแต่งหน้าและทำผมเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอกำลังทำงาน อะไรอยู่กันแน่เนี่ย?

ต้องดูและเรื่องอาหารการกินของเขาทั้งสามมื้อ ยัง ต้องมาแสดงเป็นแฟนสาวของเขา แล้วยังต้องไปออกงาน กับเขาอีก เงินเดือนสูงนี่ไม่ใช่ได้มาง่าย ๆ จริง ๆ ด้วยสินะ

ช่วงบ่าย ฟิวเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับแบรนด์สากล แบรนด์หนึ่ง เขาปรากฏตัวเพียงแค่สิบนาทีกว่า ๆ ก็ได้รับ ค่าตอบแทนมาเป็นจำนวนแปดหลักแล้ว

นานารอเขาอยู่ในรถ เธอมองเห็นกลุ่มแฟนคลับที่ วิ่งตามเขาออกมาจากในห้างฯอย่างบ้าคลั่งพลางตะโกนส่งเสียงเรียกชื่อเขา แห่เข้ามาราวกับว่าเป็นคลื่นมหาชน อย่างนั้น บอดี้การ์ดทั้งแปดคนก็กั้นกันอย่างยากลำบากน่า

ในที่สุดนานาก็ได้เห็นพลังแห่งแฟนคลับของเขา แล้ว ก่อนที่จะขับรถออกไป ฟิวก็ได้โบกมือให้กับบรรดา แฟนคลับพร้อมกับไม่ลืมที่จะส่งจูบตามไปด้วย

นานามองเห็นพวกบรรดาแฟนคลับสาว ๆ ส่งเสียง กรี๊ดดังลั่นแล้วตะโกนเรียกว่าสามีด้วยความคลั่งไคล้เขา ผ่านทางกระจกรถ

ฟิวเข้ามานั่งในรถแล้วพ่นลมหายใจออกมา ผู้ช่วย รีบส่งน้ำให้เขาแล้วนั่งยอง ๆ เอากระดาษซับเหงื่อให้ตรง หน้าเขา บริการเขาเป็นอย่างดี

ฟิวดื่มน้ำเข้าไปอีกหนึ่งแล้วหันไปมองนานาที่นั่งอยู่ ข้าง ๆ “เห็นแล้วหรือยัง? ผู้หญิงที่อยากจะแต่งงานกับฉัน สามารถต่อแถวยาวรอบโลกได้เลยนะ

นานาพยักหน้า “เห็นแล้ว

“แล้วเธอไม่อยากได้ฉันไปครอบก่อนเหรอ?” ฟิว จ้องมองเธอด้วยดวงตาที่น่าหลงใหลคู่นั้นของเขา
นานาหลุดหัวเราะออกมาอย่างกลิ่นไม่อยู่ “นนาย โฆษณาตัวเองใช่ไหม?

ฟิวเห็นเธอไม่ได้รู้สึกอะไร แล้วยังหัวเราะเยาะเขา อีก เขาก็เลยตีหน้านิ่งแล้วปรับเก้าอี้เอนลงไปหลับตาแล้ว นอนพัก

ด้านนอกหน้าต่าง นอกจากรถของบอดี้การ์ดที่ขับ ตามมาประกบแล้ว ยังมีกลุ่มของแฟนคลับตามมาอีกด้วย นานามองเห็นเหล่าบรรดาแฟนคลับที่ตามมาอย่างแน่น หนาก็รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก

เมื่อกลับมาถึงที่บริษัทก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่า ๆ แล้ว นานาคิดได้ว่าตอนกลางคืนเธอต้องไปออกงา นกับฟิว งั้นหน้าที่รับลูก ๆ ก็ต้องตกเป็นของทิวโดยปริยาย

เธอต่อสายไปยังเบอร์ของเขา

“ฮัลโหล!” น้ำเสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังมาตาม

สาย

“เอ่อ…คือตอนเย็นฉันน่าจะไม่มีเวลากลับไปน่ะ นาย ไปรับลูก ๆ ได้หรือเปล่า ฉันมีงานกลางคืนแล้วจะรีบกลับ ไป” นานาถามเขาอย่างเกรงใจ

“ไปด้วยกัน”
“ฉันน่าจะไปไม่ได้จริง ๆ นานาก็ปฏิเสธไปแล้ว แต่ ฟิวต้องให้เธอร่วมงานด้วยให้ได้

“บอกเหตุผลที่ไปไม่ได้มา” น้ำเสียงของชายหนุ่ม

เย็นยะเยือก

นานาถอนหายใจออกมา เธอได้แต่โกหกไปว่า “เพื่อนของฉันป่วยน่ะ ฉันจะไปดูแลเธอหน่อย อย่างมาก เลยก็ประมาณสองทุ่มครึ่งฉันจะกลับไป

ปลายสายเงียบไปสามวินาทีถึงยอมรับปากตกลง “ก็ได้!”

เมื่อวางสายไปแล้ว นานาก็พ่นลมหายใจออกมา อย่างสบายใจ เธอคิดย้อนกลับไป นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย! ทําไมต้องรายงานเขาอย่างละเอียดขนาดนี้ด้วยล่ะ?

เธอกับเขาเป็นอะไรกันอย่างนั้นเหรอ? มีแต่ภรรยา สามีและคู่รักเท่านั้นไม่ใช่เหรอที่จะถามละเอียดขนาดนี้ น่ะ!

แต่ฟิวรับปากกับเธอแล้วว่าจะส่งเธอกลับไปที่บ้าน ก่อนสองทุ่มครึ่ง

ในห้องทำงานประธานใหญ่ของบริษัทพาทิศ
ยิม” เลขาส่วนตัวของทิวเดินเข้ามา “ท่านประธาน ทีวครับ งานราตรีดอนกลางคืนท่านจะให้ปฏิเสธไปจริง ๆ ใช่ไหมครับ?”

“ปฏิเสธไป” น้ำเสียงของทิวมีความมั่นใจมาก

ยืมคิดอยู่พักหนึ่ง ก็ตัดสินใจแจ้งกับเขาไปว่า “เมื่อ สักครู่นี้ผมได้รับข่าวล่าสุดมาว่า คุณโอดินสันที่ท่านอยาก พบมาโดยตลอดก็จะมาร่วมงานนี้ด้วยนะครับ”

ทิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “แน่ใจนะ?”

“มีรายชื่อออกมาอย่างเป็นทางการแล้วครับ

ทิวกัดริมฝีปากแล้วตัดสินใจพูดออกไปว่า “โอเค แจ้งกับทางผู้จัดงานว่าคืนนี้ผมจะไปร่วมงานด้วย

“ครับผม!” ยิ้มพยักหน้าแล้วเดินออกไป

ทิวหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วต่อสายโทรไปยังเบอร์

“สวัสดีครับ คุณผู้ชาย

“ขอสายคุณแม่หน่อย
ไม่นาน เสียงของเกรซก็ดังมาตามสาย “ทิว มีอะไร หรือเปล่าลูก?”

ทิวพูดกับแม่ว่า “แม่ครับ คืนนี้ผมจะส่งเด็ก ๆ ไปทาน มื้อค่ำที่บ้านด้วยนะครับ เดี๋ยวประมาณสองทุ่มกว่า ๆ ผมจะ ไปรับพวกเขา”

“จ้า พามาได้เลย! พวกเรารอให้เด็ก ๆ มาอยู่เนี่ย! ไม่ ได้เจอหลายวัน คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”

“ครับ!” ทิวส่งเสียงรับคำ

เวลาห้าโมงครึ่ง ทิวรับพวกเด็ก ๆ มาแล้ว เมื่อเด็ก ๆ รู้ว่าจะได้ไปทานข้าวที่บ้านคุณทวดต่างก็รู้สึกตื่นเต้น ไม่ ปฏิเสธกันเลย อย่างไรแล้วพวกเขาก็ยังเล็กอยู่ พวกเขา ยังไม่รู้เรื่องของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของพวกผู้ใหญ่ หรอก

ณ ประตูคฤหาสน์บ้านพาทิศ

บ้านพาทิศได้เตรียมตัวเพื่อต้อนรับเด็ก ๆ ทั้งสอง เรียบร้อยแล้ว ผ่านไปไม่นานก็มองเห็นรถเก๋งสีดำคันหนึ่ง ขับเข้ามา ทิวอุ้มเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักอยู่ อีกมือหนึ่งจูง เด็กผู้ชายอีกคน ภาพนั้นทำให้เกรซประทับใจจนน้ำตารื้น ขึ้นมา
เด็ก ๆ น่ารักมากเหลือเกิน

เมื่อพาเด็ก ๆ เข้าไปที่ห้องโถงแล้ว ทิวก็กำชับอย่าง ละเอียดอีกครั้ง มองดูเด็กน้อยที่น่าสงสารทั้งสองคน เขา ก็รู้สึกไม่ค่อยวางใจเท่าไรนัก

“เอาน่า ทิว ไปเถอะลูก! แม่จะดูแลพวกเขาให้เอง” เกรซพูดกับลูกชายอย่างอ่อนโยน

“ครับ แด๊ดดี้รับปากว่าจะมารับพวกหนูก่อนสองทุ่ม ครึ่งนะ”

“แด๊ดดี้จะมารับพวกหนูพร้อมกับมามใช่ไหมคะ? ฟ้าถามด้วยความสงสัย

“แด๊ดดี้ไม่แน่ใจเหมือนกันนะว่าเธอจะมาด้วยหรือ เปล่า” ทิวไม่กล้ารับปาก

“แด๊ดดี้ครับ แด๊ดดี้ก็โทรไปหามาให้มามารับพวก เราด้วยสิครับ” ลมเอ่ยปากพูดกับเขา

“โอเค! เดี๋ยวเสร็จงานแล้วแด๊ดดี้จะโทรไปบอกให้ นะ” ทิวลูบศีรษะของเด็ก ๆ ทั้งสองคนแล้วเงยหน้าพูดกับ เกรซว่า “ผมไม่รอคุณย่าตื่นแล้วนะครับ ผมไปก่อนนะ
“ไปเถอะลูก! เกรซพยักหน้า

เมื่อทิวออกไปแล้ว เด็ก ๆ ทั้งสองต่างก็มองหน้า กันเองอย่างทำตัวไม่ถูก อย่างไรแล้วพวกเขาก็ยังไม่คุณ เคยกับบ้านพาทิศดี “น้องลม น้องฟ้า มาทางนี้สิลูก ย่า เตรียมของอร่อย ๆ ไว้ให้จ๊ะ เกรซจูงมือพาพวกเขาไป ด้วยรอยยิ้ม