บทที่ 81 ฟิวขอคบ

นานาเดินออกมาที่ระเบียงแล้ว น้ำเสียงของเธอกลับ มาเป็นปกติ “น้องฟ้านอนหลับไปแล้ว ฉันไม่อยากรบกวน เธอน่ะ มีอะไรเหรอ?”

“ฉันต้องการให้เธอพาเด็ก ๆ ออกมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะพา พวกเขากลับบ้าน” ทิวส่งเสียงออกคําสั่ง

“ไม่ได้ น้องฟ้าเพิ่งจะนอนหลับไป” นานาอยากให้ ลูกได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม

“นานา ฉันอดทนกับเธอมามากพอแล้วนะ ฉันไม่สน ที่เธออยากจะไปเจอกับฟิว แต่ว่าเธอห้ามพาลูกของฉันไป ที่บ้านของเขาด้วย” น้ำเสียงของทิวเต็มไปด้วยความไม่ พอใจ

นานาพูดด้วยความโมโหว่า “นายเป็นบ้าอะไรกันแน่ เนี่ย? น้องลมกับน้องฟ้าอยู่ที่นี่ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ให้ พวกเขาเล่นอยู่ที่นี่จะเป็นอะไรไปล่ะ?”

เสียงปลายสายเงียบไป แต่นานาก็รับรู้ได้ว่าเธอ ทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธอีกแล้ว

“ก็ได้ ขอเวลาฉันหนึ่งชั่วโมงก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะพา พวกเขากลับไปเอง ให้น้องฟ้านอนอีกสักพักหนึ่ง” นานา เลยได้แต่ยอมจํานน
วินาทีถัดไป เสียงกัดฟันพูดก็ดังขึ้นมาตามสาย “ถ้า เธอไม่พาพวกเด็ก ๆ กลับมาที่บ้านตอนเวลาห้าโมงตรง เธอก็ไม่ต้องกลับมาอีกต่อไปแล้ว”

“นาย… ” นานาอยากจะโต้ตอบ แต่ปลายสายกลับ ตัดสายไปเสียแล้ว

นานาเซ็งมากพูดอะไรไม่ออก ทิวจะต้องมาจุกจิกจู้จี้ ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? แต่ว่านานาก็ไม่ตั้งใจจะให้ลูกสาว นอนนานอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นแล้วเดี๋ยวตอนกลางคืนเธอจะ นอนไม่หลับ

เธอเดินลงมาด้านล่าง เตรียมจะไปดูว่าลูกชายกำลัง เล่นอยู่กับฟิวอยู่หรือเปล่า แล้วเธอก็มองเห็นร่างกายน้อย ๆ นอนหลับในอ้อมกอดของฟิวอยู่บนโซฟา และของเล่น ในที่อยู่ในมือของเขา ก็กำลังถูกหยิบออกไปอย่าง ๆ เบา ๆ โดยฟิว

นานารู้สึกตกใจเล็กน้อย ลูกชายก็นอนหลับเหมือน กันเหรอนี่

ฟิววางเด็กน้อยลงบนโซฟาตัวยาว คนที่ปกติแล้วดู เย็นชาอย่างเขากลับมีการกระทำที่อ่อนโยนแบบนี้ต่อเด็ก ๆ นานาที่ยืนอยู่ตรงบันไดรู้สึกประทับใจมาก
เมื่อมองเห็นคนอื่นมาทำดีต่อลูกของเธอ เธอก็รู้สึก ซาบซึ้งใจเหลือเกิน

ฟิวหันมาเห็นท่าทางที่กำลังเหม่อลอยของเธอ เขาก็ กระตุกยิ้มขึ้นมา “มีอะไรหรือเปล่า?”

“เปล่า! เมื่อสักครู่นี้ทิวโทรมาบอกให้ฉันพาลูกกลับ ไปก่อนห้าโมงน่ะ” นานาพูดอย่างจนปัญญา

“ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก ให้เด็ก ๆ ทานมื้อค่ำที่นี่ ก่อนแล้วค่อยกลับไป” ฟิวโต้กลับมาอย่างเรียบ ๆ

“ฉันก็รู้สึกแปลก ๆ ทำไมทิวจะต้องไม่พอใจที่ฉันพา เด็ก ๆ มาเล่นที่บ้านนายด้วยล่ะ? ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กัน แน่เนี่ย”

เหตุผลนี้นานาก็ไม่เข้าใจเท่าไรนัก แต่ฟิวนั้นรู้ดีอยู่ เต็มอก ทิวแค่กังวลเรื่องเด็ก ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ? หรือว่า ไม่อยากให้เธอมาที่บ้านเขากันแน่?

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เวลาเธอจะออกไปไหนก็ ต้องระวังหน่อย เพราะว่าในสังคมข้างนอกตอนนี้เธอคือ แฟนของฉันนะ” ฟิวพูดเตือนเธอ

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ นานาก็จ้องเขาตาเขม็ง “เพราะนายคนเดียวเลย ฉันไม่ได้อยากมีชื่อเสียงเพราะเรื่องนี้สัก หน่อย!”

“ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ทำให้เรื่องไม่จริงกลายมาเป็น เรื่องจริงดีไหมล่ะ! เธอมาเป็นแฟนกับฉันสิ!” ฟิวพูดแล้ว ยิ้มออกมาอย่างตั้งใจ

นานามองเขาด้วยความตกใจ “ฉันไม่เอาด้วย หรอก!”

“ทำไมล่ะ?” ฟิวหรี่ตาลงอย่างแปลกใจ

“ไม่เอาก็คือไม่เอา ไม่ทำไมหรอก” นานาพูดพลาง เบะปาก เธอไม่ค่อยเชื่อใจพวกผู้ชายเท่าไรนัก ยอมอยู่ตัว คนเดียวจะดีเสียกว่า

ฟิวมองเธออย่างพูดไม่ออก “แต่ว่าในสังคมข้างนอก เธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ”

“ฟิว ถือว่าฉันขอนายเถอะนะ ได้ไหม? นายรีบหา ดาราสาวคนอื่นออกมาแถลงข่าวแทนที่ฉันทีเถอะ! ให้ทุก คนเปลี่ยนจุดสนใจไปทางอื่นแทน” นานามองเขาอย่าง ขอร้อง

“ไม่ ฉันยินดีจะเป็นข่าวกับเธอ” ฟิวยิ้มแฉ่งออกมา อย่างได้ใจ ขวบขาดขาวสว่างมากเป็นพิเศษ มายางไปพักหนึ่งแล้วเลื่อนสายตาหนีไปอีกทาง

เวลาประมาณสี่โมงสี่สิบนาที นานามองดูเด็กทั้งสอง ที่ยังคงนอนหลับอยู่ เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ทิวบอก ให้เธอพาเด็ก ๆ ทั้งสองคนกลับไปก่อนห้าโมง แต่ว่าตอน นี้เธอจะพาไปได้อย่างไรล่ะเนี่ย!

“ฟิว นายขับรถไปส่งพวกเราหน่อยได้ไหม” นานา หันไปถามฟิว

“ไม่ได้” ฟิวพูดจบก็นั่งลงบนโซฟาอย่างไม่สะทก สะท้าน ดวงตาคู่นั้นของเขายังคงมองดูเด็กน้อยที่กำลัง นอนหลับอยู่บนโซฟาเป็นระยะ ๆ ราวกับว่าเขาพอใจกับ ช่วงเวลานี้มาก

นานาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลาที่กำลังเดินหน้าไป เรื่อย ๆ เธอมีความรู้สึกถูกกดดันจนแทบจะหายใจไม่ทัน เธอไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกควบคุมความอิสระแบบนี้เลย

“เอาน่า นั่งลงก่อนเถอะ รอเด็ก ๆ ตื่นก่อนแล้วค่อย

ไปก็ได้ ทำอย่างกับว่าทิวเขาจะกินเลือดกินเนื้อเธออย่าง นั้น” ฟิวพูดปลอบเธอ

“นายไม่ได้มาเดือดร้อนด้วยสักหน่อย ทิวเขาโกรธ มากแล้วด้วย” นานาถอนหายใจออกมาเชือกหนึ่ง แต่เธอก็รู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดของฟิว ใช่! ลูกกำลังนอนหลับอยู่ นี่เป็นเรื่องใหญ่มากเลยนะ! เขาคงไม่ถึงขนาดมาบังคับ ปลุกให้ลูกตื่นหรอกมั้ง

“เขาโกรธก็โกรธไปสิ เธอก็ใช้ชีวิตของเธอไป พวก เธอบอกว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของอีกฝ่ายไม่ใช่เหรอ?” ฟิวเลิกคิ้วถามเธอ พูดจบเขาก็ปรายตาลงเล็กน้อยแล้ว ถามเธออีกว่า “นานา เธอสารภาพกับฉันมาตามตรงเลย นะ ว่าทำไมตอนนั้นเธอถึงมีลูกกับเขาได้ เธอกับเขาเคย คบกันมาก่อนเหรอ?”

นี่เป็นเรื่องต้องห้ามของนานา เธอไม่ยอมบอกความ จริงกับใครทั้งนั้น ต่อให้เป็นฟิว เธอก็ไม่มีทางพูดเรื่อง ตอนนั้นออกไปแม้แต่คำเดียว “อย่ามาถามฉันเรื่องนี้

“งั้นฉันเปลี่ยนคำถาม เธอเป็นอะไรกับนารา

“ไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น!

“โกหก พวกเธอนามสกุลสีสะเหมือนกันนี่ พวกเธอ เป็นพี่น้องกันใช่ไหมล่ะ! น่าจะเป็นพี่น้องต่างแม่กัน ฉัน เดาถูกไหม?” ฟิวเลิกคิ้วขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

“นายเดาถูกแล้ว แต่ฉันก็ไม่ให้รางวัลอะไรนายหรอก นะ” นานานั่งลงข้าง ๆ รอเด็ก ๆ ตื่นอย่างใจจดใจจ่อ
“อาฮะ! คาถามสุดท้าย ตอนนี้เธอกบทวอยู่ด้วยกัน พวกเธอ …” ฟิวจ้องมองเธอด้วยสายตาที่สื่อให้เข้าใจถึง ความหมายของเขา

นานาถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว เธอพูดออกมาด้วย ความหงุดหงิด “นายพูดอะไรพล่อยๆ เนี่ย? ฉันกับเขา เนี่ยนะมันจะเป็นไปได้อย่างไร? คนอย่างนานาชาตินี้ไม่มี ทางไปแตะต้องผู้ชายที่ผ่านมือนารามาก่อนเป็นอันขาด

เมื่อฟิวได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา เขากำลังรอ ฟังประโยคนี้อยู่

“แล้วถ้าหากว่าทิวมาใช้กำลังข่มขู่เธอล่ะ?” ฟิวถาม พลางยิ้มออกมา

“งั้นฉันก็ขอกัดลิ้นตายไปเลย” นานาแค่นเสียง เฮอะ ออกมาจากในลำคออย่างไม่พอใจ ส่วนดวงตาที่ส่อง สว่างเป็นประกายคู่นั้นของเธอก็สะท้อนความเด็ดเดี่ยว แน่วแน่ออกมาด้วย

ฟิวมองดูใบหน้าด้านข้างที่งดงามของเธอ นานาไม่ ได้ถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยสะดุดตามาก แต่ว่าเรือนร่างของ เธอส่องประกายออกมาราวกับเป็นดาวดวงหนึ่ง ดูสะอาด และน่ามอง

เวลาได้จ่ายอยน้าโมงไปแล้วเสียงของโทรศัพท์ของนานาดังขึ้นมาอย่างตรงเวลา เธอหยิบออกมาดู ถ้าไม่ใช่ทิวแล้วจะเป็นใครไปได้

เธอรีบหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปรับที่สนามหญ้า

“ฮัลโหล!”

“ห้าโมงแล้ว พวกเด็ก ๆ อยู่ที่ไหน?”

“บังเอิญว่าน้องลมก็หลับไปเหมือนกัน ฉันคนเดียว พาลูก ๆ ทั้งสองคนที่หลับอยู่กลับไปไม่ไหวหรอก” นานา อธิบายแก้ตัว

ได้ยินเสียงปลายสายแค่นหัวเราะออกมาอย่างเยือก เย็น “ไม่ต้องมาหาข้ออ้างหรอก ฉันจะไปรับลูกเอง” “พวกเขากำลังนอนอยู่จริง ๆ …” นานามองดูสายที่ถูกตัด ไปเธอก็พูดไม่ออก