บทที่ 79 เอาลูกไป

ผ่านไปประมาณ20นาที หน้าผากของนานาเหงื่อ ไหลเต็มไปหมดเลย เช็ดตัวให้เด็กน้อยสองคนเสร็จ นาน มาก็อุ้มเด็กขึ้นไปนอนบนเตียง นานาเงยหน้าขึ้น แล้วเธอ ก็เห็นสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจ้องมองเธออยู่

เธอตกใจแล้วหันไปถามเขาว่า “มองอะไร?

ทิวยิ้ม “เธอควรโชคดีที่ฉันมองเธอนะ

“ฉันไม่อยากได้ความโชคดีนี้ นายไปมองผู้หญิงคน อื่นเถอะ!” พูดจบ นานาก็หยิบกะละมังแล้วเดินออกไป

ทิวยืนมองเธอเดินออกไปด้วยสายตาเครียดๆ จากนั้น ทิวก็ไปห่มผ้าให้ลูกดีๆ ก้มลงแล้วจูบหน้าผากของพวกเขา

แล้วค่อยเดินออกไป

นานากลับไปที่ห้อง เธอก็รีบล็อกประตู เพราะเธอไม่ อยากให้ตัวเองเกิดเรื่องอันตรายขึ้น

เด็กๆง่วง เธอก็ง่วงแล้ว นึกถึงวันพรุ่งนี้ที่เธอต้องไป เจอหน้าฟิวอีก เธอก็เลยต้องรีบนอน

อีกห้องหนึ่ง ทิวอาบน้ำเสร็จ แล้วนึกถึงครั้งแรกที่ ตะคอกใส่นานา ทิวไม่คิดว่านาราจะตบหน้าตัวเองเพื่อใส่ ร้ายเธอ แล้วตอนนั้น ทิวโมโหจนพูดคำแรงๆออกมา
จริงๆแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ทำอะไรเลย

แค่เธอเป็นคนปากแข็ง เธอยอมรับทั้งๆที่ตัวเองไม่

ได้ทำ โง่จริงๆเลย

แต่ไม่ว่ายังไง ในใจของทิวก็ยังรู้สึกภูมิใจเพราะ นานาไม่ใช่คนที่ทำผิดแล้วไม่ยอมรับ พอนึกถึงว่านานา นิสัยดีแล้ว ทิวก็แอบรู้สึกดีใจนิดๆ เหมือนกับว่ามีความ เกี่ยวข้องกับตัวเองเลย

ตอนเช้า

นานาลืมตาดูเวลา เพิ่งจะ7โมงครึ่ง ฟิวก็โทรมาเร่ง

“ฮัลโหล!”นานารับสาย

“ถึงบริษัทภายในสิบนาที!

“ฉันเพิ่งตื่น ขอยี่สิบนาทีได้ไหม?”

“พนักงานที่ไหนเขาต่อรองกับเจ้านาย” ฟิว

หงุดหงิด

“ฉันก็ต้องใส่เสื้อผ้าดีๆไปนิ
“เธอจะไม่ใส่มาก็ได้นะ” แล้วฟิวก็หัวเราะ

นานาได้ยินแล้ววางสายทันที เธอลุกไปอาบน้ำและ ล้างหน้าแปรงฟัน

ตอนเธอลงบันได คิดว่าเด็กน้อยสองคนยังนอน หลับอยู่ ไม่คิดว่าลูกจะตื่นเช้าขนาดนี้ แถมเปลี่ยนชุดเอง เรียบร้อย ดังนั้น เธอเลยสบายขึ้นนิดหนึ่ง

“ทำไมตื่นเช้าจัง?”

“มามี้ มามี้จะไปไหนหรอคะ?”ฟ้าเห็นเธอใส่ชุด

เหมือนจะออกบ้าน

“มามี้จะไปทำงานนานาไม่ได้โกหกลูก

“ใช่ มามี้จะไปทำงานที่บ้านของอาฟิว

“พวกเราไปด้วยได้ไหมครับ?”ลมถาม

“เรื่องนี้…

“แด๊ดดี้กำลังทำงาน วันนี้แด๊ดดี้ยุ่งมาก คงไม่มีเวลา มาดูแลพวกเราหรอก”ลมหาข้ออ้าง

นานาคิดไปคิดมา แล้วพูดกับลูกเบาๆว่า “โอเค มามี้พาพวกเราไปได้ แต่ต้องสัญญากับมามีว่าจะไม่ไปรบกวน

อาฟิว”

“พวกเราสัญญาครับ/ค่ะ

นานารีบพาลูกทั้งสองคนออกไป บ้านของฟิวไม่ได้ ไกลมาก แค่เดินไปประมาณสิบนาทีก็ถึง นานาเลยพาลูกๆ

เดินไป

ตอนเช้า อากาศสดชื่น สามแม่ลูกวิ่งอยู่ที่สวนดอกไม้

อย่างสนุกสนาน

“หนึ่งสองหนึ่ง หนึ่งสองหนึ่ง…ฟ้าสู้ๆ”

ฟ้ารีบเดินเร็วขึ้น

สิบห้านาทีผ่านไป พวกเธอถึงที่บ้านของฟิวแล้ว นานากดออก เด็กสองคนตะโกนว่า “อาฟิว เปิดประตู อา

ฟิว…”

สักพักประตูเปิดออก

นานาเปิดประตูเข้าไป เด็กๆแย่งกันเข้าไป นานามอง พวกเขาแล้วยิ้ม เด็กน้อยสองคนนี้คงจะชอบฟิวจริงๆสินะ

ฟิวก็ยังคงนอนอยู่ที่โซฟาเหมือนเดิม ทำหน้าเหมือนยังไม่ตื่น

“เมื่อคืนเล่นเกมทั้งคืนอีกแล้วใช่ไหม?” นานามอง

ฟิว

ฟิวลุกขึ้นมานั่ง เห็นเด็กๆสองคนที่เดินเข้ามา ฟิวยิ้ม ขึ้นมาทันที “ทำไมถึงพาเด็กน้อยสองคนมาล่ะ?”

“พวกเขาสองคนอยากจะตามมาน่ะสิ นานามองฟิว “ถ้านายไม่ชอบเดี๋ยวฉันพากลับไปเดี๋ยวนี้เลย

เด็กๆสองคนได้ยินแล้วรีบทำหน้าเศร้า เหมือนกลัวฟิ วจะไม่ต้อนรับพวกเขาสองคนจริงๆ

ฟิวมองเด็กๆสองคน ฟิวคิดในใจ พวกเขาสองคนมี สายเลือดเดียวกันกับฉันนะเนี่ย!แล้วฟิวก็ยิ้ม “ไม่ต้องห่วง อาต้องต้อนรับพวกหนูอยู่แล้ว วันนี้พวกหนูเล่นที่นี่ได้ทั้ง วันเลยนะ”

“เย้! เด็กๆยิ้มออกมาทันที

“โอเค ฉันไปทำอาหารเช้าให้ละ พวกหนูไปเล่นข้าง นอกก่อนนะ” พูดจบ นานาวางกระเป๋าไว้ที่โซฟา แล้วเดิน เข้าห้องครัวไป

ฟ้ายาบเล็กน้อยที่อยู่ข้างๆว่า “อยากเล่นอบกับจาไหม?”

“อยาก! ”

ฟิวหยิบรีโมททีวีขึ้นมา แล้วโยนรีโมทรถแข่งอีกอัน ให้ลม เขาบอกกับฟ้าว่า “รออากับพี่หนูเล่นเสร็จ แล้วให้ หนูเล่นดีไหม?”

“อื้ม โอเคค่ะ” ฟ้าพูด อีกอย่างฟ้าก็เล่นไม่เป็น ได้ แต่มองอากับพี่ชายเล่น

ฟิวเปลี่ยนจอเป็นจอแข่งรถ ลมดีใจขึ้นมาทันที ดวงตากลมโตของลม จ้องมองทีวีอย่างไม่ละสายตาเลย

ฟิวมองหน้าของลม แล้วเขยิบมาสอนวิธีเล่นให้เขา ลมฉลาดมาก สอนปุ๊บเป็นใบเลย พอสอนเสร็จ ทิวพูดขึ้น มาว่า “เตรียมตัว เราจะเริ่มแล้วนะ”

“อั้ม ผมเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วครับ”ลมถือรีโมทเกม

ไว้พร้อมจะเล่นแล้ว

ตอนแรก ลมยังเล่นไม่ค่อยเป็นเลย ล้มอย่างเดียว ฟิว เองก็อ่อนให้ลมด้วย แต่พอเล่นไปสักพัก ลมก็เล่นเก่งขึ้น มาทันที แค่แป๊บเดียวก็แซงฟิวได้แล้ว รถของลมขับเร็ว มาก เวลาเลี้ยวก็ไม่ล้มเหมือนเมื่อกี้แล้ว
ฟิวตกใจนิดหน่อย ดูจากท่าแล้วเนี่ย อ่อนให้ไม่ได้ แล้ว! ถ้าแพ้เด็กขึ้นมา ละอายตายแน่เลย ดังนั้น ใบหน้า ที่คล้ายกันนิดหน่อยของพวกเขาสองคนมองไปที่จอทีวี พร้อมๆกัน เริ่มการแข่งขันอย่างดุเดือด

ฟ้าที่อยู่ข้างๆก็ไม่รบกวนพวกเขาสองคน แถมดู เหมือนเธอจะสนุกไปกับพวกเขาสองคนเหมือนกัน

ณ วิลล่า ทิวกำลังจัดการเอกสารเสร็จ เขาเพิ่งสังเกต ว่าไม่ได้ยินเสียงของเด็กๆ

“ลูกๆไปไหนแล้ว?”ทิวถามแม่บ้านที่กำลังทำความ

สะอาดอยู่

“คุณหญิงนานาพาออกไปแล้วค่ะ”

“พาไปไหน?”

“คุณหญิงไม่ได้พูดค่ะ คุณลองโทรถามดูสิคะ!”

ทิวรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ หรือว่าผู้หญิงคนนี้พาเด็กไป ที่บ้านฟิว!เขาคิดไปคิดมา สีหน้าก็เริ่มโกรธ เขากลับไปที่ ห้องทำงาน แล้วหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาโทรหานานา ทันที โทรศัพท์ของนานาอยู่ในกระเป๋าที่วางอยู่บนโซฟา แล้วโทรศัพท์ของนานาก็ดังขึ้น ฟ้าที่นั่งอยู่ข้างๆก็ได้ยินเลยรีบเอาออกจากกระเป๋าไปให้มามที่ห้องครัวทันที