บทที่ 77 รับประทานอาหารมื้อใหญ่ด้วยกัน

แม่บ้านอึ้งไปสักพัก ไม่รู้ว่าเขากำลังโกรธอะไรอยู่ คุณผู้หญิงนาราเป็นถึงว่าที่ภรรยาของคุณทิวนิ! แต่ว่า เธอ ก็ยังคงนำของที่วางอยู่บนโซฟาไปใส่ไว้ที่กล่องข้างหลัง ของเธอ

ขณะที่นานากลับมาที่ห้องรับแขก ก็ไม่เห็นของขวัญ แล้ว ไม่งั้น ถ้าเธอรู้ว่าเป็นของที่นาราส่งมา เธอต้องไม่ สบายใจอีกแน่ๆ

เธอเองก็ดีจริงๆ เมื่อกี้ทิวคุยกับนารายังไง นาราไม่ใช่ ว่าร้องไฟ้ฟูมฟามขอให้เขาให้อภัย? ไม่ใช่หรอ? เขาไม่ได้ โทษเธอเลย แถมยังกอดเธอด้วย

นานารู้สึกว่าอยู่ในนี้มีความอึดอัดเล็กน้อย ตอนนี้ก็ ใกล้จะห้าโมงครึ่งแล้ว เธอมองดูลูกรักทั้งสองเดินเข้ามา เธอดึงฟ้าเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดว่า “ฟ้า ตอนดึกๆอยากไป ทานอาหารมื้อใหญ่ไหม?”

“อยากค่ะ!”

“โอเค! งั้นตอนดึกๆเราให้น้าแป้งมารับเราดีไหม?”

“อื้ม!” ฟ้ารีบยิ้มขึ้นมาทันที

“งั้นเดี๋ยวลกบอกพ่อด้วยว่าพวกเราจะออกไป” นานาคิดว่า ถ้าลูกๆไปพูดเรื่องนี้กับเขา ไม่แนเขาอาจจะไม่ ปฏิเสธก็ได้

ฟ้ารีบกระโดดโลดเต้นไปหาพ่อ ลมเองก็กระพริบตา แล้วกระพริบตาอีก จากนั้นก็สิ่งตามฟ้าไป

นานานั่งอยู่บนโซฟา รอข่าวดีจากลูกๆอยู่ เธอรอไม่ ไหวจนส่งข้อความไปให้แป้งแล้ว “ตอนดึกๆฉันจะพาลูกๆ ไปทานข้าวกับเธอ”

“ดีๆ! มาสิ! ต้อนรับเสมอ”

“เธอมารับพวกเราหน่อยได้ไหม”

“ไม่มีปัญหา ฉันจะรีบไป”

นานามีเพื่อนที่ดีแบบนี้ เกิดมาชาตินี้ก็คุ้มแล้ว ทั้ง สมองเธอมีแต่ภาพที่นั่งอยู่ในร้านอาหารบุฟเฟต์ นั่งอยู่กับ ลูกๆทั้งสอง และทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

ขณะนี้ ฟ้าวิ่งออกมาจากห้องทำงาน ร้องตะโกนไป ทั่วว่า “มามี้….มามี้ แด๊ดดี้ตกลงแล้ว เขาตกลงให้เราไป ทานอาหารมื้อใหญ่”

อารมณ์ของนานาก็ดีขึ้นมาทันที “จริงหรอ?เขาตกลงแล้วจริงหรอ?”

“อั้ม แด๊ดดี้บอกว่าได้ค่ะ”

“หนูไปหาพี่ชายก่อนนะ มาขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อน” นานาออกบ้านทั้งที ไม่ว่ายังไงก็ต้องแต่งซะหน่อย นานาเดินมาที่ตู้เสื้อผ้า ครั้งนี้เธอก็ไม่ได้พกเสื้อผ้ามาเยอะ ส่วนใหญ่ก็ยังอยู่ต่างประเทศ แต่ว่า บ้านที่ต่างประประเทศ เธอก็ยังคงเช่าต่ออีก3ปี เธอไม่ต้องเป็นห่วง เพราะเงินก็ จ่ายแล้ว เธอก็เลยให้บ้านว่างไว้ ถ้าทีหลังอยู่ในประเทศ ไม่ได้แล้วจริงๆ เธอก็จะพาเด็กๆไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ นานาหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมา และตามด้วยกางเกงยีน ขาสั้น ผมที่ยาวพาดถึงเอว ทั้งตรงและดูมีน้ำหนัก ใบหน้า ก็อวบอิ่ม ทั่งขาวทั้งใส นานาปัดคิ้ว แล้วทาลิป ปากอม ชมพูเล็กน้อย ยิ่งทำให้น่าหลงไหล มองผ่านกระจกแล้ว เม้มปาก สวย สวยแบบเพอร์เฟกต์!

หลังจากนานาเก็บของเสร็จ ก็สะพายกระเป๋าสีดำ

แล้วลงมาข้างล่าง

ในห้องรับแขก ทิวนั่งอยู่บนโซฟาสีเทา ในอ้อมกอด เขา ฟ้ากำลังกอดคอเขาและเล่นกับเขา

ส่วนลมก็นั่งเล่น ipad อยู่ข้างๆ
นานาปลกจากทาทา ลงยอมตกลงเด็กสอง

คนนี้ออกจากบ้าน แต่ว่า ถ้าพูดในมุมของเธอแล้ว เป็น

เรื่องดีมากเลยแหละ

“พอแล้ว ไม่ต้องเล่นแล้ว พวกเราไปกันเถอะ! นานาพูดกับลูกๆ

ฟ้าจูบแดดดี้ไปที่หนึ่ง แอ๊ดดี้ พวกเราไปแล้วนะ!

นานาหยุดคิดไปสักพัก เธอมีเซนต์แปลกๆขึ้นมา เธอ มองไปทางโซฟา ผู้ชายที่อุ้มลุกขึ้นมา จากนั้นหัวใจเธอก็ เต้นเร็วขึ้น

แม่เจ้านายผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่ว่าจะไปทานด้วยหรอ กมั้ง! ลูกๆไปบอกกับเขาว่าอะไรกันแน่?

“เออ…ฟ้าเดี๋ยวเราจะออกไปทานข้าวกับน้ำแป้ง นะ! นานาได้แต่ถามไปทางลูกสาว

ลมที่นั่งอยู่ข้างๆก็หัวเราะออกมา มา มารีบนัดกับ น้าแป้งเถอะครับ! มื้อใหญ่มื้อนี้ แด๊ดดี้เลี้ยงครับ

“อะไรนะ?” นานาอึ้งไปซักพัก โอ้ว! แม้เจ้า

เธอเป็นคนพูดเองว่าจะให้สองคนนี้ไปทานข้าวกับเธอและแข็ง ทำไมกลับกลายเป็นว่าตัวเป็นคนเสียงมือ

ใหญ่ล่ะ?

นานาหันไปมองผู้ชายที่กำลังอุ้มลูกสาวอยู่ “เออ ถ้า นายยุ่งอยู่ละก็ เดี๋ยวฉันพาลูกๆไปทานข้าวเองก็ได้แล้ว”

“ไม่ยุ่ง” ผู้ชายพูดด้วยน้ำเสียงที่สุขุม

ลมมองมาด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข แล้วดึงมือ เธอ “มานี้ เราไปกันเถอะ!!

“เมื่อกี้ฟ้าพูดกับแด๊ดดี้ยังไงหรอ?” นานาแอบถาม ลูกชายด้วยเสียงเบา

“ฟ้าบอกว่า แด๊ดดี้เราไปทานมื้อใหญ่กันเถอะ! จา กนั้นแด๊ดดี้ก็ตอบว่าโอเคครับ!” ลมบอกมามี้ในสิ่งที่ฟ้าพูด

นานาจะสลบแล้ว เธอไม่น่าให้ลูกสาวไปบอกเลย น่า จะให้ลูกชายไปบอก

นานารีบบอกกับลูกว่า “แม่ส่งข้อความไปให้น้าแป้ง เธอก็จะมารับพวกเราแล้ว”

นานาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความหาแป้งว่า คืนนี้ไม่กินแล้ว เปลี่ยนเป็นคืนพรุ่งนี้ แป้งเองก็ยังไม่ได้ออกจากบ้าน เลยตอบมาว่า ได้

ขณะนี้ ฟ้าก็ยืนอยู่ที่หน้ารถแล้ว โบกมือไปทางมา และพี่ชายที่มาอย่างเชื่องช้า “มามี้ พี่ เร็วๆหน่อย”

นานามองดูหน้าของลูกที่น่ารัก กลับร้องไห้แบบไม่มี น้ำตา ถ้าออกไปทานข้าวกับทิว งั้นก็ไม่มีอะไรให้สนุกแล้ว

รถคันนี้ แถวข้างล่างมีที่ให้สำหรับเด็กสองที่ นานาก็ เลยมีทางเลือกเดียวคือข้างๆของคนขับ

รถขอทิวถูกขับออกจากวิลล่า

ทีแรกนานาอยากถามว่าจะไปกินที่ไหน แต่ก็คิดได้ว่า สถานที่ที่ทิวเตรียมไว้ต้องไม่ใช่สถานที่ที่ธรรมดาแน่ๆ ดัง นั้น เธอก็เลยปิดปากไม่พูด

สำหรับข้างหลังนั้น เด็กสองคนกำลังสนทนากันอยู่ นานาก็เข้าไปพูดแทรกบ้างสองสามคำ

รถขอทิวได้ไปถึงแถวตลาดใหม่

ทิวไม่ได้เลือกสถานที่ไกลมากนัก แถวๆวิลล่าก็มี หลายร้านที่ดูหรูหราอยู่ ทิวได้จอดรถไว้ข้างหน้าของร้าน

หนึ่ง
นานาหันหัวไปดูร้านอาหารที่หรูหรานี้ เธอแอบคิดใน ใจว่า ที่นี้แค่มื้อเดียวราคาต้องไม่อำนวยแน่ๆ

ทิวอุ้มลูกสาวที่อยู่ข้างหลังลงมา อุ้มกอดไว้บนบ่า บน บ่าของทิวนั้น เหมือนกลายเป็นที่นั่งส่วนตัวของฟ้าไปแล้ว ในจุดนี้ ลมเองก็เข้าใจไม่ได้แย่งชิงอะไรกับน้อง ในใจ ของเธอแล้ว น้องสาวคือบุคคลที่เล็กที่สุดในบ้าน ลมเองก็ อยากดูแลฟ้าเหมือนกัน!

ฟ้ากอดคอของแด๊ดดี้ไว้ แล้วนั้งอยู่บนไหล่ยองแด๊ด ดี้ ตาโตรอต้อนรับอาหารมื้อใหญ่ในวันนี้

“ฟ้า ไม่ต้องเอาแต่จะอุ้ม ลงมาเดินหน่อย” นานา รู้สึกว่าลูกสาวอ่อนแอเกินไปแล้ว แต่ก็มีแต่ผู้ชายคนนี้ ที่ยอมเธอตลอด เมื่อก่อนนานาฬิกเธอให้แข็มแข็งด้วย แหละ

“หนูไม่เอา! หนูจะให้แด๊ดดี้อุ้ม” พอพูดจบ ขาทั้ง สองข้างของฟ้าก็กอดคอของทิวแน่ขึ้นไปอีก แล้วหันไป มองนานาด้วยสายตาที่ได้ใจ

ทิวอุ้มเธอแล้วเดินไปข้างหน้า นานาเครียดไปทั้งหัว ผู้ชายคนนี้ก็ไม่กลัวว่าจะทำให้ลูกกลายเป็นคนเอาแต่ใจ หรอ หลังจากถึงที่นั่งแล้ว ก็เริ่มสั่งเมนู ที่นี่คืออาหารตะวัน ตกระดับท๊อป แต่นานาสั่งไปแค่สเต็กหนึ่งชิ้น เธอหันไปมองราคา ก็รู้สึกเจ็บไปทั้งเนื้อ อีกอย่างแค่ของกินเล่นใน

ร้านนี้ก็แพงจะตายอยู่แล้ว