บทที่ 76 นาราหมดหวัง

ทิวคิดว่าผู้หญิงคนนี้โง่จะตาย แต่คิดไม่ถึงว่า ยังมี ความแอบฉลาดเล็กน้อยอยู่

เมื่อก่อนเรื่องที่เธอตีคน เขาคงเข้าใจผิดไปจริงๆ ตอนนั้นเรื่องที่เขาปกป้อง ไม่ใช่เรื่องที่นาราถูกตี แต่คือ เขาหวังว่าลูกๆจะมีแม่ที่มีเหตุผลคนหนึ่ง

“ทิว….” นาราเห็นว่าสีหน้าเขาไม่ค่อยดี ในใจเธอ เองก็ไม่สบายใจไปหมด

“นารา คุณยอมรับใช่ไหมว่า การตบครั้งที่แล้วเขาไม่ ได้เป็นคนตบคุณ” น้ำเสียงของทิวเงียบมาก แต่ว่า สายตา ของเขาเหมือนกำลังจะมีมรสุมตามมา

นาราตกใจจนตาค้าง แล้วค่อยๆถอยออกไปหนึ่งก้าว

“ฉัน….”

“ถ้าคุณกล้าโกหกแม้แต่คำเดียว ผมไม่ปล่อยคุณไว้ แน่” น้ำเสียงของทิวราวกับว่ามาจากใต้นรก ทีแรกนารา คิดว่าจะนำคำโกหกมาปิดบัง แต่ว่า น้ำเสียงของทิวทำเอา เธอตกใจจนลบความคิดนั้นไปเลย น้ำตาเธอค่อยๆไหลลง “ใช่ ฉันเป็นคนตบตัวเอง ตอนนั้นเป็นเพราะฉันไม่อยาก ให้นานาอยู่ข้างๆคุณ คุณคือว่าที่สามีฉัน แต่เขาคือลูก

คนละแม่ของฉัน ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป คนอื่นจะมองพวกเรายังไง? ฉันก็เห็นถึงชื่อเสียงของคุณนะ! ฉันก็แค่อยาก ไล่เขาไป”

นาราทำตัวน่าสงสาร ใช้ใบหน้าที่น่าสงสารของเธอ นั้นแสดงออกมา

สายตาของทิวเหมือนกับมีดที่คมมาก เขาจ้องไปทาง นารา ตอนแรกเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยไม่แต่นิด แต่ ตอนนี้ กลับกลายเป็นความรู้สึกที่โกรธแค้น และพูดออก มาประโยคหนึ่งอย่างเยือกเย็นว่า “ไปซะ อย่าให้ผมเจอ คุณอีก”

นาราเกือบจะสลบคาพื้นแล้ว เธอมุ่งตรงไปกอดเขา “ไม่ ทิว…. อย่าทำแบบนี้กับฉันสิ….”

ขณะที่เธอกำลังกอดทิว ทิวก็สบัดตัวอย่างแรง แวว ตามีแต่ความโกรธและโมโห

และแววตาของเขาก็ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ พูด อย่างเยือกเย็นว่า “ทีหลังอย่าไปบอกคนอื่นอีกว่าคุณคือ ว่าที่ภรรยาผม ผมจะประกาศยกเลิกความสัมพันธ์ของเรา ให้คนอื่น”

“ไม่…ไม่นะ ทิว อย่าไร้ความรู้สึกกับฉันแบบนี้สิ ฉัน รักคุณ คุณย่าและคุณพ่อคุณแม่คุณต่างก็ชอบฉันหมดนะ…” นาราเหมือนกำลังจับเส้นชีวิตที่เป็นเส้นสุดท้ายที่ สามารถช่วยตัวเองแล้ว

หลังจากที่แววตาของทิวนิ่งไปซักพัก “นารา ผมจะ เตือนคุณอีกรอบนะ ถ้าคุณยังกล้าทำร้ายนานาต่อหน้า คนในบ้านผม ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่ๆ”

นาราตกใจมาก นี่ทิวกำลังปกป้องนานา? เป็นไปได้ ไง? เขาควรเกลียดนานาเหมือนครในบ้านเขาไม่ใช่หรอ?

“ทิว คุณฟังฉันอธิบายนะ…” นารายังไม่ตายใจ

“ออกไป” น้ำเสียงของทิวสุขุมมาก และเต็มไปด้วย ความรำคาญ สีหน้าของนาราก็ค่อยๆซีดลง เหมือนถูกสาด น้ำแข็งอยู่กลางหัวใจ ทั้งตัวเธอแข็งทื่อไปหมด แข็งจน เธอตัวสั่น เธอวิ่งลงไปใต้ตึกอย่างกระวนกระวาย เกือบจะ ล้มลงด้วย จากนั้นเธอก็หันไปมองผู้ชายที่อยู่บนบันใด เธอ คิดว่าเขาจะเจ็บใจ แต่สิ่งที่เห็น คือใบหน้าที่ไร้ซึ่งความ รู้สึกและเย็นชา

ในใจของนาราโกรธแค้นมาก ทุกอย่างในตอนนี้ เป็น เพราะนานาทำทั้งหมด

ตอนที่เธออกจากประตู เธอไม่ได้เห็นนานา เธอกำ หมัดไว้อย่างแน่น และไม่พอใจเป็นอย่างมาก
นานาอยู่ไหน? เธอพาเด็กไปจับผีเสื้อที่สวนหลังบ้าน

น!

นารายืนหน้าบึ้งอยู่ทางประตูของวิลล่า รอทิวลงมา และอาจจะรั้งเธอไว้ หรือาจจะให้อภัยการหลอกลวงครั้งที่ สองของเธอ แต่ว่า รอไปสักพัก ก็ไม่เห็นเขาออกมา

นาราสูดหายใจลึก และเดินตรงไปหน้าประตู ภายใน ตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น นานากลายเป็นคนที่เธอ เกลียดที่สุด

ความเยือกเย็นและสุขุมของทิว เป็นเพราะเธอ

ทั้งหมด

นานา เธอต้องเสียใจแน่

นี่คือคำพูดที่นารากัดฟันพูดในรถ และหันไปทาง

วิลล่า

ณ สวนหลังบ้าน

นานามองดูเด็กสองคนกำลังวิ่งไล่จับกัน และมปาก

เธอยิ้มโค้งตลอดเวลา

ทันใดนั้น
ข้างล่างของเก้าอี้ก็มีเงาๆหนึ่งส่องมา

ก็ไม่รู้ว่าทิวมายืนอยู่ข้างๆเธอตั้งแต่ตอนไหน นานา เหลือบมองไปทางเขาอย่างเยือกเย็น ไม่อยากพูดอะไร

“ขอโทษนะ ฉันเข้าใจเธอผิด” ทิวขอโทษอย่างเสียง

นานามองไปทางฝ่ายตรงข้าม “นี่คือวิธีการขอโทษ ของคุณ? ไม่มีความจริงใจเลย ฉันไม่ยอมรับ

ทิวขมวดคิ้ว ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าพูดกับเขา แบบนี้เลย

“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง?” ทิวผิดไปแล้วจริงๆ ดัง นั้น เธอเก็บอารมณ์ทุกอย่าง และฟังความเห็นจากเธอ

นานาคิดแล้วคิดอีก “งั้นก็แบบนี้ละกัน! นายต้องไป แก้ข่าวที่ฉันถูกนาย… เราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร กัน”

“ไม่ได้ เรื่องไหนก็เรื่องนั้นสิ” ทิวเองก็ไม่อยากทำ แบบนั้นหรอก

นานายิ้มอ่อนแล้วลุกขึ้น จ้องไปทางหน้าของเขา”ได้ งั้นฉันจะให้นายชดใช้ค่าเสียหายให้ฉันทั้งหมด 15 ล้าน”

“เธอ….” ทิวคิดไม่ถึงว่าเธอเองก็แอบวางแผนมา

แล้วเหมือนกัน

เขาขมวดคิ้ว แล้วเงียบไปสักพัก “ได้ งั้นฉันแก้ละ กัน! แต่ทำไมเธอโง่ขนาดนี้ ทำไมตอนนั้นเธอไม่บอกฉัน ว่า เธอไม่ได้มีคน?”

“ฉันพูดแล้วนายจะเชื่อไหม?” นานาเบ้ปากแล้วเบ้

อีก

“ไม่แน่ฉันอาจจะเชื่อก็ได้” “เฮ้อ อย่าหลอกฉันเลย นายเป็นว่าที่สามีของนารา นายก็ต้องช่วยเขาอยู่แล้ว ถึง แม้ฉันไม่ได้เป็นคนดี นายก็จะมานับที่ฉันอยู่ดี แล้วฉันจะ เสียอารมณ์เปล่าๆทำใไม?” นานาอารมณ์ดีขึ้น และแล้วก็ หายกัน คิดไปคิดมาแล้ว การตบครั้งนั้นของนาราก็มีผลดี

อยู่

“นานา อย่าใช้ความคิดของเธอมาตัดสินฉัน ฉันกับ นาราไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบที่เธอคิด

“ฉันไม่สนหรอกว่าพวกเธอจะมีความสัมพันธ์อะไรกัน ตอนนี้ เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว” นานาไม่อยากรู้เรื่องของเขามากกว่านี้แล้ว

มองดูใบหน้าที่ไม่อยากรู้เรื่องของเธอ สีหน้าของ ผู้ชายก็เข้มขึ้นมา “นานา รู้เรื่องของฉันมาก ไม่ได้มีผล ร้ายต่อเธอ”

นานาขมวดคิ้ว “ทำไมฉันต้องรู้เรื่องของนาย? มีข้อดี

อะไรหรอ?”

ทิวจะแพ้ให้กับเธอแล้ว เขา เฮ้อ ไปคำหนึ่ง แล้วเดิน จากไป

ในที่สุดนานาก็โล่งอก มือทั้งสองของเธอทาบไว้บน อก ความหนักในใจเธอก็หายไปทันที

ต่อจากนี้ เงินที่เธอหามาจากฟิว ก็เป็นของเธอคน เดียวแล้ว ฮ่าๆ! ดีใจจัง

ทิวกลับมาที่ห้องรับแขก มองดูของขวัญที่วางอยู่ ข้างๆแล้วถามแม่บ้านว่า “อันนี้ใครส่งมาหรอ?”

“เป็นของที่คุณนาราส่งมาเมื่อกี้ค่ะ”

“เอาไปทิ้ง” ทิวพูดอย่างสุขุม
“คุณทิว ทิ้งไปก็เสียดายแย่ เป็นของเล่นใหม่หมด เลย เอาให้คุณหนูทั้งสองเล่นเถอะค่ะ” แม่บ้านรู้สึกว่าของ เล่นนี้คงจะแพงมาก “ถ้าป้าเสียดาย งั้นก็เอาไปเถอะ ไม่ ว่ายังไงแล้ว อย่าให้ฉันเห็นของที่นาราส่งมาอีก” พอพูด จบ ทิวก็เดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยใบหน้าที่เย็นชา