บทที่ 67 กินด้วยกัน

นานาตาโตค้าง ในขนาดที่มือเล็กๆของเธอกำลัง พยายามจะขัดขืน พอผู้ชายคนนั้นเห็นก็รีบไปจับมือของ เธอไปพาดเอาไว้บนหัวของเธอ

ในช่วงเวลานี้นอกจากจะยอมให้เขาจูบ เธอก็ไม่มีทาง

เลือกอื่นอีกแล้ว

ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว ผู้ชายคนนี้มีสิทธิ์อะไรมาจูบ

เธอ?

อากาศที่สูดดมเข้าไปมีแต่กลิ่นของผู้ชายคนนี้ กลิ่นที่ เป็นกลิ่นลักษณะของผู้ชาย ที่เต็มไปด้วยความเป็นผู้ชาย จะทำให้เธอหยุดหายใจได้ในขนาดนั้น

สมองเธอว่างเปล่า มือก็โดนฉุดไว้ ร่างกายเธอก็โดน ทับอยู่ ในปากก็มีแค่ลมหายใจของผู้ชาย เธอใกล้ที่จะเป็น ลมแล้ว

ทิวไม่รู้ว่าตัวเขาเองจะลงโทษเธอด้วยวิธีแบบนี้ เมื่อกี้ คำพูดที่ปากเธอพูดออกมาทำให้เขารำคาญและเขาก็มีวิธี มากมายที่จะทำให้เธอหยุดพูดได้

และตัวเขาเองเลือกที่จะทำวิธีนี้

ผลกระทบจากห้าปีที่แล้วมีไม่เยอะ แต่มีสิ่งนึงที่เขาจําได้คือรสชาติริมฝีปากของเธอหอมหวานมาก

และในตอนนี้ เขาไม่อยากจะออกจากริมฝีปากหวานๆ ใบนี้ และตัวของเขากำลังต้องการอะไรบางอย่างอยู่

และเขาเองก็ไม่คิดที่จะปกปิดอีกด้วย ปล่อยให้ความ ต้องการนั้นควบคุมตัวของเขาทั้งหมด เขาก็เริ่มลงมือ ทำให้จูบของเขาที่รุนแรงในเมื่อกี้เริ่มอ่อนโยนลงเริ่มลิ้ม รสชาติของปากเธอ

สมองของนานาเริ่มเบลอ เธอคิดแต่เรื่องเดียวก็คือ ทำยังไงให้หยุดผู้ชายคนนี้ได้

และเธอก็คิดวิธีนึงออกเธอยกเข่าด้านซ้ายขึ้นมาและ ใช้แรงทั้งหมดที่มี เตะไปที่ส่วนล่างของผู้ชาย

เขาได้ยินแต่เสียง อื้อ! มือของผู้ชายที่จับมือของเธอ ไว้ก็ปล่อยไปในทันทีและเริ่มเดินถอยหลังไป ตอนนี้หน้าที่ สุขุม นิ่ง เงียบ ของเขาก็เปลี่ยนสีหน้าเหมือนดั่งพายุที่ กำลังจะซัดมากลืนกินเธอให้หมด

นานาจับผ้าด้วยความแน่น ในขณะนี้ดวงตาที่สว่าง เหมือนดวงดาว เต็มไปด้วยไฟที่กำลังจะลุกลามขึ้นมา สายตาของเธอ มองไปทางเขาด้วยสายตาที่แสดงถึง ความโกรธ เหมือนแมวที่พร้อมจะโจมตีผู้อื่นตลอดเวลา
นัยน์ตาของทิวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หน้าของ เขาเยือกเย็นมาก สายตาที่น่ากลัวมองไปทางเธอ

“เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าทำร้ายฉัน

“แน่นอน ถ้าเธอยังเลวแบบนี้จะมีครั้งนี้ ครั้งหน้า และ ครั้งต่อไป” นานาเยาะเย้ยใส่เขา

ตอนนี้ทิวได้สติกลับคืนมาหมดแล้ว ความต้องการใน ร่างกายของเขาเริ่มหายไปหน้าที่ดูหล่อเหลาดูไม่ออกว่า เขาคิดอะไรอยู่ “ถ้ายังมีอีกครั้ง ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”

นานาทําตาโต “เธอต่างหากที่รังแกฉันก่อน

“ฉันรังแกเธอแล้วจะทำไม?” สายตาที่ดำมืดของ เขามีอะไรแว็บผ่านไป

“แล้วกติกาที่เคยตกลงกันไว้ละ?” นานากระพริบตา แล้วถามเขา

“นั่นเป็นกติกาที่เจาะจงเธอไม่เกี่ยวกับฉัน ถ้าเธอไม่ อยากทำตามข้อตกลงของฉันก็ไปจากที่นี่ได้ตลอดเวลา

นานารู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่ใจดีแบบนี้ เธอรีบถามไป ว่า “ฉันเอาลูกไปด้วยได้ไหม?”
“ต้องอยู่กับฉันสิ นอกจากฉันและคนในบ้านของฉัน ห้ามคนอื่นเข้าใกล้” เสียงของผู้ชายเริ่มดังขึ้น

นานาหน้าแดงและร้อนรนไปหมด “เธอ……”

“ฉันจะต้องเห็นเงินที่เธอต้องคืนให้ฉันภายในสิ้น เดือนนี้ ถ้าไม่มีเธอก็เตรียมตัวรอดูละกัน!

“ให้ตายฉันก็ไม่มี!” นานาไม่อยากจะให้เขา และแม้

เขาบอกว่าให้ก็ต้องให้หรอ?

ผู้ชายหรี่ตาขึ้นและยิ้มที่มุมปาก “ฉันจะไม่ว่าอะไรถ้า

เธอจะเอาตัวของเธอมาคืนแทน

นานาโมโหจนปวดหัวและรีบตอบโต้กลับไปว่า “เธอ อย่าคิดแบบนั้นเลย

“งั้นฉันจะรอเงินจากเธอนะ ถ้าเธอยังไม่คืนฉันจะ

ถือว่าเธอจะเอาตัวมาแลกแทน เสียงของผู้ชายที่ดังขึ้น ตอนนี้ส่วนล่างของเขาก็ยังเจ็บอยู่เขากัดฟันแล้วพูดเตือน เธอไปว่า “ถ้าครั้งหน้ากล้าทำร้ายฉันอีก ฉันจะขืนใจเธอ

นานาทําตาโตกว่าเดิม นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วย ความโมโห ใบหน้าของเธอเหมือนดอกกุหลาบที่แดงๆ และมีหนามพร้อมจะทิ่มแทงคนจับได้ตลอดเวลา
“ถ้าเธอกล้าจูบฉันอีกฉันก็จะเตะเธออีก” ฉันไม่คิดที่

จะกลัวเธอหรอก

ทิวกัดริมฝีปากและไม่อยากจะเถียงกับเธออีก “หลัง จากนี้สามวันฉันจะให้เธอไปจากฟิว

“ไม่เอา” นานาตอบเขาไป

ทิวโกรธจนเจ็บหน้าอก เขาเคยเห็นคนที่ไม่เชื่อฟังแต่ ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ดื้อและเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้มาก่อน

ช่วงเวลาที่กินข้าวเย็น ทั้งสองคนดูเหมือนเข้ากันได้ ดีมากช่วยกันดูแลเด็กน้อยและปล่อยวางความแค้นที่มีต่อ กันลง

นานาเกลียดผู้ชายคนนี้เข้าไส้ แต่เธอก็ไม่อยากให้

เด็กสองคนเสียใจ

ลมคีบถั่วงอกขึ้นมาหนึ่งอัน “มามี้ กัดครึ่งนึง

นานารีบไปกัดครึ่งนึงเธอคิดว่าเด็กจะกินครึ่งนึงที่ เหลือ แต่ใครจะไปรู้ว่าเด็กจะยื่นไปทางผู้ชายที่อยู่ตรง หน้า “แด็ดดี้ครับ อีกครึ่งแด๊ดดี้กิน”

นานาแอบทำตาขาว นี่ลูกตั้งใจทำแบบนี้ใช่ไหม! เธอ

ลาว่างต้องปฏิเสสแตเลย แต่ไม่คาดคิดว่าเขานั้นอ่อนแล้วไปกินถั่วงอกครึ่งหนึ่งที่เหลืออยู่

นานาแอบด่าลูกชายในใจ

ลมตั้งใจทำชัดๆและในตอนนี้ฟ้าก็รู้สึกว่าทำแบบนี้ เหมือนจะสนุกมาก “หนูจะเอาด้วย” พูดจบเธอก็ใช้มือที่ สั่นอยู่ของตัวเองไปคีบถั่วงอกขึ้นมา เธอนั่งข้างๆทิวก็เลย ยื่นให้แด๊ดดี้ก่อน “แด๊ดดี้ กัดหนึ่งคำค่ะ”

ทิวทำตามที่เธอพูดและกัดไปที่ถั่วงอก ฟ้าก็รีบยื่นไป ให้มามี “มามี้ อันนี้มากิน

“มามี้ไม่กิน ฟ้ากินเลย” นานาปฏิเสธและเธอก็รู้สึก ถึงสายตาที่ไม่พอใจของผู้ชายส่งผ่านมา

“มามี้ กินสิ!กินสิ!” ฟ้าอยากให้เธอกิน และทำหน้า

ไม่พอใจอย่างมาก

นานาไม่รู้จะพูดยังไง เด็กสองคนนี้หาเรื่องให้เธอ ชัดๆ เธอก็เลยยื่นตัวไปกินอีกครึ่งที่ทิวกินเหลือ

นานารีบกินข้าวต่อและสั่งให้เด็กสองคนกินอาหารใน

ถ้วยให้หมด

นานาอาบน้ำให้ลูกสาว ทิวอาบน้ำให้ลูกชาย
ยี่สิบนาฬิกา

ลมนึกถึงเรื่องใหญ่เรื่องนึงได้นั่นก็คือแด็ดดี้ยังไม่ เคยเห็นรูปตอนเด็กๆของพวกเขา! และเขาก็รู้ด้วยว่าใน I pad มามี้มีรูปของพวกเขาตอนเด็กๆเยอะมาก เริ่มตั้งแต่ เกิดจนถึงตอนนี้ มามี้เก็บรูปทุกรูปและความทรงจำของ พวกเขาไว้มากมาย

ลมอาบน้ำเสร็จก็ไปเอา Ipad จากหัวเตียงของนานา และเข้าไปในห้องของแด๊ดดี้

ทิวเห็นเด็กน้อยจับIpadมาก็ขมวดคิ้ว ทำหน้า งง “กลางคืนห้ามดูการ์ตูน” “ไม่ใช่ครับ!แด๊ดดี้ นี่ เป็นIpadของมามี้ครับ ผมอยากให้แด๊ดดี้ดูรูปตอนที่พวก เรายังเด็กๆ “พูดจบ เด็กน้อยเป็นคนที่เล่นเทคโนโลยีเก่ง มือของเขาจิ้มบนหน้าจอไปมาและไปเปิดรูปที่นานาเคย ถ่ายไว้ เธอเก็บรูปพวกนั้นไว้เป็นอย่างดี และแบ่งออกเป็น วันที่อย่างละเอียด

ทิวมีความสนใจขึ้นมาทันที เขาอยากรู้จักลูกของเขา นมากขึ้นกว่านี้ เขายิ้มแล้วเอามือไปลูบที่หัวของเด็กน้อย “น่ารักจริงๆ มาให้แด๊ดดี้ดูดีๆ “พูดจบ ทิวก็จับขึ้นมาเปิด ไปดูรูปของของสี่ปีที่แล้ว นั่นเป็นวันแรกที่เด็กน้อยได้เกิด มาบนโลกใบนี้ นานายังอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลข้างตัว เธอมีเด็กตัวแดงๆสองคน ในใจของทิวสะเทือนไปทันที