บทที่ 65 คำสั่งที่เอาแต่ใจของเขา

รถไม่ได้รับกลับบริษัท แต่เลือกไปที่ร้านอาหาร ใจกลางเมืองร้านหนึ่ง จองห้องอาหารไว้ ฟิวเชิญพวกเขา

มาทานอาหาร

ฟิวเป็นคนที่ไม่ขาดแคลนเงินจริงๆ

นานาค้นพบ นอกจากที่ตนเองรู้ว่าเขาเป็นดาราแล้ว ไม่รู้จักครอบครัวของเขาเลย แน่นอน นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอ สามารถรับรู้ได้

“นานา วันนี้เธอสวยจริงๆ ผู้ช่วยโบว์นานา

นานายิ้มเล็กน้อย เพราะเสื้อสวยต่างหากฉันเป็น คนธรรมดามาก

“อย่าถ่อมตัวเลย เชื่อฉันเถอะ พรุ่งนี้เธอได้ขึ้นข่าว หน้าหนึ่งกับคุณพิวแน่

“ทำไมหรอ?” นานาตกใจ เธอไม่อยากขึ้นข่าวอะไร ทั้งนั้น

โบว์ยิ้มอย่างลึกลับ แต่ไม่ตอบกลับอะไร วันนี้นักข่าว เต็มไปหมด นอกจากนักข่าวบันเทิงแล้ว ทุกการกระทำ ของพวจะโดนแอบถ่ายหมด ที่สำคัญ ฟิวทั้งกอดทั้งใกล้ เธอ จะไม่โดนถ่ายได้ไง
นานากำลังเข้าวงการ เลยไม่รู้ ข่าวทุกอย่างที่เกี่ยว กับฟิวล้วนมีราคาแพง แค่ทานข้าวแล้วอมยิ้มใส่ใครโดย ไม่ตั้งใจ เขาก็สามารถเขียนเป็นเรื่องเป็นราวออกมาดึงดูด ผู้คนได้เลย

นานาชอบกับข้าวที่นี่มาก เธอกินติดต่อกันสอง ถ้วย โบว์รู้สึกแปลกใจ “นานา เธอกินสองถ้วยเลยหรอ? พระเจ้า! เธอไม่กลัวอ้วนหรอ”

นานากำลังแกะเปลือกกุ้งอยู่ เธอกินไปเขย่าหัวไป “ไม่นะ ฉันกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน

“ฉันอิจฉาเธอจริงๆเลย ฉันกินนิดเดียวก็อ้วนแล้ว ทุก ครั้งที่คุณฟิวชวนกินข้าว ฉันไม่กล้ากินเยอะเลย

นานาหัวเราะคิกคัก ปากก็ยังคงกินต่อ

ฟิวที่นั่งอยู่ตรงข้าม กำลังดื่มไวน์อย่างสง่างาม เห็น การกระทำทุกอย่างของนานาอย่างชัดเจน เธอไม่เคย เห็นผู้หญิงคนไหนที่กินเยอะและชอบยิ้มขนาดนี้มาก่อน เพราะอยู่ในวงการบันเทิง การรักษาหุ่น เป็นเรื่องใหญ่มาก

แต่ยากที่จะเห็นนานากินอย่างมีความสุข เหมือน

ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ดึงดูดเขามาก
นานากับโบว์คุยกันเรื่อยเปื่อย ทุกคนกำลังรีบกินให้ อิ่ม ประมาณบ่ายสองกว่า เขาก็แยกย้ายเลย

นานากำลังเดินลงบันได โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นมา เธอ หยิบขึ้นมาดู เธอขมวดคิ้ว เขาโทรหาเธอทำไม?

มีอะไรหรอ? นึกถึงเรื่องที่เขาต่อรองกับเธอใน ห้องน้ำ เธอรู้สึกโกรธขึ้นมา เธอเดินไปข้างๆแล้วรับสาย “มีเรื่องอะไร?”

“ห้าโมงเย็นไปรับลูกด้วยกัน อีกทางพูดด้วยน้ำ เสียงที่ปฏิเสธไม่ได้

นานาที่อารมณ์ไม่ค่อยดี พอพูดถึงลูกแล้ว เธอก็ ใจอ่อนขึ้นมา “ฉันไปดูก่อนนะว่าลาได้ไหม”

“นานา ในกฎของฉันมีข้อหนึ่งคือต้องให้ลูกเป็น ศูนย์กลาง ถ้าเธอทำไม่ได้ คอยดู กลับไปฉันจะลงโทษ เธอยังไง ?

“นี่..ทำไมนายมีเหตุผลอยู่ข้างเดียวล่ะ นานาโมโห

แล้ว

ทิวยิ้มอย่างเฉยชา “สี่โมงครึ่งบอกที่อยู่กับฉัน ฉัน จะไปรับเธอห้าโมงตรง ถ้าเธอยังไม่ออกมา ตอนกลางคืนเตรียมตัวโดนลงโทษได้เลย”

พูดจบ ทิวก็วางสายเลย

นานาโกรธจนเจ็บท้อง เข้าไปนั่งในรถของฟิว เธอจึง ถามว่า “ตอนเย็นมีงานอะไรไหมคะ?”

ตอนที่ฟิวอารมณ์ดี เขาก็เหมือนผู้ใหญ่ ตอนอารมณ์ ไม่ดี เขาสามารถเย็นชาจนทำให้คนรู้สึกหนาวปานตาย และตอนนี้ เขากำลังอารมณ์ไม่ค่อยดี

แววตาที่ดุร้ายของเขามองมา “มีไรหรอ?”

“ฉันจะไปรับลูกตอนเย็น เลยอยากจะขอลานานา

ยิ้มด้วยสีหน้าหวาน

“เธอไม่มีรถ ไปรับยังไง?” ฟิวรู้ว่าเธอไปคุย โทรศัพท์มา คุยกับใครนั้น เขาน่าจะเดาออกในใจ

ทิวสั่งเธอมาว่าไปรับลูกด้วยกันหรอ? ความสัมพันธ์

ของทั้งคู่น่าจะดีขึ้นมาก

“เอ่อ.. เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง แล้วฉันไปได้ไหม?”

นานามองเขาด้วยสีหน้าขอร้อง
ฟิวยิ้มที่มุมปาก “ฉันไปรับลูกเธอได้นะ”

“หา? ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก” นานารีบโบกมือไป มา เธอกลัวทิวจะโกรธมาก

“งั้นก็ได้ ฉันไม่ไปรับ ฉันส่งเธอไปตอนห้าโมงตรง ฉันก็รวดกลับบ้านพอดี” แววตาของฟิวมีการวางแผนเล็ก

น้อย

“จริงหรอ?”นานาถาม

“แน่นอน ไม่ทำให้เธอเสียเวลาหรอก “ฟิวหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา ใส่หูฟัง แล้วก็ดูเกมส์”

นานาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปให้ทั่ว “ประมาณห้าโมงฉันจะไปรอที่ประตูโรงเรียน นายไม่ต้อง

มารับแล้ว”

ข้อความนี้ ส่งไปหาทิว ตอนนี้ เขากำลังเดินทางมา

จากบริษัท ฟิวเลื่อนนัด แต่เขาไม่ได้เลื่อน เพราะงั้น เขา

กินข้าวมาแล้ว

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นข้อความที่นานาส่งมา

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครไปส่งเธอ

ใบหน้าของเขาเย็นชาขึ้นมาทันที วันนี้เขาได้เห็น ความสามารถในการยั่วผู้ชายของเธอแล้ว ใส่เสื้อแบบนั้น ไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รอด

พอถึงบริษัท ฟิวนอนเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาสุดหรู เหมือนเด็กผู้ชายที่ไม่รู้จักโต เขาตั้งใจเล่นมาก และบาง ครั้งก็ด่าคนในเกมส์

ถ้าไม่มีงานอะไร พี่เหมยก็ยอมให้เขาเล่น และผู้ช่วย คนอื่นๆอยากทำอะไรก็ทำได้เลย แค่ไม่รบกวนเขาเล่น เกมส์ เขาก็ไม่ใส่ใจอะไร

เรื่องทั้งวันของพวกเขา คือเล่นเน็ตไปเรื่องเปื่อย ไม่ ปล่อยข่าวของฟิวให้กับสื่อ ถ้าเจอข่าวในเน็ตที่ไม่ดีต่อฟิว

เขาก็จะลบทันที

นานารอถึงสี่โมงครึ่ง คนอื่นไม่กล้าเข้ามาที่ห้องของ

ฟิว เธอเคาะประตูแล้วเปิดประตูเข้าไป

“สี่โมงครึ่งแล้ว เราต้องไปแล้ว เดียวรถติดก็จะไม่ทัน

เอานะ

“ได้ รอฉันสองสามนาที” พูดจบ เขาก็เล่นเกมส์ต่ออย่างเมามันส์อีกสองสามนาที และด่าคนในเกมส์อย่าง สะใจ “เป็นเด็กแน่เลย เล่นได้แย่มาก

นานายิ้มแล้วพูด “ฉันว่าคุณก็ไม่โตเหมือนกันนะ

ฟิวรีบยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ ยื่นมือไปที่เข็มขัด “เธอ จะดูไหม ว่าฉันโตยัง?”

นานาเข้าใจทันที เลยจ้องไปทางเขา “จะอ้วก โรคจิต ฉันหมายถึงสมองคุณยังเป็นเด็กต่างหาก

ฟิวตลกแล้วหัวเราะออกมา

เสียงหัวเราะดังออกไปนอกห้องทำงาน ทำให้

พนักงานต่างก็ตกใจ เมื่อกี้นานาไปเคาะประตูพวกเขาต่าง มีลางที่ไม่ดี กลัวนานาทำฟิวโกรธ แต่คิดไม่ถึง เธอกลับ ทำเขาหัวเราะ อีกอย่าง น้อยมากที่จะได้ยินเขาหัวเราะ แบบนี้ นานามีความสามารถอะไรกันถึงได้ทำให้เขามี

ความสุขแบบนี้?