บทที่ 60 โดนเมิน

นานาหันหลังไปมอง เธอรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่ กำลังจ้องมองมาทางเธอ แต่เธอไม่อยากสนใจ แล้วถาม ลูกชายว่า “พวกหนูชอบที่มากับอาฟิวมารับไหม?”

“ชอบ!” เสียงแหลมๆเล็กๆของเด็กๆดังขึ้นพร้อมกัน

“งั้นก็ดีเลย!วันหลังถ้ามามี้กับอาฟิวมีเวลาจะมารับ

พวกหนูนะ”

“มามี้ มามี้กับอาฟิวจะคบกันไหมครับ จะเป็นแฟนกัน หรือเปล่าครับ?”ลมถามเหมือนผู้ใหญ่คนหนึ่งเลย

นานาหน้าแดง ลูกชายมโนไปถึงไหนแล้วเนี่ย?เรื่อง แบบนี้เป็นไปไม่ได้หรอก

ชายที่กำลังกินข้าวอย่างสุภาพตรงข้ามของเธอ ถึง กับอึ้งไปสักพัก ยักคิ้วขึ้น แล้วมองหน้าเธอ

ลูกเธอจะมองเธอก็ช่าง แต่ชายคนนี้ก็สนใจตัวเธอ หรอเนี่ย งี้ก็ดีน่ะสิ ! นานาไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีใครเอานะยะ เธอรีบยิ้มแล้วก็พูดว่า “ก็อาจจะเป็นไปได้นะ!”

“ว้าว!ถ้าอย่างนั้นแล้ว อาฟิวก็อาจจะเป็นพ่อของเรา

ก็ได้! “ฟ้าตบมือแล้วยิ้มเบาๆ
ลมที่อยู่ข้างๆเธอก็ยืนมือป้อมๆของตัวเองมาจับไหล่ ของมามี้ “มามี้สู้ๆ มามี้สวยขนาดนี้ อาฟิวต้องชอบแน่ๆ เลยครับ”

นานายิ้ม แล้วเงยหน้าขึ้น สายตาที่เธอมองหน้าเข้มๆ ของชายคนนั้นมีความกวนประสาทนิดๆ

เธอเห็นแค่สายตาของชายคนนั้นกำลังเหม่อลอย และหน้าของเธอก็ยังบูดบึ้งอยู่เหมือนเดิม

ลมรีบมองพ่อของเขา “แด๊ดดี้ มามี้คบกับอาทิว แด๊ด

ดี้จะดึงไหมครับ!”

ทิวกวาดสายตามองไปอย่างเพิกเฉย และตอบลอยๆ

ว่า “ไม่”

ลมอายุน้อยเกินไป เลยดูไม่ออกว่าแด๊ดดี้กำลังงอน และกำลังเสียใจนิดๆ ดูจากนี้แล้ว แด๊ดดี้คงไม่ชอบมา จริงๆสินะ? ถ้าแด๊ดดี้ชอบ ก็ต้องหึงมามี้แล้วสิ แต่ทำไม แด๊ดดี้ถึงไม่หึงละ

นานาหยิบน่องไก่ทอดชิ้นหนึ่งวางในจานของลูกชาย

แล้วพูดกับเขาว่า “ลม กินไก่ให้หมดนะ

เธอเอาน่องไก่อุดปากของลมไว้ เดี๋ยวลมก็พูดมากกินข้าวเสร็จ นานาอาบน้ำให้ลูกสาว ส่วนผมก็วิ่งไป อาบน้ำที่ห้องของทิว พอโมงตรง ก็ให้เด็กน้อยสองคนนี้ เข้านอน เหลืออีกหนึ่งเดือน ก็จะปิดเทอมแล้ว

พอนึกถึงซัมเมอร์ที่ใกล้เข้ามาถึงแล้ว คงเป็นเรื่องที่ น่าปวดหัวสําหรับพ่อแม่สินะ!”

“มามี้ ฝันดีนะคะ” ฟ้าง่วงนอนจนจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่

แล้ว

“ฝันดีจ้ะ”นานาจูบที่หน้าผากของฟ้า แล้วหันไปจูบ ที่หน้าผากของลมอีกรอบ “นอนเถอะนะ เด็กดี!”

เวลานอนของเด็กๆทั้งสองคนใกล้เคียงกันมาก ไม่

นาน สองคนนี้ก็หลับปุ๋ยไปเลย

นานาห่มผ้าให้เด็กๆแล้วเดินกลับไปที่ห้องของตัว

เอง

วันนี้เธอเองก็เหนื่อยมากแล้ว เธออาบน้ำแล้วก็เผลอ หลับไปเลย และในห้องนอนอีกห้องหนึ่ง ใต้แสงไฟอัน นุ่มนวลนั้น มีผู้ชายใส่ชุดนอนสีดำนั่งอยู่บนโซฟาใกล้ หน้าต่าง นิ้วมือที่เรียวยาวของเขาโอบอุ้มแก้วที่ใส่ไวน์ แดงไว้ครึ่งเค้า ผมหน้าบ้าของขาปิดบังหน้าผากเอาไว้ใบหน้าอันหล่อเหลา แสงสะท้อนจากไวน์แดง

ส่องใต้ตาของเขา ทำให้ดวงตาของเขาดูสว่างไสว

และสวยงาม

ภาพในตอนนี้ เป็นภาพที่ดูเซ็กซี่สุด อย่างกับราชา ของเหล่าแวมไพร์ ที่อยู่ภายใต้ความมืดมืด

ทิวหยี่ตาแล้วจิบไวน์แดงทีละนิด เหมือนกับว่ากำลัง

รออะไรอยู่

แต่ว่า สีหน้าของเขาเริ่มไม่ดี เพราะความเงียบของ บรรยากาศรอบตัว ทำให้เขาเริ่มเบื่อและรำคาญ

เธอรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ยอมคืนเงินหนึ่งแสนห้าหมื่น แต่

ยังไงเธอก็ไม่ยอมเข้าห้องของเขาเด็ดขาด

เรื่องนี้เหมือนเป็นเรื่องตลกในชีวิตของเขาไปแล้ว ทำให้เขารู้สึกรำคาญและอยากจะบีบคอผู้หญิงคนนั้นให้ ตายไปเลย จะได้ลบเรื่องตลกบ้าๆนี้ออกไปจากชีวิตเขาซะ

ทั้งที่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาส่งสัญญาณไปให้ผู้หญิงคน

นั้น แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับเป็นเขา

นี่คงเป็นเรื่องน่าอายที่ให้ตายก็ลบไม่ออกจากชีวิต

ของเขาเลยก็ว่าได้
ความคิดนี้ทำให้ผู้ชายคนนี้ยิ่งรู้สึกรำคาญเข้าไปใหญ่ เขาดื่มไวน์แดงจนหมดแก้ว แล้วก็ถอดเสื้อออก กำลังจะ

เข้านอน

แต่นานา

ไม่สนใจสัญญาณของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

เช้าวันที่สดใส

วันดีๆเริ่มขึ้นแล้ว

เด็กๆสองคนตื่นมาน่ารักเหมือนเทวดาน้อยๆเลย ถ้า กำลังเครียดแล้วเห็นเด็กๆสองคนนี้ ความเคร่งเครียดก็จะ

มลายหายไปทันทีเลย

“แด๊ดดี้ฟ้าวิ่งไปข้างหน้าของทิว อ้าแขนออกแล้วก

ระโดดเข้าไปหาเขา

ทิวอุ้มเธอขึ้นมาอย่างเอ็นดู ฟ้าหอมที่แก้มของเขา ลมเองก็อิจฉาน้องที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของแด๊ดดี้บ่อยๆ

ในตอนนี้ นานาเปิดประตูออกมา แลดูเมื่อคืนเธอนอน หลับเพียงพอ เลยทำให้ดูสดใส ดวงตาของเธอบริสุทธิ์

เหมือนเด็กเลย
“ลมฟ้า อรุณสวัสดิ์”

“มามี้ อรุณสวัสดิ์ครับ ลมยิ้มแล้วมองมามีของตัว เองตั้งแต่หัวจรดเท้า “มามี้ วันนี้มาสวยจังเลยครับ!

นานาไม่ได้เลือกชุดใส่โดยเฉพาะ แต่ครั้งก่อนที่แป้ง พาไปเที่ยวห้างแล้วซื้อเสื้อตัวหนึ่งมา รู้สึกไม่ได้ใส่นาน แล้ว เธอเลยหยิบเอามาใส่วันนี้

เดรสงานปักสีชมพูที่ดูเซ็กซี่ ตอนนั้นแป้งบอกว่าสวย มาก เธอเลยซื้อมา แต่ไม่ได้ใส่เลย วันนี้เธอเลยหยิบมาใส่ ดูสักครั้ง

ชุดนี้ทำให้เธอดูสาวและฟรุ้งฟริ้งสุดๆ

อย่าว่าแต่เด็กๆที่เอาแต่จ้องมองเธอเลย แม้กระทั่ง ชายคนนั้นก็เอาแต่จ้องอยู่ตั้งนาน สายตาตอนเขามอง นานา แอบฝังความอึ้งและตกใจในความสวยของเธออยู่

นิดๆ

นานาเสยผมยาวสลวยสวยของเธอแล้วพูดกับเด็กๆ

ว่า “เรารีบไปกินข้าวกันเถอะ!”

“มามี้ วันนี้แต่งตัวสวยขนาดนี้ จะไปเดทกับอาฟิวใช่ ไหมครับ?”ลมถามตอนเดินลงบันได
นานายิ้ม “ก็อาจจะใช่มั้งนะ!”

ชายคนที่อุ้มฟ้าอยู่ข้างหลัง มองนานาด้วยความโกรธ สมองของผู้หญิงคนนี้วันๆคิดแต่จะอ่อยผู้ชาย

ตอนกินอาหารเช้า นานาก็ยังไม่สนใจผู้ชายที่นั่งอยู่ ตรงข้าม หลายครั้งที่สบตากัน เธอก็จะหลบ เพราะเธอ เกลียดชายคนนี้

เพราะแค่ชุดสี่ชิ้นนี้ก็ต้องให้เธอคืนเงินทั้งหนึ่งแสน ห้าหมื่น เหอะ รอดูเลยนะ ฉันไม่ยอมแน่ๆ

ต่อจากนี้ เรื่องที่เกี่ยวกับวิลล่านี้ ของทุกชิ้นที่เป็น ของทิว เธอจะไม่เข้าไปแตะต้องเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเขาเป็นคนนิสัยไม่ดี ที่ชอบเอาเปรียบคนอื่น

“เดี๋ยวมามี้ไม่ไปส่งพวกหนูไปเรียนนะคะ! มามี้จะไป ทำงาน ได้ไหม?” นานาบอกลูกๆทั้งสองอย่างอ่อนโยน

“อื้ม!มามไปทำงานเลย!ให้แด๊ดดี้ไปส่งพวกหนู ก็ได้แล้ว”สีหน้าของลมนั้นดูแลเอาใจใส่คุณแม่อย่าง รอบคอบมาก

นานามองเวลาที่โทรศัพท์ ประมาณ8โมงกว่าๆ นานา ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “โอเค งั้นไปเรียนดีๆนะ มามไปก่อนละนะ”

ตอนที่นานากำลังเดินออกจากบ้าน เธอก็รู้สึกได้ถึง สายตาอันเยือกเย็นที่มองเธอจนเธอพ้นสายตา

เธอรีบเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

นานาเดินไปที่วิลล่าของฟิวอย่างชิวๆสบายๆ เธอ กอดอก แล้วประตูก็เปิดออก

นานาเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป วิลล่าเงียบมาก เธอ คิดในใจว่า ฟิวยังไม่ตื่นหรอ?เธออุตส่าห์จะมาทำอาหาร เช้าให้กิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ