บทที่ 59 กลโกงของเขา

ในห้องทำงาน ในเวลากลางคืนที่มืดมิดมีเงาของ ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานที่เขานั่งเป็นประจำ เขากอดอกแน่น สีหน้าตึงเครียดเหมือนคิดอะไรอยู่ บรรยากาศในนั้นก็เต็มไปด้วยความกดดัน

นานาปิดประตูเข้าไป เธอมองเห็นสีหน้าของชายคน นี้ได้ไม่ชัดเจน จากนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาของเขา เกิดความระแวงขึ้นมา

“นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันงั้นเหรอ?” นานาเลย หน้าขึ้นแล้วถาม

“นานา ฉันขอเตือนเธอไว้นะ ต่อไปนี้ห้ามเธอพา เด็กๆไปที่บ้านของผู้ชายคนนั้นอีก

“ทำไมล่ะ?”

“ฉันไม่ชอบเสียงกระทบกันจากการกัดฟันของทิว

ดังขึ้น

“เขาไม่ใช่คนเลวนะ” นานารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้

สาระมาก

ทิวกัดฟันพูดอย่างอารมณ์เสียว่า “ฉันไม่สนว่าเขา เป็นยังไง แต่ว่ายังไงก็แล้วแต่ ถ้าเธอพาเด็กๆไปบ้านมันอีกล่ะก็ เธอก็อย่ามาเจอหน้าลูกฉันอีกเลย

นานาตกใจจนร่างกายสั่นเทา เธอโกรธและพูดแย้ง ไปว่า “ฉันแค่อยากจะดูแลลูกตอนทำงานไปด้วย มันมี อะไรไม่ดีงั้นหรอ?

“ฉันจะไม่ยุ่งกับงานของเธอ ภายในห้องที่มืดมิด มี เพียงเสียงเย็นชาของชายคนนี้ดังขึ้น

นานาเริ่มอารมณ์เสีย ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงไม่เข้าใจ เธอนะ? เธอกัดปากและพูดว่า “แต่ว่าถ้าฉันอยู่ในบ้านของ ฟิวอาจจะทํางานจนถึงดึกเลยก็ได้ แล้วเด็กๆจะทำยังไง ล่ะ?”

ดวงตาของชายคนนี้เปรียบดั่งนักล่า เขายิ้มอย่างเย็น ชาและพูดว่า “เธอเลือกที่จะไม่ทำงานก็ได้นี่

เมื่อก่อน นานายอมทิ้งงานเพื่อมาอยู่ดูแลลูกๆก็ได้ แต่ว่าตอนนี้ เธอกังวลว่าถ้าเธอไม่มีที่ไปแล้ว ในอนาคต เขาอาจจะแย่งลูกๆไปจากเธอก็ได้ และเธอก็จะไม่มีสิทธิ์ อะไรเลย

“ฉันต้องการทำงาน แต่ว่าฉันจะพยายามหาเวลามา ดูแลลูกด้วย” นานาพูดจบก็กลับหลังหันไปเปิดประตู พอ เธอจับลูกบิดประตู จู่ๆก็หันกลับมาอย่างกะทันหันและพูดว่า”คือว่า….วันนี้นายจะให้ฉันซักผ้าห่มให้หรอ?”

ทิวตอบไปว่าใช่ และถามด้วยเสียงต่ำว่า”ที่ซักไป เป็นยังไงบ้าง?

“ฉัน…ฉันรีบน่ะ ฉันก็เลยใช้เครื่องซักผ้าซัก…นานา กัดปาก เธอทำสีหน้ากังวลเหมือนเวลาที่เด็กน้อยทำผิด

เขาเดินออกมาจากโต๊ะและเดินไปทางเธอ พอเดิน ไปถึงตรงหน้าเธอแล้ว เขามองไปทางเธอด้วยสีหน้าเย็น ชา แล้วสั่งด้วยความเอาแต่ใจว่า “พรุ่งนี้ซักอีกหนึ่งรอบ

นานารู้สึกว่าใจเธอสั่น แต่ว่าเรื่องนี้คงปิดบังได้ไม่ นาน เธอก็เลยต้องยอมรับผิดว่า “ขอโทษนะ! วันนี้ฉัน เลือกเครื่องซักผ้าผิดน่ะ ทำให้ผ้าห่มสี่ชุดนั้น…ขาดน่ะ…”

ในห้องที่มืดมิดอยู่แล้ว พอนานาพูดเสร็จ ในห้องก็ เหมือนจะขาดอากาศ จนแทบจะหายใจไม่ออก

นานารอให้เขาโกรธและด่าเธอ แต่ว่าเขาก็พูดอย่าง เย็นชาว่า“งั้นก็ชดใช้สิ! หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ผ่อนเดือนล่ะ หนึ่งแสน”

นักธุรกิจก็คือนักธุรกิจ แม้แต่ชุดเครื่องนอนที่เขาเคย นอนแล้ว แต่เขาก็ยังคิดเป็นเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน
นานาไม่พอใจและพูดว่า “ฉันไม่คืนหรอกนะ นายเคย พูดแล้วนี่ว่าจ่ายไปแค่หนึ่งร้อยยี่สิบล้าน

ทำไมจู่ๆถึงมาขึ้นราคาแบบนี้ล่ะ

และในขณะนั้นเอง เขาก็เปิดไฟในห้อง จากห้องที่ มืดกลายมาเป็นห้องที่สว่าง แสงไฟส่องมาที่ดวงตาของ เธอทำให้ลืมตาไม่ขึ้นเลยรีบเอามือมาบังไว้

วินาทีต่อมา มีเงาสูงมาปกคลุมเธอไว้ เธอยังไม่ทัน ได้รู้สึกตัว เขาก็จับเธอแนบไปกับกำแพงแล้ว

ภายใต้แสงที่สาดส่องมา เธอเห็นเพียงดวงตาที่ โกรธของเขา เขาลดระดับใบหน้าลงมา เขาพูดด้วยเสียง ที่เย็นชา จู่ๆริมฝีปากที่เซ็กซี่ของเขาก็ยิ้มหนึ่งล้านคือค่า ผ้าห่มส่วนอีกห้าแสนเป็นค่าที่เธอทำให้ฉันเสียความรู้สึก นี่ก็เป็นราคาถูกมากแล้ว

“นาย…”นานาถึงกับพูดไม่ออก

หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน? เธอทำงานที่ฟิวตั้งครึ่งปีถึงจะ ชดใช้ค่าเครื่องนอนนี้ได้งั้นเหรอ?

“ฉันซ่อมให้นายได้ไหม? นานากลืนความโกรธ แค้นไป เธอยิ้มแห้งๆและถาม
พอจับเธอดึงไว้ที่กําแพงแล้ว ทวสังเกตได้ว่าเธอก็ ยั่วยวนเขาเป็นเหมือนกัน และพอเธอเงยหน้าขึ้นมา ริม ฝีปากสีชมพูนั้นพอแสงสว่างสาดส่องมา ทำให้เกิดความ สว่างไสว มันช่างยั่วยวนเหลือเกิน

ทําให้หวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เธออยากจะ คืนหนี้เหรอ ได้สิ ฉันอนุญาต คืนนี้เที่ยงคืนมาหาฉันที่ห้อง แล้วฉันจะให้โอกาสเธอ”

สีหน้าของนานาเปลี่ยนไปทันที เธอผลักเขาออก อย่างอารมณ์เสีย ฝันไปเถอะ

ผู้ชายที่นาราเคยใช้แล้ว ส่งต่อให้เธอ ทำให้เธอรู้สึก ขยะแขยง ถ้าให้เลือกระหว่างขึ้นเตียงกับเขากับยอมคืน เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน เธอยอมคืนเงินยังจะดีกว่าอีก

สีหน้าของทิวที่เปลี่ยนไป สายตาเขากลับมาเย็นชา อีกครั้ง เขาช้อนคางเธอขึ้น ใช้ลมหายใจอุ่นๆในรดไปที่ ปากของเธอ โอกาสมีแค่ครั้งเดียว เธอต้องคว้าไว้ดีๆล่ะ”

พูดจบ เขาก็เปิดประตู และเดินออกไป

พอเขาไปแล้ว ความรู้สึกที่กดดันก็หายไปด้วย นานา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ สีหน้าที่แดงระเรื่อเต็มไปด้วยความ

โกรธ
เธอก๋ามือเป็นกําปั้นไว้แน่น ให้ตายก็ไม่มีวันที่จะยอม

ให้เขาเด็ดขาด

หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน? พระเจ้า เธอต้องให้เงินทั้งหมด ที่หามาก่อนหน้านี้หนึ่งปีกับเขาเลยเหรอเนี้ย?

ช่างมันเถอะ ยังไงซะตอนนี้เธอก็ยังไม่คืนอยู่แล้ว

นานาเดินออกมาจากห้องทำงานด้วยสีหน้าที่อารมณ์ เสีย เด็กๆก็ยังคงเล่นอยู่ที่บนตึก เธอเดินออกมาจากห้อง โถง เดินไปจนถึงสวนดอกไม้นั่งคนเดียวอยู่เงียบๆ

ทิวมองดูของเล่นที่เด็กๆถืออยู่ มันเป็นของเล่นที่ ผู้ชายคนนั้นให้มาทั้งนั้น ในใจก็คิดว่าอยากจะโยนของ พวกนั้นทิ้งไปให้หมดและซื้อใหม่แทน

แต่ว่า เขาทำแบบนี้ไม่ได้เพราะมันจะทำร้ายจิตใจเด็ก

มากเกินไป

“แด๊ดดี้ เห็นไหมคะว่าหนูใส่เสื้อให้พวกเขา! นี่เป็น วิธีที่คุณลุงฟิวสอนหนูคะ” ฟ้าใส่ชุดกระโปรงเจ้าหญิงให้ บาร์บี้ และยังทำผมให้อีกด้วย

ทิวก็ชมและยิ้มไปด้วย แต่ในใจก็เกิดความโมโหอยู่

บ้าง
ข้างๆ ก็มองลูกชายของเขาที่ไม่ต้องอ่านคำแนะนำ และปล่อยให้หุ่นยนต์เต้นเห็นได้ชัดว่ามีคนสอนเขามา

“แด๊ดดี้ พรุ่งนี้พวกเราไปเล่นที่บ้านของคุณลุงฟิวได้ ไหมครับ?”ลมที่อยู่ข้างๆก็ถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ใบหน้าอันหล่อเหลาของทิวตอบกลับไปว่าไม่ได้ คนแปลกหน้ามันอันตรายมากเลยนะ

ฟ้าส่ายหัวไปมาและพูดว่า “ไม่ค่ะ คุณลุงฟิวไม่ อันตรายนะคะ เขาเป็นเจ้านายของมามี้ และก็ยังดีกับมา มากเลยนะคะ! และก็ยังดีกับพวกเราด้วยค่ะ!

“ลูกรู้ได้ไงว่าเขาดีกับมา?” ทิวขมวดคิ้วแล้วถาม

“พวกเรารู้ครับ ลมไม่พูดออกมาอย่างชัดเจน เขาทำ ให้แด๊ดดี้เป็นกังวลขึ้นมา

ทิวก็เกิดสงสัยขึ้นมาจริงๆ ลูกชายคิดจะทำตัวลึกลับ กับเขาหรอเนี้ย ถึงแม้ว่าเขาจะทำตัวปกติ และก็ยังอดทน ไว้ได้ เขาพูดด้วยสีหน้าตั้งใจว่า หลังจากเลิกเรียนทุกวัน แล้ว แด๊ดดี้จะมารับลูกๆกลับบ้านทุกวันนะ

“แล้วมามี้กับคุณลุงฟิวล่ะคะ?”ฟ้าชอบที่คุณลุงฟิว

มารับ
“เขาไม่มีเวลาน่ะ พวกเขายุ่งมาก ให้แด๊ดดี้มารับได้ ไหมทิวโกหกลูกสาวไป สรุปแล้วก็คือ เขาจะไม่ยอมให้ ฟิวมาเข้าใกล้ลูกของเขาอีกแล้ว

ณ โต๊ะอาหาร มีอาหารเย็นที่แสนหรูหราและมี ประโยชน์มากมาย

นานาโกรธจนไม่อยากจะมองหน้าทิวเลยมา ต่อ ไปมากับคุณลุงฟิวจะมารับพวกเราไหมครับ? ผมถาม นานาที่นั่งอยู่ข้างๆ