บทที่ 58 เขาโกรธมาก

ทางฝั่งนานาตะลึงไปไม่กี่วินาที “นายกลับมาแล้ว หรอ?นายไม่ต้องกังวลไป ลูกๆอยู่ในบ้านของเจ้านายฉัน ห่างจากวิลล่านายไปหนึ่งกิโลเมตร คืนนี้ ฉันจะพาเด็ก ๆ มากินข้าวทีนี่นะ กินเสร็จค่อยกลับ

คำพูดนี้ถึงกับทำให้ฝ่ายชายโมโหจนลุกเป็นไฟ เธอ พาลูก ๆ ของเขาไปกินข้าวในบ้านของผู้ชายคนอื่น?

ผู้หญิงคนนี้คิดจะหาพ่อเลี้ยงให้เด็ก ๆ จริงหรอ? เธอ ได้เลือกเป้าหมายไว้แล้ว? ดาราชายที่ชื่อฟิว? โธ่เอ๊ย

ทิวรีบเหยียบคันเร่งขับรถวิ่งไปยังถนนใหญ่ วิลล่า ของเขาอยู่ทางด้านซ้าย แต่เขากลับหันรถไปอีกทาง เพื่อ มุ่งหน้าไปยังวิลล่าของฟิว

ณ วิลล่า เมื่อเจ้าตัวเล็กสองคนเดินลงจากรถ ก็ได้ รับของขวัญที่ฟิวเตรียมไว้ในห้องโถง ของขวัญของ ลมคือหุ่นยนต์โรบอท ส่วนของฟ้าคือตุ๊กตาของเล่นชุด กล่อง ภายในกล่องมีตุ๊กตาเจ้าหญิงสุดสวย และข้าง ๆ ก็มี กระโปรงต่างสีกว่าสิบชุดวางรียงอยู่ในตู้เสื้อผ้าในฝัน หลัง จากที่ฟ้าได้รับของขวัญแล้ว เธอดีใจมากๆเลยทีเดียว

เมื่อเจ้าตัวเล็กสองคนได้รับของขวัญสุดโปรดแล้ว ภาพลักษณ์ของฟิวในสายตาทั้งสองก็ดีขึ้นมาทันที
ฟิวอ่านคู่มือการเล่นไป พลางสอนลมเล่นหุ่นยนต์ไป ส่วนฟ้าก็ตั้งใจนั่งดูอยู่ข้าง ๆ อย่างจริงจัง

นานาเดินถือโทรศัพท์เข้ามาจากสวนหลังบ้าน เธอ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ยังคุยกับทิวไม่จบ ทําไมเขาวางสาย ไปซะงั้น?

เสียงของเขาก็ฟังดูโกรธมาก

ฟิวสอนลมเล่นไปหนึ่งรอบ ก็เห็นว่าลมเป็นเด็กฉลาด หัวไว เขาเริ่มชอบเด็กคนนี้ที่มีหน้าตาคล้ายกับเขาเล็ก น้อยขึ้นมา

อีกด้านหนึ่ง ฟ้านั่งอยู่ข้างๆ ถือตุ๊กตาไว้ในมือ “ลุง ฟิวคะ ตุ๊กตาของหนูสวมเสื้อไม่เข้าค่ะ”

ฟิวหันหน้าไป และเอื้อมมือไปรับตุ๊กตาจากมือของ ฟ้า แล้วช่วยสวมเสื้อที่มีความซับซ้อนเล็กน้อยให้กับตุ๊กตา เมื่อสวมเสร็จ เขาก็อธิบายวิธีสวมให้ฟ้า ฟ้าตบมือน้อย ๆ ของเธออย่างดีใจ “ว้าว ลุงฟิวเก่งจังเลย”

ในขณะที่ฟิวเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้สัมผัสกับรอยยิ้มที่ เต็มไปด้วยความปลื้มปริ่มและลักยิ้มน้อย ๆ อันน่ารักของ ฟ้า ตอนที่เขาส่งตุ๊กตาคืนให้เธอ เขาก็อดไม่ไหวที่จะขยี้

หัวฟ้าเบาๆ
นานาประหลาดใจที่ได้เห็นภาพอย่างนี้ เมื่อกี้ฟิวสอน ลมเล่นหุ่นยนต์อย่างอดทน และตอนนี้เขาก็หันมาเล่น ตุ๊กตากับฟ้าอีก

ดูๆแล้ว เขาน่าจะไม่รังเกลียดเด็ก!

ทันใดนั้น เสียงออดหน้าบ้านฟิวก็ดังขึ้น นานารู้สึก เหมือนมีรางสังหรณ์ไม่ดี

ฟิวเดินไปหน้าจอวีดิทัศน์ในห้องโถง แล้วเอื้อมมือ ไปกดปุ่มวีดีโอ บนจอภาพก็แสดงภาพทิวขึ้นมา เขาใช้ สายตาที่

เย็นชามองมาทางกล้อง และออกคำสั่งว่า “เปิด

ประตู”

ฟิวมองผู้ชายคนนั้นผ่านทางกล้อง แล้วแสยะยิ้มมา

หาจนได้?

นานายืนมองทิวอยู่ข้างๆ เธอกลืนน้ำลายอย่าง ประหม่า และนึกขึ้นได้ว่าตอนเช้าเธอเพิ่งทำผ้าหุ้มของ เขาขาด ตอนนี้ยิ่งมาทำให้เขาโกรธอีก ไม่รู้ว่าผู้ชายจะฆ่า เธอจริง ๆ หรือเปล่า ?

“ลม ฟ้า แด๊ดดี้มาแล้วจ้า” นานาถึงเจ้าตัวน้อยทั้งสองมาอยู่ติดๆกัน

ดวงตากลมโตของฟ้าเป็นประกายเธอยิ้มแล้วพูดว่า “มามี้ แด๊ดดี้มาทำอะไรหรอคะ?

“คงจะมารับพวกเธอกลับบ้าน” พูดจบ นานามองไป ทางฟิวอย่างอ้อนวอน “ตอนนี้ฉันเลิกงานได้หรือยังคะ? ”

“ได้สิ พรุ่งนี้พอส่งลูกเสร็จก็มาหาผมที่นี่นะ ผมจะรอ ข้าวเช้าของคุณ”

“แล้วคืนนี้คุณจะจัดการยังไง?” นานาถึงกลับต้อง เป็นห่วง ทั้ง ๆ ที่เขาก็โตขนาดนี้แล้วแท้ๆ เธอยังต้องเป็น ห่วงว่าเขาจะต้องทนหิว

“วันนี้ก็ซื้อบะหมี่มาแล้วไม่ใช่หรอ?” ฟิวตอบกลับ นี่

คือข้าวเย็นของเขา

“คุณ…กินบะหมี่เยอะไปมันไม่ดีต่อสุขภาพนะ นานาพูดด้วยความห่วงใย

ฟิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอเป็นห่วงเขา

“ช่างเถอะ เธอพาลูกๆ กลับไปเถอะ !” ตอนนี้เขายัง

ไม่อยากเจอทิว
“โอเค ขอบคุณสําหรับของขวัญนะ” นานารู้ว่าของ ขวัญสองชิ้นนี้ต้องใช้เงินของเขาจำนวนไม่น้อยเลย

ฟิวยิ้มเบาๆ “ผมชอบเจ้าตัวน้อยสองคนนี้นะ ว่างๆ ก็พาพวกเขามาเล่นได้ ผมต้อนรับเสมอ” พูดจบ ฟิวก็ไม่ ลืมที่จะพูดกับเจ้าตัวน้อยอีกรอบ “ลุงชอบพวกหนูสองคน มากๆเลยน่ะ ว่างๆก็มาเล่นด้วยกันบ่อยๆ นะ

“พวกหนูก็ชอบลงเหมือนกันค่ะ” ฟ้าตอบกลับด้วย

เสียงดังฟังชัด

“ไว้เจอกันใหม่นะครับ คุณลุง” ลมโบกมือพร้อมกับ

กล่าวลา

นานาจูงมือเจ้าตัวเล็กทั้งสองคน เดินออกมาจนถึง หน้าประตู ฟิวไม่ได้เดินมาส่งพวกเขา ในขณะที่นานา กำลังเปิดประตู เธอก็ได้เห็นทิวที่ยืนรออยู่หน้ารถ แม้ กระทั่งดวงอาทิตย์อันอบอุ่นในเวลาพลบค่ำ ก็ยังไม่ สามารถทำให้ร่างกายของเขาดูอบอุ่นได้เลย

“แด๊ดดี้…” น้ำเสียงอ่อนนุ่มของฟ้าเต็มไปด้วยความ ดีใจ เพราะคำพูดนี้จึงทำให้สีหน้าที่แสนเย็นชาของผู้ชาย คนนั้นดูอ่อนโยนขึ้นมาทันที ใบหน้าของเขาเริ่มมีรอยยิ้ม ขึ้นมา เขากางแขนทั้งสองข้างออก
แล้วดึงลูกสาวเข้ามาในอ้อมกอดก่อน แล้วเช็คให้ แน่ใจว่าลูกชายก็ออกมาแล้ว จึงได้เงยหน้าขึ้น พลางใช้ สายตาอันเยือกเย็นจ้องไปที่ร่างของนานา

ทำให้นานาตัวซันไปชั่วขณะหนึ่ง หรือผู้ชายคนนี้จะรู้ แล้วว่าผ้าห่มของเขาถูกซักจนขาดไปแล้ว!

ทิวใช้สายตาจ้องไปยังหุ่นยนต์ในอ้อมกอดของลม และมองไปยังของขวัญของฟ้าที่นานาถืออยู่ สีหน้าของ เขาก็เปลี่ยนทันที “ใครเป็นคนให้ของขวัญ ?”

“ลุงฟิวเป็นคนให้ครับ เขาดีกับพวกผมมากเลยครับ ลมตอบกลับด้วยเสียงดังฟังชัด

สีหน้าของทิวยิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่ เขาตักเตือนขึ้นว่า “ของขวัญจากคนอื่นอย่ารับมาง่ายๆ พวกเธอชอบอะไร อยากได้อะไรก็บอกแด๊ดดี้ เดี๋ยวแด๊ดดี้จะซื้อให้เอง ”

“ไม่หรอกค่ะ ลุงฟิวเขาเป็นคนดี แถมยังเป็นดารา อีกด้วย” ตอนนี้ฟ้าเริ่มชอบฟิวเข้าแล้ว อาจเป็นเพราะใน สายตาของเด็ก ๆ ลุงฟิวหน้าตาคล้ายกับแด๊ดดี้ของพวก เขา เด็ก ๆ ถึงได้รู้สึกดีต่อฟิว

ทิวกลับเข้าไปนั่งในรถตรงที่นั่งคนขับ สีหน้าหลัง จากที่หันหลังให้กับลูกๆไปนั้นมันแย่สุดขีดแล้ว
“ต่อไปห้ามเข้าบ้านคนแปลกหน้าอีกนะ เดี๋ยวก็โดน จับไปหรอก” ทิวเลยต้องขู่เด็ก ๆ ไปแบบนี้

นานารู้สึกไม่ค่อยพอใจ จึงแก้ตัวให้ฟิวไปว่า “เขาไม่ ได้เป็นคนเลว เขาแค่ชอบเด็ก ๆ จากใจจริงเท่านั้นแหละ

ทิวจ้องมองเธอผ่านกระจกหลังอย่างไม่ปราณี

นานารีบหลบสายตาของเขา เธอก้มตัวลงไปคุยเรื่อง ตุ๊กตากับลูกสาว

เมื่อถึงวิลล่า เด็ก ๆ ทั้งสองก็ถือของเล่นเดินไป ยังห้องโถง ทิวเรียกผู้หญิงที่จะกำลังจะเดินไป ให้หยุด “ตามฉันมา ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

ทางที่ทิวกำลังเดินไปคือห้องอ่านหนังสือชั้นหนึ่ง ของเขา หรือเขาจะรู้เรื่องที่ผ้าห่มขาดแล้ว!ก็ได้! เรื่องนี้ เธอเป็นคนทําผิด เธอจะรับผิดเอง

นานารีบเดินตามทิวไปที่ห้องอ่านหนังสือ ทันใดนั้น เธอก็ได้เจอกับป้านี เธอจึงรีบถามขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “ป้านีคะ ป้าได้พูดเรื่องผ้าห่มกับทิวหรือเปล่าคะ ?”

ป้านีสายหัวพลางกล่าวปฏิเสธไปว่า “ ฉันไม่ได้พูด ออกไปค่ะ ” นานาอึ้งไปสักครู่ เขายังไม่รู้เรื่องผ้าห่ม! ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำไมตอนนี้หน้าเขาถึงได้แย่แบบนี้

หล่ะ?