บทที่ 57 รับเด็กไป

ในขณะที่กําลังกินอยู่ ฟิวก็ถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “ลูกของเธอเลิกเรียนกี่โมง ?

“ ถ้าผู้ปกครองไปรับ ห้าโมงเย็นก็รับกลับบ้านได้แล้ว แต่ถ้ากลับกับรถโรงเรียนก็ประมาณหกโมงเย็นถึงจะถึง บ้าน”

ฟิวกินข้าวไปด้วย และเอ่ยปากพูดออกมาว่า “ตอน เย็น พวกเราไปรับลูกของเธอนะ!”

“หม?” นานามองเขาด้วยความไม่เข้าใจ

“ฉันหมายความว่า ต่อไปนี้เธอมาบ้านฉันบ่อยๆได้ ลูกของเธอยังเล็กมาก เธอต้องเป็นห่วงแน่เลย ถ้าเธอเป็น ห่วง เธอก็คงไม่ตั้งใจทำงาน เพราะฉะนั้น ถ้าฉันมีเวลา ฉันยินยอมที่จะไปรับลูกของเธอ”

นานามองเขาด้วยสายตาที่ขอบคุณ “ขอบคุณนายที่ เข้าใจและสนับสนุนการทำงานของฉัน วางใจได้เลย ถึง แม้ว่านายจะหลอกให้ฉันเซ็นต์สัญญา แต่ในเมื่อฉันรับเงิน เดือนจากนาย แล้วนายก็ยังเชื่อใจฉัน ฉันจะตั้งใจทำงาน ให้ดีที่สุด”

ครั้งนี้ ถึงตาฟิวตกตะลึงแล้ว เขามองหน้าผู้หญิงมี ความจริงใจคนนี้ ทำให้หัวใจของเขาอยู่ไม่เป็นสุข เป้าหมายทจริงของเขา ก็แค่เธอ

เขาไม่สนใจความสามารถของเธอ และไม่ดูบุคลิก

ของเธอ

“ฝีมือการทําอาหารของเธอนิเยี่ยมนะเนี่ย เธอเป็น คนที่มีความสามารถหลายด้านเลยนะ” ฟิวชมเธอ

เมื่อได้รับการชมและความมั่นใจ มันก็เป็นเรื่องที่ทุก คนรู้สึกดีใจ นานายิ้ม “ขอบคุณ”

* ตอนเย็นฉันกะจะไปดูบท ถ้าเธอรู้สึกเบื่อสามารถ ไปโรงหนังของฉันได้นะ หรือว่าไปห้องหนังสือไปหา หนังสืออ่านก็ได้ และยังจะใช้ไอแพดของฉันก็ได้นะ”

“นายไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันจะหางานทำ ให้ตัวเอง อยู่ให้ได้” นานาเอาบ้านหลังนี้ของเขา เป็นเป้าหมายใน การทำงาน แน่นอนเธอจะไม่รับเงินเดือนสูงถึงหนึ่งแสน เพื่อไปดูหนังให้เวลาผ่านไป เธอจะจัดเก็บบ้านของเขา ให้สะอาดเรียบร้อย

เงินเดือนหนึ่งแสน ก็ถือว่าดีแล้ว

ตอนเย็น ฟิวอยู่ในห้องนอนของเขากำลังท่องบทอยู่ นานาก็ทำความสะอาดอยู่ในคฤหาสน์ เธอพยายามจัดทุก สิ่งเป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย ในขณะที่ ฟิวกำลังเดินลงมาเพื่อดื่มน้ำ ก็เห็นเธอกำลังทำความสะอาดอยู่ เขาอึ้ง สักพัก

แต่ เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่แน่ ไล่คนทำความสะอาด ออกไปก็ยังได้ ยังไง เขาเกลียดคนที่เข้าไปในห้องของ เขาและไปแตะต้องของของเขา

แต่ว่า นานา เขายินยอมที่จะแบ่งปันพื้นที่ส่วนตัวให้ นานา ถึงห้าโมงเย็น ฟิวลงมาหาเธอ กะจะไปรับลูกของ เธอ ครั้งนี้ ฟิวขับรถบักกี้ออกไป โรงเรียนของเด็ก ๆ อยู่ ในอาคารปราสาทที่ปากทางเข้าสู่ซอย ในเวลานี้ทางเข้า โรงเรียน มีแต่รถยนต์หรูหรา รถหรูหราทุกคันราคาเกือบ ล้านทั้งหมด

เจ้าเด็กน้อยที่โดนรับออกมา ถึงผู้ปกครองจะมีฐานะ สูงแค่ไหน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเด็ก ก็จะแสดงใบหน้าที่ อ่อนโยนที่สุดออกมา บริเวณหน้าประตูโรงเรียน มักจะ เห็นคนสวมชุดสูท พ่อที่มีหน้าตาด ดูน่าเกรงขาม เมื่อ เห็นลูกของตัวเอง ดวงตาที่เยือกเย็นดั่งหิมะก็ละลาย ทันที

พวกเขาต่างอุ้มเด็กขึ้น หอมแล้วหอมอีก ระหว่าง ทางที่เดินไปขึ้นรถก็ถามเจ้าเด็กน้อยด้วยความตื้นตันใจ ว่าวันนี้อยู่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง
นานารูดบัตรเข้าไปในโรงเรียน เดินไปยังสนามเด็ก เล่น เห็นว่ามีเด็กน้อยสองคนกำลังนั่งเล่นต่ออิฐอยู่

“มาม…ฟ้าเห็นแม่มา ก็ทิ้งของเล่นอิฐทันที เธอรีบ

วิ่งไปหาแม่

ลมก็รีบทิ้งของเล่นแล้ววิ่งมา พึ่งอุ้มลูกสาว เธอก็รีบ

ย่อตัวลงจูบหน้าผากของลูกชาย “มามี้มารับพวกเธอกลับ

บ้าน”

“มามี้ มามี้มากับแด๊ดดี้หรอ ? “ลมถามด้วยความ

สงสัย

“พวกเธออยากเห็นดาราไม่ใช่หรอ ? ครั้งนี้เจ้านาย ของฉันขับรถมารับพวกเรานานายิ้มแล้วตอบ

ฟ้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที “มา จริงหรอ ? เขามารับ พวกเราจริงหรือ ?

ลมก็ประหลาดใจขึ้นมา เจ้านายของมามี้ดีกับมา มากเลย คราวนี้ แด๊ดดี้น่าจะใจร้อนแล้วสิ !

ฟิวนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างของฝั่งคนขับ ดวงตา ของเขามองไปที่ประตูทางออก เขาอยากเห็นว่าลูกของ ทิวเป็นอย่างไร ไม่ช้า เขาก็เห็นว่านานากำลังจับมือเด็กคนละข้าง เด็กชายตัวเล็ก ๆ สวมสูทสีน้ำเงิน เด็กหญิงตัว น้อยนั้นสวมชุดเจ้าหญิงที่แสนน่ารัก ใบหน้าฝาแฝดชาย หญิงคล้ายกันมาก ท่าทางที่น่ารักของเด็กทำให้ฟิวตก ตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าลูก ของทิวจะหน้าตาดีขนาดนี้

นานาเปิดที่นั่งเบาะหลังของรถ เจ้าเด็กน้อยสองคน ปีนขึ้นรถทันที ฟิวหันหัวของเขาจากที่นั่งคนขับ มองไป ยังเด็กน้อยสองคน โดยเฉพาะเด็กผู้ชายตัวเล็กคนนั้น เป็นไปได้ไง ? หน้าตาเขาคล้ายกับฟิวมาก

“คุณลุงสวัสดีครับลมทักทายด้วยมารยาทที่ดี

ฟ้ามองเขาด้วยดวงตาสดใสเปล่งประกายเหมือน กวางน้อยที่กำลังสังเกตเขาอยู่

นานาเขามานั่ง แล้วปิดประตู เธอพูดกับฟิวว่า

“รบกวนนายไปไหม ?

ฟิวมองหน้าเจ้าเด็กน้อยแล้วยิ้ม “ฉันแนะนำตัวก่อน นะ ฉันชื่อฟิว เป็นเพื่อนของมามี้ ต่อไปนี้พวกเธอเรียก ฉันว่าลุงฟิวแล้วกันนะ !

“ผมชื่อลม”

“หนูชื่อฟ้า”
น้ำเสียงทั้งสองที่ฟังดูไร้เดียงสาดังขึ้น

ฟิวยิ้มแล้วชมว่า “ชื่อน่าฟังจังเลย”

“มามี้เป็นคนตั้งให้

“โอเค นั่งดีๆละ พวกเราจะออกเดินทางแล้ว พูด จบ เขาก็สตาร์ทรถแล้วมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของเขา ใช้ เวลาเพียงสิบนาทีก็มาถึงแล้ว

รถของฟิวพึ่งออกไปไม่นาน ก็มีรถซีดานสีดำรุ่นโรล

ส์ – รอยซ์ซิลเวอร์สปิริต จอดอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน ทิว ก้าวขาออกมาจากที่นั่งคนขับ เงาที่มีรูปร่างหล่อสูงและ แข็งแกร่ง เหมือนราชาผู้สูงศักดิ์

การปรากฏตัวของเขา ทำให้คุณครูและผู้ปกครอง ที่มารับเด็ก รู้สึกอึ้ง ทิวมารับเด็กด้วยตัวเอง แต่ว่า ลูก ของเขาพึ่งจะถูกภรรยาของเขารับไปไม่ใช่หรอ ?

ในสายตาของคุณครู ทิวกับนานาเป็นสามีภรรยากัน มหาเศรษฐีชอบการแต่งงานแบบเรียบง่ายก็ไม่เห็นแปลก

“คุณทิว สวัสดีตอนเย็นคะ คุณมารับลมกับฟ้าใช่ ไหมคะ ? “คุณครูผู้หญิงคนหนึ่งถามด้วยรอยยิ้มที่อ่อน

หวาน
“พวกเขายังอยู่โรงเรียนไหมครับ ? ทิวถามด้วย เสียงทุ้ม เสียงของเขามีเสน่ห์น่าฟังมาก

คุณครูผู้หญิงส่ายหัวพูดว่า “ลมกับฟ้าถูกภรรยาของ คุณรับไปก่อนหน้านี้สิบนาทีแล้วคะ”

ใบหน้าของทิวที่หล่อเหลาเปลี่ยนเล็กน้อย เขาตอบ กลับด้วยมารยาทที่ดีว่า “ขอบคุณครับ

แล้วหันหลังเดินไปทางรถของเขา ทิวหรี่ตาลง ผู้ หญิงคนนี้ที่ไม่มีรถจะมารับเด็กได้ยังไง ? หรือว่าเธอ เตรียมตัวรับเด็กออกไปเที่ยวกับเพื่อนพวกนั้นของเธอ ?

ลูกของเขาทิว ตอนนี้ฐานะของลูกของเขาไม่ ธรรมดา จะพาออกไปโดยไม่มีการคุ้มกันได้ยังไง ทิวรู้สึก โกรธขึ้นมาทันที ผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่คิดถึงลูกของเขา เลย

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้น หาเบอร์ของนานาแล้วรีบโทร ออกไปทันที

“ฮัลโหล ! เสียงของนานาดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ลูกๆอยู่ไหนกัน ? ทิวถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา