บทที่ 56 เขาชอบเด็ก

หลังจากที่ฟิวกินบะหมี่เสร็จ เขาก็หยิบเอกสารที่นา นาเซ็นต์เสร็จแล้ว ล็อคไว้ในตู้เซฟส่วนตัวของเขาทันที

นานารออยู่ข้างล่างตึกประมาณสิบนาที เห็นฟิวที่ สวมใส่หมวกพระอาทิตย์ สวมใส่แว่นตาใหญ่สีดำ สวมใส่ ผ้าปิดปากสีเทา เสื้อยืดคอวีสีดำ กับกางเกงยีนส์สีเข้ม ตั้งแต่หัวจรดเท้ามีแค่จมูกที่โด่งออกมาให้เห็นเท่านั้น

ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งตัวแบบนี้ มันก็ยังไม่สามารถ ปกปิดความหล่อของเขาได้

“เป็นยังไงบ้าง ? จะมีคนดูออกหรือว่าจําฉันได้อยู่

มั้ย ? ”ฟิวถามเธอ

นานาก็ยังแฝงไปด้วยความกังวลอยู่เล็กน้อย แต่ เธอพูดกับเขาว่า “พวกเราไม่ต้องไปไกลเกิน ไปช้อปที่ ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆแถวๆนี้ก็พอแล้ว

ฟิวไม่มีความคิดเห็น ยังไงช่วงเวลานี้ของเขาก็เป็น ช่วงเวลาที่ชั่งน่าเบื่ออยู่แล้ว และนานาก็ยังคงบ่นกับตัว เองที่โดนโกงเอกสารสัญญานั้น

ฟิวขับรถซุปเปอร์คาร์สีขาวออกมาจากโรงรถ ซึ่งมี นานานั่งอยู่ตรงข้างคนขับรถ ท่อรถของฟิวนั้นส่งเสียงดัง แต่หลังจากออกจากประตู นี้เป็นถนนที่เงียบสงบ ในขณะเดียวกัน คนที่เข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองนี้เป็นคนที่ร่ำรวย เท่านั้น ดังนั้น จึงมีสถานที่หรูหราทุกประเภทรวมถึงห้าง สรรพสินค้านานาชาติและแบรนด์ชั้นนำต่างๆ ฟิวจอดรถ อยู่ในโรงรถใต้ดิน เขาหยิบกระเป๋าเป้สะพายด้านหลังด้วย ความเท่

นานายืนข้างๆเข้า ด้วยความรู้สึกกดดันเป็นอย่าง มาก ฟิวที่สูงกว่าและ นานาที่สวมใส่รองเท้าผ้าใบสันเตี้ยคู่ หนึ่งยืนข้างๆเขา เธอตัวเล็กและผอมเพรียว สูงถึงแค่ไหล่ เขาเท่านั้น ความสูงนี้ช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน

ในเวลาเดียวกัน ก็เป็นความสูงที่ดูน่ารัก

พวกเขาเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า นานาเข็นรถ ตะกร้าคันหนึ่ง เริ่มเลือกอาหารกลางวันและอาหารเย็น ให้เขา รวมถึงวัสดุที่สามารถใช้ได้ นานามีประสบการณ์ เลี้ยงเด็กสูง เธอจึงถนัดในด้านนี้มาก

การแต่งตัวของฟิว ก็ยังคงดึงดูดผู้หญิงที่อยู่รอบข้า งอยาดี อีกอย่าง ยังมีผู้หญิงบางคนที่แอบตามหลังเขา มา ยังไงซะ รูปร่างหน้าตาและร่างกายของเขาก็ดูเหมือน ดาราไม่มีผิด

นานามีความตื่นเต้นเล็กน้อยที่ต้องเดินข้างๆฟิว เธอ บอกเขาว่า “ถ้าพวกเราซื้อเสร็จก็รีบไปได้แล้ว ! ฉันว่านายดึงดูดคนมากเกินไป

ฟิวยิ้มในผ้าปิดปาก“นี่เธอกำลังชมว่าฉันหล่อใช่

ไหม ? ”

นานาเหลือกตาขาวใส่เขา “ฉันหมายถึงการแต่งตัว

ที่แปลกตาของนาย

“งั้นเธอหมายความว่าฉันควรที่จะถอดแว่นตากับผ้า ปิดปาก ? “ฟิวอยากลองดู ถึงแม้ ทุกครั้งที่เขาเปิดเผย ตัวตน สถานการณ์ก็เกือบจะเหมือนภัยพิบัติ

เขาไม่ใช่ดาราที่ต้องการซื้อแฟน ๆ เพียงแค่เสน่ห์ ส่วนตัวของเขาก็สามารถกระตุ้นให้แฟนคลับรักและบ้า คลั่งอย่างท่วมท้นได้แล้ว

“ขอถามหน่อยค่ะ พี่ชายเป็นดาราหรือเปล่า?”จู่ๆก็มี เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง วิ่งเข้ามาถามด้วยความใจกล้า

ฟิวมองไม่เห็นใบหน้าที่แสดงออก และเหลือบมอง เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยลมหายใจแรงๆ

ในใจของนานาอึดอัดขึ้นมาทันที เธอเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ของเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนั้นเต็มไปด้วยความกลัว เธอ ตกใจจึงหันหลังหนีไป
นานาก็เป็นคนที่มีลูกจึงมีความคิดเห็นต่อการกระทำ ของคนบางคนทันที

“นายก็บอกกับเธอตรงๆว่านายไม่ใช่มันจะไม่ดีกว่า หรอ ? ทำไมต้องไปทำให้เธอตกใจ” นานาเข็นรถหันหลัง มองฟิว

เขาเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงและพูดว่า “ขี้เกียจ

“ฉันว่าเด็กต้องไม่ชอบนายแน่เลย นานาบ่นเบาๆ

ฟิวหันหัวถามกลับว่า“เธอมีลูกรึยัง?”

ใบหน้าของนานาอึ้งไปสักพัก ยังไงเขาก็ต้องรู้ เธอ ยิ้ม “มีสิ ! ฉันมีลูกสองคน

ทั้งๆที่ฟิวรู้ว่าเธอมี แต่คราวนี้เขาก็ยังแกล้งทำเป็น ตกใจ ถึงแม้ว่าแว่นตาและผ้าปิดปากของเขาจะถูกปกคลุม ไปหมด แต่การที่เขาจ้องมองท่าทางของเธอ แสดงให้ เห็นว่าเขาตกใจเป็นอย่างมาก

“เธอมีลูกสองคน ? “เขาแกล้งถามด้วยความตกใจ

นานาพยักหน้า พูดด้วยตลกเล็กน้อยว่าทำไม ? ไม่ได้หรอ ? ”

“เธอแต่งงานแล้ว ? “ฟิวตั้งใจจะถาม

“เปล่าหรอก นานาสายหัว

“งั้นเธอ…คือไม่ได้แต่งงานแต่มีลูกงั้นหรอ ?

นานาพยักหน้า ยอมรับด้วยความเต็มใจ “ใช่”

“แล้วลูกของเธออยู่ไหน ? ฟิวทำท่าทางออกมา นานาตอบกลับว่า “ตอนนี้พวกเขาอยู่บ้านของคุณ

พ่อ”

“แล้วเธอล่ะ? เธอไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเด็กๆ หรอ ?” ฟิวเหมือนนักสืบถามไม่ยอมหยุด

นานาลำบากใจ เธอกัดริมฝีปากพูดว่า “ตอนนี้ฉัน อยู่กับลูก มันห่างจากคฤหาสน์ของนายไม่ไกลหรอก คฤหาสน์อีกหลังหนึ่ง

“ว้าว! พ่อของลูกเธอต้องเป็นคนรวยแน่ๆเลย คฤหาสน์หลังนี้ของฉันกว่าจะเสร็จเสียไปหลายร้อยล้าน เลยแหละ งั้นแสดงว่าพ่อของเด็กของเธอต้องเป็นมหา เศรษฐีแน่เลย ชื่ออะไรล่ะ? ถ้าอยู่ในระดับประเทศ ฉันรู้จักหมด

“ เขาชื่อ…ทิว” สุดท้ายนานาก็พูด

แสงแว๊บของดวงอาทิตย์ส่องลงภายใต้แว่นตาของ ฟิว ปากก็แกล้งทำเป็นประหลาดใจพูดว่า “ฉันรู้จักเขา เขาเป็นประธานของบริษัทพาทิศ ดูไม่ออกเลย เธอก็แค่ คนธรรดา แต่ได้คลอคลูกให้เขาทั้งสองคน โชคดีจริงๆ เลย”

นานากลืนน้ำลายรวมถึงพูดไม่ออกออก อะไรคือ เรียกเธอว่าคนธรรดา

ฟิวก็รู้ว่าตัวเองทำลายเธอ แต่ว่า เขาก็ไม่ได้ขอโทษ เพราะว่า เขาไม่เคยขอโทษใคร ขอโทษสองคำนี้ ไม่ได้ อยู่ในพจนานุกรมของเขา

ฟิวหรี่ตาแล้วพูดทันทีว่า “คืนนี้เชิญลูกของเธอมากิน ข้าวที่บ้านฉันเป็นไง?

นานาจ้องตาโตเบาๆ “นายไม่ชอบเด็กไม่ใช่หรอ?”

“ใครบอกว่าฉันไม่ชอบ? ฉันชอบเด็กจะตายไป!” ฟิวลืมตาพูดโกหก ใช่ เขาไม่ชอบเด็ก เด็กที่ซนเอะอะ โวยวายทั้งวันจนทำให้เขาปวดหัว ใครบอกให้เธอคลอดลูกของบ้านพาทิศละ

“พูดแบบนี้ นายอนุญาตให้ลูกของฉันมาเล่นที่บ้าน นายได้แล้วล่ะสิ?” นานารู้สึกแบบนี้ก็ดี ต่อไปตอนทำงาน ในบ้านของเขา เธอก็สามารถที่จะดูแลเด็กได้ แต่มีข้อแม้ ก็คือเขาต้องไม่รังเกียจเด็กๆ

“แน่นอน คืนนี้ให้พวกเขามาเล่นที่บ้านฉันเลย! ไป เดี๋ยวพวกเราไปเลือกของเล่นเป็นของขวัญให้เด็กๆกัน ฟิวดูเหมือนจะให้ความสำคัญกับการเจอกันครั้งนี้

นานามองเงาของเขาที่กำลังเดินไปทางของเล่นด้วย ความมึนงง ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ

แต่ว่า เรื่องนี้ สำหรับเธอ มันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

อะไร

ซื้อของเสร็จ พวกเขากลับมาถึงบ้านตอนสิบเอ็ดโมง ครึ่งพอดี นานายุ่งอยู่ในห้องครัวเพื่อจัดเตรียมอาหาร กลางวัน ส่วน ฟิวอยู่ในห้องรับแขกำลังดูบทแสดงอยู่ ขณะท่องบท เขาได้ยินเสียงจากห้องครัวดังขึ้น อากาศมี กลิ่นหอมลอยมา ทำให้เขาใจลอย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา บ้านหลังนี้ เขาไม่ชอบให้ใคร อยู่นาน ที่นี่เป็นที่ส่วนตัวของเขา นอกจากคุณแม่ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้

ตอนนี้ ในบ้านมีลมหายใจของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ซึ่ง ก็มีความแตกต่างจากเมื่อก่อนเหมือนกัน

มีความรู้สึกเหมือนบ้านอีกหลังหนึ่ง

นานาทำผัดสามอย่างน้ำซุปหนึ่ง หมูสองจานผัก หนึ่งจาน เมื่อก่อนเธอเป็นคนที่ทำกับข้าวไม่เป็นเลย แต่ ว่า ตั้งแต่แม่ของเธอเสียไป เธอก็อยู่ต่างประเทศคนเดียว เธอเริ่มเรียนทําอาหารเพื่อที่จะหาวิธีเอาตัวรอดในการใช้ ชีวิต ทำไปห้าปี เธอสามารถทำอาหารที่มีรสชาติอร่อยได้ อย่างง่ายดาย ฟิวนั่งอยู่โต๊ะข้างหน้า มองสีหน้าอาหาร มี ความอยากอาหารทันที เขาแอบคิดว่าการเอาเธอมาอยู่ ข้างๆน่ะถูกต้องแล้ว