บทที่52 หญิงสาวเมาเหล้า

นานาคิดไปคิดมา ไม่ว่ายังไงตอนนี้ก็ยังเช้าอยู่ และ ที่สำคัญเธอก็ไม่รู้ว่าคนของตระกูลพาทิศจะกลับไปเมื่อ ไหร่ งั้นตอนนี้ก็ไปผ่อนคลายสักหน่อยดีกว่า! เธอจึงตอบ ตกลง

คนที่ไปคาราโอเกะด้วยกันก็คือเพื่อนของแป้งซึ่ง นานาไม่รู้จักเลยซักคน ระหว่างรอแป้งร้องเพลงไปแล้ว หลายเพลงก็มีเพื่อนผู้ชายของแป้งล้อมนานาเอาไว้ แล้ว ยื่นเหล้าให้เธอดื่มไม่หยุด เพื่อนผู้ชายทั้งสองคนของแป้ง ที่ยื่นเหล้าให้เธอต่างก็เป็นลูกค้าประจำร้านนี้ นานาปฏิเสธ ไปหลายแก้ว แต่พวกนั้นก็ขอร้องจนเธอใจดื่มเบียร์ไป ประมาณสามแก้ว

ตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยดื่มเหล้าเลย เพราะฉะนั้น เธอดื่มไปเพียงสองแก้วจึงทำให้เธอเริ่มมึน

แป้งจึงเดินเข้ามาอย่างอารมณ์เสียแล้วด่าเพื่อน ผู้ชายสองคนนั้นไป แป้งดูเวลาและก็เห็นว่าตอนนี้สาม ทุ่มครึ่งกว่าแล้ว เธอเดินไปที่โซฟาที่นานานั่งอยู่และบอก ว่า “นานา เดี๋ยวฉันส่งเธอกลับบ้านนะ

“กี่โมงแล้ว?”นานาถามไปอย่างมึนงง

“ใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว ไม่งั้นคืนนี้เธอนอนที่บ้านฉัน

ไหม?”
“ไม่ ฉันต้องกลับไป ฉันตกลงกับเด็กๆว่าวันนี้ฉันจะ กลับบ้าน แป้งพยุงนานาขึ้นมาและเดินออกไป

หน้าของนานาแดงระเรื่อๆ เธอกุมขมับตัวเองไว้ สติ

สะตังเริ่มหายไปเรื่อยๆ

“นานา เธอไม่เป็นไรนะ! เธอยังกลับไหวไหมเนี่ย?

“ไม่เป็นไรนานาพูดอย่างเข้มแข็ง

แป้งส่งเธอถึงหน้าประตูของคฤหาสน์หลังใหญ่ นานายื่นมือไปกดกริ่งหน้าประตู ตอนนี้คนรับใช้คงกลับไป หมดแล้ว คนที่จะมาเปิดประตูให้คงจะมีแต่ผู้ชายคนนั้น

ผ่านไปประมาณสองนาที

ภายใต้ความเงียบสงัดและแสงไฟที่สาดส่องลง มายังชายผู้อยู่ภายใต้แสงเงา

เขาคนนั้นคือทิว

เขาอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาวสีดำ เขา ทั้งสง่างามและหรูหรา และมีเสน่ห์เย้ายวนใจ

เมื่อประตูถูกเปิดออก แป้งรีบยิ้มทักทายเขาไป ว่า “คกทําคะ บาบาดื่มมากไปค่ะ รบกาบอกเช่ายดแลหน่อยนะค่ะ

พูดจบ เธอก็ดันผู้หญิงที่เธอพยุงอยู่ไปให้ชายที่อยู่ ตรงหน้า นานาทรงตัวไม่อยู่จึงล้มลงในอ้อมกอดของชาย ตรงหน้าทันที

เขาขมวดคิ้ว มือทั้งสองก็พยุงเธอไว้ ก้มลงไปมองผู้ หญิงในอ้อมกอด พอเขาสูดดมก็มีแต่กลิ่นเหล้า

“ขอโทษนะ…นานาพูดขอโทษเสียงแผ่วเบา และ ถอยไปหนึ่งก้าว แล้วก็โทษแป้งที่มายุ่งเรื่องของเธอ

เธอไม่ต้องการให้ใครมาดูแล! เธอดูแลตัวเองได้

แต่ว่า ทำไมท้องฟ้าถึงหมุนไปมานะ

“โอ๊ย…. เธอเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองล้มลง

และตอนนั้นเอง แขนอันเรียวยาวของเขาก็ยื่นเข้ามา อุ้มเธอไว้ เขาจับเอวเธอไว้แน่น ทำให้หน้าของเธอแนบลง ไปที่หน้าอกของเขา

“อ๋อ…จมูกของนานาถูกชนจนเจ็บช้ำ

วินาทีต่อมา เธอรู้สึกว่าร่างกายตัวเองเบามาก และ ทั้งตัวเธอถูกผู้ชายคนนี้อุ้มขึ้น
“ปล่อยฉันลงนะ ฉันเดินเองได้…ฉันไม่ต้องการ ให้นายมาอุ้มแบบนี้…ถึงแม้ว่านานาจะเมา แต่ว่าก็ไม่ อยากให้เขามาอุ้มเธอไว้แบบนี้

“หุบปากเสียงของผู้ชายอันตรายคนนี้ ทำให้นานา หุบปากและไม่กล้าพูดอีกเลย เธอกลัวว่าเขาจะปล่อยเธอ ลงอย่างกะทันหัน จึงรีบเอาแขนอันเรียวบางกอดคอเขา ไว้ ตอนนี้ก็ถึงห้องโถงที่มีแสงไฟสว่างไสว เธอใช้สายตา ที่มึนเมาของเธอมองไปใต้คางของชายตรงหน้า คางอัน แหลมคมและริมฝีปากที่เซ็กซี่นี้

ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งๆ มันก็ช่างเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบ

เช่นนี้

ที่ทิวคิดไว้ไม่มีผิด ผู้หญิงคนนี้ชอบหลงอยู่ในโลก จินตนาการของเด็กผู้หญิง เธอยังไม่พร้อมที่จะดูแลเด็กๆ ด้วยซ้ำ และเขาก็ไม่รู้ว่าวันนี้เธออยู่กับใครบ้าง แต่ที่แน่ๆ ต้องมีผู้ชายแน่นอน

ทิวอุ้มนานาไปถึงห้องนอน วางเธอไว้บนเตียง เขา แสดงสีหน้าราวกับรังเกียจเธอจากนั้นก็ออกไป

นานาลุกขึ้นมานั่ง

คนที่ดื่มเหล้าจนเมาขนาดนี้ยังไม่ยอมรับว่าตัวเองเมาเลย เธอคิดว่าเธออยากเห็นหน้าลูกก่อน

เธอเดินลงจากเตียงไป เตรียมจะเปิดประตูห้องลูก เพื่อเข้าไป แต่จู่ๆก็มีเสียงเอ่ยเตือนจากด้านหลังขึ้นมา ว่า:“อย่าเข้าไป

“ลูกหลับไปแล้วเหรอ?” นานามองไปที่เขาและถาม

“หลับแล้ว เขาตอบกลับมาอย่างเย็นชา

“อืม! งั้นฉันกลับห้องไปนอนก่อนนะ” พูดจบ นานา ก็กลับหลังหันและเดินไปอย่างมึนๆโดยที่ไม่รู้ทิศไม่รู้ทาง เธอเปิดประตูห้องทางซ้ายมือ…

บนโซฟาในห้องมีผู้ชายทำหน้าเข้มนั่งอยู่ บ้าเอ้ย ยัย ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในห้องเขาทำไมกัน?

พอนานาเข้าไปถึงในห้อง เธอก็รู้สึกได้ว่าห้องมัน มืดๆ แต่พอคิดไปคิดมาแล้ว อาจเป็นเพราะเธอง่วงนอน มาก เธอขึ้นบนเตียงไปด้วยความสะลึมสะลือ รองเท้ายัง ไม่ได้ถอดเธอก็นอนเลย

ทิวรีบเดินเข้ามาเปิดไฟในห้อง เห็นเตียงของตัวเอง มีผู้หญิงที่ใบหน้าของเธอแนบกับเตียง และตัวเธอก็นอน อยู่บนนั้น
ไม่ชอบให้ใครมายุ่งหรือมาสัมผัสกับของเขา ไม่ ว่าจะเป็นเตียงก็ตาม ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ยังมีกลิ่น เหล้าติดอยู่ด้วย และก็ไม่รู้ว่าพาผู้ชายมานัวเนียกันที่เตียง เขาไหม ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งทนไม่ได้

ในขณะเดียวกัน นานาที่อยู่บนเตียง เธอรู้สึกว่าร้อน มาก เธอนึกว่าอยู่ในห้องของตัวเอง จึงถอดเสื้อเชิ้ตออก

ทิวเดินไปข้างเตียงและได้เห็นภาพนี้ เขามองไปยัง หญิงสาวภายใต้แสงไฟคริสตัลที่สาดส่องไปยังเรือนร่าง ของเธอที่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อผ้าอันน้อยนิด รูปร่างเธอนั้น ช่างสวยงามราวกับเป็นงานศิลปะที่สมบูรณ์แบบตรงหน้า

แม้ว่าจะเป็นทิว ถ้าเขามองไปนานกว่านี้คงอดไม่ได้ที่ จะกลืนน้ำลายไปอีกหนึ่ง คืนนั้นเมื่อห้าปีก่อน เป็นความ ทรงจำที่เขาจำได้ไม่น้อยเช่นกัน

ริมฝีปากของนานาปิดสนิท ลมหายใจของเธอมีกลิ่น เหล้าออกมาด้วย ในค่ำคืนนี้สำหรับเขาเธอราวกับนางฟ้า ที่อยู่ตรงหน้าเขา

หัวขมวดคิ้ว เขาสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้ตั้งใจเข้าผิดห้อง ผิดเตียง เป้าหมายคือจะมายั่วเขาหรือเปล่า?
ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ เธอคิดผิดแล้วล่ะ

ทิวเป็นคนที่ควบคุมตัวเองเก่งมาก หลายปีมานี้ นารา ก็ลองมาหลายครั้งแล้วเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่ให้เธอมา เข้าใกล้ได้เลย ห้าปีก่อนเป็นแค่ความผิดพลาดที่เกิดขึ้น แต่หลังจากนี้ เขาจะไม่ทำผิดพลาดอีกแล้ว

“อืม… นานากลิ้งไปมาบนเตียงที่แสนนุ่มนิ่มนี้อย่าง สบายใจ โดยไม่รู้เลยว่าข้างๆเตียงนั้นมีชายคนหนึ่งยืนอยู่

ทิวกัดปากตัวเอง เขาต้องจําใจก้มตัวลง แล้วอุ้มเธอ ขึ้นมาและส่งเธอกลับห้องตัวเอง

เมื่อมือของเขาสัมผัสไปโดนไหล่ของเธอที่ไม่มีสิ่ง ใดปกคลุม ทำให้มือของเขาสัมผัสโดนผิวที่แสนนุ่มลื่น

ทิวเกือบตั้งสติไม่ได้ นานาเอื้อมมือไปกอดคอเขา โดยอัตโนมัติ ผู้หญิงที่เมาเหล้าจะไปหวังอะไรกับสติสะ ดังที่หายไปของเธอ

ใบหน้าเล็กๆของหญิงสาวที่มีความแดงระเรื่อๆต่อ หน้าชายคนนี้ ริมฝีปากสีแดงสดและลมหายใจที่ลดรินไป ยังใต้คางของเขาอย่างแผ่วเบา

ริมฝีปากสีแดงสดนี้ พออยู่ภายใต้ของแสงที่สาดส่องมานั้นมันช่างยั่วยวนเหลือเกิน

ทำให้ชายคนนี้เริ่มหายใจติดขัด

ท่าทางและรูปร่างของนานา ถึงแม้ว่าจะอยู่ภายใต้ แสงไฟที่สาดส่องมา ยังคงสวยไร้ที่ติ ผิวที่ขาวผ่องใสนั้น ดุจดั่งผิวของเด็กแรกเกิด

“นานา” เขาเลยต้องปลุกเธอตื่น

“อืม…”นานาตอบไปอย่างสะลึมสะลือ ขนตายาวปิด ตาไว้เธอตอบโดยที่ไม่ได้เปิดตาขึ้นมาเลย แต่ก็ปล่อยมือ ที่กอดคอเขาออกมาและนอนลงไปเหมือนเดิม

ทิวเลยต้องยอมทิ้งความคิดที่จะอุ้มเธอไปที่เตียงแล้ว ผู้หญิงคนนี้คืนนี้คงจะนอนที่เตียงเขาแล้วล่ะ พรุ่งนี้มาดูกัน ว่าเขาจะจัดการกับเธอยังไง