บทที่ 42 ไปจับเธอกลับมา

“ทำอะไร!” มือของนานาจับเท้าไว้ข้างหนึ่ง เงยหน้า ขึ้นมามองแป้ง เห็นแป้งทำหน้าทำตาแปลกๆ เหมือนมี อะไรอยู่ข้างหลังนานา

นานาหันหน้ากลับไปมองไม่ได้ เลยมองไปที่พื้น เธอเห็นขายาวคู่หนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น และมองตามขาขึ้นไป เรื่อยๆ..

ตกใจ!

เธอเกือบจะสำลักอาหาร ทิวมาอยู่ตรงนี้ได้ไง?

“กินเสร็จยัง? ถ้าเสร็จแล้วก็กลับบ้านกับฉันทิวสั่ง ด้วยน้ำเสียงผู้ชายที่เย็นชา

“ฉัน..ฉันยังกินไม่หมด พึ่งมากินเอง!” นานาพูดจบ แล้วมองไปที่อาหารทะเลบนโต๊ะ ยังกินไม่ถึงหนึ่งในสาม

เลย

ในแววตาของทิวมีความโกรธเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ไม่ สนใจลูก มากินอาหารอยู่ที่นี่ ถ้ากินหมด เธอก็เตรียมจะไป สนุกสนานที่ผับเลยใช่ไหม?

นานาหยิบผ้ามา เช็ดมือที่เปื้อนน้ำมัน พอสะอาดแล้ว

ก็มีมือใหญ่มาดึงเธอไว้ ดึงให้เธอลุกออกจากที่นั่ง
วินาทีต่อมา ผู้ชายคนนี้พูดอย่างเย็นชา “ไปกับฉัน”

“นี่! ฉันยังกินไม่หมดเลยนะ ฉันเสียเงินไปเกือบหนึ่ง พันสามร้อยบาทเลยนะนานาขัดขืน แต่เธอรู้สึกได้ว่า ผู้ชายคนนี้คงไม่ยอมให้เธอกินต่อแน่นอน เธอเลยหยิบ กระเป๋าขึ้นมา

และร่างกายของเธอก็ชะงัก โดนผู้ชายคนนี้ดึงออก ไปข้างนอกร้านอย่างน่าสมเพช

แป้งอยากช่วยเธอ แต่ทำอะไรได้ล่ะ? ผู้ชายคนนั้น ใหญ่โตขนาดนั้น แป้งสิบคนก็สู้เขาไม่ไหว

เธอเลยต้องทนเห็นเพื่อนสนิทโดนพาตัวไปต่อหน้า ต่อตา แล้วถอนหายใจเบาๆ อาหารทะเลเต็มโต๊ะขนาดนี้จะ จัดการยังไงดีล่ะ?

นานาโมโหแล้ว เธอโกรธมาก ผู้ชายคนนี้ไล่เธอออก จากบ้านด้วยคำพูดที่เย็นชามาก แล้วตอนนี้ เขามาทำอะไร อีกล่ะ?

“นายปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเดียวนี้ ทิว…นายมันบ้า” นานาเริ่มด่าเขาแล้ว

หน้าประตูร้านอาหาร นานาไม่ยอมไปกับเขา ทิวจับเธอขึ้นมาพาดไว้ที่บ่า

นานากลืนน้ำลายลงคอ ขยับขาทั้งสองข้างอย่าง รุนแรง ไม่อยากถูกพาดไว้แบบนี้ ทิวเงียบ ใช้มือตีไปที่ สะโพกของเธอหนึ่งที ทันใดนั้น นานาหยุดนิ่งทันที

เธอเปิดตากว้าง เจ็บจนน้ำตาคลอ ให้ตายเถอะ ไอ่บ้า นี้ดีตรงไหนนะ?

รถแข่งสุดเท่ที่จอดอยู่หน้าประตูมีสัญญาณไฟเปิดรถ กระพริบขึ้นมา ทิวโยนผู้หญิงที่พาดไว้ตรงบ่าเข้าไปในที่ นั่งข้างคนขับรถ แล้วปิดประตูลง

นานายังไม่ทันตั้งตัว ผู้ชายคนนี้ก็มาอยู่ตรงข้างๆเธอ แล้ว ไฟสีฟ้าที่สว่างในรถ ทำให้เห็นหน้าที่ตรึงของทิว เหมือนสัตว์ดุร้ายที่พร้อมจะอาละวาดตลอดเวลา เธอไม่ กล้าทำอะไรเลย

นานานั่งอยู่ข้างๆเขาด้วยความโมโห และเจ็บสะโพก

เมื่อกี้ทิวโกรธอยู่ เขาไม่ได้ตีเธอแค่เบาๆ แต่ตีแรง

แรงก็เยอะ เธอจะไม่เจ็บได้ไง?
ทิวขับรถเร็วมาก พุ่งไปทางข้างหน้า

นานานั่งอยู่ข้างๆ ไม่อยากมองหน้าเขา และไม่อยาก พูดด้วย เธอแอบใช้นิวมือเช็ดน้ำตาที่หางตาออก

ทิวทำสีหน้าเฉยชา ไม่อยากมองเธอเช่นกัน เขาแค่ รับผิดชอบพาเธอกลับบ้านก็พอ

รถของทิวขับมาถึงบ้าน เวลาทุ่มกว่าแล้ว บรรยากาศ ในรถ เงียบมาก ทำให้นานาหายใจไม่ออก ให้ตายเถอะ เธอไม่อยากอยู่กับผู้ชายคนนี้เลย

พอจอดรถ เธอรีบเปิดประตูออกแล้วลงจากรถ และใน ห้องรับแขก ได้ยินเสียงเด็กน้อยสองคนรีบวิ่งออกมา

พอเขาเห็นมามี ก็ดีใจจนพุ่งเข้ามาหา มาม้..”

นานารีบก้มลงมา อ้าแขนออก จะกอดลูกทั้งสอง แต่ เด็กทั้งสองแรงเยอะมาก เธอรับไม่ไหว ถึงกับล้มลงนั่งบน พื้น