บทที่ 36 มามีไม่ได้ทำร้ายใคร

“ทิว เรื่องคืนนั้นฉันไม่ได้ถือสาจริง ๆ นะคะ ต่อให้ฉัน รู้ว่านานาทำอะไรลงไป แต่ว่าฉันก็ยังอดทนเอาไว้ เรื่องนี้ มันทำร้ายจิตใจฉันเป็นอย่างมาก แล้วก็ไม่ยุติธรรมต่อฉัน เลยด้วย แต่ฉันไม่อยากให้คุณรู้เรื่องนี้จริง ๆ ดังนั้นฉันเลย แสร้งทำเป็นว่าผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างกายคุณในตอนนั้นก็ คือฉันเองนาราเอามือขึ้นมาทาบอกแล้วพูดออกมาด้วย สีหน้าที่เจ็บปวด

ขณะนั้น คนรับใช้ก็เดินลงมาแล้วพูดกับทิวว่า “คุณ หนูทั้งสองร้องไห้อย่างหนัก น่าสงสารมากเลยค่ะ คุณทิว เข้าไปดูพวกเขาหน่อยดีไหมคะ?

“ครับ เดี๋ยวผมไปจัดการเอง” ทิวพยักหน้า

นารารีบพูดขึ้นมาอย่างดีอกดีใจว่า “เดี๋ยวฉันไปเป็น เพื่อนนะคะ”

“ไม่ต้องหรอก คุณกลับไปก่อนเถอะ ต่อไปก่อนที่ คุณจะมาก็โทรมาบอกผมก่อนก็แล้วกัน พวกเด็ก ๆ กลัวคน แปลกหน้าน่ะ ผมไม่อยากให้คุณมาทำให้พวกเขาตกใจ”

นาราเงียบไป เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี ทำให้ เด็ก ๆ ตกใจเหรอ? เธอก็ไม่ได้หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวสัก หน่อย แล้วเธอก็พูดออกมาอย่างไม่ยอมตายใจ “ทิวคะคุณให้ฉันไปกับคุณเถอะค่ะ! ไม่แน่พวกเด็ก ๆ อาจจะชอบ ฉันก็ได้นะคะ”

ทิวมีลางสังหรณ์ว่าเด็ก ๆ จะต้องไม่ชอบเธออย่าง แน่นอน ตอนนี้เด็กทั้งสองคนที่กำลังร้องไห้อยู่ก็ทำให้เขา ปวดหัวมากพอสมควรแล้ว เขาไม่มีทางให้เธอไปสร้าง ปัญหาเพิ่มมากขึ้นหรอก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูด ยืนยันคำเดิมว่า “ไม่ต้องหรอก คุณไปก่อนเถอะ”

“ทิว…นาราโกรธจนกระทืบเท้า ไม่ง่ายเลยกว่าเธอ จะไล่นานาออกไปจากที่นี่ได้ เธอเข้าใจว่าตัวเองมีโอกาส ได้เข้าใกล้ทิวและเด็ก ๆ อยู่แล้วเชียว นึกไม่ถึงเลยว่าเขา จะมาไล่เธอออกไปด้วย

แต่ว่าเธอไม่ได้รีบร้อนอะไร เธอมีเวลาพอที่จะมา จัดการกับเรื่องนี้ ตอนนี้ขอแค่ให้นานาได้ออกไปจากที่ นี่แล้วก็ทำให้ทิวเกลียดเธอ เธอคิดว่านานาเธอก็คงไม่ สามารถอยู่ข้างกายเด็ก ๆ ได้แล้ว อีกอย่าง ตระกูลพาทิศ ต้องจัดการตัดความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเด็ก ๆ ได้ อย่างแน่นอน

“ก็ได้ค่ะ! งั้นฉันไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมา

ใหม่”
“ไม่ต้องหรอก ทางที่ดีที่สุดภายในสัปดาห์นี้คุณไม่ ต้องมาที่บ้านผมเลยจะดีกว่า” ทิวทั้งคำพูดเยือกเย็นเอา ไว้แล้วเดินขึ้นบันไดไป

นั่นทำให้นาราถึงกับเสียหน้าไปเลย ท่าทางที่ทิวมี ต่อเธอนั้นช่างเย็นชาแบบนี้มาโดยตลอด เธอยืนหยัดต่อ ความรู้สึกที่มีต่อเขามาตลอดห้าปี ถ้าหากว่าเขาไม่หล่อไม่ รวย เธอก็คงอดทนไม่ได้นานถึงขนาดนี้หรอก

เธออยากมองชื่นชมชายหนุ่มต่อ แม้ว่าจะเป็นเพียง แค่แผ่นหลังของเขา แต่ว่าเขาขึ้นไปชั้นบนแล้ว

นารากัดฟัน เธอเลยหยิบกระเป๋าที่วางเอาไว้บน โซฟาขึ้นมาอย่างจำใจแล้วเดินออกไปอย่างไม่มีทางเลือก

ในห้องชั้นบน เด็กน้อยทั้งสองคนร้องไห้อยู่นานมาก แล้ว เมื่อทิวเปิดประตูเดินเข้าไปก็ยังคงได้ยินเสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้นดังอยู่ เพราะว่าร้องไห้หนักมากจนเกินไป ก็ เลยสะอึกสะอื้นออกมาอย่างบังคับไม่ได้

“แด็ดดี้นิสัยไม่ดี แด็ดดี้นิสัยไม่ดี…ฟ้าร้องไห้จน จมูกและตาแดง เมื่อเห็นเขาเข้ามา เธอก็เอ่ยว่าเขา

ลมก็จ้องเขาด้วยดวงตาคู่โต เผยความโกรธเคยดูแคนออกมาจากสายตา

“พอแล้วลูก ไม่ต้องร้องแล้ว ถึงมามไม่อยู่ แด็ดดี้ก็จะ ดูแลพวกหนูเอง”

ไม่เอา พวกเราจะให้มามั้มาดูแล” ลมปฏิเสธ

“นิสัยพวกนี้นี่ติดมาจากมามี้ของพวกหนูใช่ไหม? ทิวกอดอก ร่างสูงของเขาทอดสายตามองไปยังเด็กน้อย ทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

ฟ้าเบือนหน้าไปอีกทาง หนูไม่สนใจเด็กดีหรอก

(มามั้ของพวกหนูทำร้ายร่างกายของคนอื่นแล้วยัง ไม่ยอมรับผิด แด็ดดี้แค่อยากจะลงโทษเธอก็เท่านั้น” ทิว ได้แต่ทำเสียงให้อ่อนลงเพื่อปลอบใจพวกเขา อย่างไร แล้วเด็ก ๆ ก็ยังเล็กอยู่ เขาต้องอบรมสั่งสอนพวกเขาให้ เป็นอย่างดี

ไม่ค่ะ มาเป็นคนดี มามไม่ทำร้ายคนอื่นหรอก ผู้ หญิงคนนั้นจะต้องนิสัยไม่ดีมากแน่ ๆ มามี้ถึงได้ไปตีเธอ” ฟ้ารีบเถียงตอบโต้

ทิวมองลูกสาวอย่างไม่พอใจเท่าไรนัก แล้วก็หันไป

มองลูกชาย เขาก็เบือนหน้าหนี ทำทีเป็นไม่อยากสนใจเขาเช่นกัน เขาเลยทำหน้านิ่งขรึมแล้วพูดว่า “พวกหนู ห้ามไปเลียนแบบนิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากมาเลยนะ”

เด็กน้อยทั้งสองคนไม่ตอบโต้อะไร ลมทำหน้านิ่งเย็น ชา ส่วนฟ้าเบะปากออกมา พวกเขาไม่ฟังที่เขาพูด และ ไม่ยอมมองเขาเลย

ทิวเริ่มหงุดหงิดมากแล้ว เส้นเอ็นบนหน้าผากของ เขาเต้นตุบๆ เขายื่นมือไปจะอุ้มฟ้า คิดว่าลูกสาวน่าจะ ปลอบง่ายกว่า โอ๋ ๆ ให้แด็ดดี้อุ้มนะ