บทที่ 31 นารามาหาถึงที่

“แม่ หนูไปแล้วนะคะ”

“จำไว้นะ เธอเป็นคุณหนูของบ้านสีธะ อีนังนานาเป็น ได้แค่คนที่ไม่มีใครเอา อย่าไปกลัวมัน”

“เหอะ! เรื่องนี้ หนูจะจำไว้ในใจให้แม่นๆเลย!”นารา แสยะยิ้ม เธอเป็นคนที่สูงส่ง แต่นานาเป็นได้แค่คนที่ ต่ำต้อย

ตอนนี้เป็นเวลา9โมง40นาที กว่าเธอจะถึง ก็10โมง ครึ่งแล้ว เธอจะไปเตือนนานาว่า ทิวอาจจะให้เธอนั่งกิน ข้าวเที่ยงด้วยกัน!

เธอกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย และรถของเธอก็ขับตรง ไปทางวิลล่าของทิว

นานาปล่อยให้เด็กสองคนเล่นอยู่ข้างนอก ตัวเธอเอง ก็นั่งเสิร์จหาโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้านในสวนดอกไม้เธอคิด ในใจว่า ถ้าโรงเรียนอยู่ใกล้ๆบ้าน ไปรับส่งลูกๆก็จะสะดวก

ประมาณ10โมงกว่าๆ เธอได้ยินเสียงรถขับเข้ามาใน วิลล่า หรือว่าทิวจะกลับมาแล้ว? พอเธอเงยหน้าขึ้นมอง ผ่านพุ่มไม้ออกไป เป็นรถคันสีแดงคันหนึ่ง
นานาใจสิน เธอเดาว่าอาจจะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น และคนที่ขับรถมาก็อาจจะเป็นนารา

เธอมองไปทางลูกๆที่กำลังนั่งเล่นอยู่บนพื้นหญ้า เธอเดินเข้าไป ไม่อยากให้นาราใกล้ชิดกับลูกของเธอ

อีกอย่าง เธอก็บอกทิวแล้วว่าห้ามให้นารามาที่นี่ ทำไมทิวไม่ห้ามเธอ?

แต่พอลองมาคิดดูอีกที คำพูดของเธอมันจะทำ อะไรได้? ทิวและนาราคบกันมา5ปีและกำลังวางแผนจะ แต่งงานกัน นาราคงจะสำคัญต่อทิวมากสินะ แต่เธอ นานา เป็นแค่คนแปลกหน้าที่คลอดลูกของทิวออกมาแค่นั้นเอง

(มามีคะ คนคนนั้นคือใครหรอคะ?”ฟ้าวิ่งไปหานานา และชี้ไปทางผู้หญิงที่กำลังเดินมาทางพวกเธอ

นานาหันกลับไปมอง เห็นนาราใส่ชุดเดรสสีฟ้า ดูหุ่น ดี และพอจะดูออกว่าเป็นคุณหนูบ้านคนรวย

“ฟ้า ลม พวกหนูเล่นอยู่ตรงนี้นะ คุณแม่จะไปหา เพื่อนแป๊บเดียวนะคะ”นานาไม่อยากให้ลูกๆรู้เรื่องระหว่าง เธอกับตระกูลสีธะ

เขาเป็นเพื่อนของมามีหรอครับ?”ลมรู้สึกว่าคุณแม่ ของตัวเองไม่ชอบเพื่อนแบบนี้
“อิม!ไช เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานหน่ะ”นานาบอกกับ ลมว่า “ดูแลน้องดีๆนะ เดี๋ยวมามี้ก็มาแล้ว

“พี่คะ เราไปจับผีเสื้อที่อยู่ตรงนั้นกันไหมคะ?ฟ้า เห็นผีเสื้อบินไปบินมาที่พุ่มดอกไม้เต็มไปหมดเลย

“ได้สิ!” ลมพาเธอไปที่พุ่มดอกไม้

เห็นลูกๆเดินไปไกลแล้ว รอยยิ้มบนหน้าของนานาก เริ่มหายไป เธอหันหลังแล้วมองนาราที่กำลังเดินมา และ ถามว่า “เธอมาทำไม?”

นัยน์ตาของนาราที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นจ้องมา ทางเธอ และพูดว่า “ฉันมาทำอะไรงั้นหรือ?เธอยังมีหน้า มาถามหรอ?เธอไม่ลองแหกตาดูหน่อยหรอว่านี่วิลล่าของ คู่หมั้นฉันนะ ฉันอยากมาก็ต้องมาได้สิ เธอมีสิทธิ์ห้ามร ไง?)

“ที่ฉันถามคือ เธอต้องการจะทำอะไรนานไม่ สนใจคำเยาะเย้ยของเธอ

นารามองเธอด้วยสีหน้าเยือกเย็น นานา ตอนนั้น เธอท้อง ทำไมเธอไม่บอกพวกฉัน? เธอคลอดลูกออก มาโดยไม่ได้รับอนุญาตของบ้านพาทิศ เธอคิดอะไรอยู่ ห่ะ?”
สีหน้านานาเริ่มเปลี่ยนไป แล้วเธอก็พูดว่า “ลูกอยู่ใน ท้องฉัน คลอดหรือไม่คลอด มันก็อยู่ที่ฉัน ไม่เกี่ยวกับใคร ทั้งนั้น”

เหอะ!พูดออกมาซะสวยงามเลยนะ เธอคลอด ลูกออกมา ก็แค่อยากจะใช้ลูกของเธอมาเป็นข้ออ้างอยู่ ในบ้านของทิวและมีชีวิตที่หรูหราไม่ใช่หรอ? นิสัยของ เธอ ฉันรู้หมดแหละ อย่าคิดว่าฉันและตระกูลพาทิศจะ โง่” นารามองนานาเหมือนกับว่าเธอเป็นคนที่เกิดมาจาก ครอบครัวที่ต่ำตม และต้องการจะไต่เต้าขึ้นมาอยู่ในระดับ เดียวกับตัวเอง

นานารู้สึกว่าคำพูดของนารามันตลกชะมัด เธอพูด เบาๆว่า “เธอจะคิดยังไง มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้วนิ

นาราตกใจกับนานาในตอนนี้ เธอยังจำนานาเมื่อห้าปี ก่อนได้อยู่เลย เธอตัวเล็กผอมแห้ง และขี้ขลาด ไม่รู้อะไร เกี่ยวกับอนาคตตัวเองเลย ไม่เหมือนกับนานาที่ยืนอยู่ตรง หน้าของเธอในตอนนี้เลย กาลเวลาเปลี่ยนคนได้จริงๆ

“นานา ฉันเห็นเธอเป็นน้องสาว ฉันเลยใจดีมาเตือน เธอ ทางที่ดีที่สุดคือให้ลูกของเธออยู่ที่บ้านพาทิศ แล้ว เธอก็หายออกจากที่นี่ไปซะ ไม่งั้น ถ้าคนที่บ้านตระกูลพา ทิศมาจัดการเรื่องนี้ เธอจะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลย นะ” นาราทำหน้าเหมือนคิดทางที่ดีไว้สำหรับเธอแล้ว

นานายยักคิ้ว และจ้องหน้านารา พูดอย่างมั่นใจว่า “ในโลกนี้ ฉันไม่ต้องการอะไรเลย นอกจากลูกฉัน ฉันจะ ไม่มีวันห่างจากลูกฉันเด็ดขาด