บทที่ 26 ความอบอุ่นของครอบครัว

เวลาอาหารเย็น ฟ้าสวมด้วยชุดกระโปรงสีแดงทั้ง ตัวนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารพร้อมกับนานาก่อนอาหารเย็น มากมายน่าทาน กุ๊กของบ้านทิว มีใบอนุญาตพ่อครัวระดับ ห้าดาวกันหมด วันธรรมดา รับผิดชอบอาหารการกินของ เขาทั้งสามมื้อ

และตั้งแต่ตอนนี้ พวกเขาต้องรับผิดชอบอาหารการ กินสามมื้อในวันหนึ่งของครอบครัวนี้

ตอนที่ลมลงมา สวมด้วยชุดออกกำลังกายสีเทา ด้าน หลัง ทิวสวมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ กับกางเกงอยู่บ้านขายาว พ่อลูกทั้งสอง เดินลงมาจากบันไดที่ขาวเหมือนกับงาช้าง หล่อเหลา ตอนที่เดิน เหมือนกับภาพในนิตยสาร

“ แด็ดดี้…* ฟ้าวิ่งไปหา ทิวอุ้มเธอขึ้นมาทันที หอม ลงบนแก้มอ่อนนุ่มของเธอ มาถึงหน้าโต๊ะอาหาร ดึงเก้าอี้ ออกตัวหนึ่ง วางเธอลงอย่างอ่อนโยน แล้วเขาก็ดึงเก้าอี้ ข้างๆออกแล้วนั่งลง

เขาเงยหน้าขึ้นมองสบตาเข้ากับนานาที่นั่งอยู่ตรง หน้าพอดี และเด็กทั้งสองคนก็กำลังมองพวกเขายิ้มกันอยู่

นานาพูดกับเด็กสองคนว่า “ ทาน รีบทานข้าวเร็วๆ !
* แด็ดดีคะ หนูจะทานกุ้งค่ะ แด็ดดีช่วยหนูปอก เปลือกกุ้งได้ไหมคะ ?” ดวงตากลมโตคู่นั้นของฟ้ามอง เขาอย่างขอร้อง

ทิวยิ้มอย่างอ่อนโยน ครับ แด๊ดดี้ปอกให้หนู ”

นานาเห็นว่าลูกสาวมีทิวดูแลแล้ว เธอก็คีบผักที่ ลูกชายชอบให้เขา เด็กเล็กทั้งสองคนทานไปด้วยยิ้มไป ด้วยอย่างมีความสุข

น่าจะตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขานั่งทาน ข้าวด้วยกัน อารมณ์ดีมากๆและที่สำคัญข้าวก็ทานได้เยอะ ด้วย

* แถวนี้มีโรงเรียนไหมคะ ?ฉันรู้สึกว่าถึงเวลาที่จะส่ง พวกเขาสองคนไปเรียนแล้ว ”

* มามี้คะ หนูไม่ไปเรียนค่ะ ” ฟ้ารีบต่อต้านทันที >>

“ หนูไม่เรียน แล้วหนูอยากจะทำอะไรคะ? )

หนูอยากเล่นค่ะ

* ไม่ได้ ฟ้ากับพี่ชายต้องไปเรียน ” นานารู้สึกว่าเด็ก

สองคนนี้ติดพวกเธอมากเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่จะให้พวก เขาไปฝึกฝนที่โรงเรียนแล้ว
ฟ้าวางช้อนลงทันที หันศรีษะมือเล็กสั้นจับเสื้อของ ทิวไว้ พูดอย่างน่าสงสารว่า “ แด็ดดี้คะ ฟ้าไม่อยากไป เรียนค่ะ ฟ้าอยากอยู่กับแด๊ดดี้ ได้ไหมคะ ? ขอร้องล่ะแด็ด ดี นะคะ )

* ขอร้องใครก็ไม่มีประโยชน์ พรุ่งนี้มามะหาโรงเรียน ให้พวกลูก ” นานาพูดจบ มองเห็นสายตาของทิวมอง ลูกสาวอย่างอ่อนโยน หัวใจของเธอกระตุกวูบ ไม่ใช่ว่า ผู้ชายคนนี้ถูกลูกสาวขอร้องอย่างนี้ก็ยอมตามใจหรอกนะ !

* เล่นอีกอาทิตย์หนึ่งดีไหม ? ” ฟ้าเอียงศรีษะทุย เล็กพูดพร้อมรอยยิ้มหวาน

ทิวมองไปยังลูกชาย ลม ข้อเสนอของลูกล่ะ ?

* ผมไม่มีข้อเสนอครับ “ลมสายศรีษะ แสดงความ สุขุมแบบผู้ใหญ่ออกมาอย่างไม่เหมาะกับอายุ

“ แด็ดดี้คะมาบอกว่าคืนนี้ฟ้านอนกับแด็ดดี้ได้ค่ะ พี่ชายคะ พี่ชายจะนอนกับเราไหมคะ ? ” ปากเล็กๆของ ฟ้าเอาแต่พูดไม่ทานข้าว เพราะนี่เป็นสิ่งที่เธอชอบทำมา ตั้งแต่เล็ก เมื่อทานข้าวก็จะไม่หยุดพูด แสดงท่าทางต่างๆ ไม่หยุด

ลมคิดสักพักแล้วพูดว่า “ พี่นอนกับมามี้ดีกว่า !
* ทำไมคะ ?”

* พี่กลัวว่าเธอจะฉีใส่เตียง ทำให้ชุดนอนของพี่เปียก

” ลมเอ่ยอย่างจริงจัง

ฟ้าเบิกตากว้างขึ้นมาทันที ที่เสียงหนึ่ง “ ฟ้าฉ่ใส่ เตียงไม่เป็น ! พี่นั่นแหละที่ฉี่ใส่เตียง

“ พี่ไม่เคยฉีใส่เตียงมาก่อน ตอนนี้ฟ้ายังต้องสวม ผ้าอ้อมกางเกงในอยู่เลย ! ” ลมพูดไปด้วยแล้วยังยักคิ้ว อย่างสะใจ

ฟ้าโมโหจนจู่ปาก แล้วยังถลึงตาใส่ลมอีกพูดอย่าง เดือดปุดปุดว่า พี่ชายคนชั่ว )

ทิวทั้งกลั้นเสียงหัวเราะไว้แล้วยังกลั้นอย่างยาก ลำบากใจ นี่เป็นเด็กร่าเริงแบบไหนกัน ? น่ารักมากเกินไป แล้ว

และนานาเองก็ถูกเสียงทะเลาะกันของลูกๆที่ตลก ขบขันทำให้มีเสียงหัวเราะไม่ขาด มาโดยตลอดและตอนนี้ เธอก็เกือบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ เม้มปากแน่น ในดวงตา เต็มไปด้วยความอยากยิ้ม

เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเข้ากับสายตาของชายหนุ่มตรงหน้า

ดวงตาสองคู่มีความอยากจะยิ้ม คู่หนึ่งใสเหมือนกับ น้ำ คู่หนึ่งตำสนิทเหมือนกับยามค่ำ

นานากัมหน้าลงก่อนทันที ไม่ยอมสบตากับเขา