บทที่198 หญิงสาวที่หน้าตาคล้ายกัน

คางของทิววางลงไปบนไหล่ของเธอเบาๆ อย่าขยับ ฉันเหนื่อย ให้ฉันอยู่แบบนี้แป๊บนึงนะ”

คำนี้ทำเอาร่างของนานานิ่งไปหลายวินาที นึกว่าเธอ เป็นหมอนหรือไง?

ทิวก็กอดเธอไว้แบบนี้ไม่ขยับไปไหนเลย เขาเอา หน้าแนบชิดข้างหูเธอเบาๆ พ่นลมหายใจข้างหูเธอ นานา ได้แต่อยู่นิ่งๆ เธอรู้สึกว่านี่มันเหมือนท่าทางของคู่รักเลย

“นายจะกอดฉันอีกนานาเท่าไหร่? นานากัดปาก

ถามไป

“อีกสักแป๊บสิ”

นานาก็นั่งอยู่ที่หน้าขาเขาอยู่แล้ว เธอก็รู้สึกได้ถึง อะไรสักอย่างเริ่มชัดเจนอยู่ที่ระหว่างขาของเขา เธอรีบลุก ขึ้นมาทันที ฉันจะไปนอนก่อนนะ”

ทิวมองตามร่างของเธอที่เดินออกไป แล้วมองลงไป ยังช่วงล่างของตัวเอง ก็รู้สึกเซ็ง ทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไร เลยแค่กอดเธอไว้เท่านั้น ทำไมเขาต้องมีอาการที่แปลก แบบนี้ด้วย? ดูแล้วร่างกายของเขาคงตอบสนองกับแค่เธอ คนเดียว
นานากลับถึงห้อง ก็ถอดหายใจออกมาเบาๆนึกถึงสิ่ง ที่ตัวเองพึ่งสัมผัสมา ก็รู้สึกว่าเขินมาก เธอรู้ว่านี่เป็นเรื่อง ปกติของผู้ชาย แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่ปลอดภัย

เช้ามา นานากับทวก็ส่งเด็กๆไปโรงเรียน ตอนกลาง วันก็ไปโรงเรียนอีกครั้ง ทางโรงเรียนมีการแสดงของเด็ก อนุบาล เด็กๆอายุน้อยแต่มากความสามารถกันทั้งนั้น นานาเห็นลูกชายและลูกสาวร้องเพลงประสานเสียงอยู่บน เวที

และ ลมยังแสดงการเล่นเปียโน ฟ้าก็โชว์เต้น ร่างเล็ ที่น่ารักของเด็กๆเหมือนกับนกตัวน้อยที่กำลังเต้นอยู่

งานมีจนถึงตอนสองทุ่ม เด็กทั้งสองคนขึ้นไปเอา

รางวัล นี่เป็นรางวัลครั้งแรกของพวกเขา

เวลาเดียวกัน โรงเรียนก็ได้ประกาศวันปิดเทอม

เด็กทั้งสองคนร่าเริงมาก ตกดึกก็ตื่นเต้นจนอยากจะ นอนกับพวกเขา ครั้งก่อนนานาปฏิเสธไปแต่ว่าตอนนี้ เธอ ก็ไม่อะไรแล้ว ตอนกลางคืนทั้งสี่คนนอนด้วยกันบนเตียง ของทิวอย่างอบอุ่น

สี่ทุ่มกว่าแล้ว เด็กๆยังคงเล่นซุกซนกันอยู่ เวลาผ่าน ไปสักพักถึงจะหลับ คงเป็นเพราะวันนี้เหนื่อยเกินไป นานากับทิวมองตากัน เตียงมีขนาดใหญ่มากพอสําหรับพวกเขา ทั้งสี่

ตรงกลางของทิวมีเด็กสองคนคั้นกลางอยู่ เขาอยาก จะกอดเธอนอนก็ไม่ได้ ทิวยื่นแขนออกไป สัมผัสเอวนานา เบาๆ

“อย่าเล่น นอนได้แล้ว” นานามองตาขวางใส่เขา ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงชอบลวนลามเธอนะ เธอไม่ยอมเด็ด ขาด!

“ได้สิ ฟังภรรยาก็ได้”ทิวพูดเสียงเบาและยิ้มออกมา

ใบหน้าของนานาอยู่ภายใต้แสงไฟสลัวๆ มองไม่ออก ว่าหน้าเธอกำลังแดงอยู่ แต่มันกลับทำให้เธอโมโหขึ้นมา คำว่าภรรยานี้ทำเอาเธอไม่กล้ายอมรับเลย

เธอไม่สนเขาแล้วหลับตานอน นานานอนหลับไป ข้างๆของเด็กๆ เพราะเธอเองก็ง่วงมากแล้ว

เวลาผ่านไปยันเที่ยงคืนก็เหลือแต่ทิวที่ยังไม่หลับ เขามองไปที่สามแม่ลูก พอช้าๆฟ้าก็พลิกตัว และเอามือ มากอดคอเขาไว้ ทิวยิ้มแล้วหอมหน้าผากของเธอ สักพัก เขาก็เผลอหลับโดยไม่รู้ตัว
เช้าตรู่

นานาถูกเด็กๆปลุกให้ตื่น ลมจุ๊บไปที่หน้าผากของ เธอ มามี้ ตื่นได้แล้วครับ!

“ให้มามี้นอนแป๊บนึงนะ! อีกห้านาที นานากำลังฝัน อย่างมีความสุข เธอไม่อยากตื่นเลย เธอยังอยากนอนพัก อีกสักหน่อย

“พอแล้วอย่าไปกวนมามี้เขาแล้ว เดี๋ยวแด๊ดดี้พาไป วิ่งเล่นเองนะ”ทันใดนั้นเอง เสียงของทิวไปปลุกเธอเข้า

นานาลืมตาขึ้นมาช้าๆก็เห็นว่าทิวพาเด็กๆออกไปแล้ว

นานาก็ไม่พอใจเล็กน้อย ทำไมเธอนอนก่อนเขานอน ทีหลังแต่เขากลับตื่นขึ้นมาแล้วสดใสแบบนี้

นานาจึงนอนต่อไป ยังไงๆตอนนี้ขาของเธอก็วิ่งไม่ ได้อยู่แล้ว ทิวพาเด็กสองคนวิ่งออกไปนอกคฤหาสน์ วิ่ง อยู่ใกล้ๆทางเดิน เด็กสองคนวิ่งตามแด๊ดดี้ไปเรื่อยๆ

ทวอดทนพาพวกเขาไปวิ่ง ข้างทางมีดอกไม้เล็กๆ พอเห็นนกและกบ พวกเขาก็หยุดอยู่ตรงนั้น

นานาตื่นขึ้นมา เห็นป้าพาเตรียมกับข้าวตอนเช้าเสร็จพอดี นานาใส่เสื้อยืดธรรมดาลงมาเดินเล่นที่สวนดอกไม้ พอเดินไปไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กๆ เสียงที่ สดใสคล้ายกับเสียงนก

“แด๊ดดี้เหนื่อยจังเลยคะ แด๊ดดี้…อุ้มหน่อยสิ

คะ…”เสียงของฟ้าพูด

อีกสักพัก นานาก็เห็นลูกสาวนั่งบนไหล่ของทิวและ ด้านหลังก็เป็นลูกชายที่วิ่งจนหน้าแดง

“มามี้ พวกเรากลับมาแล้วครับ ลมเดินไปด้านหน้า ของเธอ เงยหน้าอันหล่อเหลาขึ้นมาพูด เหงื่อไหลลงมา เต็มหน้าของเขา นานาเอามือบังแดดให้ลม

อนาคต เขาน่าจะหล่อกว่าพ่ออีก

“พี่คะ พวกเราไปล้างมือกินข้าวกันเถอะคะ”ฟ้า ตะโกนที่หน้าประตู

ลมรีบวิ่งไปทันที นานายิ้มและตามไป ทิวพาพวกเขา ไปกินข้าว พอเห็นเด็กๆที่เติบโตอย่างแข็งแรงขึ้นทุกวัน ในฐานะของผู้ปกครองก็มีความดีใจมาก

พอกินข้าวเช้าเสร็จ ขาของนานาบาดเจ็บอยู่ขยับไป เรื่อยไม่ได้ ก็เลยปล่อยให้เด็กๆเล่นกันที่สนามหญ้า ทิวก็ ทำงานอยู่ในบ้าน ขาเข้าไปในห้องทำงานเขา มายาก็นั่งทำงานอยู่ในบ้าน พอเข้าไปในห้องทำงานเขา นานาก็ นั่งลงบนโซฟา เธอรู้สึกเบื่อ จึงหยิบไอแพดขึ้นมาเล่น เธอ รู้สึกอยากรู้จักผู้หญิงที่คนนั้นขึ้นมา จึงลองค้นหาดู เธอ เป็นคนที่ดังมาก เธอรู้ว่ามาว่าเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะมี นามสกุลว่าพลาธร เมื่อเธอกดเข้าไปก็เห็นผู้ชายคนนึ่งชื่อ ว่าธาดา เธอกดเข้าไปในข้อมูลของเขาและในข้อมูลเขา

เขาเป็นคนดังมาก มีเงินเป็นห้าหมื่นล้าน รวยเป็นอัน ดับต้นๆ นานามองไปที่ชายตรงหน้าที่มีอายุประมาณห้าสิ บกว่าๆ ในข้อมูลก็แสดงได้ชัดเจน เขามีบุตรสาวหนึ่งคน และต่อมาก็เป็นข้อมูลของลูกสาวเขา

ปั้นหยา ปีนี้อายุยี่สิบสี่ปี นักเรียนมัธยมปลายเป็นเด็ก เรียนเก่ง จะเป็นคนรับช่วงต่อบริษัทของพ่อ เป็นทายาท เพียงคนเดียวของตระกูลพลาธร

นานาเห็นรูปของผู้หญิงคนนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าเขาเป็นคน ที่มีหน้าตาที่เหมือนเธอมากขนาดดวงตายังเหมือนเลย เหมือนมาก จริงๆ

นานารู้สึกอิจฉา พ่อแม่แท้ๆของฉันเป็นใครกันแน่? แม่ตายไปยังไง ปีนั้น มีแค่สองคนเท่านั้นที่รู้

นานาเอาไอแพดวางไว้ข้างๆ เธอตั้งใจว่าจะไม่ติด ตามปั้นหยาแล้ว ทำไมหน้าตาถึงเหมือนกันมาก น่าจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ! เป็นแค่ความบังเอิญแน่นอน ตอนนี้คนที่ หน้าตาที่เหมือนกับดาราก็เยอะนี่? คนพวกนั้นก็คงไม่ใช่ พี่น้องกับดาราหรอก ดังนั้น เธอไม่ต้องไปคิดมากกับ หน้าตาที่คล้ายกับปั้นหยามากหรอก