บทที่110 วันเกิดของมา

รอเธอเก็บเงินได้ก่อน ตอนนี้เธอไม่กล้าใช้เงินใน ธนาคารของเธอเลย เพราะเธอคิดว่าเงินพวกนี้จะใช้ เพื่อเลี้ยงดูเด็กๆ

นานาเห็นฟิวยังไม่กลับมา เธอก็ไม่โทรหาเขา แล้วเธอก็ถือกระเป๋าเดินไปขึ้นลิฟต์ลงมาจากตึก เดิน ไปจนถึงที่เดิมที่เมื่อวานไปเจอกับทิว

นานารู้สึกว่าหิวน้ำและเห็นร้านชาไข่มุกข้างทาง พอดี นานารีบเดินไปซื้อชานมไข่มุกมาหนึ่งแก้ว ดื่ม ไปและยืนรอเขาอยู่ข้างถนน วันนี้เธอใส่กระโปรงลาย ดอกไม้เลยหัวเข่าขึ้นมา เผยให้เห็นถึงขาที่ขาวเนียน ของเธอ เธอไม่ชอบใส่รองเท้าส้นสูง เธอใส่แค่ รองเท้าส้นเตี้ยไม่ได้ใส่ส้นสูง เพราะความสูงของเธอ อยู่ที่หนึ่งร้อยหกสิบสามแต่เธอมีสัดส่วนที่สวยงาม เธอเป็นสเป๊กของผู้ชายส่วนใหญ่

เหมือนกับผู้หญิงบอบบางอ่อนหวานน่ารักและน่า

ทะนุถนอม

นานากัดหลอด มองดูรถที่ขับผ่านไปมา รถคันสี ดำเงางามและหรูหราขับมาถึง พอแสงแดดส่องลง มากระทบจะมีแสงสะท้อนออกมา เป็นจุดเด่นอย่าง มาก

เธอกัดปาก มีความรู้สึกไม่สบายตัวเมื่อเห็นรถหรู สีดำคันนี้ที่มาจอดตรงหน้าเธอ เธอเปิดประตูรถเข้าไป นั่งข้างคนขับ

นานาอยากนั่งข้างหลังมากกว่า แต่ว่าถ้านั่งข้าง หลังแล้วล่ะก็ เธอมักจะสัมผัสได้ถึงสายตาของเขา ดัง นั้น เธอคิดไปคิดมาแล้วก็เปิดประตูหน้าและนั่งข้างคน ขับแทนดีกว่า

นานานั่งบนเบาะข้างคนขับแล้วมองไปที่ผู้ชายที่ นั่งข้างๆอย่างไม่ได้ตั้งใจ ตอนเช้าก็รู้แล้วว่าเขาใส่ชุด ที่เป็นทางการ ชุดสูทสีดำพอถูกสวมบนตัวเขาแล้วก็มี ความองอาจมาก

ทิวมองไปที่เธอ สายตาเย็นชาคมจิกของเขา ราวกับกำลังสํารวจดูตัวเธออย่างละเอียด ว่ามีอะไรที่ ผิดปกติหรือเปล่า

นานาถูกเขามองจนรู้สึกว่าไม่โอเคร หันหัวและ ดื่มชานมไข่มุกในมือ รถเคลื่อนตัวออกไปอย่างราบรื่น ตลอดทางทั้งสองไม่ได้คุยกันเลย ระหว่างรอไฟ เขียวไฟแดงทิวก็เป็นคนเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน ว่า“พรุ่งนี้ตอนเย็นฉันจะสั่งเค้กเอาไว้นะ”

“ฉันสั่งเองก็ได้ ไม่รบกวนนายหรอก นานากัด ปากพูดตอบกลับไป เธอไม่อยากรบกวนเขาและถ้า ไม่ใช่ว่าเพราะเด็กๆอยู่ในงานวันเกิดด้วยล่ะก็ เธอไม่มี ทางให้เขามาร่วมงานด้วยหรอก

ทิวขมวดคิ้วและพูดขึ้นมาว่า “ฉันสั่งเรียบร้อย

“ตอนนี้ยังไม่ได้ทำแน่นอน นายก็ยกเลิกได้

นี่”นานากัดหลอดชานามไข่มุกและพูดไปด้วย ทิวขับรถออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะว่า

เขาเหยียบเบรคแรง นานาจึงเกิดความกลัวขึ้นมา เขา

พูดขึ้นมาอย่างโมโห

“เธอจําเป็นต้องทำตัวห่างจากฉันขนาดนี้เลย หรอ?”ทิวหันหน้าไปมองเธออย่างอารมณ์เสีย

นานาตกใจและพูดตอบกลับไปว่า “พวกเราก็ไม่

แล้ว” “ตอนนี้ยังไม่ได้ทำแน่นอน นายก็ยกเลิกได้ นี่”นานากัดหลอดชานามไข่มุกและพูดไปด้วย

ทิวขับรถออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะว่า เขาเหยียบเบรคแรง นานาจึงเกิดความกลัวขึ้นมา เขา พูดขึ้นมาอย่างโมโห

“เธอจำเป็นต้องทำตัวห่างจากฉันขนาดนี้เลย หรอ?”ทิวหันหน้าไปมองเธออย่างอารมณ์เสีย

นานาตกใจและพูดตอบกลับไปว่า “พวกเราก็ไม่ ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว อะไรคือทำตัวห่างจาก นาย ? “พูดจบ นานาก็โมโหและพูดออกมาอีกครั้ง ว่า “ระหว่างที่ฉันอยู่บ้านของนาย ฉันจะจ่ายเงินค่า บ้านและค่ากินให้นาย ให้นายหนึ่งหมื่นพอไหม?”

ครั้งนี้ สีหน้าของทิวก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปอย่าง น่ากลัวมากขึ้น?

“หนึ่งหมื่นนี่ไม่น้อยเลยนะ! นานาอยากได้ยิน เขาพูดตกลง ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปก็จะได้ไม่ต้องค้างคา กันและดีกับทั้งสองฝั่ง “ฉันไม่เก็บเงินหรอก บ้านฉันเธอก็อยู่ไปเถอะ นานแค่ไหนก็ได้”ทิวเปิดปากพูดออกมาอย่างใจเย็น ผู้หญิงคนนี้อยากจะออกห่างจากเขาอย่างไม่มีอะไร ค้างคากัน เขาจะทำให้เธอค้างคากับเขาไปตลอดเลย

นานาสำลักเล็กน้อยและพูดว่า”ไม่ได้ พอสิ้น เดือนแล้ว ฉันจะจ่ายให้นาย ฉันไม่อยากมีอะไรติดค้าง กับนายอีกแล้ว”

ทิวทําเสียง อย่างเย็นชา เธอให้ฉัน ฉันก็จะไม่ เอาเหมือนกัน”

นานาไม่รู้จะพูดอะไรต่อก็เลยหันหน้ากลับออก

ไปมอง

นอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าจะคุยกับเขายังไงดี

“ถ้านายสั่งแล้ว ก็สั่งไปเถอะ! นานาปฏิเสธไม่ ได้ ยังไงก็ตามเค้กก็เป็นเด็กๆที่กิน เค้กที่เขาสั่งไว้อาจ จะอร่อยกว่าก็ได้ ตลอดทางที่เงียบกัน จนถึง โรงเรียน ไปรับเด็กๆออกมา เด็กทั้งสองกระโดดไปมา อย่างดีใจ ทั้งมีความน่ารักและไร้เดียงสา พอนานา เห็นเด็กทั้งสองแล้วความโมโหก็หายไปทันที “มามี้ วันนี้หนูกินเฟรนช์ฟรายได้ไหมคะ? หนูกับ พี่ชายอยากกินมากๆเลยค่ะ!”

“ได้สิ เดี๋ยวมามีไปซื้อมาแล้วเราเอากลับบ้านไป กินดีไหมคะ?”

“อืม ดีมากเลยค่ะ! “พอฟ้าพูดจบ ฟ้าก็พูดกับพี่ ชายต่อว่า“พี่คะ พวกเราจะได้กินเฟรนซ์ฟรายส์แล้ว นะ เย้! ”

นานามองไปทางทิวและพูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันจะ ไปซื้อเฟรนซ์ฟรายให้พวกเด็กๆนะ

ทิวรู้ว่ามีร้านที่ใกล้โรงเรียนอยู่ เป็นร้านเคเอฟซี พอขึ้นรถ เขาก็ขับไปจอดที่หน้าร้าน นานาจึงลงจาก รถไปซื้อเฟรนช์ฟราย

ขณะที่กำลังสั่งอาหาร นอกจากสั่งเฟรนช์ฟรายที่ เด็กๆอยากกิน เธออดใจไม่ไหวที่จะสั่งไก่ทอดกับน้ำ เป๊ป มาด้วย พอพนักงานถามว่าจะสั่งอะไรเพิ่มบ้าง นานาคิดและตอบกลับไปว่า “น้ำเป๊ปซี่สองแก้วค่ะ!”

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเขาจะดื่มรึเปล่า แต่ว่าเธอก็ไม่ ควรที่จะเห็นแก่ตัวแล้วสั่งแค่แก้วเดียว!

พอนานาซื้อของกินเสร็จ จึงเดินไปขึ้นรถ เด็กๆ ทั้งสองคนอดใจไม่ไหวจึงหยิบมากิน และนานาก็เอา น้ำเป๊ปซี่อีกแก้วยื่นให้ทิวจะดื่มไหม?”

นานาคิดว่าเขาเป็นคนที่มีสถานะสูงส่ง คงจะไม่ ดื่มน้ำนี้หรอก คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเอาน้ำแก้วนี้ไปดื่ม จริงๆ นานาตกใจไปสักครู่ ในใจไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

เขาจะดื่มของแบบนี้จริงหรอ

นานารีบกินไก่ทอดอย่างรวดเร็ว เธอหิวมาก

จริงๆ!

ลมเอาเฟรนช์ฟรายยื่นให้ทิวกิน“แด๊ดดี้ กินสิ

ครับ”

ทิวกินตามที่ลูกชายขอ เขารับมาอย่างมีความสุข หลังจากนั้น เขาก็ขับรถไปที่บ้าน กำลังรอไฟเขียวไฟ แดง ทิวก็หยิบแก้วน้ำเป๊ปซี่ขึ้นมา และดื่มไปหนึ่งคำ

นานาไม่รู้ว่าเป็นอะไร เลยไปสังเกตเขา พอเขา ดื่มเสร็จแล้ว เธอมองไปที่กระจกมองหลัง เธอมองลึก เข้าไปในดวงตาที่ยากจะคาดเดาของเขา นานารีบ หลบสายตาที่กำลังมองเขาอยู่

นานารู้สึกอึดอัดมาก และนานาก็รู้สึกว่าเหมือน ตัวเองเป็นคนที่ชอบแอบมองคนอื่น ถึงกระทั่งอยากรู้ เรื่องราวชีวิตส่วนตัวของเขา

“มามี้ หนูอยากให้พรุ่งนี้ถึงเร็วๆจังเลยค่ะ! พรุ่งนี้ หนูก็จะได้กินเค้กวันเกิดของมามี้แล้ว ฟ้ากำลังเคี้ยว เฟรนช์ฟราย

ที่อยู่ในปากแล้วพูดไปด้วย พลางคิดถึงเค้กของ

วันพรุ่งนี้อีก

นานาหัวเราะและมองไปทางเธอ “วางใจได้ พรุ่ง

นี้หนูจะได้กินเค้กแน่นอน

“มามี้ พวกเราเชิญลุงฟิวมางานวันเกิด มากิน เค้กด้วยได้ไหมคะ?”ฟ้าถามไปอย่างมีความหวัง

นานาตกใจไปชั่วครู่ และเงยหน้าขึ้นมามองทิวที่ ขับรถอยู่ เห็นแต่กระจกมองหลังที่เผยสายตาพิฆาต ของเขามองกลับมา

“ลูกฟ้าจ๊ะ พรุ่งนี้ลุงฟิวงานยุ่งมาก เขาไม่มีเวลา มาหรอก “นานาพูดกล่อมลูก

ถึงแม้ว่าทิวจะไม่พูด เธอก็รู้สึกได้ถึงความ อารมณ์เสียของเขา และเธอก็ไม่รู้ว่าฟิวจะมาหรือ เปล่า เพราะเธอรู้สึกว่าชายสองคนนี้ดูเหมือนจะไม่ ถูกกันอยู่ แค่มองหน้ากันก็ไม่พอใจแล้ว