บทที่ 90 เธอปฏิเสธไม่ได้

เด็กๆอยู่ที่ตรงกลาง ก็ไม่สามารถบังสายตาไว้ได้

สายตาของทิวก็จ้องมองผู้หญิงที่อยู่อีกฝั่งของเตียง ไว้ ผมที่ยาวและเซ็กซี่ของนานาปล่อยไว้และกระจายอยู่ที่ อก ในความมืดแบบนี้ ก็เหมือนกำลังปล่อยออร่าความยั่ว ออกมา

นานารู้สึกว่าตรงข้ามมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมอง เธออยู่ เธอรีบจ้องกลับไป ผู้ชายคนนี้ดูพอหรือยัง

เด็กทั้งสองที่นอนอยู่ตรงกลาง ง่วงมากแล้ว เด็กๆ บอกว่านอนแล้ว หลับตาหนึ่งข้างหายจเข้าออกอย่าง พอดี ใบหน้าทั้งสองที่คล้ายกัน นอนหลับได้หวานมาก

นานามองดูลูกๆนอนหลับ ใจของเธอก็โล่งขึ้นมา ความง่วงได้เข้าหาเธอ เธอปลิ้นหัว หันหลังนอนให้กับ ผู้ชาย

ทิวกลับนอนไม่หลับ สายตาของเขาได้มองหน้าของ เด็กทั้งสองไว้ ตานุ่มนวลจนไม่น่าเชื่อ แต่พอมองร่างตรง ข้ามที่นอนอยู่ ทำให้เกิดความรู้สึกอยากกอดเข้าอ้อมกอด เขาจะไปมีความง่วงได้ยังไง

ทิวก็รู้สึกไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงอยาก ได้ผู้หญิงคนนี้ เป็นไปได้ยังไง เขาขาดผู้หญิงตอนไหน ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนมาอยู่ที่เตียงของเขา ก็มีความรู้สึก เหมือนกัน

คิดถึงคืนนี้ที่กอดเธอเต้น ดมกลิ่นตัวของเธอที่หอม ความรู้สึกของเขาก็ได้ขึ้นมา

นานาหลับตา ในลมหายใจนี้เป็นของผู้ชายคนนี้หมด เลย มีกลิ่นมิ้นน้อยๆ ปนไปด้วยกลิ่นใหม่ของอากาศ กลับ ไม่ทำให้เธอเกลียด แต่กลับนอนหลับเฉย

ไม่รู้สึกตัวเลย เธอหลับลงไปแล้วจริงๆ

ทิวทองผู้หญิงที่หลับลึก ในใจรู้สึกพูดไม่ออก ดู เหมือนผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สนใจเขาจริงๆ

หลังจากนานาหลับ พลิกตัวกลับมา จู่ๆ ใบหน้าของ ผู้ชายที่นอนหลับอย่างหวานก็อยู่ตรงหน้า

ทิวใช้ศอกดันไว้ สายตาเหมือนกับความมืด

ลูกกระเดือกของทิวหมุนไปทีหนึ่ง ดูเหมือนว่าการที่ จะนอนกับผู้หญิงคนนี้เป็นความคิดที่ผิดมาก

เด็กๆกลับนอนหลับสบาย ไม่พลิกตัวไปมา แต่ทิว กลับรู้สึกหิวน้ำแล้วลุกไปดื่มน้ำ ดื่มไปกลายแก้ว เหมือนว่าจะดับความร้อนในร่างได้

หน่อยๆ

ช่วงเช้า

นานาลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ รู้สึกว่ามีขาอยู่ที่หน้า ท้องของเธอ เธอยิ้ม ที่แท้ลูกชายตื่นแล้ว

“ม่ามี้ ตื่นได้แล้ว “ลมจับหน้าของเธอแล้วพูด

นานารีบนึกได้ว่า วันนี้ไม่ใช่วันหยุด เพราะงั้นเด็กๆ ต้องไปโรงเรียนตามเวลา

เมื่อก่อนยังกินข้าวเช้าที่บ้าน ตอนนี้ เด็กๆชอบไปกิน ที่โรงเรียนมากกว่า เพราะว่ามีให้เลือกหลากหลาย และยัง มีเพื่อน

นานายกหัวขึ้น มองไปอีกทางหนึ่ง ทิวไม่อยู่บนเตียง

แล้ว

นานาพึ่งออกมาจากห้อง ก็ได้เจอกับร่างสูงใหญ่เดิน เข้ามา ทวใส่เสื้อบางๆที่ฟิตตัว กางเกงยามว่าง รองเท้าวิ่ง ผมยุ่งนิดหน่อย ดูก็รู้ว่าพึ่งไปวิ่งมา

สายตาของนานามองไปหยุดอยู่ซิกแพกที่เหมือน ก้อนอิฐของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ คิดถึงเมื่อ 5 ปีก่อนตัวเอง อยู่ข้างล่างร่างของเขา เธอกลืนน้ำลาย เกิดความกลัว

“เด็กๆตื่นหรือยัง”

“อืม ตื่นแล้ว”นานาพยักหน้า ในเวลานี้ เธอได้ยิน เสียงโทรศัพท์เธอดังขึ้นจากห้องน้ำ

เธอรีบวิ่งไปที่ห้องนอน ทิวตั้งหูฟัง ได้ยินเสียงของ นานาออกมาจากห้อง “ฮาโหล”

“ตอนนี้ นายเป็นอะไร ไม่สบายหรอ”

“ได้ ฉันรีบไปตอนนี้” พูดจบ นานาปิดประตูห้อง เหมือนกำลังเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้า

ทิวไม่ทายก็รู้ ว่าโทรศัพท์นี้ใครเป็นคนโทรมา ดูแล้ว เธอเหมือนจะเป็นห่วงผู้ชายคนนั้นที่ชื่อ ฟิวมากเลยนะ

นานาเปลี่ยนชุดธรรมดา เสื้อเชิดกับกางเกงยีนก็ออก มาแล้ว เห็นทิวยืนอยู่ข้างล่าง เธอตกใจทันที

“เดียวคุณส่งเด็กๆไปโรงเรียนได้ไหม ฉันมีเรื่องต้อง ออกไปแป๊บหนึ่ง”

ไปบ้านของ ฟ้า สำเนียบของของทำเย็นๆไว้ “ใช่ เมื่อคืนเขาดีมมากไป ตอนนี้กำลังปวดหัว อยู่”นานาไม่ได้ปิดบัง

“ไม่ให้เธอลาออกจากงานนี้แล้วไม่ใช่ ทำไมเธอยัง ทำอยู่”ทิวถามอย่างโกรธ

นานายักคิ้วเถียงกลับ “ฉันไม่ทำงาน ฉันกินอะไร”

ทิวก้าวไปก้าวหนึ่ง มือทั้งสองปิดเธอไว้ที่กำแพงและ ระหว่างอกของเขา เขากัดฟันพูด “เธอแค่อยู่บ้านเลี้ยง ลูกๆ ฉันก็ให้เงินเดือนเธอได้ทุกเดือน พอให้เธอใช้ชีวิต แล้ว”

นานาอึ้งไปหลายวิ เธอย่อตัวลง ก็สามารถหลุดพ้น จากการปิดของเขา “ไม่ต้องแล้ว ฉันมีทางเลือกของตัว เอง”

พูดจบ นานากลับไปที่ห้องของเด็กๆ เห็นพวกเขา แต่งตัวเรียบร้อย เธอชูนิ้วโป้ง “เก่งมาก เดี๋ยวแด๊ดดี้ส่ง พวกลูกไปโรงเรียน ม่ามีไม่ไปส่งแล้วนะ

“ม่ามี้ไปไหน”

“ลุงฟิวเหมือนจะไม่สบาย ม่ามี้จะไปดูเขา” นานาไม่

ได้ปิดบัง “ลุงฟิวไม่สบายหรอ ม่ามี ต้องดูแลลงดีๆนะ”ฟ้ารีบ เป็นห่วงขึ้นมา

ในตาของลมก็มีความเป็นห่วง นานาพูดเล่นกับพวก เขา “ไม่ต้องห่วง ม่ามี้เดี๋ยวก็ไปดูเขาแล้ว พวกลูกต้อง เป็นเด็กดีนะ”

พูดจบ จูบที่แก้มของลูกทั้งสองเสร็จ นานารีบออก จากบ้าน ทิวก็กำลังออกมาจากห้องนอนของเขา เห็นเงาที่ รีบๆ หน้าที่หล่อของเขา เปลี่ยนสีหน้าทันที

ดูเหมือนว่า ไปเจอฟิว เธอจะขยันมาก

นานาเป็นห่วงจริงๆ เฑอวิ่งไปจนถึงหน้าประตูบ้านข องฟิว เธอกดกลิ่งอย่างเหนื่อย

ประตูเปิด นานาก็ก้าวเข้าไปในบ้าน

“ฟิว นายอยู่ไหน นานาหาเขาอย่างรีบร้อน

เธอเห็นเขานอนอยู่ที่ห้องของตัวเอง ไม่ได้ใส่เสื้อ

“อ้า ทำไมนายไม่ใส่เสื้อนานามองไปทีแล้วหัน

หลังใส่

“ตักน้ำอุ่นให้ฉันแก้วหนึ่ง ฉันหิวน้ำมาก เสียงที่แหบ ของฟิวก็ได้ดังขึ้น

นานาหันหน้าเห็นเสื้อยืดที่เขาแขวนไว้ เธอรีบโยน ไปที่เตียง “คุณรีบใส่เสื้อ” “นานา หุ่นของฉันทำให้เธอ รังเกลียดหรอ”ฟิวพูดอย่างหัวเสีย