บทที่ 236 ผู้สืบทอดตัวน้อย

“ ถอดเสื้อผ้าออก นอนลงไปบนเตียง แล้วอ้าขา ออกจากกัน ! ” หมอสวมด้วยเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่บอก

บนผ้าปูที่นอนสีฟ้าที่ใช้ในการผ่าตัด หญิงสาวสวย ร่างเล็กหลับตาลงเหมือนถูกรังแก ขนตายาว เหมือนปีก ของผีเสื้อที่บางและเบา ไม่ขยับแต่งดงาม ริมฝีปากสี แดงสด เม้มเข้าหากันเล็กน้อย มุมปากเบะลงอย่างเสียใจ

ความขมขื่นเต็มตื้นอยู่ในอก ยี่หวา ในอายุ 17 ปี ทำ ตามคำพูดของหมอคล้ายกับถูกรังแก ถอดเสื้อผ้าออกโดย ไม่มีความรู้สึก นอนอยู่บนเตียง รอการตรวจของคุณหมอ

ยี่หวาเหมือนกับรู้สึกถึงสายตาดูถูกจากหมอหญิง วัยกลางคน เธอต้องรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รักความสุข สบายแต่เปลือกนอกแน่ๆ

นี่เป็นครั้งแรก ที่ยี่หวาเปลือยต่อหน้าคนอื่น

แสงอาทิตย์แรงกล้าส่องผ่านผ้าม่านห้องตรวจเช็ค ร่างกาย สว่างจนไม่สามารถลืมตาได้ แต่หัวใจของ เธอกลับมืดมิด เพราะเธอรับงานที่สังคมนี้ไม่ยอมรับ รับตั้งครรภ์

เธออายุแค่ 17 ปี หมอช่วยเธอตรวจเช็ค แล้ว หวาได้ยินเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ เสร็จแล้ว ใส่เสื้อผ้าได้ ! ”

ยี่หวาเริ่มสวมใส่เสื้อผ้า ถอนหายใจยาวๆ ในที่สุดก็ ผ่านด่านนี้แล้ว เธอก็สามารถได้รับเงินครึ่งหนึ่งนั่นแล้ว

เธอมีใบหน้านวลขาวสะอาด ผม ค่ายาวตรงปล่อย ลงตามแผ่นหลัง เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ปกปิดไหล่ผอมเล็กของ เธอไว้ ท่าทางที่หวาดกลัวแบบนั้น มองแล้วบอบบางและ ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

ผู้ชายสวมสูทคนหนึ่ง รออยู่หน้าประตู มองเห็น หวาถูกหมอส่งออกมา แล้วเขาก็เหลือบมอง สำรวจยี่หวา ถามเสียงต่ำว่า : “ หมอลี ผลตรวจเป็นยังไงครับ ? ((

“ คุณเรนจิวางใจได้ค่ะ เป็นหญิงบริสุทธิ์ ไม่มีโรค ทางนรีเวช ! ” หมอลีพูดตรงๆ โดยไม่ได้อ้อมค้อม

ใบหน้าของยี่หวาอยู่ๆก็แดงหมดทั่วหน้า ไม่กล้าม องผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เธอรู้แค่ว่า เขาเป็นตัวแทน ที่หาเธอให้รับตั้งครรภ์แทนเฉยๆ สำหรับคนๆนั้นหน้าตา เป็นยังไง ยี่หวาไม่รู้สักนิด สูงหรือเตี้ย อ้วนหรือผอม ไม่รู้สึกอย่าง รู้แค่ว่าคนๆนั้นให้ ห้าล้านหาคนรับตั้งครรภ์ ไม่มีความสงสัยต่อคนลึกลับคนนั้น

คุณยี่หวา ไปกันเถอะ ! ” เรนจิพูดกับหมออีกไม่กี่คํา แล้วพายี่หวาขึ้นรถคันหนึ่ง แล้วรถก็ขับไปยังวิลล่าที่ อยู่ในภูเขาลูกหนึ่ง

“ คุณยี่หวา จากวันนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะท้อง เพื่อ ให้รับประกันถึงความบริสุทธิ์ของเด็ก ผู้ว่าจ้างสั่งว่า คุณ ไม่สามารถออกจากวิลล่าสักก้าว จนท้อง ผู้ว่าจ้างจะให้ เช็คที่น่าพอใจเป็นค่าใช้จ่ายแก่คุณ คุณยี่หวาอย่าเป็นห่วง อาการของน้องชายอีกเลย เงินก้อนนั้นวันนี้ก็จะเข้าบัญชี ครับ

ยี่หวาถอนหายใจออกมารอบหนึ่ง “ หากหนูไม่ออก ไป สามารถโทรศัพท์ได้ไหม คะ?

* แน่นอนครับ !” เรนจิพูดอย่างสุภาพ “ คุณยี่หวา ครับ พวกเราไม่ได้จำกัดอิสระของคุณไว้ แต่ผู้ว่าจ้างออก เงินมากขนาดนี้ คุณก็ต้องรับผิดชอบต่อเขา ใช่ไหมครับ !

“ อืม ! ” ยี่หวากุมมือเล็กๆ ของตัวเองไว้อย่างไม่ สบายใจ

“ คุณยี่หวา ห้องข้างบนมีเสื้อผ้า และของใช้ในชีวิต (( ประจำวัน ต่อไป ผมจะมาส่งอาหารให้ทุกวัน คุณหวา ขั้นตอนของสัญญา ทนายทำเสร็จหมดแล้ว แค่คุณเซ็น ชื่อก็ได้แล้วครับ ”
“ค่ะ ! ” ยี่หวานิ่งไปสักพัก เพื่อน้องชาย เธอจะ

เซ็น

ช่วงที่เซ็นลายเซ็นอยู่บนกระดาษ ใจของยี่หวา ก็ ยุ่งเหยิงตามไปด้วย เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะอยู่ที่ไหน เธอ เซ็นลงไปแบบนี้ เท่ากับทำลายทั้งชีวิตของตัวเอง แต่ ไม่มีวิธีแล้ว ! น้องชายรอเงินค่าผ่าตัดอยู่ เธอเซ็นชื่อโดย น้ำตาคลอ ยื่นให้เรนจ์ “ คุณเรนจ์ แล้ว แล้วคืนนี้ เขา เขาก็จะมาแล้วหรอคะ ?

* ใช่ครับ คืนนี้เขาจะมา

คุณยี่หวา ผมกลับไปก่อนนะครับ นี่เป็นสัญญา สัญญาฉบับนี้ของคุณเก็บไว้ดีๆนะครับ !” เรนจิหันหลัง ออกไปจากวิลล่า

วิลล่าใหญ่หลังนี้ เหลือแต่ยี่หวาคนเดียว เธอรอ การมาถึงของเวลากลางคืนด้วยความหวาดกลัว เธอจะ ขายตัวเองแล้ว ไม่ ขายไปแล้ว

อยู่ๆเธอก็รู้สึกตึงเคลียดขึ้นมาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าผู้ว่า จ้างจะเป็นคนยังไง ?

เปิดประตูห้องนอนของชั้นสอง ถูกการตกแต่งข้าง ในทำให้อึ้งไป การออกแบบรวบรัด เครื่องใช้ขาวดำใจกว้างและเคร่งขรึม ขนาดผ้าปูเตียงยังเป็นสีขาว ขาวจน ทําให้กลัว ยี่หวานึก คนๆนั้นเป็นคนรักความสะอาดอย่าง หนัก ?

ของใช้ต่างๆของผู้หญิง สีขวาเป็นส่วนใหญ่ เหมือน กับเตรียมไว้ให้เธอ ตู้บนหัวเตียงและเตียงขนาดใหญ่ สําหรับคนสองคน เมื่อเปิดตู้ ข้างในเป็นเสื้อผ้าสีสัน สดใส มีแต่ที่เธอไม่เคยเห็นทั้งนั้น แต่มองแล้วเป็น แบรนด์ดัง

เธอไม่สนใจสิ่งพวกนั้น เธอแค่อยากให้การสัญญา ครั้งนี้สิ้นสุดลงเร็วๆ กลับไปโรงเรียนเร็วๆ เรียนหนังสือ ของเธอต่อไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว รอการมา ถึงของผู้ว่าจ้าง

เวลา 22:00 นาฬิกา รถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งที่ ไม่มีใบอนุญาติ ปรากฏอยู่ที่สวนของวิลล่า

หัวใจของยี่หวาเต้นไม่หยุดอย่างตึงเครียดทันที เขา มาแล้ว คนๆนั้นมาแล้ว !

เธอหายใจเข้าลึกๆ ยืนอยู่ที่ชั้นล่างประตูของห้อง รับแขก รองเท้าหนังเหยียบย่ำบนหินอ่อนมีเสียงออกมา จากที่ไกล จนเข้ามาใกล้ เสียงฝีเท้าหยุดลงที่หน้าประตู สักพัก แล้วเดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว ทีละก้าว หัวใจของเธอเกือบจะกระโดดออกมาจากลำคอแล้ว

ทันใดนั้น ประตูเปิดออก ส่งกระทบเข้าสู่สายตาคือ ร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่ง รองเท้าหนังมันเงา กางเกงสูทที่ เรียบตรง มองขึ้นไปข้างบนอีก หุ่นสูง สัดส่วนสมส่วน ไม่ได้อ้วน แต่ว่า บนใบหน้าของเขาสวมด้วยหน้ากาก สุนัขจิ้งจอกที่ใช้ในงานสวมหน้ากากบ่อยๆไว้

หัวใจของยี่หวาเต้น ตึกตัก ตึกตัก อยู่ๆก็หน้ามืด ยืน

ไม่มั่นคง

สายตาเฉียบคมของชายหนุ่ม มองสำรวจยี่หวาสีหน้า ที่ไม่สบายใจ ปริปากพูด “ เธอชื่อว่า ยี่หว่า ?

เสียงไพเราะทุ้มต่ำ อบอุ่นมากๆ มีความเซ็กซี่น่า หลงใหลรวมอยู่ด้วย เหมาะกับผู้ประกาศข่าว ฟังเสียง แล้วอายุยังน้อย “ หนูจะไม่เสียใจทีหลัง ! ” เธอพูด ด้วยความหวาดกลัวแต่ตัดสินใจแล้ว เพื่อน้องชาย เพื่อ ครอบครัว เธอเต็มใจมอบตัวเองออกไป

สายตาเย็นชาหลังหน้ากาก อ่อนโยนลงทันที จ้อง มองเธออย่างเงียบๆ พูดเสียงต่ำว่า : “ เธอแน่ใจนะว่า (( เธอรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไป ? ”

ยี่หวาถูกเขาอุ้มเข้าไปในห้องนอน วางลงบนเตียงและเขาถอดสูทออก วางไว้บนโซฟาข้างๆ สูทไม่มีรอยยับ สักนิด

ยี่หวามองการกระทำของเขา เธอมั่นใจ ผู้ชายคนนี้ เป็นคนรักความสะอาดมากๆ

“หนูรู้!” ยังคงตั้งมั่น ไม่ถอยหนี แค่ให้น้องชายดี ขึ้นมา ทุกอย่างก็คุ้ม

อยู่ๆเธอก็รู้สึกถึงมือขนาดใหญ่คู่หนึ่งกอดเธอไว้ กอด เจ็บมาก แรงของเขาเยอะจนเธออยากร้องไห้ เธอมอง ผ่านม่านน้ำตา ที่ไม่ชัดเจนนัก เห็นริมฝีปากของเขาเม้ม เข้าหากันแน่น คล้ายกับไม่พอใจ ” เธอไร้ยางอายจริงๆ ขายร่างกายของตัวเองอย่างนี้ ได้เงินเยอะหรอ ?

ปวดใจ น้ำตาของยี่หวากลิ้งไปมาในดวงตา ทำไม เธอถึงไม่รู้ยางอาย

เธอไม่มีวิธีแล้วจริงๆ เธอไม่สามารถมองน้องชาย ตายได้นี่ !

แต่ว่า เธอไม่คิดจะอธิบาย เพราะเพื่อเงิน เธอถึงรับ ตั้งครรภ์

เห็นเธอไม่พูด ชายหนุ่มเหมือนกับมีความไม่พอใจมือข้างหนึ่งยื่นเข้าไปในชุดนอนของเธอ พร้อมยิ้มเย็น : “ ที่นี่ไม่เคยมีใครแตะต้องนะ ? ”

ทำใดนั้น ร่างเย็นเฉียบทันที เธอสั่นสะท้านอย่าง ควบคุมไม่อยู่ ริมฝีปากของชายหนุ่มเลื่อนหยุดลงบนไหล่ ของเธอ

เธอทั้งโมโหทั้งอาย เธอที่ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน หลบโดยอัตโนมัติ กลิ้งไปยังด้านข้างของเตียง

แล้วในสมองยังมีความคิดที่จะหนีไปอีกด้วย แต่ว่า หลบหนีแล้ว เงินจะทำยังไง ?

ชายหนุ่มกดเธอไว้กับเตียง ดึงชุดนอนของเธอออก เผยรูปร่างดีของเธอออกมา ก้มลงจูบไปยังที่ที่มือเคยลูบ ผ่านเมื่อครู่นี้ ไม่ลืมพูดเสียงเย็นว่า : “ เธออยากได้เงิน ไม่ใช่หรอ ? หือ ? หนีทำไมล่ะ ? หนีแล้ว ก็ไม่มีเงินแล้ว !

* ไม่ ! พวกเราสามารถทำพรุ่งนี้ได้……?! หวาพูดเสียงดังอย่างตื่นตระหนก ทุบตีร่างกายของเขา ดิ้นรนขัดขืนกลิ้งไปยังข้างเตียง

เธอกลัวแล้ว กลัวแล้วจริงๆ ! ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกิน

ไป
* เธอไม่เอาเงินแล้วหรอ ? ก็ดี ตอนนี้ เธอสามารถไป จากที่นี่ได้แล้ว ! ” ชายหนุ่มปล่อยเธอออก หี เสียงเย็น

ยี่หวานิ่งไปสักพัก เธอกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย! มอง หน้ากากสุนัขจิ้งจอกที่ห่างออกไปจากตรงหน้าเธอ อยู่ๆ เธอก็กอดแขนของเขาไว้อย่างร้อนรนและอ่อนแรง เอ่ย เสียงสั่นเบาๆว่า “ หนไม่หลบแล้ว ! ”

ชายหนุ่มกระตุกมุมปากขึ้น พุ่งขึ้นมา ยื่นมือออก ชุดนอนบนร่างถูกเขาถอดออก ร่างขาวบาง ปรากฏออก มาสู่บรรยากาศ เย็นๆ ภายนอก แต่ร่างกายกลับรุ่มร้อน

เธอตกใจกัดริมฝีปากแดงไว้ เบิกตากว้างด้วยความ หวาดกลัว

จูบของเขาสํารวจเข้าไปในปากของเธอ มี แอลกอฮอล์เล็กน้อยผสมอยู่ แต่ยี่หวา กลับเบิกตา โพลง จ้องผู้ชายตรงหน้า หน้ากากสุนัขจิ้งจอกคล้าย เคลื่อนไหวไปมาตรงหน้าเธอ ในหลายปีที่จะมาถึงนี้ น่า กลัวว่าในความฝันของเธอ จะลบภาพนี้ออกไปไม่ได้แล้ว

แต่เดิม มือที่หยุดอยู่ที่คาง เลื่อนลงไปเรื่อยๆ บนผิว กายมีแอลกอฮอล์ ร้อนเต็มไปหมด เธอสั่นสะท้านเบาๆ มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่น
ได้ยินแต่ “ ฉีก ” เสียงหนึ่ง รู้สึกถึงความเย็นเข้ามา เธอกรีดร้องออกมา ใช้มือไปปกปิดไว้อย่างร้อนรน

“ อย่า ! ” เธอกัดริมฝีปากแน่น มือกําผ้าปูที่นอน แน่นขึ้นโดยอัตโนมัติ

“ เอามือออกไป !” สายตาของเขาดค้นขึ้นมา

“ หนู………………. ” คำพูดที่จะออกจากปากของเธอ ถูก การกระทำต่อมาของเขาทำให้สิ้นสุดลง แค่กรีดร้องออก มาเสียงหนึ่ง ” กรี๊ด—-

ผ่านไปนาน ชายหนุ่มจึงค่อยๆหยุดลง เขารู้สึกถึง คนตัวเล็กใต้ล่างตัวสั่นนิดๆ และเขาที่ความต้องการค่อยๆ หายไป เริ่มเกิดความสงสารต่อเธอขึ้นมา……

“ พอแล้ว อย่าร้องไห้ ! ” เขายื่นมือดึงเธอเข้ามาก อดในอ้อมอก จูบซับน้ำตาบนแก้มของเธออย่างอ่อนโยน “ อยากได้เงิน ก็ต้องผ่านด่านนี้ ฉันจะให้เงินเป็นสอง เท่ากับเธอ ! ”

คำพูดของเขา แทงเข้าหัวใจของเธออย่างแรง เธอ ดันเขาออกห่างทันที “ พอแล้ว คืนนี้พอแล้วนะ ?

“ เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธหรอ ? ” เขาประกาศอย่างหยาบคาย ไม่สนใจ ตาบนแก้มเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นครั้ง แรก แต่ว่า เขาไม่อยากปล่อยเธอไป นานแค่ไหนแล้ว ที ไม่มีความรู้สึกอย่างนี้ !

ทาบทับเธออีกครั้ง ยี่หวาสะอึกสะอื้นอยากร้องไห้ แต่กลับร้องไห้ไม่ออก อีกครั้ง เธอเจ็บจนตายไปแล้วเป็น ขึ้นมา ครั้งนี้ เขารุนแรง ดิบเถื่อนกว่าครั้งแรกมากนัก เธอ ไม่รู้ว่า ตัวเองจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกหรือเปล่า

เธอทนไม่ไหวตื้นขัดขืน แต่ไม่ว่ายังไงก็ดันคนที่อยู่ บนร่างที่หนักเหมือนกับภูเขาออกไปจากร่างไม่ได้ ขยับ ไม่ออก เขาแย่งไปอีกครั้งและอีกครั้ง “ คุณปล่อยหนู นะ ! ปล่อย…..หนู!”

เพราะความเจ็บปวดของเสียงที่ดังขึ้น เหมือนกระจก แตกกระจุย ขาดๆหายๆ

ชายหนุ่มกลับจับคางของเธอไว้ด้วยมือเดียว จ้อง มองเธอ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ แค่นี้ ก็ทนไม่ไหว แล้ว ? เธอไม่เอาเงินแล้ว ?

ผ่านไปนาน ในที่สุด เขาจึงปล่อยเธอ………..

ในบ้านเงียบสงบมาก ชายหนุ่มไปอาบน้ำ ยี่หวา เหมือนหุ่น นอนอยู่บนเตียงใหญ่ หางตา มีน้ำตาใสไหลลงมาทั้งสองข้าง……….

โทรศัพท์ ดังขึ้นมาในตอนนี้ ทำลายความเงียบใน ห้องนอนลง

ชายหนุ่มอาบน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วออกมาเปิดมือถือ ใช้น้ำเสียงที่อบอุ่นเป็นอย่างมาก พูดเบาๆว่า “ ชิชา ทำไม ยังไม่นอน ? “ ฮัลโหล ! วายุใช่ไหม ? ไม่สบายที่ไหน หรือเปล่า ? ” ยี่หวาถามอย่างร้อนรน

เสียงแปลกที่ไม่รู้จักถูกส่งมาจากปลายสาย “ คุณ หวา ผมคือหมอที่ดูแลคุณวายุ ขอโทษด้วยนะครับ น้อง ชายของคุณ เสียชีวิตแล้ว ! วันนี้ตอนเย็น เพราะเขาหา คุณไม่พบ เลยรีบร้อน และไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย คุณยี่หวา คุณรู้ว่า คนเป็นโรคหัวใจ ไม่สามารถตกใจมากเกินไปได้ พวกเราขอโทษจริงๆครับ !

“ คุณพูดอะไรนะ ? ” ยี่หวาอมนิ้วทั้งห้าเข้าปากไป น้ำตาไหลทะลักออกมา “ ไม่……. เป็นไปไม่ได้ วายุไม่ ตายหรอก ไม่……..

ชายหนุ่มหันหลังกลับอย่างสงสัย มองร่างสมบูรณ์ แบบและแผ่นหลังงดงามเปลือยเปล่าที่กำลังสั่นสะท้าน หัวใจของเขากระตุกเบาๆ มีคนตาย ?
เขาเดินเข้าไปใกล้ นั่งอยู่ตรงข้ามข้างหน้าเธอ มอง เลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากเล็กน้อย นิ้วมือทั้ง สี่ นิ้ว ถูกกัดแตกอยู่ในปาก ขมวดคิ้วน้อยๆ ใบหน้าเล็กๆนี้ มีแต่ ความน่าสงสารปรากฏออกมา

“ หนูจะรีบไปเดี๋ยวนี้ รีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ! ” อยู่ๆยี่หวา ก็วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นยืน เพราะกลางกายสาวเจ็บมาก เกินไป เลยเกือบจะล้มลง ชายหนุ่มยื่นมือออก พยุงเธอ ไว้ได้ทัน

“ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ”

ยี่หวาไม่ได้เงยหน้าขึ้น น้ำตาทะลักไหลออกมา วายตายแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว คนในครอบครัวคน เดียวก็ไม่มีแล้ว เธอจะไปหาวาย “ หนูจะออกไป หนูจะ ออกไป หนูไม่เอาเงิน การสัญญาระหว่างเราเป็นโมฆะ หนไม่เอาเงินแล้ว !

* เธอแน่ใจ ? ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

ยี่หวา ดิ้นรนออกจากเขา คว้าเสื้อผ้าตัวเองมาสวม ไม่สนใจสายตาตกตะลึงของชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลัง สะพายกระเป๋าใบเล็ก เอาแค่ของ ของตัวเอง ก็จะไปจาก ที่นี่
ชายหนุ่มยื่นมือดึงเธอไว้ “ กลางคืน ที่นี่ไม่มีรถลง ดอย เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

น้ำตากลิ้งไปมาในดวงตาของยี่หวา 4 หุนจะลงไป จากดอย ! ”

ชายหนุ่มไม่พูดมากอีกต่อไป ดวงตาล้ำลึกหรี่ขึ้น “

ฉันส่งเธอลงดอย !

ตลอดทาง นํ้าตาของยี่หวาไหลไม่หยุด และชาย หนุ่มที่ขับรถอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ส่งเธอไปถึง โรงพยาบาลโดยตรง “ หากเธอไม่อยากทําแล้ว ฉันก็ จะไม่บังคับ ! เงินอีกครึ่งหนึ่ง ชดเชยให้เป็นคืนแรกของ เธอ ! ”

ยี่หวานิ่ง ลงจากรถไป โดยไม่พูดอะไร

มองเธอที่วิ่งเข้าโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว มือกำพวง มาลัยจนมือขาว ดึงหน้ากากลงอย่างไม่พอใจ เผยใบหน้า หล่อเหลาออกมา แต่ คิ้วขมวดแน่น มีความไม่พอใจ ปรากฏออกมาสู่สายตา……..

เมื่อยี่หวาไปถึงห้องคนไข้ พยาบาลเพิ่งใช้ผ้าสีขาว คลุมร่างไร้ชีวิตของวายุไว้
” น้องชายของหนูล่ะคะ ? น้องชายของหนูล่ะ ?” เธอเหมือนกับคนบ้า เห็นใครก็ถาม

“ คุณยี่หวา เสียใจด้วยครับ ไม่มีวิธีแล้วจริงๆครับ ! หมอประจําตัวของวายุ ขอโทษยี่หวาด้วยใจจริง แม้ว่า คนไข้ตายไปเป็นเรื่องธรรมดา เขาเป็นหมอเป็นเรื่องที่ไม่ แปลกอะไรอยู่แล้ว แต่เด็กคนนี้เพิ่ง 15 ปี อย่างนี้ก็ตาย 155 เสียแล้ว น่าเสียดายจริงๆ

มองร่างผอมที่ถูกผ้าคลุมอยู่บนเตียงคนไข้ ยี่หวาก รีดร้องออกมา “ ไม่……..…….

“ คุณยี่หวา ทำใจเถอะครับ ” หมอและพยาบาล ! ต่างก็สงสารเธอได้แต่ปลอบใจเธอ

เธอแค่กรีดร้องออกมา มือที่สั่นเทาของเธอคลี่ผ้า คลุมออก มองใบหน้าขาวอมคล้ำของวาย ริมฝีปากม่วง นํ้าตาของเธอไหลลงมาเหมือนเขื่อนแตก

ช่วงเวลาที่เสียใจที่สุด ก็มีแต่น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม บังคับตัวเองโดยพละกำลังทั้งหมด ไม่ให้ตัวเองออกเสียง ใดๆ “ วาย วาย.…………

คล้ายกับว่าร้องตะโกนอยู่ในใจลึกๆแล้ว เขาก็จะกลับ มาหาเธอ อยู่ข้างๆเธอ
ผ่านไปหนึ่งเดือนครึ่ง

ในที่สุด ยี่หวาที่มึนงงไม่ได้สติ ก็ยอมรับเรื่องจริง การตายของวายุได้แล้ว แต่ตอนนี้ เธอก็พบว่า ตัวเธอท้อง แล้วเช่นกัน

แค่คืนหนึ่ง เธอก็ตกหลุมพลางเข้าแล้ว !

ตกตะลึง มึนงง กระวนกระวาย และดีใจ นี่จะเป็นคน เดียวในโลกนี้ที่มีเชื้อสายที่สนิทที่สุดกับเธอ หนึ่งชีวิต ใหม่กำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ

เดินออกจากประตูสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา มือยี่ หวาถือผลการตรวจ เผยรอยยิ้มที่มียากในหนึ่งเดือนครึ่งที่ ผ่านมานี้ออกมา

นึกถึงผู้ว่าจ้างคนนั้น เขาไม่ได้มาหาเธอจริงๆด้วย !

หากเขารู้เข้า เธอไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง นึกถึงตรงนี้ ยี่ หวาตื่นตระหนกขึ้นมา ไม่ได้ เธอต้องหนี ต้องหนีไปยังที่ ที่ไม่มีใครรู้จักเธอ

ก้าวไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน ตามระเบียงทางเดิน ยี่ หวาเดินชนเข้ากับอกกว้างของคนๆหนึ่ง “ อ๊ะ ! ขอโทษ นะคะ !”
เงยหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติ มองเห็นร่างที่สูง สูทสีดำ ปกปิดร่างแข็งแกร่งไว้ รูปร่างสูงใหญ่โต โครงหน้าผอม แต่ใบหน้าเด็ดเดี่ยวมีความหนาวเหน็บของหิมะฤดูหนาว ในดวงตาลึกและดำสนิทเหมือนกับดาวยามค่ำคืนที่อยู่บน ท้องฟ้า ส่องประกายระยิบระยับ และคล้ายกับมีความเย็น ชาอยู่ในนั้น จมูกที่โด่งเหมือนกับประติมากรรมของกรีก เส้นริมฝีปากบางแบ่งชัดเจน เม้มแน่นโดยไม่มีความรู้สึก อะไรทั้งนั้น

คุณคะ ขอโทษด้วยนะคะ !” ยี่หวาขอโทษอีกครั้ง หนึ่ง รู้สึกคุ้นเคยกับคนๆนี้อย่างแปลกๆ แต่นึกไม่ออกว่า เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ชายหนุ่มผู้นั้น แค่ก้มหน้าลงมองยี่หวา มองเห็น ยี่หวา ก็นิ่งไปอย่าง ตกตะลึงตามด้วยพยักหน้า “ ไม่ เป็นไร ! ”

เสียงทุ้ม เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ร่างกายยี่หวากระ ฤกขึ้นมาทันที รีบก้มศรีษะให้เขาเล็กน้อย หันหลังเดิน จากไป

ชายหนุ่มไม่ได้ขวางไว้ แต่หันศรีษะมองร่างบางที่ จากไป สายตาคาดเดาไม่ออก

ก้มหน้าลง พบว่ามีผลตรวจตกอยู่ที่พื้น เก็บขึ้นมาแล้วเห็นเขียนชื่อของยี่หวาไว้ ผลตรวจคือ ตั้งครรภ์ ตา ของชายหนุ่มหรี่ลง หันไปมองหญิงสาวที่จากไปแล้วอีก ครั้งหนึ่ง สายตาอันตรายเหมือนเสือที่มองเหยื่อ………

“ ฟาโรห์ คุณมาทำไมล่ะคะ บอกแล้วนี่คะว่า คุณ ไม่ต้องมาไม่ใช่หรอ ? ” เสียงหวานของผู้หญิงดังชี้น ฟาโรห์รีบยัดผลการตรวจใส่เข้าไปในกระเป๋าสูท มุมปากมี รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏออกมา

7 เดือนต่อมา

ห้องคลอดโรงพยาบาล

“ เคที่ ฉันกลัว ! ” ยี่หวาที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความ เจ็บปวด เหงื่อไหลอาบหน้า จับมือของเคที่ไว้แน่น กรีด ร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว “กรี๊ด—- เจ็บมากเลย !

“ หวา เธอทนอีกหน่อย หมอบอกว่า ลูกจะเกิดออก มาแล้ว อย่ากลัว ฉันรอเธออยู่ข้างนอก ! เธอคิดดูสิ จะมี ลูกที่น่ารักมากคนหนึ่ง เธอต้องเข้มแข็งนะ ลูกยังรอเธอ แม่คนนี้ให้รีบเกิดเขาลงมาเร็วๆอยู่นะ! คือ ?” เคที่และ พยาบาลเข็นเธอเข้าไปในห้องคลอดอย่างกังวล

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดก็ได้ยินเสียงทารกร้องไห้ เสียงดังออกมาจากห้องคลอด เคที่มือประสานกัน อธิฐานว่า “ อา ! ในที่สุด ก็คลอดออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว !

ประตูห้องคลอดถูกเปิดออก หมอเดินออกมาแล้ว ดึงหน้ากากลง “ ปลอดภัยทั้งแม่และลูก เป็นเด็กผู้ชาย หนัก 3.8 กิโล ! ”

“ขอบคุณค่ะคุณหมอ! ” เคที่ก้มศรีษะลงให้หมอ อย่างซาบซึ้ง ขอบคุณ หมอแทนยี่หวา ” ขอบคุณ ค่ะ……………………….” “

“ ไปดูเพื่อนของคุณเถอะ เธอเข้มแข็งมาก!” คุณ หมอจากไปด้วยรอยยิ้ม

ยี่หวาที่ถูกเข็นไปยังห้องพักฟื้น สีหน้าซีดเซียว ดวงตามีน้ำตาคลอ “ เคที่ เป็นเด็กผู้ชาย ใช่หรือเปล่า ? ฉันมีครอบครัวอีกครั้งแล้ว !

“ ใช่ หวา เธอมีลูกชาย เป็นเด็กที่สวยมากเลยนะ รอเธอสามารถลงจากเตียงได้ พวกเราไปดูลูกกัน ! ”

“ ฉันอยากไปตอนนี้เลย เมื่อครู่นี้ที่เห็นอยู่ที่ห้อง คลอด น่ารักมากเลยนะ!” พูดแล้ว บนใบหน้าของยี่หวา มีความอ่อนโยนปรากฏออกมาเต็มเปี่ยม
“ คิดชื่อแล้วหรือยัง ? ชื่ออะไร ? ” เคที่ถาม พร้อม รอยยิ้ม “ ก่อนหน้านี้พูดแล้วว่า นี่เป็นลูกบุญธรรมของ ฉัน ! ”

“ คิก คิก ดีนี่ ลูกบุญธรรมของเธอ ลูกชายของฉัน! ” ทั้งสองคนพูดคุยหัวเราะกัน เป็นภาพที่อบอุ่นมาก ” อืม ชื่อว่า นีโอ ชื่อเล่น ชื่อเซย์ ดีไหม ? ”

“ อืม ชื่อดีนี่ ฮ่า ฮ่าฮ่า ดี ! ลูกบุญธรรมของฉันชื่อ เชย์ !” เคที่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

แต่ว่า ในตอนนี้ พยาบาลวิ่งมาด้วยท่าทาง กระวนกระวายใจ พูดกับทั้งสองคนว่า “ คุณยี่หวา ลูก ของคุณหายไปแล้ว !

” อะไรนะ ? ” เหมือนฟ้าร้องกึกก้อง ยี่หวาตกใจจน ไม่สามารถตกใจได้มากกว่านี้ “ ลูกของฉัน ทำไมถึงหาย ไป ! ”

“ เมื่อครู่นี้ มีชายชุดดำสี่คนมาที่นี่ พวกเขาให้ไว้ บอกว่า คุณยี่หวารู้ว่า เพราะอะไร !” พยาบาลพูดพร้อม ยื่นจดหมายมา

กร็ด- มือที่กำลังสั่นรับจดหมายมา เปิด ออก พบเช็คแผ่นหนึ่ง ตัวเลขคือ ห้าล้าน ยังมีจดหมายหนีบไว้โดยการพิมพ์ เธออ่าน แล้วใบหน้าก็ขาวซีดมาก ยิ่งขึ้น กรีดร้องออกมาด้วยความเสียใจ

* ไม่——

เค รับจดหมายมา อย่างตกตะลึง “ ทำไมถึงเป็น อย่างนี้ ? ”

* เขาตามมาแล้ว เคที่ ลูกของฉัน ฉันจะเอาลูกของ ฉัน!” แก้มของยี่หวาเต็มไปด้วยน้ำตา เธอยอมรับไม่ ไหวจนล้มลงไป

“ หวา ฉันช่วยเธอหา พวกเราไปตามหาลูก ! เค ที่กอดเธอไว้แน่น อยากปลอบใจเธอ พบว่า มือและเท้า ของเธอเย็นเฉียบ “หวา เธอต้องเข้มแข็งนะ อย่าทำให้พี่ ตกใจดีหรือเปล่า ?

“ ฉันจะเอาลูกของฉัน ฉันไม่เอาเงิน ฉันแค่อยากได้ เชย์ของฉัน ลูกของฉัน ! ” ร้องไห้กรีดร้องอย่างเสียใจ ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเศร้า สะอึกสะอื้น เหมือนลูกแมวที่บาด เจ็บ ยี่หวาขดตัวอยู่บนเตียง เศร้า เสียใจไม่มีใครช่วยเธอ ได้………….

5 ปีต่อมา

” มานี้ เมื่อไหร่พวกเราจะถึงบ้านของข้าเลยครับคิดถึงน้าเคที่มากๆเลยครับ !

บนเครื่องบิน ข้างกายผู้หญิงอายุน้อย มีเด็กผู้ชาย อายุ 5 ขวบเนื้ออ่อนอมชมพูนั่งอยู่ ใบหน้าขาวเล็กๆ ปากแดง มองยี่หวางดงามที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ เร็วๆนี้ก็ถึงแล้วครับ เชย์เป็นเด็กดีนะครับ น้าเคที จะมารับเชย์แน่นอน พวกเราจะได้พบน้าเคที่เร็วๆนี้แล้ว นั่งดีๆนะครับ !” ยี่หหวายิ้มอย่างอ่อนโยน มองหน้าตา ลูกชายที่เชื่อฟัง ในหัวใจของยี่หวามีความรู้สึกมากมาย ปรากฏออกมา สายตาว่างเปล่าตามไปด้วย คล้ายกับ สามารถมองเห็นอีกใบหน้าอ่อนเล็ก อีกใบหน้าหนึ่งผ่าน ใบหน้านี้ ที่เคยเห็นแค่ครั้งเดียว ลูกชายจริงๆของเธอ ตอนนี้อยู่ที่ไหน ?

ยกโทษให้มา มามไม่รู้จริงๆว่าลูกอยู่ที่ไหน

ขอโทษ !

น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาตามแก้ม ทุกครั้งที่นึกถึง ลูกที่ถูกแย่งชิงไป ข้างในหัวใจของเธอจะเศร้าสร้อย เกลียดผู้ชายที่สวมหน้ากากสุนัขจิ้งจอกเข้ากระดูก ทำไม เขาถึงเหี้ยมโหดอย่างนี้ ! ทำให้เธอและลูกแยกจากกัน !

“ มามี้ครับ มามี้ร้องไห้ !” มือเล็กๆยื่นเข้ามาเช็ด น้ำตาให้มา “ มาไม่ร้อง เชย์เป็นเด็กดี เชย์จะปกป้องมาบี้ ! ”

“ เด็กดีลูกรัก มามี้ไม่ร้อง ! มามี้แค่มีความสุข ใน ที่สุดพวกเราก็กลับมาแล้ว ! ” ยี่หวาเช็ดน้ำตาออก หอม แก้มลูกชาย

นี่คือเด็กที่เธอเก็บได้ข้างแม่น้ำ ตอนที่หัวใจของเธอ หนาวเหน็บ นึกไม่ถึงว่า เชย์จะเอาใจใส่มากขนาดนี้ อยู่ เป็นเพื่อนเธอ มา 5 ปี หาความสุขมากมายมาให้เธอ หาก ลูกของเธอกลับมาอยู่กับเธอ

“ มามี้ครับ ผมอยาก ! ” เด็กน้อยขมวดคิ้วพูด

“ อืม มามี้พาลูกไป

“ ไม่เอา ! จะไปเองครับ เชย์เป็นเด็กผู้ชาย มาเป็น ผู้หญิง ! ” เชย์ส่ายศรีษะอย่างแน่วแน่ ดึงเข็มขัดออก

“ แต่ว่า ลูกคนเดียว ได้หรอครับ ?

* เชย์เป็นลูกผู้ชาย ! ” เด็กน้อยเดินผ่านยี่หวาไป วิ่ง ไปทางที่จะพาไปสู่ห้องน้ำ

และผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่นั่งถัดจากยี่หวาแถวที่สาม ลุกขึ้นพอดี ชายหนุ่มหรี่ตาลงน้อยๆ ปล่อยความเย็นออกมารอบกาย ทําให้คนที่นั่งอยู่บนเครื่องไม่กล้ามองเขา ยก ข้อมือดูเวลาจากนาฬิกาเพชร ขมวดคิ้วแน่น ชายหนุ่ม เดินไปยังห้องน้ำ

ไม่กี่ก้าวใหญ่ก็ถึงหน้าประตูห้องน้ำ ดันประตูเข้าไป เชย์ เงยหน้าขึ้นมองคุณลุงคนนี้ “ คุณลุงครับ เชย์มาก่อน นะครับ ! เชย์จะฉีก่อน ! คุณลุงต่อแถว !

” ก้มศรีษะลง จึงพบว่าข้างกายมีเด็กอายุ “ เออ ! ” ประมาณ สี่ ห้า ขวบ ฟาโรห์ยกคิ้วขึ้น “ ฉีด้วยกัน !

เชย์ก็ยกคิ้วขึ้นเหมือนกัน ฝึกท่าทางของเขา “ คุณ ลุงอยู่ ผมไม่ออก ! คุณลุงกรุณาออกไปก่อนครับ!

ฟาโรห์มองเด็กที่สูงไม่เท่ากระเป๋ากางเกงของ เขา อย่างแปลกใจ รู้สึกคุ้นเคยใบหน้าเล็กๆ ดวงตาคู่นี้ เหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ?

คุณลุง กรุณาออกไปก่อนครับ ! ” เชย์พูดอย่าง เกรงใจ และมีมารยาทมาก

“ เด็กผี หากนายยังไม่ฉี่ เครื่องก็จะลงแล้ว! พวกเรา ไม่ได้สักคน ! ” ฟาโรห์พูดพร้อมแกะเข็มขัดหนังของตัว เองออก ตลกจริงๆ ที่ปัสสาวะใหญ่ขนาดนี้ เด็กผีนี่กลับ กล้าแย่งกับเขา !
“ คุณลุงร้ายจัง ถอดกางเกงต่อหน้าคนอื่น! คุณครู บอกว่า นี่ไม่ถูกต้อง!

เขาอยู่ในอาการอึ้ง ฟาโรห์เอ๋อไปแล้ว ! เด็กผีนี่ กำลังพูดอะไรอยู่ ?

ก้มศรีษะมองของตัวเอง เชย์ขมวดคิ้ว งงงวยมาก ทำไม ของคุณลุงกับของเชย์ไม่เหมือนกัน ? ”

เครื่องจะถึงแล้ว เชย์ยังขมวดคิ้วอยู่ตลอด

จนลงจากเครื่อง ยี่หวาก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมลูกชาย ไปห้องน้ำบนเครื่องครั้งหนึ่ง แล้วนึกอะไรเงียบๆอยู่ตลอด แบบนี้

” เชย์ครับ เป็นอะไร ?

มามี้ โน้น ! คุณลุงคนนั้นครับ ” เชย์ชี้ผู้ชายร่างสูง ใหญ่ตรงหน้า พูดกับยี่หวาว่า “ คุณลุงคนนั้นกับเชยไม่ เหมือนกันครับ ! ”

“ อะไรครับ ? ” ยี่หวายังไม่เข้าใจ

“ ก็นี่ไงครับ คุณลุงคนนั้นแย่งกับผม จนจะทำให้ผม เกือบฉี่ไม่ออกเลยครับ !
เอ่อ !

ใบหน้าของยี่หวา แดงไปจนถึงหูอย่างรวดเร็ว ถูก คําพูดของลูกชายทำให้ ร้องไห้ก็ไม่ได้ หัวเราะก็ไม่ออก อายมาก มองแผ่นหลังที่จากไปโดยอัตโนมัต ท่ามกลาง ผู้คนมากมาย ผู้ชายคนนั้นเด่นที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แค่แผ่นหลังเดียว เหมือนอยู่ท่ามกลางฝูงไก่ ร่างกายสูง ใหญ่แข็งแกร่งมีมัดกล้าม มองชายหนุ่มที่หายไปยังมุม ของอาคารห้องผู้โดยสาร มองแล้วคล้ายกำลังรีบร้อน !

“ คุณลุงไม่มีระเบียบวินัย ไม่รู้จักมารยาท ! เชย์ยัง คงพูดต่อ “ ฉี่เสร็จแล้ว ยังไม่ราดน้ำอีก เป็นเชย์ที่ช่วยคุณ ลุงราดครับ ! ”

“ อั้ม เชย์เป็นเด็กดีที่สุดเลย ! ” ยี่หวานั่งยองลง อย่างยากลําบากเล็กน้อย หอมแก้มของลูกชาย “ พวก เรารีบไปกันเถอะครับ น้าเคที่คงรอนานแล้วแน่ๆเลย ! ”

อะ ! จะเจอน้าเคที่แล้ว มามี้ เร็วหน่อยครับ ! เชย์ตะโกนอย่างรีบร้อน ดึงมือของยี่หวาวิ่งไปยังประตู ทางออก

“ เชย์ครับ ! ” หน้าประตูที่รับผู้โดย ผู้หญิงที่ร่าง สวมเสื้อรัด กระโปรงสั้น สวมรองเท้าส้นสูงสีทอง ตะโกน แล้วพุ่งเข้ามาหาอย่างเวอร์ อุ้มเชย์ขึ้น “ ลูก เด็กดี คิดถึงแม่บุญธรรมหรือยัง ? มา หอมหน่อยครับ !

“ น้าเคทีครับ เซย์คิดถึงน้าจังเลยครับ น้าเคที่สวย อีกแล้วนะครับ ช่วงนี้มีคุณลุงมากมายจีบน้าเคที่อยู่ใช่หรือ เปล่าครับ ? ” เชย์กอดคอของเคที่ไว้ จูบลงบนแก้มขาว ของเธออย่างแรง

” อั้ม ! เด็กดี จูบที่ให้แม่บุญธรรม หอมมากเลยครับ ! มา แม่บุญธรรมก็ให้จูบที่หอมมากๆกับเชย์ !” เคที่จู่ปาก มอบรอยไว้บนแก้มเนื้ออ่อนของเชย์

ยี่หวามองแก้มของลูกชาย มีรอยลิปสติกรูปปากติด อยู่ หัวเราะอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี “ พอแล้ว เชย์ครับ ลงมา ยังไม่ลงมาอีก น้าเคที่จะเผยสิ่งที่ไม่ควร สู่สายตา คนอื่นหมดแล้ว !

“ เผยสิ่งที่ไม่ควรสู่สายตาคนอื่น คือถูกคนอื่นเห็น โดยที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจ ใช่หรือเปล่าครับ ? งั้นเมื่อกี้ เซย์ก็ เผยสิ่งที่ไม่ควร สู่สายตาคนอื่นแล้ว ถูกคุณลุงเห็นนกเล็ก ของเชย์แล้วนะครับ ! ” พูดอยู่ดีๆ เชย์เริ่มสงสัยงงงวยขึ้น มา เหมือนกับไม่เข้าใจมากๆ

เคที่อึ้งไป วางเชย์ลง ตบไหล่ของยี่หวา “ ได้นี่ หวา เธอสอนลูกของพวกเรายังไง ตัวเล็ก ใจกล้านะเนี้ย! ตัวเล็กแค่นี้ ก็รู้เรื่องพวกนี้แล้ว !
“ หวา พวกเธอสองแม่ลูก อยู่ที่เถอะ ที่นี่ว่าง ไม่ ต้องให้ค่าเช่า อย่าเกรงใจ หากเกรงใจมากจริงๆ เมื่อพี่ ไม่มีคนเลี้ยง ก็ทําอาหารให้พี่ทาน ok ? ”

“ เคที่ ฉันขอบใจเธอจริงๆ หลายปีนี้ หากไม่มีเธอ ฉันไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง ! ” ยี่หวามองคอนโด สองห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก ในใจซาบซึ้งมาก

* เธออ่ะ อย่าพยายามทำเป็นเข้มแข็ง ทำไม ไม่ใช้ เงินก้อนนั้น ? ” จนถึงตอนนี้ เคที่ยังไม่เข้าใจ เพราะอะไร ยี่หวาไม่ยอมใช้เงิน ห้าล้าน ก้อนนั้น นั่นเป็นสิ่งที่เธอได้ มาแลกกับการสูญเสียลูกไป ! ”

“ ฉันไม่อยากใช้เงินที่ขายลูกชาย ฉันรู้สึกผิดต่อเขา จนถึงตอนนี้ ยังไม่รู้ว่า เขาอยู่ที่ไหน หากฉันใช้เงินก้อนนั้น ฉันจะไม่สบายใจตลอดชีวิตแน่ ! ” ยี่หวายิ้มอย่างขมขื่น

นั่นเป็นความเจ็บปวดที่ชีวิตนี้ของเธอซ่อนไว้ในที่ลึก ลึกที่สุด ความเจ็บปวดที่เธอไม่สามารถลืมได้ตลอดชีวิต !

” อั้ม อย่าคิดมากเลย ไม่ใช้ก็ไม่ใช้ แต่ว่า เชย์ ยิ่ง เหมือนเธอมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากดวงตา ใบหน้าของ เชย์ จมูกของเชย์ ริมฝีปาก เหมือนกับเธอมาก ! เป็นโชค ชะตาจริงๆ เด็กคนนี้ เธอไม่ได้เก็บมาเปล่าๆ ! ” เคที่ยิ่ง รู้สึกว่า เชย์ ยิ่งเหมือนยี่หวามากขึ้นเรื่อยๆ หากไม่รู้เรื่องจริง ไม่มีใครสงสัยว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของยี่หวา

ไปประชุมทางใต้ติดต่อกันเป็นอาทิตย์ เซ็นสัญญา สวยๆหลายฉบับกลับมา ฟาโรห์ไม่ได้พักผ่อน แต่ทำงาน ทันที และรับสมัครพนักงานใหม่ด้วยตัวเอง

“ ไม่เจอเธอหรอ ?”

“ เซลอน ! ” จู่ๆเสียงทุ้มต่ำเย็นชาของผู้ชายถูกส่ง มา เสียงต่ำ มีการเตือนเล็กน้อย คำสองคำง่ายๆ เหมือน ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก แต่ เซลอนรู้แล้วว่าเขาโมโหแล้ว

“ ก็ได้ คิดซะว่าฉันไม่ได้พูด ! ” ตามด้วยเสียง หัวเราะต่ำ นิ้วที่หนีบบุหรี่ไว้เหมือนสั่นเล็กน้อย “ ฉันออก ไปแล้ว ดูว่าวันนี้ มีความงามดีๆหรือเปล่า ! แล้วหลอกล่อ ความงามไปด้วย

สูดควันบุหรี่เข้าปอดรอบหนึ่ง บนใบหน้าของฟาโรห์ ไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆออกมา ทำให้ท่าทีของเขายิ่งลึกลับ

ยี่หวาที่สวมด้วยชุดสุภาพปรากฏตัวที่บริษัท ของ ฟาโรห์ ยี่หวาเพิ่งรู้ว่า คนที่มาสมัครงาน แต่งตัวสวยงา มมากๆ ดวงตามีความหวังเต็มไปหมดทุกคน

และตอนนี้

ผู้หญิงข้างๆเริ่มพูดคุยกันเสียงเบา
* ได้ยินมาไหม ? ว่า การรับสมัครพนักงานครั้งนี้ ประธานฟาโรห์สัมภาษณ์ด้วยตัวเอง !

* ใช่ ใช่ ! ประธานฟาโรห์หล่อขนาดนั้น ในที่สุด ก็ได้เห็นตัวจริงแล้ว ! ”

” คนรักในความฝันเลยนะ! ยังมีเซลอนอีกคน ที่ ชอบปรากฏตัวอยู่ๆข้างๆ ประธาน ผู้ชายที่เวลายิ้มแล้วมี เสน่ห์มากที่สุด ! ได้ยินมาว่า เขาเหมือนกับประธาน รวย และโสด ! ”

“ชูว์ ! ผู้จัดการเซลอนมาแล้ว !” ไม่รู้ว่าใครพูดขึ้น

จู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดร้องดังขึ้นมา ทำให้ยี่หวานิ่งไปสักพัก มองไปตามสายตาของคนอื่น งดงามมาก!

นั่นเป็นใบหน้าของผู้ชายชัดๆ แต่กลับอ่อนโยน สวยงาม ราวกับผู้หญิง

ใบหน้าขาวเนียน เมื่ออยู่ใต้แสงไฟ ยิ่งขาวจนจะ โปร่งใส ตา จมูก ปาก หู คิ้วรวมอยู่บนใบหน้าได้รูป เขา ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องรับแขก ผิวปาก ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม สบายๆ ดึงดูดเสียงกรี๊ดร้องเสียงแหลมจากสาวๆหลายคน
* อะแฮ่ม ! คนสวยทุกคน เตรียมพร้อมกันหรือยัง ครับ ? ” เปร่งเสียงผู้ชายทุ้มน่าฟังออกมา “ การ สัมภาษณ์จะเริ่มแล้วนะครับ !

“ ผู้จัดการเซลอนคะ ! ประธานให้คุณรีบไปเตรียมตัว ยังห้องประชุมเดียวนี้ค่ะ!” จู่ๆ คุณอร เลขาของประธาน ก็ดึงเสื้อของเซลอน เวลาอย่างนี้ ที่เขากำลังล้อเล่นระริก จะทำให้ภาพลักษณ์ของบริษัทเสียหาย

ยี่หวาไม่ได้เดินไปอยู่ข้างหน้า แต่ทำตัวลีบอยู่ ข้างๆมุมห้อง มองแล้ว ไม่เข้ากับพวกผู้หญิงมีจริตที่แต่ง ตัวสวยงาม แต่งกายสุภาพเรียบร้อยเหมือนคนแก่ที่ยัง บริสุทธิ์ กลับดึงดูดสายตาของเซลอน ผู้ชายขี้เล่น อาจ จะเพราะเธอยืนอยู่ตรงมุมห้องคนเดียว อย่างเหงาหงอย ทำให้เซลอนมองมาแว๊บหนึ่ง อืม ! หญิงสวยที่ซ่อนรู ปนะเนี้ย ! ผิวดีจริง !

โอ๊ะ โอ ! การแต่งกายอย่างนี้แหละ เชยมาก !

(( ผู้จัดการเซลอน ท่านประธานจะมาแล้วค่ะ ! คุณอร อายุ สี่สิบกว่าปี เรียกอีกครั้งหนึ่ง

“ ก็ได้ครับ พี่อร หากพี่ถึงวัยทองแล้วบอกกันหน่อย นะครับ น้องชายอย่างผมจะซื้อยาบำรุงความงามมาให้ ครับ ! ”
“ เด็กคนนี้นี่ รำคาญฉันพูดมากใช่ไหม ? ” เลขา อรมองคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่จะยิ้มแต่ไม่กล้ายิ้มรอบหนึ่ง เสียงเรียบลง “ พอแล้ว การสัมภาษณ์เริ่มแล้ว ทุกคน เตรียมตัวกันได้แล้วค่ะ ! ”

เซลอนส่งสายตาพราวระยับให้ทุกคน หันหลังเดิน ไปยังห้องประชุมอย่างสง่างาม

และตอนนี้ประตูลิฟท์ก็เปิดออกพอดี ฟาโรห์ก้าว ก้าวยาวเข้ามา ข้างหลังมีผู้สอบสัมภาษณ์ที่แต่งกาย เหมือนผู้คุมสอบ ลำตัวตั้งตรง ทั้งชายหญิง คนพวกนั้น กําลังพูดคุยกัน แล้วเดินไปยังห้องประชุม

“ กรี้ด! หล่อมากเลย ! ” ผู้หญิงกว่า ยี่สิบคน อึ้งไป

ยี่หวาหันไปมองโดยอัตโนมัติ มองเห็นร่างสูงใหญ่ รู้สึกแค่ว่าคนๆนั้นสวมด้วยสูทเจี๊ยบ ไม่มีรอยยับสักนิด มองแล้วเหมือนกับคนที่รักความสะอาดมาก !

ต่อมา ก็ได้ยินเสียงคุณอรถือบัญชีรายชื่อเรียก คนแรก คุณหวา ไชยเชื้อ มาหรือยังคะ ?

“ ค่ะ ! ” ยี่หวาได้ยินเสียงเรียก ยี่หวายกมือขึ้น

โดยอัตโนมัติ
สายตาทุกคนมองไปยังข้างหลัง พบกับยี่หวาที่สวม ด้วยสูทสีเทา หน้าสด แต่ผิวกลับขาวเนียนมาก แต่การ แต่งตัวไม่ได้ทำให้คนอื่นชมเชย ทุกคนกลับดูถูก ลักษณะ อย่างนี้ อยากเข้าบริษัทนี้ จะผ่านหรอ ?

ยี่หวาก้มหน้าลงตามคุณวรคุณเลขาเข้าไปยังห้อง

ประชุม

ในห้องประชุม มีคนนั่งเป็นแถว คนที่อยู่ตรงกลางสุด ก้มหน้าอยู่ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ เหมือนซาตานที่เดิน ออกมาจากความมืด หล่อเหลาไร้ที่ติ

“ คุณยี่หวา ได้ยินมาว่าคุณเป็นนักศึกษาของ มหาวิทยาลัย T คณะบัญชีที่เก่งมากคนหนึ่ง เคยทำงาน Part-timeมาหลายที่ นับว่ามีประสบการณ์มากอยู่ เหมือนกัน ? ”

คําถามของผู้สัมภาษณ์ เป็นคำถามสำหรับด้านนี้โดย เฉพาะ คำตอบของยี่หวา ทำให้ทุกคนพยักหน้ากัน และ เวลานี้ ฟาโรห์ที่ก้มหน้าอยู่ตลอดไม่พูดอะไร กลับเงยหน้า ขึ้น สายตาที่หรี่เล็กน้อยหยุดมองอยู่ที่ใบหน้าของยี่หวา สายตาหยุดนิ่ง ยี่หวาก็เงยหน้าขึ้น สายตาประสานกัน หวาก้มหน้าลงโดยอัตโนมัติ

มีช่วงหนึ่งที่รู้สึกแปลกใจ แล้วฟาโรห์จึงถามว่า “เธอชื่อ ยี่หวา ไชยเชื้อ ? ”

“ ใช่ค่ะ ! ” ยี่หวาพยักหน้า

ทุกคนต่างแปลกใจกันหมด ทำไมประธานถึงถาม คำถามที่ไม่มีระดับอย่างนี้

เซลอนยิ่งขมวดคิ้ว หันไปมองฟาโรห์

และฟาโรห์ใช้สายตาเฉียบคมสับสนมองยี่หวา มีอยู่ ช่วงเวลาหนึ่งที่ เหม่อลอยไป

ทุกคนกำลังรอคำถามต่อมาของประธาน แต่ผ่านไป นานแล้ว กลับไม่มีปฏิกิริยาอะไร

“ ฟาโรห์ ! ” เซลอนอยู่ข้างๆเขา ถีบเขาเบาๆ

ฟาโรห์ตื่นจากภวังค์ “ คุณยี่หวา คำถามของผมถาม หมดแล้ว คุณสามารถออกไปได้! หากผ่าน ทางเราจะโทร

ไปแจ้งให้คุณทราบ !

เอ่อ ! ยี่หวาไม่รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง ก็ได้แต่

เดินออกมา

* ฟาโรห์ นายเป็นอะไร ? ” ตามหลังที่ยี่หวาออกไปแล้ว เซลอนถามขึ้นต่อหน้าทุกคนอย่างกลั้นความสงสัยไว้

ไม่อยู่

* คนนี้ ผ่านแล้ว !” ฟาโรห์ปล่อยคำพูดทิ้งไว้ แล้ว ลุกขึ้นยืน

* เฮ้ ! ฟาโรห์ ยังสัมภาษณ์ไม่เสร็จเลยนะ ! ” เซ ลอนตะโกน

“ ฉันเหนื่อยแล้ว ที่เหลือ รบกวนทุกคนนะครับ ! ฟาโรห์จากไปด้วยก้าว ก้าวใหญ่

ทุกคนมองสลับกันไปมา ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านประธานถึงสัมภาษณ์แค่คนเดียว แล้วจากไป ?

เธอรออย่างกระวนกระวายใจ ในที่สุดหวาก็ได้รับ โทรศัพน์จากบริษัทธนา บอกว่าเธอถูกรับเข้าทำงานแล้ว

“ เย้ ! เจ๋งจริงๆ ! ” เมื่อวางมือถือลง ยี่หวาก ระโดดตัวลอย ถูกบริษัทที่ใหญ่อย่างนี้รับเข้าทำงาน หมายความว่า ต่อไปจะมีเงินเดือนที่น่ามอง เธอและเชย์ ก็ จะได้ใช้ชีวิตที่ดีๆแล้ว !

ค้นหา “ผู้สืบทอดตัวน้อย : แด๊ดดี้ไม่ยอมรับผมเหรอ ครับ?”อ่านนิยายหมดตอน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ