บทที่ 235 ความสุขของครอบครัว

นึกไม่ถึงว่าแค่คืนเดียว ความหวังหลายปีของเขาก็ สมหวังแล้ว พ่อของเขารู้การมีตัวตนของเขาแล้ว แล้วยัง บริจาคเลือดให้เขาโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น

เวลานี้ นี่เป็นครั้งที่สองที่ฟิวฟื้นขึ้นมา ใบหน้าหล่อ อ้อนล้าซีดเซียว แต่อาการบาดเจ็บมั่นคงแล้ว แค่ต้องการ ดูแลพักผ่อนต่อไปเท่านั้นเอง

นอกประตูห้องคนไข้ถูกเคาะเสียงเบา คุณหญิง ดวงใจเปิดประตูเข้ามา เห็นนานาที่ถือกระเช้าดอกไว้และ ทิวยืนอยู่

ทิวมองฟิวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ สายตทั้งสองมอง สบตากัน ฟิวพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ และทิวเองก็ไม่รู้ จะพูดอะไร

ทิวหันไปพูดกับหญิงวัยกลางคน “ พ่อของผมบอก เรื่องนี้กับแม่ของผมแล้ว แม่ของผมอภัยให้คุณแล้วครับ ”

คุณหญิงดวงใจน้ำตาคลอขึ้นมา เธอได้รับโทษ มากมายที่ทำผิดเมื่อหลายปีก่อนนั้นแล้ว และรู้สึกผิดมาก วันนี้ยังจะได้รับการอภัยจากคุณหญิงโรสอีก เธอไม่กล้า ยืนอยู่ในที่นี้จริงๆ

สายตาของฟิวมองไปยังนานา มีความขอบคุณเผยออกมาสู่สายตาของเขา เขารู้ ฐานะของตัวเองถูกยอมรับ ความเจ็บปวดของแม่ถูกลบทิ้งไป ต้องเกี่ยวกับความช่วย เหลือจากผู้หญิงคนนี้แน่

นานายิ้มให้เขาอ่อนๆ “ คุณพักผ่อนดีๆนะ รักษา บาดแผลให้หายเป็นเรื่องที่สำคัญมากที่สุด

* ขอบคุณนะครับ ! ” เมื่อฟิวเอ่ยจบสายตาก็มอง ไปยังทิว แล้วกล่าวประโยคเดียวกันกับที่เอ่ยกับนานา “ ขอบใจที่นายช่วยฉันไว้

เมื่อก่อน ทิวนับว่าเขาเป็นศัตรูความรักตอนนี้ เขาไม่มี ความรู้สึกแบบนี้แล้ว เขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “ ฉันไม่อยาก ให้พ่อของฉันสูบเลือดทั้งหมดออกมาช่วยนาย ฉันเลย ช่วยเขาแบ่งเบาหน้าที่บางอย่าง

จู่ๆในใจของฟิวก็อุ่นวาบ พ่อแท้ๆของเขายอมเสี่ยง ชีวิตเพื่อที่จะช่วยชีวิตของเขา และทิวพูดอย่างนี้ แต่เขา ฟังออกว่า เขายอมรับการมีตัวตนของเขาแล้ว

คนที่ดีใจมากที่สุดก็คือ นานา เธอสามารถโล่งอกได้ แล้ว ปัญหาระหว่างสองพี่น้องก็จัดการเรียบร้อยแล้ว

ออกมาจากโรงพยาบาล แสงอาทิตย์ส่องลงมากระ ทบใบหน้ามีรอยยิ้มของนานา จู่ๆทิวก็รู้สึกว่ามีเรื่องอย่างหนึ่งที่เขาควรจะทําได้แล้ว บ้านพาทิศไม่ได้จัดงานแต่งมา นานแล้ว ถึงเวลาที่ควรจัดงานดีมาต้อนรับเรื่องพวกนี้

เขายื่นมือออกโทรไปหาผู้ช่วย ตอนที่นานานั่งอยู่ใน รถ เขาสั่งผู้ช่วยอยู่ข้างๆ ” ไปห้องทำงานของฉันลิ้นชัก ซ้าย ส่งกล่องแหวนนั้นมาให้ฉัน แล้วจองห้องทานอาหาร โรแมนติกให้ฉันด้วย

* ค่ะ ! ตอนนี้เจ้านายอยู่ที่ไหนคะ ? ”

* ฉันจะไปทานอาหารที่ภัตตาคารจูนจัททร์ เร็ว หน่อยนะ ” ทิวสั่งเสร็จแล้วดึงประตูเปิดแล้วเข้าไปนั่งข้าง ใน

นานาหันไปมองเขา ถามอย่างสงสัยว่า “ เรื่องของ บริษัทของนายยุ่งมากเลยหรอ ?

“ ไม่ยุ่ง !” ทิวพูดจบก็กุมมือเรียวของเธอไว้ใช้นิ้ว มือของเขาไปวัดนี้มเรียวของเธอ คิดว่าจะพอดีหรือเปล่า

นานายิ้มออกมาบางๆ ” เป็นอะไร ?

“ ฉันจองภภัตตคารไว้แล้ว เราไปทานข้าวกัน

อารมณ์วันนี้ของนานาเองก็ดีมาก สามารถทำให้ฟิวกลับบ้านพาทิศได้ เธอก็ดีใจมาก เธอพยักหน้า “อื้อ! ได้ ! »

มาถึงภัตตาคาร เวลานี้ ห้องที่จองให้เขาโดยเฉพาะ ได้ตกแต่งให้ออกมาโรแมนติก อบอุ่นมาก บนโต๊ะมีช็อกโก และรูปหัวใจหรูวางอยู่ ยังมีรูปหมีที่เป็นตัวแทนของความ รักที่ทํามาจากแก้ว ดอกกุหลายมีความหอมลอยออกมา

ตอนที่นานาถูกทิวจ้วมือเข้ามา ก็อึ้งไปสักพัก ร้าน อาหารนี้จะเตรียมของมากมายให้คู่รักอย่างนี้เลยหรอ ?

ทิวหันไปพูดกับเธอว่า “ เธอรอฉันอยู่ที่นี่นะ ” เขา หันไปเปิดประตูที่ปิดอยู่ ผู้ช่วยยืนอยู่หน้าประตู ยื่นกล่องสี ทองไปให้เขา จูนเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า “ ประธานคะ ขอให้ คุณประสบความสำเร็จในการขอแต่งงานนะคะ

ทิวยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย หันไปถามเธอว่า “ คุณ รู้สึกว่าฉันจะประสบความสำเร็จไหม ?

* ประธานทิวหล่อขนาดนี้ ต้องประสบความสำเร็จแน่ ค่ะ »

“ อื้อ ยืนคําอวยพรของคุณ ” ทิวยกยิ้ม เดินเข้าไป ในห้องในมือถือกล่องเพชรพลอยไว้
นานากําลังนั่งรอทิวอยู่ที่โซฟา ที่นี่ผ่านตกแต่งของ คนแก่ทําให้เธออบอุ่น ความอบอุ่นของความรักค่อยๆไหล ออกมา

และเวลานี้ ประตูถูกเปิดออก ร่างสูงของทิวเดินเข้า มา และมืออีกข้างของเขาซ่อนอยู่ด้านหลัง นานาถาม อย่างสงสัยพร้อมเสียงหัวเราะ “ ซ่อนอะไรไว้ ? ”

* เธอเดา ? ” ทิวมองเธอพร้อมรอยยิ้ม

นานาเอียงคอนึกชั่วครู่ “ ต้องเป็นของอร่อยแน่ พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นยืนจะเข้ามาตรวตดู

ทิวรีบใช้มืออีกข้างกดเธอติดกับโซฟา เบาคุกเข่าลง ข้างหนึ่ง เอากล่องเพชรพลอยที่ซ่อนอยู่ด้านหลังออกมา ตรงหน้าของเธอ “ นานา แต่งงานกับฉัน!”

นานาเบิกตากว้างเล็กน้อย ในดวงตามีความยินดีอยู่ ในนั้นด้วย อยูในความคาดไม่ถึง แต่เร็วไปหน่อย เธอยื่น มือออกเอากล่องเพชรพลอยออกมา จากนั้น วินาทีต่อมา เธอก็คล้องคอของเขาไว้ ใบหน้าเล็กมุดเขาลำคอของเขา ตอบพร้อมเสียงหัวเราะ “ อื้อ ! »

หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน งานแต่งหรูหราขนาด ใหญ่ถูกจัดขึ้นมาในเมืองเอ เจ้าสาวคือลูกสาวของเจ้าของเพชรพลอยเจ้าใหญ่ นานา เจ้าบ่าวคือ ทิว ของบริษัทพา ทิศ งานแต่งหรูหราจนทําให้คนอื่นๆต่างก็ชื่นชม

หลังจากผ่านงานแต่งที่สนุกสนานไปแล้ว ในห้องหอ ของวิลล่า ประมาณสี่ทุ่มแล้ว นานาที่เพิ่งล้างเครื่องสําอาง ออก งดงามจนคนมองหลงไหล บนร่างยังสวมชุดนอนสี ไวน์ชุดหนึ่ง และวันนี้เจ้าบ่าวดื่มสุราไปหลายแก้วกับแขก ตอนนี้เมาแล้ว จากนั้นก็มองเห็นเจ้าสาวของเขาที่นั่งรออยู่ บนเตียง

นานากลับไปสู่บ้านพลาธรแล้ว เปลี่ยนชื่อเป็นนานา พลาธร ฐานะสูงส่ง งานแต่งของสองบ้านนี้ ถูกจับตามอง มาก

ทิวเดินมายังขอบเตียงด้วยย่างก้าวที่หนักแน่น แข็งแกร่ง เขานั่งลง ยื่นมือออกทัดผมที่ตกลงมาของเธอ ไปหนีบไว้หลังหู เผยใบหน้าขัดเขินของหญิงสาวออกมา คืนนี้ นานารู้ว่าตัวเองหนีไม่รอดแล้ว เธอเป็นคนของเขา แล้ว เป็นคนของเขาตลอดชีวิตนี้

ดังนั้นคืนนี้ แม้เรื่องที่จะกลัวมากแค่ไหน ก็ไม่มีทาง ถอยแล้ว

นานา เธอสวยจริงๆ ” ทิวหัวเราะเสียงต่ำ เชยคาง มนเรียวของเธอขึ้นเบาๆ ริมฝีปากบางร้อนจูบลงไปอย่างกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

ผ่านค่ำคืนที่รุ่มร้อนไปแล้ว ก็กลายเป็นสามีภรยาที่ สมบูรณ์แบบ ความกลัวเมื่อห้าปีก่อน ร่างของหญิงสาวก ลายเป็นน้ำภายใต้ความอ่อนโยนที่เหมือนกับไฟของชาย หนุ่ม ไม่กลัวการเข้าใกล้อีกต่อไป ถึงตอนสุดท้ายแล้ว ก็ กลายเป็นจุดที่ไม่ยอมหยุดพัก

นานาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า เมื่อรักคนๆหนึ่งแล้ว ก็จะ รักทุกอย่างของเขา รักจนสามารถผ่านความหวาดกลัวใน ใจ ยังมีอะไรที่งดงามไปมากกว่าการที่ได้รักคนๆหนึ่งทั้ง หัวใจล่ะ !

เธอนึก ตลอดชีวิตนี้ นอกจากผู้ชายคนนี้ เธอจะรักใคร ไม่ได้อีกแล้ว เขามอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการให้เธอ

และสำหรับทิวแล้ว ทุกการรอคอยคุ้มค่าเสมอ เพราะ เธองดงามจนทำให้เขาพึงอกพึงใจมาก

เช้าวันต่อมา

ทั้งสองคนจับมือกันและกันมาสวนดอกไม้ เห็นแต่ ลูกๆที่หล่อเหล่าและน่ารักสองคนที่อยู่ใต้แสงอาทิตย์ ต่าง ก็วางของเล่นลง วิ่งเข้ามาหาจากสนามหญ้า “ แด๊ดดี้ คะ มามี้คะ…” ทิวและนานาต่างก็อุ้มลูกคนละคนขึ้นมาสายตาทั้งสองประสานกัน เต็มไปด้วยความสุข