บทที่ 234 เลือกที่จะให้อภัย

เวลานี้ทิวจะไปพูดได้ยังไงว่าเกลียดหรือไม่เกลียด ? ตอนนี้ เขาก็รับรู้ถึงความรู้สึกผิดของพ่อ เวลานี้ พ่อเป็นคน ที่เจ็บปวดมากที่สุด ! เขามีลูกอยู่ข้างนอก แต่กลับไม่รู้มา โดยตลอด

“ เรากลับไปกันเถอะ !” พูดจบ ทิวอยากจะจับมือ ของเธอเดิน

* ซี๊ด…” ขาของนานาเจ็บจนไม่สามารถเดินได้ เธอ ได้แต่ยืนอยู่ที่เดิม มองเขาอย่างน่าสงสาร พูดพร้อมรอย ยิ้มแห้งๆว่า “ เหมือนกับว่าขาแพลงแล้ว

“ยัยโง่ !” คำด่าที่มีความโมโหอยู่ในน้ำเสียง ทิว อุ้มเธอขึ้นมาจากที่ตรงนั้นแล้วส่งไปหาหมอที่โรงพยาบาล ที่ห้องทําแผลทันที มองขาข้างหนึ่งของเธอที่บวมแล้ว พ้นผ้าก๊อตไว้ใต้แสงไฟ แต่เมื่อครู่นี้เธอกลับไม่พูด ทิว อยากจะด่าเธออีกสองสามคำจริงๆ

ท่าทางของนานาเหมือนกับตัวเองไม่ได้ทำผิด เพ ราะมื่อครู่นี้เธอเป็นห่วงอารมณ์ของเขาเท่านั้นไม่ได้เป็น ห่วงบาดแผลของตัวเองเลย

นานาทําแผลออกมา เธอเดินก็จะได้รับผลกระทบ ทิว ก็ให้เธอนั่งอยู่ที่ห้องพักผ่อนข้างๆ ห้ามไม่ให้ไปไหน เขา จะกลับบ้านไปคุยกับพ่อ
สายตาขอร้องของนานาส่งเขาไป ทิวหันกลับไปมอง เธอ ถอนหายใจออกมาเบาๆ นึกไปถึงฐานะยุ่งเหยิงของ เธอ เธอต้องสงสารฟิวกับสถานกาณ์แบบนี้ในตอนนี้แน่!

ตอนที่ทิวกลับมา พงศ์ก็ลุกขึ้นยืนอย่างเป็นห่วง นึก ว่าลูกชายจะมองเขาอย่างโกรธแค้นและต้องเกลียดตัวเอง มากแน่ !

คุณหญิงดวงใจเองก็พร้อมที่จะรับโทษแล้ว เวลานี้ เธอยอมที่จะรับเอาความผิดทั้งหมดมาลงบนศรีษะของ เธอ อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับลูกชายของเธอก็พอ

* ผมมีแค่ความต้องการหนึ่งเท่านั้น เรื่องนี้อย่าให้แม่ ของผมรู้เด็ดขาด ” ทิวมองพ่อและหญิงวัยกลางคนอย่าง สงบ

“ คุณวางใจเถอะค่ะ ! จนมาถึงตอนนี้ฉันไม่เคยคิด จะทำลายความสุขของแม่ของคุณมาก่อน ฉันจะเก็บเป็น ความลับไว้จนตายไป ” คุณหญิงดวงใจพยักหน้าสัญญา

พงศ์เองก็มองลูกชายอย่างซาบซึ้งใจ เขานึกไม่ถึงว่า ลูกชายจะให้อภัยเขาอย่างง่ายๆแบบนี้

พูดคำนี้จบ ในใจของทิวเองก็เบาไปมาก อยู่ๆก็มีน้อง ชายเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน นี่เป็นเรื่องที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงเลยจริงๆ เขาหวังว่าแม่จะไม่ถูกเรื่องนี้ทำร้ายไปจนตลอด ชีวิต แค่เธอมีความสุขก็พอแล้ว

กลับจากโรงพยาบาลมาบ้านพาทิศ ใจของพงศ์มี ความรู้สึกผิดและความเจ็บเหมือนกับถูกแส้เฆี่ยน เขาผิด ต่อภรรยาและผิดต่อลูก และยิ่งผิดต่อลูกคนนั้นที่ไม่เคย เติบโตอยู่ข้างๆเขามาก่อน

คืนนี้ ยังคงมีคนที่นอนไม่หลับ พงศ์นอนไม่หลับ เขา นั่งสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง เขาไม่ใช่คนที่ชอบซ่อนเรื่อง ไว้ และเกรซเองก็รู้สึกว่าอารมณ์ของสามีไม่ค่อยดีมากนัก ตั้งแต่ตอนเย็น ดังนั้นเธอก็เป็นห่วงเขามาก เมื่อเธอสะดุ้ง ตื่นขึ้นมา เห็นพื้นที่ข้างๆตัวเองว่างเปล่า เธอคลุมร่างกาย ด้วยผ้าคลุมผืนหนึ่งแล้วออกมา

มองเห็นสามีที่สูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง เธอตกใจเล็ก

ไม่ได้เห็นสามีที่มีเรื่องกลุ้มใจมากอย่างนี้มานานแล้ว

* เป็นอะไรคะ ? ทำไมไม่นอน ? ” เกรซนั่งลงข้างๆ เขา ถามอย่างเป็นห่วง

“ ไม่เป็นไร คุณไปนอนก่อนเถอะครับ ! ” พงศ์ พยายามยิ้มให้เธอ ยื่นมือออกจัดผ้าคลุมบนร่างของเธอให้คลุมแน่นไปอีก

“ คุณอย่าปิดบังฉันเลยค่ะ คุณมีเรื่องอะไรหรือไม่มี ฉันยังดูไม่ออกหรือคะ ? ” เกรซรู้จักสามีมาก

แม้ว่าพงศ์จะรับปากกับลูกชายแล้วว่าจะไม่พูด แต่ เขาไม่สามารถปล่อยวางเรื่องนี้ลงได้จริงๆ เขาสูบบุหรี่ เข้าไปอีกครั้ง เกรซมองท่าทางของเขาที่เป็นแบบนี้ ปวด ใจแล้วถามออกมาว่า “ คุณมีเรื่องอะไรก็พูดเถอะค่ะ อย่า สูบบุหรี่เลยนะคะ ไม่ว่าเรื่องอะไร ฉันก็สามารถยอมรับได้ ค่ะ ”

“ เกรซ ยังจำเรื่องเมื่อหลายปีก่อนได้ไหมที่เรา ทะเลาะกัน ? ครั้งนั้น คุณเกือบจะออกจากบ้านไปเลย

“ ฉันจำได้แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ตอนนั้นฉันเอาแต่ใจ มาก เป็นอะไรคะ ? ผ่านไปนานมากแล้ว

“ ครั้งนั้น ผมมีงานเลี้ยงค็อกเทลที่สำคัญมาก ผมไป ร่วมงานแล้ว เพราะอารมณ์ไม่ดี ผมดื่มสุราไปมาก ผมเดิน อยู่ที่ระเบียงชนนั้นชนนี่ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ส่งผมกลับไป ห้องของผมอย่างใจดี

จู่ๆเกรซก็อึ้งไปหลายวินาที จ้องสามีแล้วถามอย่าง ร้อนรนว่า “ จากนั้นล่ะ ?
“ จากนั้น…ผมคิดว่าเธอเป็นคุณ…ผมทําเรื่องที่ผิด

พลาดไป ”

ใบหน้าของเกรซขาวซีดไปทันที “ เธอเป็นใครคะ ?

“ หลังจากคืนนั้น ผมก็จําไม่ได้แล้ว เธอก็ไม่เคย ปรากฏตัวต่อหน้าของผมอีกเลย จนกระทั่งคืนนี้…

“ คืนนี้คนที่คุณไปบริจาคเลือดให้ก็คือลูกของผู้หญิง คนนั้น ? ” เกรซเดาออกมาโดยตรง

“ ขอโทษครับเกรซ ผมรับปากกับลูกชายว่าไม่บอก คุณ แต่ว่าในใจของผมทรมานมาก ตลอดชีวิตนี้ผมไม่เคย ปิดบังเรื่องอะไรกับคุณมาโดยตลอด ในใจของผมเจ็บปวด มาก ”

ดวงตาของเกรซแดงไปหมดเพราะความโมโห “ คุณ ไม่เจอกับเธออีกเลยหรอคะ ? ”

* ไม่เคยเลยครับ ! ผมสามารถสาบานได้ 2 พงศ์ ยกมือขึ้นรับรอง

เกรซหลับตาลงทันที เธอยังทำใจไม่ได้กับเรื่องนี้ แต่ เธอเชื่อว่าในความรู้สึกแล้วสามีไม่ได้ทรยศเธอ
“หากคุณอยากเกลียดผม ด่าผม ได้หมด แต่อย่า โมโหไม่พูดกับผมเด็ดขาด ผมไม่หวังว่าคุณจะได้รับบาด เจ็บจากผม ”

เกรซเงยหน้าขึ้น มองใบหน้าและสายตาเป็นกังวล ของสามี เธอถอนหายใจออกมายาว “ ฉันไม่โทษคุณ เรา เป็นสามีภรรยากันมาเกือบจะยี่สิบแปดปีแล้ว ฉันเชื่อคุณ มาโดยตลอด แม้ว่าคุณจะทำเรื่องผิดเรื่องๆหนึ่งต่อฉัน แต่ หัวใจของคุณอยู่ที่ฉัน ฉันรู้ ”

“เกรซ…

“ อย่าพูดอีกเลยค่ะ ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกผิดต่อทั้งสอง ฝ่าย รู้สึกผิดต่อฉันด้วย หัวใจของคุณไม่ดี อย่าคิดมาก อย่างนี้เลยค่ะ ” เกรซพูดจบ พงศ์ก็ดึงเธอเข้ามากอดใน อ้อมกอด “ เกรซ ขอบคุณนะที่คุณให้อภัยผม!

เกรซเป็นคนที่คิดได้จริงๆ เธอสูดลมหายใจแล้วเอ่ย ว่า “ เรื่องนี้ฉันจะบอกกับแม่ อย่างน้อยก็ให้แม่รู้ว่าแม่ยังมี หลานอยู่ข้างนอกคนหนึ่ง แม่จะต้องดีใจแน่

เกรซ ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับคุณดี ”

เกรซได้ยินำพูดประโยคนี้ของสามี แม้ว่าจะยังมีความ โกรธและเกลียดเล็กน้อย ก็หายไปแล้ว
และคืนนี้ ข้างๆของนานาและทิว มีร่างเล็กสองคน นอนอยู่ นานานอนไม่หลับ ทิวเองก็นอนไม่หลับ ทั้งสอง คนมองหน้ากันโดยมีร่างเล็กสองร่างขวางไว้ มองกันและ กันอย่างเงียบๆ

ทิวจับมือของเธอขึ้นมา ได้แต่สั่งเธอว่า “ ห้ามนอน ดึก รีบนอนเถอะนะ!

นานาจึงหลับตาลง

เช้าวันต่อมา ทิวได้รับสายจากแม่ เกรซเองก็ไม่หวัง ว่าเรื่องนี้จะทำให้ลูกชายเจ็บปวด เธอพูดเรื่องที่ยอมให้ อภัยสามีก่อนให้เขาฟัง นี่ทำให้ทิวตกตะลึงไปชั่วครู่ เขา ได้เห็นความยิ่งใหญ่มองแม่แล้ว

“ ลูกมีเวลาก็ไปเยี่ยมเด็กคนนั้นที่ได้รับบาดเจ็บนะ ! ไม่ว่าจะยังไงก็มีเลือดและความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับลูก

“ ครับ ผมจะไปครับ ” ทิวตอบ ปลายสายวางสายไป

แล้ว

ทิวมองนานาที่อยู่ข้างๆเขาที่เวลานี้ที่เพิ่งส่งลูกๆไป เรียน “ ไปเยี่ยมฟิวกันเถอะ !

บาบาเม้มปากพยักหน้า “ อื้อ!”
อุบัติเหตครั้งนี้ของฟิว เป็นอีกฝ่ายที่ทำให้เกิดขึ้นมา หน้าอกของเขาถูกของมีคมบาดเกือบจะเสียชีวิตไป ยังดี ที่บริจาคเลือดให้เขาทัน เขาจึงรักษาชีวิตมาได้ และเมื่อ เขาฟื้นขึ้นมารู้ว่าคนสองคนที่บริจาคเลือดให้เขา เขาก็ตก ตะลึงไปเลย กลับเป็นพ่อและพี่ชายคนละแม่แต่พ่อเดียว ของเขา