บทที่ 225 ปั้นหยาไม่หายใจ

อีกครึ่งชั่วโมงถึงจะเป็นเวลาที่งานเริ่มและในเวลานี้ ทุกคนก็จะไปที่ห้องอาหารไปกินอาหารที่เอร็ดอร่อย ทิว ก็จูงมือนานาไปนั่งที่มุม ตอนนี้ในใจของนานายังไม่อยาก เชื่อ ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าทิวชอบแต่ภายนอกของเธอแต่ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ชอบไม่ใช่เพียงภายนอก ของเธอแต่เป็นภายในหัวใจที่แสนสะอาดของเธอจริงๆ

ไม่มีคำไหนที่จะน่าฟังไปมากกว่านี้แล้ว

แต่นี่ก็หมายความว่าเธอรุกรานปั้นหยาแล้ว ผู้หญิงที่ เป็นพี่ฝาแฝดของตัวเอง

“เธอมาเพราะสร้อยคอไข่มุกเส้นนั้นจริงๆ หรอ?”นานาถามผู้ชายตรงหน้าอย่างสงสัย

ทิวพยักหน้า “ใช่ เพราะนั่นคือของของแม่เธอ เธอก็ น่าจะชอบสร้อยเส้นนั้นนะ

“แล้วที่เธอประมูลมาก็เพื่อที่จะให้ฉัน งั้น หรอ?”นานาถามอย่างตกใจ

“แน่นอน วันนี้ฉันมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ” นัยน์ตา ของทิวเต็มไปด้วยความรัก “ถ้างานเลี้ยงคืนนี้ไม่มีเธอก็ ไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉันอีกแล้ว” ทิวพูดไปก็ยิ้มไป
หัวใจของนานาเต้นแรงมากและหน้าก็เริ่มแดง เหมือนคนเพิ่งออกกําลังกายเสร็จ ใบหน้าเธออมเธอก้ม หัวนอาการในจานต่อ

และในห้องพักชั้นสอง คุณหญิงโรสให้ผู้ป่วยไปเรียก ปั้นหยามา พอปั้นหยาเข้ามาก็เห็นสีหน้าที่จริงจังของแม่ เธอชะงักไปและถามต่อว่า “แม่มีอะไรหรอคะ?”

คุณหญิงโรสมองไปทางเธอ น้ำเสียงอ่อนโยนมาก “ลูกปั้นหยา เธอยังจำคุณชายเมฆาได้ไหม ? ตอนเด็กๆ พวกเธอเคยเรียนที่เดียวกัน วันนี้เขากมาด้วย ฉันไม่คิดว่า เขาจะหล่อขนาดนั้นได้ข่าววาเขาสืบทอดมรดกจากบ้าน ด้วยละนะทํางานก็เก่ง

พอปั้นหยาได้ยินแบบนี้ก็รู้ซิว่าเมฆาที่พูดคือใคร นั่ง ก็แค่ผู้ชายที่เปิดบริษัทเล็กๆเองฐานะยังไม่ดีเท่าเธอเลย! เธอทําหน้าแบบไม่มีความสนใจเลย “แม่พูดถึงเขาทำไม คะ?หนูไม่ได้สนใจเขาซักหน่อย!”

คุณหญิงโรสพูดต่อว่า “คุณชายหวังก็ดีนะ!หรือพวก หนุ่มๆที่กำลังเปิดบริษัท พวกเขาเป็นคนเก่งในหมู่วัยรุ่น หมดเลย เธอควรจะติดต่อกับพวกเขาหน่อยถ้าเป็นแบบ นั้นเวลาเธอรับบริษัทในบ้านไปเวลาทำงานจะได้ง่ายขึ้น

ปั้นหยามองไปทางหน้าแม่ที่แนะนำให้เธอไม่หยุดเธอเริ่มจะรําคาญแล้ว “แม่ทำไมต้องพูดถึงคนพวกนั้น ด้วย!หนูไม่สนใจพวกเขา ถ้าไม่มีเรื่องอย่างอื่นหนูก็ไป ก่อนแล้วนะคะ”

คุณหญิงโรสรีบเรียกเธอไว้ “ลูกปั้นหยา รอก่อน”

ปั้นหยากัดริมฝีปากรออยู่ข้างๆว่าแม่จะพูดอะไรอีก

“เมื่อกี้ฉันเห็นตอนที่เธอคุยกับคุณชายทิวแล้วเป้า หมายของเธอคงไม่ใช่คนแบบคุณชายทิวมั้ง! คุณหญิง โรสถามมาตรงๆเลย

ดวงตาของปั้นหยามีแต่แสงสว่างเธอรีบยักคิ้วแล้ว พูดว่า “ใช่นะซิ!ต้องเป็นผู้ชายแบบเขาหนูถึงจะสนใจ!

สีหน้าของคุณหญิงโรสเข้มงวดขึ้นมาทันที “ไม่ได้ เขาคือแฟนของคุณนานา ฉันไม่ให้เธอทำเรื่องที่จะไปแย่ง แฟนคาอื่นแบบนั้น

“เป็นแค่แฟนหนิคะ!ไม่ได้แต่งงานซักหน่อย ถ้าพวก เขายังไม่แต่งงานหนูก็มีสิทธิ์ที่จะไปแย่งมาปั้นหยาพูด อย่างเป็นเหตุเห็นผล

หน้าของคุณหญิงโรสซีดไปเลย “เธอ…ไม่ได้ก็คือ ไม่ได้ ฉันไม่ให้เธอมีความคิดแบบนี้ เธอจะชอบคุณชายบ้านไหนก็ได้แต่ห้ามเป็นแฟนของคุณนานา

“แม่ตกลงหนูเป็นลูกแม่หรือนานาเป็นลูกแม่ ทำไม แต่ต้องปกป้องเธอด้วย?”ปั้นหยามองไปทางแม่อย่าง โมโห ความแค้นที่เธอมีให้กับนานามากขึ้นกว่าเดิมแล้ว

คุณหญิงโรสชะงักไปมองไปทางหน้าของลูกที่มีแต่ ความเกลียดแค้น เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “หนูเป็นลูก ของแม่นะซิ ก็เพราะว่าหนูเป็นลูกของแม่ แม่ก็เลยไม่ยอม ให้เธอทำเรื่องบ้าๆแบบนั้น

“แม่ลองว่ามาว่าที่ไหนของหนูนานาไม่ได้ทำไม ในสายตาของทิวมีแต่เธอคนเดียว?หนูไม่เหมือนกับเธอ หรอ?เขาก็ควรจะชอบหนูด้วย! ปั้นหยาบ่นใส่แม่

คุณหญิงโรสรู้สึกว่าเรื่องมันยิ่งเกินเลยไปใหญ่แล้ว ลูกสาวหลงไหลในตัวของทิวมากเกินไปแล้ว

“ไม่ว่ายังไงเธอก็ทำไม่ได้ ได้ยินไหม”ณหญิงโรส ต้องใช้น้ำเสียงคำสั่งคุยกับลูกสาว

ปั้นหยาไม่ฟังที่แม่พูดหรอก!เธอทำปากจู๋แล้วพูดว่า “หนูลงไปดูแลแขกก่อน”

คุณหญิงโรสไม่รู้จะทำไงกับเธอก็เลยถอนหายใจยาวๆ

หลังจากที่ปั้นหยาลงมาเธอก็เริ่มผาทิวเลยในคืนนี้มี ผู้ชายมากมายที่มาที่นี่แต่ไม่มีผู้ชายคนไหนเลยที่จะสู้ทิว ได้ไม่สมฐานะการเงินหรือหน้าตา

ปั้นหยาไปถามคนอื่นแป๊บเดียวก็รู้แล้วว่านานากับ ทิวอยู่ที่ห้องอาหาร เธอรบเข้ามาและเอาอาหารใส่จาน ไปมั่วเดินสายไปส่ายมาทางทิวกับนานาเธอแกล้งพูดว่า “ขอโทษนะคะ ทําอื่นมีแขกเต็มแล้วฉันนั่งตรงนี้ได้ไหม คะ?”

ทิวมองไปทางนานา นานาพยักหน้าปั้นหยาก็ไปนั่ง ด้านขวามือของเธอเลย เธอหยิบแก้วไวน์แดงขึ้นมาแล้ว พูดกับทิวว่า “คุณทิวคะ ฉันชนแก้วกับคุณคะ”

“ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอล์” ทิวพูดแบบเย็นชา

“แต่บนโต๊ะคุณมีไวน์แดงไม่ใช่หรอคะ?”ปั้นหยาไม่ อยากให้เขาปฏิเสธตัวเอง

ทิวหรี่ตาแต่ไม่ได้จับแก้วไวน์ขึ้นมา ปั้นหยายกแก้ว ไว้แล้วเธอก็ปล่อยลงไปต่อจากนั้นก็หันไปมองนานา เธอ อยากจะฝึกจากนานาจริงๆว่าเธอทำยังไงให้ทิวหลงไหล ในตัว
“พรุ่งนี้ตอนเย็นไปรับพวกเด็กๆ”ทิวพูดกับนานาแบบ

กระทันหัน

นานาอึ้งไปสักแป๊ปก็พยักหน้าตอบรับคำพูดของทิว “โอเค!”

คำนี้เป็นข่าวที่เยอะมากสำหรับปั้นหยาดวงตากลมโต ของเธอโตค้างมองไปทางทั้งคู่ “พวกเธอ…พวกเธอมีลูก ด้วยกันแล้ว?”

เพื่อที่จะตัดขาดและทำให้บาดหมางกับปั้นหยาที่ ตามตื้อทิว นานาก็เลยตอบไปว่า “ใช่ พวกเรามีลูกแล้ว ทั้งสองคนมีอายุ4ขวบครึ่ง”

หัวใจของปั้นหยาโดนกระทบกระเทือนมามากพอ สมควร เธอคิดไม่ถึงว่าทิวกับนานาจะมีลูกอายุ4ขวบถ้า เป็นแบบนั้นก็หมายความว่าพวกเขาสนิทสนมกันตั้งแต่ ปี ที่แล้ว?

นี่จะเป็นไปได้ไง?

“คุณนานาคะ หน้าพวกเราเหมือนกันมากคุณเคย คิดไหมว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้?”ปั้นหยาถาม นานาแบบตอแหลและไม่มีความจริงใจในคำพูดเลยแม้แต่ น้อย
นานาก็ไม่อยากจะหาเรื่องเธอ “ฉันไม่กล้าไปประจบ คุณหนูปั้นหยา”

ปั้นหยายิ้มที่มุมปากแล้วถามออกไปว่า “แล้วคุณ นานายอมเป็นเพื่อนกับฉันไหมหละ?”