บทที่ 221 เข้าร่วมงาน

สี่โมงเย็นกว่าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สายนั้นก็คือสายจาก จูน นานากับแป้งเลยไปที่ร้านขายชุดที่หรูหราราคาแพง พนักงานบริการดีมาก เพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ นานามานี่และเธอยังเป็นคู่เข้างานของทิวก็เลยทําให้เป็น ลูกค้าที่ยิ่งพิเศษไปใหญ่เลย

แป้งเป็นนักออกแบบเสื้อทำให้มีมุมมองของตัวเอง ในการเลือกดูชุดต่างๆ ด้วยความละเอียดอ่อน เธอเลือก ชุดดำที่ดูธรรมดา แต่รัดรูปทำให้เห็นสัดส่วนที่เหมือนตัว เอสของเธอ ทำให้ใส่ออกมาแล้วสวยแอบเซ็กซี่เบาๆ ส่วน นานาก็เลือกชุดโชว์ไหล่ทำให้ดูแล้วสวยหรูดูแพง

สองคนออกมาจากร้านเสื้อผ้าได้แค่แป๊ปเดียวเวลา ก็ห้าโมงเย็นแล้ว ประมาณหกโมงนิดๆก็เริ่มมีคนเข้าไป ในงานแล้วเพราะงานการกุศลแบบนี้แขกส่วนใหญ่จะไม่ ไปร่วมงานช้าเพราะนั่นคือการไม่เคารพเจ้าของจัดงาน นั่นเอง

นานากับแป้งเดินทางไปถึงหน้าโรงแรม นานาก็หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคุณหญิงโรส คนที่รับสายคือผู้ช่วย ของเธอ ผู้ช่วยพูดจาไพเราะและฟังดูดีมาก บอกว่าให้ พวกเธอรอสักครู่ เธอจะมารับพวกเธอทันที

“นานา พ่อแม่เธอนี่เก่งซะจริงๆ แป้งชมเธอจากใจ

จริง
นานาเม้มปากแล้วอมยิ้มอ่อนๆ พ่อแม่เป็นผู้ที่ประสบ ความสำเร็จในชีวิตจริงๆ แต่คืนนี้เธอเป็นเพียงฐานะคนเข้า ชมงานที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาเท่านั้น

ประตูทางเข้าจะมีสุภาพสตรียื่นกรอบรูปให้พวกเธอ ภาพที่เป็นชุดแต่ละภาพพวกนั้นคือภาพที่จะประมูลกันใน วันนี้ นี่เป็นกระบวนการสำคัญเหมือนกันเพราะจะได้รับการ สนับสนุนจากผู้มาเข้าร่วมงานและจะนำเงินที่ได้ที่จากการ ประมูลไปช่วยเหลือในงานมูลนิธิไหนบ้าง

นานากับแป้งกำลังเปิดดูรูปภาพที่จะประมูลในคืนนี้ อยู่เป็นของดีหมดเลยและเป็นของที่เหมาะกับการเก็บสะ สมมากๆ และในนั้นมีของอยู่สามชิ้นเป็นของผู้หญิง นานา ชอบสร้อยคอเส้นหนึ่งแต่พอเธอดูคนที่บริจาคสร้อยคอ นี้ด้วยความละเอียด ก็พบว่าแม่เธอเป็นคนบริจาคซะเอง ราคาคาของสร้อยคอเส้นนี้ก็เกินหนึ่งล้านไปแล้ว นานา ชื่นชมในความตั้งใจของพ่อกับแม่ที่สนใจในด้านนี้จริงๆ

สักแป๊ปหนึ่งก็มีผู้หญิงที่แต่งตัวสวยงามมากๆมาหา พวกเธอทั้งสองคน เธอรู้ว่าคนที่เธอจะมานั้นมีหน้าตาที่ คล้ายกับคุณหนูปั้นหยามากแต่พอเธอดูอีกทีนี่เรียกใช้ คล้ายหรอ!เรียกว่าคนเดียวกันมากกว่าไหม

“คุณนานา และ คุณแป้ง ดิฉันคือผู้ช่วยส่วนตัวของ คุณหญิงโรส พวกคุณตามดิฉันมาได้เลยค่ะ”
“โอเค!ขอบคุณค่ะ”

“ดิฉันชื่อแม้ว พวกคุณสามารถเรียกว่าผู้ช่วยแล้วได้ เลยค่ะ คืนนี้มีเรื่องอะไรก็เรียกหาดิฉันได้ตลอดนะคะ”

“โอเคค่ะคุณแม้ว” นานายิ้มอ่อนๆ แล้วหันไปมอง นานาเธอตกใจมากผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่เหมือนคุณ หนูปั้นหยาแต่กลับให้ความรู้สึกที่ดีๆและหัวใจที่สวยงาม มากกว่าคุณปั้นหยาด้วย สิ่งที่ทั้งสองคนแตกต่างกันก็ คงจะเป็นที่บุคลิกและนิสัยละมั้ง!

ในตัวของปั้นหยามีความอวดโอ้ อวดร่ำอวดรวย และรู้สึกตัวเองสูงส่งและหัวสูงในตัว แต่ผู้หญิงที่อยู่ตรง หน้าตาของเธอดูใสสะอาดมาก และจริงใจดูแล้วรู้สึก สบายใจ

ในใจของแป้งก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ถึงแม้เธอจะส่งบัตร เพื่อไปเข้าร่วมงานต่างๆมาตั้งหลายงาน แต่งานใหญ่แบบ นี้เธอยังไม่เคยมา นี่เป็นความโชคดีจากเพื่อนสนิทแน่ๆ เลย

นานากับแป้งเดินตามหลังผู้ช่วยแล้วเข้าไป พึ่ง เข้าไปด้านในก็มีคุณหญิงคนหนึ่งจ้องมองนานาอยู่ เหมือนดีใจมากที่เธอมาที่งานนี้และกล่าวคำทักทายกับ เธอว่า “โอ้ย!สวยจริงๆเลยนะหนูปั้นหยา
นานาชะงักไปสักพักเธอไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ขึ้น เธอรีบส่ายมือพร้อมกับพูดว่า “ขอโทษนะคะ คุณจ๋า คนผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่คุณปั้นหยาค่ะคงเป็นแค่คนหน้า คล้ายเท่านั้นค่ะ

คุณหญิงคนนั้นตกใจมากและหันมองไปทางเธอ “อะไรนะ?เธอไม่ใช่ปั้นหยา พระเจ้าช่วยเธอหน้าตา เหมือนกันมากเลย

แขกที่อยู่รอบๆต่างก็เคยเห็นปั้นหยา ตอนนี้ทุกคน หันมองมาทางเธอและต่างก็ทำหน้าตกใจกันหมดเลยและ แอบซุบซิบกันว่าเขาสองคนหน้าตาเหมือนจริงๆ

ทีนี้นานาก็เริ่มเขินอายแล้ว เธอไม่คิดว่ามาที่นี่จะ ทำให้เกิดเรื่องน่าอายแบบนี้ขึ้น ทุกคนต่างเข้าใจผิดว่า เป็นปั้นหยาและปั้นหยาตัวจริงก็มาถึงที่งานแล้วจริงๆด้วย เธอนั่งพักอยู่ในห้อง วันนี้เธอจะกล่าวคำเปิดงานแทนคุณ แม่ เธอก็เลยต้องพักผ่อนให้เต็มที่และจดจำคำกล่าวเปิด งานของวันนี้ วันนี้เธอใส่ชุดยาวสีแดงเข้ม ผมสีไวน์แดง ม้วนเป็นลอนใหญ่ๆ ใบหน้าก็เฉียบสวยคม

และในตอนนี้เพื่อนสนิทของเธอก็เคาะประตูเข้ามา ในห้องสีหน้าของเธอรีบร้อนมาก สิ่งเข้ามาแทบหายใจ ไม่ทัน “ปั้นหยา เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ปั้นหยาเงยหน้ามองไปทางเธอ แล้วถามด้วยความมึน งง

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เธอยังจำเด็กผู้หญิงที่หน้า เหมือนเธอได้ไหม?ผู้หญิงคนนั้นมาที่งานแล้วและอยู่ชั้น ล่างแล้วด้วย!ตอนนี้มีคนมากมายต่างเข้าใจผิดคิดว่าเป็น เธอกันหมดแล้ว และตัวฉันเองก็แยกไม่ออกด้วยว่าใคร คือเพื่อนสนิทของตัวเอง

ปั้นหยาตกใจจนรีบลุกขึ้นมา “อะไรนะ?เธอมาแล้ว ใครให้มาในรายชื่อของฉันไม่มีผู้หญิงคนนั้น” พูดจบใน ใจของปั้นหยาเริ่มกังวลและคิดมากปั้นหยาได้คิดว่าหรือ เธอจะมากับทิว?

“เธอมากับใคร?มากับทิวหรอ?”

“ไม่น่าจะใช่ เมื่อกี้ฉันเห็นผู้ช่วยแม้วพาผู้หญิงคนนั้น กับผู้หญิงอีกคนเข้ามา คุณทิวยังมาไม่ถึงเลย!

“ไปเรียกผู้ช่วยแม้วมาเดี๋ยวนี้”สีหน้าของปั้นหยาเริ่ม โกรธและหัวร้อน คืนนี้เธอเองไม่อยากให้ผู้หญิงที่มีหน้า คล้ายเธอมาในงานนี้ด้วย ถ้าเป็นแบบนั้นความโดดเด่นใน ตัวของเธอจะหายไป

และในตอนนี้คุณหญิงโรสเปิดประตูเข้ามาเพราะเดี๋ยวก็ต้องเปิดงานแล้วเธอจะมาดูว่าลูกสาวเตรียมตัว พร้อมยัง

พอเห็นแม่มาปั้นหยาก็เริ่มกระวนกระวายใจไม่อยู่นิ่ง ซะแล้ว แม่อาจจะรู้จักกับคนชื่อนานาในคืนนี้ก็เป็นไปได้ ถ้าแม่ทำดีกับนานาด้วยฉันจะทำยังไง?

“ปั้นหยา เธอเป็นอะไร?” คุณหญิงโรสเกิดอาการ สงสัยว่าทำไมลูกถึงทำสีหน้าที่ดูเครียด

ส่วนผู้ช่วยแล้วก็โดนเรียกมาด้วย เธอถามปั้นหยา “คุณหนูปั้นหยา คุณตามหาดิฉันหรอคะ”

“ฉันจะถามเธอว่า เมื่อกี้เธอพาคนที่ไม่ได้รับเชิญเข้า มา?ใครอนุญาติให้เธอพาแขกเข้ามาเอง?” น้ำเสียงของ ปั้นหยาไม่พอใจมากเธอคิดว่านานายัดเงินให้ผู้ช่วยแม้ว แล้วให้ผู้ช่วยพาเธอเข้ามาในงาน

ผู้ช่วยแม้วชะงักแล้วมองไปทางคุณหญิงโรส

สีหน้าของคุณหญิงโรสยังอ่อนโยนและจริงใจเหมือน เดิมและถามต่อไปว่า “มาแล้วหรอ?”

“มาแล้วค่ะคุณหญิง ตอนนี้อยู่ชั้นล่าง
“โอเค ทีนี้หมดธุระอะไรของเธอแล้วเธอไปทำงาน ต่อเลย! “คุณหญิงโรสยอกให้เธอออกไป “แม่ แม่รู้ไหม ว่าผู้ช่วยแม่ทำอะไรลงไป เธอพาคนนอกเข้ามาในงาน นี้”ปั้นหยาจิกตาด้วยความโกรธไปทางผู้ช่วยที่ออกไป