บทที่ 220 เป้าหมายของปั้นหยา

“ยังจะเรียกคุณหญิงโรส?นี่เป็นแม่ของเธอนะ” ทิว มองเธอด้วยสายตาที่น่าสงสารที่สุด

นานาก็รู้สึกสงสารตัวเอง นั่นนะสิ!เธอต้องเรียกแม่แต่ ตัวเธอเองก็ไม่รู้จะเรียกยังไง

“โอเค เธอโทรหาเพื่อนเธอเดี๋ยวนี้เลย!เล่นให้สนุก นะ” ทิวหรี่ตาแล้วยิ้มหวานให้เธอ

นานาถือโทรศัพท์แล้วเข้าไปโทรหาแป้งในห้องครัว พอแป้งได้ยินว่ามีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแบบนี้เธอก็อยากจะมา เปิดตาตัวเองให้กว้างไกลกว่าเดิม

ส่วนทิวก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาและโทร ไปหาจนพร้อมกับถามเธอว่า “ไปดูหน่อยว่าการ์ดเชิญ ของฉันมีการ์ดเชิญจากตระกูลพลาธรไหม

“มีค่ะ ท่านจะเข้าร่วมงานหรอคะ?

“อืม!”

“โอเคค่ะ!ดิฉันจะรีบตอบกลับไปให้ทางตระกูลพลา

ธรค่ะ”

ทิววางโทรศัพท์ลงก็เดินไปที่ห้องโถงเลย นานาใส่ถุงมือกันร้อนและยื่นมือเอื้อมไปเอาหม้อโจ๊กทะเลร้อนๆยก ออกมาจากห้องครัว กลิ่นฟุ้งหอมกระจาย ตลบอบอวลไป ทั่วบ้าน และกลิ่นนั้นทำให้เขาหิวขึ้นมาในทันทีเลย

นานาตักหยิบถ้วยมาสองถ้วยโดยตักให้เขาหนึ่งถ้วย และตัวเองหนึ่งถ้วย พอนั่งลงไปเธอก็คาบช้อนไว้และ เผลอนึกอะไรขึ้นได้แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร ตาดวงกลมค้างและ โตขึ้นกว่าเดิม

“รอคอยการมาถึงของงานในค่ำคืนนี้หรอ?”

“อ๋อ!ฉันอยากให้ถึงเร็วๆ! นานาพยักหน้ารัวๆ ใช่เธอ กำลังรอคอย เรื่องนั้น เธอไม่อยากให้เวลาของวันนี้มัน ยาวนานไปกว่านี้ เธอหวังที่จะได้เจอพ่อกับแม่เร็วๆเป็นไป ได้อยากเจอวันนี้เลย

“โอเค กลางคืนเธอกับเพื่อนก็แต่งตัวสวยๆเล่น กันให้สนุกละกันนะ” ทิวไม่อยากจะทำลายคืนอันแสน สวยงามของเธอและผองเพื่อน

นานาพยักหน้า “อืม!”

“ฉันจะให้ผู้ช่วยพาพวกเธอไปที่ร้านเสื้อผ้า เลือกชุด ที่พวกเธอจะใส่ในคืนนี้เอาให้สวย สะพรึงที่สุดในงานไป เลยนะ” ทิวอยากให้ผู้หญิงของตัวเองสวยที่สุด
นานามองไปทางเขาอย่างขอบคุณ “ทวขอบคุณนะ

“ยัยบ้า พูดขอบคุณทําไม?ในใจของเธอฉันคือ คนนอกหรอ?”ทิวมองไปทางเธอแบบไม่ค่อยจะพอใจกับ คำพูดนั้น

นานาเม้มปากไว้ ถึงแม้จะโดนว่าแต่ในใจเธอก็แอบมี ความสุขไม่น้อยเลยทีเดียว

“โอเค ฉันจะไม่พูดแล้ว”นานาพูดพร้อมกับเสียงหัว

เราะเบาๆ

ณ ตอนเที่ยง ทิวจะไปที่บริษัท นานาจะไปหาแป้ง ทั้ง สองคนไปนั่งเล่นที่ร้านกาแฟก่อนเพื่อรอให้ถึงเวลาสี่โมง เย็น ถึงตอนนั้นพวกเธอก็จะเลือกชุดที่สวยๆเพื่อไปที่งาน กุศลในค่ำคืนนี้

งานกุศลที่ตระกูลพลาธรจัดขึ้นเป็นการรวมพลของ คนชั้นสูงไปแล้ว ทีแรกตระกูลพลาธรทำการค้าพวกไข่มุก แต่พอผ่านเรื่องการกุศลไปตระกูลเขาก็กลายเป็นคนชั้น สูงแล้วเหมือนกัน งานในคืนนี้คนใช้ในบ้านพลาธรจัด เตรียมเรียบร้อยหมดแล้ว

ณ ตอนนี้ ห้องที่หรูหรา สะอาดสะอ้าน ปั้นหยานั่งอยู่ บนโซฟาหยิบโทรศัพท์โทรหาผู้ช่วยของแม่และถามไปว่า“ดรวจให้ฉันหน่อยว่าวันนี้ทิวจะมาไหม

“อ๋อ!คณปั้นหยาคะ ตอนเช้านี้พวกเราได้รับการตอบ รับจากผู้ช่วยคุณทิวว่าคืนนี้คุณคิวจะมาค่ะ”

ปั้นหยาดีใจออกตาออกตาและรีบลุกขึ้นมา “อะไร นะ?เขามาจริงๆหรอแน่ใจไหม?”

“แน่ใจมากค่ะ

พอได้ยินคำตอบแบบนี้ปั้นหยาก็รีบเอามือไปทาบไว้ บนหน้าอก ด้วยความที่ตนคิดไม่ถึง ไม่คิดไม่ฝันว่าคืนนี้ เขาจะมาและเธอเองคือลูกสาวของคนจัดงานนี้แถมเป็น คุณหนูตระกูลพลาธรคืนนี้เธอต้องเป็นคนที่โดดเด่นที่สุด ในงานอย่างแน่นอน

ดีจังเลยคืนนี้ทิวต้องสังเกตเห็นเธอ และมองเธอแต่ เพียงผู้เดียวแน่เลย เธอคือคุณหนูตระกูลพลาธรผู้ชายที่ เธอชอบใครจะกล้ามาแย่ง

เพื่องานในครั้งนี้เธอเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ครั้งนี้ เธอไปเอาชุดที่ดีไซน์สวยมากๆมาจากต่างประเทศ เธอคิด ว่าเธอจะต้องเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในคืนนี้แน่ๆ

คุณหญิงโรสเคาะประตูพร้อมกับเปิดประตูเข้ามาและเห็นเห็นลูกสาวกำลังนั่งคิดอะไรอยู่เธอก็เลยถามด้วย ความที่สงสัยว่า “เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรอ?”

“แม่คะ วันนี้ให้หนูพูดคำอวยพรแทนได้ไหมคะ?งาน เลี้ยงคืนนี้คุณแม่ปล่อยให้หนูจัดการได้ไหมคะ!”ปั้นหยา พูดด้วยคำพูดอ้อนวอนและหนักแน่นว่าจะไม่ทำให้งานคืน นี้พัง คืนนี้เธอต้องสวยและเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุด

คุณหญิงโรสคิดไปสักแป๊ป และได้คิดว่า ต่อไปตระ กูลพลาธรก็ต้องปล่อยให้เธอเป็นคนดูแลอยู่ดีเธอเลยตอบ กลับไปว่า “ก็ได้ ! งั้นเธอต้องท่องบทดีๆนะห้ามท้องผิด และทําให้ครอบครัวขายขี้หน้าเด็ดขาด”

“วางใจหนูได้เลยค่ะ ! แม่คะหนูจะไม่ทำให้แม่ผิด หวังแน่นอนค่ะ” ปั้นหยายิ้มด้วยความดีใจแล้วพูด

คุณหญิงโรสเห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขของ ลูกตัวเอง อยู่ๆน้ำตาสีใสๆก็ได้ไหลอาบแก้มของเธอ ทำ ให้ปั้นหยาตกใจมาก “แม่ แม่ร้องทำไม ! มีเรื่องอะไรที่ ทำให้แม่เสียใจหรอคะ ? ”

“ปั้นหยา เธอรู้ไหม?ว่าเธอมีน้องสาวอีกคน

“อะไรนะ?หนูมีน้องสาวอีกคน?”สีหน้าของปั้นหยา เปลี่ยนไปในทันที จากรอยยิ้มก็กลายเป็นใบหน้าที่มึนงง
แต่คุณหญิงโรสแค่คิดว่าเธอรู้สึกตกใจเฉยๆ เธอพยัก หน้าตอบรับคําพูดนั้น “ใช่ ตอนที่แม่ท้องเธอ แม่ท้องเป็น ลูกฝาแฝดเป็นผู้หญิงทั้งสองคน เธอออกก่อนไม่กี่นาที น้องสาวเธอก็คลอดตามมา

สีหน้าของปั้นหยาดูแย่ถึงแย่มาก เธอเผลอนึกถึงผู้ หญิงคนนั้นที่มีใบหน้าคล้ายตนเองเธอก็แอบรู้สึกกลัวขึ้น มาทันทีจนหายใจแทบไม่ทัน ลมหายใจของเธอเร็ว แรง และรัวมาก “แม่คะแล้วน้องหนูล่ะคะ?”

“น้องสาวเธอไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว น้องสาวเธอ เมื่อมาถึงโลกใบนี้ก็ไม่มีลมหายใจแล้ว คุณหญิงโรสถอน หายใจและบอกความจริงให้เธอได้รับรู้และเข้าใจทุกอย่าง

ปั้นหยาทําตาโตทันทีและเธอก็รู้สึกโล่งใจไป “น้อง สาวหนูตายแล้ว แม่คะ แม่แน่ใจว่าน้องสาวหนูตายแล้ว จริงๆหรอคะ?”

คุณหญิงกำลังรู้สึกเศร้าอยู่ก็เลยไม่ได้สังเกตสิ่งผิด ปกติของลูกสาว เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ หมอเคย ช่วยชีวิตน้องแล้ว แต่ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตหมอก็เลยอุ้มเธอ ไป”

พอปั้นหยาได้ยินแบบนี้ก็โล่งอกไปกว่าเดิมอีกหลาย เท่า ถ้าเป็นแบบนี้ผู้หญิงคนนั้นที่หน้าคล้ายกับฉันก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฉันน่ะสิ ดีจังเลยนะ สมบัติในตระกูล ก็ยังเป็นของตฉันเพียงคนเดียวอยู่

“แม่คะ แม่วางใจหนูได้เลยหนูจะดูแลแม่แทนน้อง สาวเองค่ะ”ปั้นหยาไปกอดแม่แต่นัยน์ตาเธอไม่มีความ เสียใจแม้แต่นิดเดียว

คุณหญิงโรสยื่นมือไปตบที่ไหล่เธอเบาๆ “วันนี้แต่ง ตัวให้สวยสะพรึงไปเลย อายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว เธอ ชอบผู้ชายตระกูลไหนเธอก็ไปตามหาความรักของตัวเอง ได้เลยเลยนะ ฉันให้อิสระกับเธอ”

คืนนี้ปั้นหยามีเป้าหมายของตัวเองที่แน่ชัดและ ชัดเจนมากนั่นก็คือทิว “แม่วางใจได้ค่ะ ! ถ้าหนูเจอคนที่ หนูชอบจะจีบกลับไปแน่นอนค่ะ”

คุณหญิงโรสก็ลืมบอกลูกสาวเรื่องที่เธอเชิญเด็กผู้ หญิงสองคนนั้นมาร่วมงาน เธอก็อยากจะบอกให้ลูกสาว รู้แต่กลัวลูกสาวจะน้อยใจที่เชิญมาก็เลยไม่ได้บอกเพราะ นานามีหน้าที่เหมือนเธอ “โอเคนะ เธอก็โตแล้วเธออยาก จะทำอะไรพ่อกับแม่ก็สนับสนุนเสมอนะ” คุณหญิงโรสยิ้ม แล้วมองไปทางลูกสาว ในสมองของเธอมีแต่ภาพของ นานาโผล่ขึ้นมาอีกแล้วและช่างเหมือนกันจริงๆเลย ! ถ้า ลูกสาวคนเล็กของเธอยังอยู่ก็คงจะน่ารักแบบนี้สินะ