บทที่ 219 งานเลี้ยง

ตอนนี้มีหลายเรื่องให้คิด แต่นานาไม่กล้าที่จะคิด แล้ว อาหารเย็นที่บ้านพาทิศอร่อยมาก พอจะแก้ความ เข้าใจผิดก่อนหน้านี้ได้แล้ว ในใจของนานาโล่งไปเลย สิ่ง ที่เธอเห็นที่บ้านพาทิศ คือผู้คนที่ใจดีและร่าเริง และยังรัก เด็กอย่างมาก

พวกนี้ เป็นความรักที่เด็กๆต้องการ แต่ว่า กินอาหาร เย็นเสร็จ เด็กน้อยสองคนตัดสินใจว่าจะนอนที่บ้านพาทิศ ก่อนจะเปิดเทอม พวกเขาจะอยู่ที่นี่สักสองสามวัน

นานาไม่อยากจะขัดใจของลูกๆ แต่ว่า ทำไมรอยยิ้ม ของเด็กๆเหมือนกับว่ากำลังวางแผนร้ายอะไรอยู่

เหมือนกับว่าเด็กๆสองคนนี้ตั้งใจหาเวลาว่างให้เธอ และทิวอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

นานารู้สึกว่าถูกลูกชายหักหลังยังไงก็ไม่รู้ แต่ว่า แบ บนี้มันก็น่ารักดีนะ เพราะว่าเธอเข้าใจทุกอย่างของผู้ชาย คนนี้แล้ว ความเกลียดชังในใจของเธอที่มีต่อเขาก็เริ่มจาง หายไป เธอก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ก็เป็นคนดีเหมือนกัน

ตอนที่ทิวออกจากบ้าน เขาจับมือเธอแล้วเดินไปที่รถ โบกมือบอกลาคนที่บ้านแล้วพานานาออกจากที่นี่ไป

ในระหว่างทางกลับบ้าน มีลมเย็นพัดผ่าน วิวนอกหน้าต่างสวยงามเหมือนดอกไม้ ทิวว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่ เลย ชวนเธอไปเดินเล่นที่ชายหาดใกล้ๆนี้ ตอนนี้ที่ชายหาดไม่ ค่อยมีคนและไม่มีเสียงรบกวน ดูวิวได้และเดินเล่นชิวๆได้

นานาตอบตกลง ตอนนี้ เธอไม่มีความรู้สึกว่าง่วงเลย แม้แต่นิดเดียว เหมือนกับว่าผู้ชายคนนี้พาเธอไปไหน เธอ ก็ปฏิเสธไม่ได้อย่างงั้นเลย

รถของทิวจอดอยู่ที่ลานจอดรถ เขาจับมือนานาแล้ว เดินเล่นช้าๆบนทางเดินริมชายหาดที่เพิ่งสร้างเสร็จ หมาดๆ ตอนนี้พวกเขาสองคนแค่อยากจะเดินเล่นแค่นั้น เอง

นานาเดินไปเรื่อยๆ ผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่เดินอยู่ข้างๆ ให้ความรู้สึกเหมือนกำแพงที่กำลังปกป้องเธอ มือของเธอ ถูกมือที่ใหญ่ๆจับกุมไว้

อาจจะพบเจอคนที่มาเดินเล่นบ้าง ทิวก็จะดึงเธอเข้า มากอด ไม่ให้คนอื่นเดินมาโดนตัวเธอ นานาชอบที่ผู้ชาย คนนี้ปกป้องเธออย่างใส่ใจ และเดินมาหยุดอยู่ที่ๆหนึ่ง เธอไม่อยากเดินแล้ว เพราะว่ามองจากตรงนี้ไป จะเห็นวิว ทะเลที่สวยงาม เธออยากจะยืนดูอย่างเงียบๆสักพัก

ทิวกอดเอวเธอจากข้างหลัง ตัวของพวกเขาชิดติด กัน กับการกระทำที่ใกล้ชิดแบบนี้ เธอก็ยังคงปฏิเสธอยู่ดี
ทิวดูออก เขาเลยกอดเธอไว้ เอาคางของเขาวางไว้ที่ ไหล่ของเธอเป่าอยู่ที่หูของเธอ

ลมหายใจที่ร้อนๆของเขาเป่าอยู่ที่หูของเธอ

นานารู้สึกจักกะจี้หูเลยอยากจะหลบลมหายใจของ เขา พอเธอหันหน้าไป แล้วริมฝีปากของเธอก็ไปแตะโดน ใบหน้าของเขาพอดี หน้าของเธอเริ่มแดง ผู้ชายคนนี้คง คิดว่าเธอตั้งใจจะจูบตัวเองแน่ๆเลย!

เสาไฟข้างๆสร้างมาเพื่อให้พวกคนที่คู่ชัดๆ ไฟที่ มืดๆ ทำให้คนที่เดินอยู่ข้างหลังไม่เห็นว่าพวกเขากำลังทำ อะไร ทำให้หลายคนใจกล้าขึ้นมาเยอะเลย

ปากที่นุ่มๆของเธอจูบโดนหน้าเขาทำให้ทิวอดใจไม่ ได้แล้ว เขากดไหล่ของเธอไว้ แล้วดึงให้เธอหันมา นานา หันกลับมาแบบเขินๆ

เขาจับคางของเธอขึ้นมา แล้วมือของเขาก็จับหัวของ

เธอไว้

เธอเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากของผู้ชายก็มาประกบกับริม ฝีปากของเธอ พวกเขาสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มริมทะเล

หน้าของนานาแดง ข้างหลังมีคนเดินผ่านอยู่นะ!ผู้ชายคนนี้จะจูบเธอตรงนี้จริงดิ?

แต่ว่า นอจากที่เธอรู้สึกว่าตื่นเต้นและหวาดเสียวแล้ว ยังไม่รู้สึกรำคาญ การถูกจูบจากผู้ชายคนนี้ กลับทำให้เธอ หัวใจเต้นเร็วขึ้น

ยังดี ทิวไม่ได้ทำอะไรเกินเลยต่อจากนั้น เขาแค่ดึง เธอมากอด แล้วจูบที่ผมของเธอเบาๆ เขามีคำๆหนึ่งอยาก จะบอกกับเธอ แต่ว่า เขาอดใจไว้ การขอแต่งงานเป็นเรื่อง สำคัญ จะของ่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน?

เขาต้องวางแผนดีๆ แล้วค่อยขอผู้หญิงคนนี้แต่งงา นอย่างจริงจัง

“ไป!เรากลับกันเถอะ!อากาศเริ่มหนาวแล้วทิวเห็น เสื้อที่เธอใส่มันบาง และลมที่ริมทะเลมันแรงมาก

นานาอั้ม และกอดเอวของเขาไว้แล้วเดินกลับไป คืนนี้ ทิวทำงานจนจนดึกเลย นานาหลับแล้ว เขาถึง ทํางานเสร็จ

ตอนเช้า นานาลืมตาขึ้น ข้างๆมีผู้ชายที่หุ่นดีๆคนหนึ่ง และขาของเธอข้างหนึ่งยังสอดไว้ที่ขาของเขาอยู่เลย ทำให้เธอเขินแล้วรีบดึงขาออกมา ทำให้ผู้ชายที่นอนอยู่สะดุ้งตื่น เขายิ้มแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ อรุณสวัสดิ์”

“ อรุณสวัสดิ์!”หน้าของนานาเริ่มร้อน เธอลุกขึ้น แล้วพูดว่า “ฉันลงไปทำอาหารเช้านะ เดี๋ยวนายลง มานะ!”

“โอเค! “ทิวดมกลิ่นตรงที่นานานอนเมื่อกี้

นานาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วลงไปต้มโจ๊ก ตอนนี้ เวลาแปดโมงกว่าๆ โทรศัพท์ของเธอที่วางบนโซฟาก็ดัง ขึ้น เธอเดินไปหยิบ แล้วเห็นชื่อของคุณหญิงโรสขึ้นตรง ที่ผู้โทร เธอนึกว่าตัวเองดูผิด เธอกระพริบตาแล้วมองอีก รอบ เธอโทรมาจริงๆด้วย

คุณหญิงโรสโทรมาหาเธอ คุณหญิงคนนี้เป็นแม่ จริงๆของเธอนั่นเอง

เธอน้ำตาคลอเบ้า แล้วรีบรับสายทันที “ฮันโหล

ค่ะ!”

“ฮัลโหล!คุณนานาใช่ไหมคะ ฉันชื่อโรส ยังจำฉัน ได้ไหม?”เสียงของคุณหญิงโรสอ่อนโยนและน่าฟัง

“จำได้ค่ะ ฉันจำได้ สวัสดีค่ะ คุณหญิงโรส นานา กลั้นความรู้สึกที่ตื่นเต้นไว้ ไม่อยากจะทำให้เธอตกใจ
“อ้อ!คืองี้นะ คืนนี้ฉันจะจัดงานกุศล อยากจะเชิญเธอ และเพื่อนของเธอมาร่วมงาน ไม่รู้ว่าพอมีเวลาว่างไหม

นานารู้ว่าพ่อแม่ของเธอเป็นคนที่ชอบจัดงานกุศลอยู่ แล้ว เธอรีบพยักหน้า “มีค่ะ…ฉันมีเวลา ฉันจะไปแน่นอน ค่ะ”

“โอเค!เรียกเพื่อนเธอมาด้วย การ์ดเชิญแล้วนะ ถ้า เธอถึงตรงหน้าโรงแรมโรสโกลด์ แล้วโทรมาหาฉัน ฉันจะ ให้ผู้ช่วยฉันไปรับเธอ”

‘อั้ม!โอเคค่ะ ฉันไปแน่นอนค่ะ นานารีบตอบรับ มี โอกาสที่ได้อยู่กับพ่อแม่ เธอจะปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไป ได้ยังไง?

ถึงแม้ว่าเธอยืนตรงหน้าพวกเขา พวกเขาก็ดูไม่ออก ว่าเธอเป็นลูกสาวเขา แต่ขอแค่ได้อยู่เคียงข้างเขาอย่าง เงียบๆ ได้มองหน้าเขา เธอก็พอใจแล้ว

“งั้น ฉันจะตั้งตารอเธอและเพื่อนของเธอนะ คุณ หญิงโรสดีใจมากที่เธอไปร่วมงานได้

“โอเคค่ะ !ฉันไปตรงเวลาแน่นอนค่ะ นานาตอบ อย่างจริงจัง
พอวางสาย นานาจับโทรศัพท์แล้วนิ่งไปสักพัก และ ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ยืนอยู่ที่ข้างหลังของเธอมาสักพักแล้ว

ทิวก็ได้ยินเมื่อกี้ที่เธอพูดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคน เชิญเธอไปงาน ถึงทำให้เธอตื่นเต้นแบบนี้

“ทำไม?คืนนี้เธอจะออกไปหรอ?”ทิวถาม “เป็นงาน กุศลของบ้านพลาธรน่ะ คุณหญิงโรสเชิญฉันและเพื่อน ของฉันไปร่วมงาน ฉันตกลงแล้ว ฉันจะไป