บทที่ 218 เธอได้รับการต้อนรับ

* ตัง ตัง ! ” ฟ้าเอารูปที่วันนี้เธอและพี่ชายวาดออก มา “ นี่เป็นรูปที่ฟ้าและพี่ชายวาดด้วยกันค่ะ ปู่ชอบไหม คะ ? »

พงศ์รีบรับมาทันที แล้วเปิดดู เขาพยักหน้าอย่างดีใจ “ปู่ชอบครับ ปู่ใส่เข้าไปในกรอบรูปแล้วแขวนไว้ในห้อง อ่านหนังสือของปู่ดีไหม ?

“ ค่ะ/ ครับ ! ” เด็กเล็กทั้งสองตอบอย่างดีใจพร้อม

“ งั้นตอนนี้เราไปห้องอ่านหนังสือไปหากรอบรูปไม้ เล็กๆกัน ! ” พงศเอ่ย

เด็กทั้งสองคนอยากจะไปกับปู่มากแล้ว

นานามองภาพที่ปู่และหลานรักกัน ยิ้มออกมาโดย ไม่รู้ตัว ตอนนี้เธอไม่ว่าอะไรแล้วที่จะส่งลูกๆกลับมาบ้าน ใหญ่แล้ว เพราะไม่ใช่แค่ความรักของแม่และพ่อที่พวก เขาต้องการ ยังต้องการความรักความเป็นห่วงจากผู้ใหญ่ อย่างนี้แล้วจะทำให้พวกเขามีนิสัยจิตใจที่แข็งแรง

ขณะเดียวกันนี้ ทางประตูข้างๆด้านสวนดอกไม้ คน รับใช้เข็นรถเข็นของคุณนายพาทิศมา ผมสีขาว แต่ยัง คงร่าเริง เธอสวมแว่นสายตาสั้น ไม่เห็นนานาที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอถามลูกสะใภ้ว่า “ เกรซเอ้ย ! เด็กคนนั้นมาหรือ ย้ง ? »

เกรซหันไปมองแม่ แล้วหัวเราะออกมา “ แม่คะ นานามาแล้ว แม่ดูสิคะ

ร่างของนานาที่นั่งอยู่บนโซฟา ลุกขึ้นยืนทันที มอง ไปยังผู้สูงอายุ เธอไม่รู้ว่าจะเรียกเธอยังไง ทิวมองความ ลำบากใจของเธอออก พูดเสียงต่ำพร้อมรอยยิ้มว่า “ เรียก ย่าเหมือนกับฉันนะ !

นานาหันไปหาผู้สูงอายุ ก้มศรีษะลงอย่างเคารพ ” ส วัดดีค่ะ คุณย่า ”

คุณหญิงพาทศรีบขยับแว่นสายตาทันที “ อื้อ ! เด็ก คนนี้สวยจริงๆ ! ”

คุณหญิงพาทิศมองใบหน้าของนานาที่มีน้ำมีนวล ไม่เหมือนกับผู้หญิงสมัยนี้ที่ทำให้ตัวเองเหมือนกับภูตผี ปีศาจพวกนั้น ทันทีที่เธอเห็นก็ชอบเธอขึ้นมาทันที เวลา นี้คุณหญิงพาทิศรู้สึกเสียใจที่เชื่อคนของบ้านสีธะพวก นั้น ทำให้ภาพลักษณ์ของเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ดีเลย ตอนนี้ ตอนที่เหลนสองคนนี้อยู่ที่นี่ อารมณ์ของเธอดีทุกวันอย่าง แปลกๆ ในบ้านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะมีความสุขของ เด็กๆ เธอรู้สึกจากใจลึกๆว่ามีความสุขและอิ่มเอมใจ
” นานา ขอโทษนะ เมื่อก่อนแม่กับย่าเข้าใจนานาผิด ไป นานาอย่าคิดมากนะลูก ! ” เกรซหันไปขอโทษนานา

นานาอึ้งไปหลายวินาที นึกไม่ถึงว่าคนบ้านพาทิศ กลับขอโทษเธอเพราะเรื่องนี้ และน้ำเสียงมาจากใจจริงนี่ ทำให้เธอซาบซึ้งใจและหัวใจอุ่นวาบ เธอรีบส่ายศรีษะแล้ว เอ่ยว่า “ ดิฉันไม่ได้คิดมากค่ะ น้าคะ ย่าคะ พวกคุณก็อย่า โทษตัวเองเลยนะคะ

คุณหญิงพาทิศมองเธออย่างชื่นชม รู้สึกว่าหญิงสาว ตรงหน้านี้มองแล้วรู้สึกน่ามองกว่านาราซะอีก เธอรีบเอ่ย ว่า “ ทิว ดูแลนานาดีๆ ต่อไปเราก็เป็นคนบ้านเดียวกันแล้ว

ประโยคนี้ ทำให้แก้มของนานาแดงขึ้นมา ประโยคนี้ ชายหนุ่มข้างๆชอบฟังเป็นอย่างมาก

* ย่าครับ ผมพานานาไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้นะ ครับ ” ทิวเองก็ไม่หวังว่าเธอจะเกร็งต่อหน้าครอบครัวเขา เลยพาเธอออกมาเดินเล่น เพื่อให้ผ่อนคลายลง

ทิวจับมือของเธอเดินไปยังทางที่จะพาไปสู่สวน ดอกไม้ ด้านหลัง เกรซมองไปยังแม่ “ แม่คะ ดูสิคะ พวก เขาเหมาะสมกันมากเลยนะคะ ! ช่วงนี้บ้านพาทิศของเรา จะมีเรื่องยินดีแล้ว
ดี ครั้งนี้ ฉันจะไม่ขัดขวางเด็ดขาด ” คุณหญิงพาทิ ษเองก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

ในสวนดอกไม้ นานาเอาแต่เงียบ ข้างเธอ ทิวมองเธอ อย่างเป็นห่วง “ เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ?

นานากำลังคิดว่า เมื่อก่อนเธอไม่สนว่าทิวจะแต่งงาน กับผู้หญิงคนไหน ตอนนี้ เธอสนใจแล้ว หากเขาแต่งงาน กับผู้หญิงคนอื่นแล้วรับเข้ามาอยู่ในบ้าน แล้วลูกๆจะทำยัง ไง ?

* หากฉันไม่แต่งงานกับนาย นายจะแต่งงานกับผู้ หญิงอื่นแล้วรับเข้ามาอยู่ในบ้านไหม ? ” นานาเงยหน้า ขึ้นมองเขา ถามออกมาอย่างไม่มีหัวไม่มีหาง

ทิวฟังจบแล้ว ยิ้มตาหยี่ “ ความหมายของเธอก็คือ ตลอดชีวิตนี้ไม่อยากจะแต่งงาน ?

นานาตอบไม่ได้เพราะไม่มีคำตอบ จู่ๆทิวก็กอดเธอไว้ ริมฝีปากบางหอมลงบนแก้มที่อๆของเธอครั้งหนึ่ง “ อือ งั้นก็ไม่แต่งงานตลอดชีวิต

นานารู้สึกตัวขึ้นมา มองเขาด้วยแก้มแดง “ นาย…นายจะไม่แต่งงานตลอดชีวิต ? ”
“ ในเมื่อเธอกลัวการแต่งงาน งั้นเราก็อยู่ด้วยกัน อย่างนี้ไปตลอดชีวิตก็ดีเหมือนกัน ไม่ว่ายังไงมีหรือไม่มี กระดาษแผ่นนั้น ก็ไม่สำคัญ ” สายตาลึกซึ้งมองทิวมอง เธออย่างร้อนรุ่ม

หัวใจของนานาเต้นตึกตักอย่างแรง เธอหลบสายตา ร้อนของเขาอย่างขัดเขิน “ ใครบอกว่าฉันไม่แต่งงาน ก็จะ อยู่กับนายตลอดชีวิตกัน ! ”

* ไม่อยู่กับฉันตลอดชีวิต แล้วเธออยากจะอยู่กับใคร ตลอดชีวิต ? ” สายตาของทิวเฉียบคมขึ้นมาทันที สายตา ที่เหมือนกับว่าจะต่อยตีกับคนอื่นขึ้นมาแล้วแบบนั้น

นานากลั้นยิ้ม “ ฉันอยู่กับตัวเองตลอดชีวิต

ทิวฟังเสร็จแล้ว แตะจมูกของเธอเบาๆนับได้ว่าพอใจ อยู่บ้าง “ งั้นฉันไม่ว่าอะไรที่ฉันจะอยู่กับเธอตลอดชีวิต

หัวใจของนานามีความหวานผุดขึ้นมาอย่างควบคุม ไม่ได้ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วเอ่ยว่า “ ดี หากนาย ตัดสินใจว่าจะอยู่กับฉันจริงๆตลอดชีวิต งั้นนายสัญญา ตลอดชีวิตนี้นอกจากฉันแล้วห้ามหลงรักผู้หญิงคนอื่น

“ หัวใจของฉันเล็กมาก วางได้แค่คนเดียว และคนๆ นี้ก็คือเธอ ” ทิวพูดจบ กอดเอวของเธอไว้ ก้มลงแล้วจูบร้อนก็จบลงบนริมฝีปากของเธอ

นานาจะเป็นบ้าไปแล้ว ผู้ชายคนนี้ดูสถานการณ์ หน่อยได้ไหม หากถูกคนอื่นเห็นเข้า เมื่อครู่นี้ที่เธออยู่ที่ บ้านพาทิศ ชื่อเสียงก็เสียอีกแล้ว

มองเธอที่ขัดขืนอย่างตั้งใจแบบนี้ ทิวก็ปล่อยเธอให้ เป็นอิสระ นานาถลึงตาจ้องเขาอย่างงอนๆ ” กลางวันห้าม หมั่วๆ ”

ผู้ชายบางคนเข้าใจผิดไปทันที เขายกยิ้มมุมปาก “ อือ กลางวันไม่ทำมั่วๆ งั้นกลางคืนทำมั่วๆ

* นาย…กลางคืนก็ไม่อนุญาต” นานาเพิ่มอีก ประโยคหนึ่งด้วยอารมณ์ที่เดือดปุดปุด

ทิวเอาเธอไม่ไหวเล็กน้อย จ้องใบหน้าเล็กๆที่ดื้อดึง ของเธอ “ งั้นฉันก็รออย่างอดทนให้ถึงตอนที่เธอขอฉัน ให้ทำมั่วๆ ! ”

* จะไม่มีวันนั้นแน่” นานาตอบพร้อมกัดริมฝีปาก

แน่น

ทิวไม่เชื่อเพราะตอนที่เขาและเธอจูบกัน การตอบ สนองผู้หญิงคนนี้ก็แรงกล้ามากเหมือนกัน อีกไม่นาน ผู้หญิงคนนี้ต้องขอให้เขาทำมั่วๆก่อนแน่

นานามองรอบๆบ้านของบ้านพาทิศ เข้าใจแล้วว่า ทําไมนาราถึงอยากจะแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านพาทิศโดย เอาชีวิตเข้ามาแลกด้วย บ้านพาทิศนับได้ว่าร่ำรวยหรูหรา จริงๆ ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่แกล้งทำเป็นรวย แต่นานาไม่ สนใจทรัพย์สมบัติของบ้านพาทิศสักนิด เพราะเธอไม่ใช่ คนรักเงินทอง

จู่ๆนานาก็นึกถึงคนๆหนึ่งขึ้นมา ฟิว แม้ว่าจะไม่ได้ ติดต่อกันสองเดือนแล้ว แต่ว่า เขาก็เป็นลูกหลานของบ้า นพาทิ เหมือนกัน สถานการณ์ของเธอและเขาเหมือนกัน แม้จะรู้ว่าครอบครับอยู่ที่นั่น แต่กลับไม่กล้าไปทำความรู้จัก นานาเองก็เป็นห่วงชายหนุ่มข้างๆมากเหมือนกัน และบ้าน ที่อบอุ่นสามัคคีกันมากนี้ หากฐานะของฟิวถูกเปิดโปง คุณ ผู้หญิงเมื่อครู่คนนั้น และทิวที่อยู่ข้างๆ พวกเขาต้องได้รับ บาดแผลอย่างบางแน่!