บทที่ 216 เธอไมกลาไปรู้จัก

จู่ๆในเวลานี้มือถือของนานาก็ดังขึ้นมา เธอหยิบออก มาดู เป็นทิวที่โทรมา เธอรับเสียงเบา “ ฮัลโหล ! ”

เพราะเพิ่งร้องไห้ ตอนนี้ เสียงของเธอยังคงมีน้ำ เสียงสะอื้นอยู่

และชายหนุ่มที่อยู่ปลายสาย ก็ฟังออกทันที เขาถาม อย่างตกใจว่า “ เธอเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ ? ”

“ ฉัน…”

“ เธออยู่ที่ไหน ? ”

“ ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล

“ อะไรนะ ? เธอได้รับบาดเจ็บหรอ ? ” ทิวที่อยู่ ปลายสาย นึกว่าเธอร้องไห้เพราะได้รับบาดเจ็บอะไรมา

นานาหัวเราะออกมา “ ไม่ใช่ ฉันไม่เป็นไร นายอยู่ ที่ไหน ? ”

“ ฉันเพิ่งกลับมาจากบริษัท อยู่ที่โรงพยาบาลไหน ? ฉันไปรับเธอ ” ในน้ำเสียงของทิวมีความตื่นตระหนกอยู่ อย่างชัดเจน หลังจากที่นานาพูดชื่อโรงพยาบาลแล้ว ก็ลง ไปชั้นล่างพร้อมกับแป้ง โรงพยาบาลแห่งนี้อยู่ที่ใจกลาง เมืองใกล้ตนี้อยู่แล้ว ไม่ถึงสิบห้าบาที 5คลับเท่ของทิวก็มาถึง นานากับแป้งโบกมือลากัน แป้งเข้ามาใกล้หูเธอแล้ว พูดว่า “ ต้องพูดเรื่องนี้ให้เขานะ ! ให้เขาให้คำแนะนำกับ เธอหน่อย

“ อื้อ ฉันจะบอก ” นานามองเพื่อนรักอย่างซาบซึ้ง ใจ แล้วเข้ามานั่งในรถข้างคนขับ

แป้งโบกมือให้พวกเธอดูพวกเธอจากไป ในใจของ แป้งเองก็ดีใจแทนเธอมากเหมือนกัน ตอนนี้ ฐานะที่แท้ จริงของเธอหาพบแล้ว ต่อไป เธอก็จะไม่ได้โดดเดี่ยวอยู่ คนเดียวแล้ว

ทิวขับรถไปด้วย แล้วมองสำสวจหญิงสาวข้างๆอย่าง กลั้นความสงสัยไว้ไม่ไหว เห็นแต่ตาของเธอแดงบวม ชัดว่าร้องไห้มา รถจอดอยู่หน้าไฟแดง มือของทิวจับมือ ของเธอไว้ทันที “ บอกฉัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมถึง ร้องไห้ ? ”

“ กลับบ้านแล้วฉันบอกนาย ” นานาหันไปกระพริบ ตาปริๆกับเขา

ทิวได้แต่กลั้นความสงสัยไว้เหยียบคันเร่งถึงสุดๆ นานาที่นั่งอยู่ข้างๆ กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ เธอคาดไม่ ถึงว่า แค่ลองวิธีที่ลองดูเฉยๆ เธอกลับหาฐานะของตัวเอง เจอ
เธอนึกยังไงก็ไม่เข้าใจจริงๆเลยว่า เธอเกิดออกมาก็ ไม่มีลมหายใจ แล้วทำไมแม่ถึงยังเก็บเธอมาเลี้ยงดูจนเติบ ใหญ่ ? จุดนี้ นานาคิดยังไงก็คิดไม่เข้าใจจริงๆ

รถของทิวขับเข้ามาในวิลล่า หลังจากที่รถจอดนิ่ง แล้ว เขาหันไปมองหญิงสาวที่ไม่พูดอะไรตลอดทางที่นั่ง อยู่ข้างๆ ” ตอนนี้สามารถบอกฉันได้แล้วนะว่าเกิดเรื่อง อะไรขึ้นมา ? ”

นานาหันไปมองเขา “ วันนี้ฉันเจอกับคุณผู้หญิงคน หนึ่งในห้าง เธอเป็นแม่ของปั้นหยา เธอบอกกับฉันเรื่อง หนึ่ง ปั้นหยายังมีน้องสาวคนหนึ่งที่คลอดออกมาแล้วก็ ไม่มีลมหายใจเสียชีวิตไป

ทิวตกตะลึงน้อยๆ ในใจมีความคิดที่เดาออกมาได้ บางส่วนแล้ว เขาให้กำลังใจเธอพูด “ พูดต่อไป ”

นานาไม่ได้พูด แต่เอากระดาษแผ่นหนึ่งของผลการ ตรวจ DNA ในกระเป๋ายื่นให้เขา “ เพื่อนของฉัน ขอผม เส้นหนึ่งมาจากคุณญิงโรสคนนั้น เธอไปโรงพยาบาลไป ตรวจ DNA พร้อมกับฉัน ผลการตรวจนี้ ฉันเป็นเด็กที่เพิ่ง คลอดออกมาคนนั้น ฉันยังไม่ตาย ฉันยังมีชีวิตอยู่

ทิวรับผลตรวจมาดูอย่างละเอียด ในดวงตาลึกๆของ เขามีความคาดไม่ถึงปรากฏอยู่ แต่เวลาเดียวกันนั้น ก็เหมือนกับอยู่ในความคาดเดาของเขา เพราะความเหมือน ของเธอกับปั้นหยา ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าพวกเธอเป็นพี่น้อง ฝาแฝดกัน

ทิวยื่นแขนแข็งแกร่งออก ดึงเธอเข้ามาใกล้ตัวเอง “ นี่เป็นเรื่องดี บอกได้ว่า ในโลกใบนี้เธอยังมีครอบครับอยู่

* แต่ว่า ฉันไม่กล้าไปทำความรู้จักกับพวกเขา นานากัดริมฝีปากบางแน่น บอกชัดถึงการต่อสู้กันภายใน ใจของเธอ

“ ทำไม ? ฉันเชื่อว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอต้อง คิดถึงเธอมากแน่ หากพวกเขารู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ พวก เขาจะดีใจมากแน่

แต่ว่า…ปั้นหยาล่ะ จะทำยังไง ? ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบ ฉัน” นานาเงยหน้าขึ้นมองเขา

ทิวมองปัญหาจะตรงๆมากกว่า “ นี่เกี่ยวอะไรกับ เธอ ? เธอก็เป็นลูกของคนบ้าน พลาธรเหมือนกัน เธอไม่ ยอมรับ ก็ต้องยอมรับ

นานานิ่งไปหลายวินาที พ่อแม่แท้ๆของเธออยู่บน โลกใบนี้ และเธอ กลับไม่กล้าที่จะไปรู้จักกับพวกเขา นี่ เป็นเรื่องที่โหดร้ายมากจริงๆ
ลงจากรถ ทิวจับมือของเธอไว้ จับมือเธอเดินเข้ามา ในห้องรับแขกอย่างเป็นธรรมชาติ หลังจากพยุงเธอนั่ง ลงบนโซฟาแล้ว สายตาของทิวมองเธอนิ่ง “ หากเธอไม่ อยากไปทําความรู้จักกับพวกเขา ก็ได้ ไม่ว่ายังไง ข้างกาย ของเธอมีฉันอยู่ ฉันจะไม่ให้เธอโดดเดี่ยวแน่ ”

นานาเงยหน้าขึ้นมองเขาน้อยๆ สายตาอบอุ่นของ ผู้ชายคนนี้ ค่อยๆเข้ามาในใจน้ำแข็งของเธอทีละเล็กทีละ น้อย เมื่อก่อน เธอไม่ชอบผู้ชายคนนี้มาก เกลียด โกรธ แค้น ตอนนี้ เธอกลับไม่มีแรงที่จะต่อต้านความอ่อนโยน ของเขา

ทิวมองริมฝีปากแดงสดน่าหลงไหลของเธอที่อ้าออ กน้อยๆ เขาก้มลงไปอยากจะจูบเธอ นานาตกใจก้มหน้าลง และริมฝีปากของชายหนุ่มก็จบลงกลางหน้าผากของเธอ

ในใจของทิวมีความกลุ้มใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ ยัง ไม่สามารถยอมรับเขาได้อยู่อีกหรอ ?

“ นี่ เลิกคิดมากได้แล้ว รอเธอนึกได้แล้ว ไม่ว่าเธอจะ ไปทําความรู้จักหรือว่าไม่ทำความรู้จัก ฉันก็อยู่ข้างๆเธอ ทิวพูดจบ จึงกดเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างบังคับ ไม่ ยอมให้เธอคิดมาก

ในใจของนานาสับสนไปหมด ฐานะของเธอที่เธอต้องการจะรู้ นึกไม่ถึงว่าจู่ๆก็วางอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว

“ งั้นตอนนี้ฉันยังไม่ทำความรู้จักก่อน ! หากมีเวลา ฉันสามารถอยู่เป็นเพื่อนคุณหญิงโรส นัดเธออกมาดื่มชา บ้างอะไรบ้าง ? นานาตัดสินใจยังไม่บอกกับพวกเขาเรื่อง

“ อื้อ ! ” ทิวปล่อยให้เธอตัดสินใจเอง เขามองเวลา แล้วเอ่ยว่า “ ฉันให้พ่อของฉันส่งลูกๆกลับมาตอนหกโมง เย็น ให้พวกเขาอยู่เป็นเพื่อนเธอ เธอก็จะไม่มีเวลาคิดมาก แล้ว”

ใช่ นึกถึงลูกๆแล้ว นานาก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที ตอน นี้เธอรู้แค่ว่าพ่อแม่ของเธอยังอยู่และแข็งแรงดีก็พอแล้ว บอกความจริงหรือว่าไม่บอกก็ไม่ค่อยสำคัญมากนัก

เวลาโมงเย็นตรง ก็ได้ยินเสียงรถดังมาจากข้างนอก นานาออกไปจากห้องรับแขกทันที ก็มองเห็นลูกทั้งสอง คนวิ่งมา “ แด๊ดดี้คะ มาคะ เรากลับมาแล้วค่ะ !”

นานาและทิวรับลูกคนละคนมา ทิวอุ้มลูกสาวขึ้นมา หอมลงบนแก้มยุ้ยอ้วนๆของเธอ “ เล่นอยู่ที่บ้านของปู่กับ ย่ามีความสุขไหมครับ ? ”

* อ้อ ! มีความสุขมากค่ะ แต่เราก็คิดถึงแด๊ดดี้และมามี้แล้วค่ะ ” ฟ้าเอ่ยเสียงดัง

ลมยืนอยู่ข้างนานา ดวงตากลมโตมีความคิดถึง พงศ์ ลงจากรถมองพวกเขา “ อยู่ที่บ้าน เชื่อฟังดีๆนะ มีเวลา ก็มารับพวกหลานๆไปเล่นที่บ้านอีก

พ่อครับ ทานข้าวเย็นก่อนแล้วค่อยกลับไหมครับ ? ” ทิวบอกให้พ่ออยู่ต่อ

“ ไม่แล้ว พวกนายมีเวลาก็ไปทานข้าวบ้านใหญ่กัน นะ ! แม่และย่าของนายต่างก็คิดถึงพวกนาย!

“ ครับ ! มีเวลาผมจะพาพวกเขากลับไปด้วยกันครับ

นานาที่ยืนอยู่ข้างๆแก้มแดงขึ้นมาสีอ่อน ในคำพูด ของเขาที่บอกว่า พวกนาย แน่นอนว่าก็รวมเธอด้วย นานา ยังเตรียมตัวไม่พร้อมที่จะไปเจอครอบครัวของเขาเลย !

ลมมองแด๊ดดี้และมา ในดวงตากลมโตมีความยินดี อยู่ในนั้น ไม่มีพวกเรารบกวนความรู้สึกของแด๊ดดี้และมา มี้ก็พุ่งสูงขึ้นมาเร็วเหมือนกันนี่ ! ร่วมงานวันแต่งงานของ พวกเขาก็เหลือเวลาอีกไม่นานนี้แล้ว เขารออยู่ !