บทที่ 215 ฐานะเปิดเผย

สมองของนานาเหมือนมีระเบิดลูกเล็ก ระเบิดตูม ปั้น หยามีฝาแฝดจริงๆด้วย และสายตาเศร้าโศกของคุณหญิง โรสบอกได้ว่า ลูกอีกคนเสียชีวิตไปแล้วจริงๆ

* สงสารลูกที่เสียชีวิตไปของฉัน หากหลายปีก่อนยัง มีชีวิตอยู่ ต้องโตเท่ากับหนูแน่ เห็นหนู ก็ทำให้ฉันนึกไป ถึงลูกที่เสียชีวิตไปแล้ว ” ดวงตาของคุณหญิงโรสมีน้ำตา คลอออกมา

นานาเกิดปวดใจเธออย่างแปลกๆ เธอปลอบใจว่า “ อย่างน้อยก็มีลูกสาวอีกคนอยู่ข้างๆคุณ คุณอย่าเสียใจเลย นะคะ ”

หนูนานา เราแลกเปลี่ยนเบอร์มือถือกันดีไหม ? มี เวลา เรานัดกันออกมาทานข้าวกัน พูดคุยกัน เป็นยังไง ? ” คุณหญิงโรสเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมีความคิดอย่าง แรงกล้าแบบนี้ ก็แค่อยากจะรู้จักหญิงสาวคนนี้ให้มากขึ้นๆ

จู่ๆนานาเองก็มีความคิดอย่างนี้เหมือนกัน เธอพยัก หน้า บอกเบอร์มือถือของเธอให้คุณหญิงโรส หลังจากที่ คุณหญิงโรสบันทึกเบอร์แล้ว ก็มองเธออย่างละเอียดอีก ครั้งแล้วหันหลังจากไป

หลังจากที่นานาและแป้งจ่ายเงินแล้วก็ออกมา แป้ง เอ่ยอย่างสงสัยว่า “ เมื่อครู่นี้เหมือนกับว่าเธอดีกับคุณผู้หญิงคนนั้นมาก และฉันรู้สึกว่าเธอกับคุณผู้หญิงคนนั้น คล้ายกันมากเลย!”

“ ใช่หรอ ? ฉันคล้ายกับเธอหรอ ?” นานายิ้มบางๆ เธอกับปั้นหยาหน้าตาเหมือนกันมาก และเธอเป็นแม่ของ ปั้นหยา หน้าตาคล้ายกันก็ไม่แปลก

* นานา เธอกับคุณหนูของบ้านนี้ เหมือนกันมากเลย หรอ ? ”

* ใช่ ! คนที่เคยเห็น ต่างก็บอกว่าเหมือน บอกว่าเรา เหมือนกับฝาแฝดกันเลย” นานาพยักหน้า

แป้งไม่เคยเห็น แต่ ในสมองของเธอมีความคิดหนึ่ง ผุดขึ้นมา “ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆของแม่เธอหรอก นะ ? เธอเป็นคนที่ถูกเก็บมาเลี้ยง เธอจะเป็นลูกอีกคนของ คุณหญิงโรสเมื่อหลายปีก่อนนั้นไหม ?

“ แต่ว่าเธอบอกว่า ปีนั้นลูกของเธอไม่หายใจแล้วนี่ ? นานาถามอย่างอึ้งๆ

“ หากเด็กคนนั้นเป็นเธอ และปีนั้นเธอไม่ได้ตายไป ยังมีลมหายใจอยู่ล่ะ ? ” แป้งหันไปมองเธอแล้วเดา

“ นี่…จะเป็นไปได้หรอ ? ”
แป้งรีบเอ่ยกับเธอว่า “ นานา ตอนนี้การแพทย์เจริญ ขนาดนี้ อยากจะรู้ว่าเธอเป็นคนของบ้านพลาธรหรือเปล่า ง่ายมากเลยนะ ! วันอื่นเธอกับคุณผู้หญิงคนนี้ไปโรง พยาบาลไปตรวจ DNA ด้วยกันก็รู้แล้วไม่ใช่หรอ ? ”

นานาอึ้งไปหลายวินาที ใช่ เธอจะไปสงสัยอย่างอื่น ทําไม หากเธอเป็นคนของบ้าน พลาธรจริงๆ แค่ตรวจแค่ DNAก็ได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ จู่ๆเธอก็ไม่มีความกล้าที่จะทำ แบบนี้

* เธอรอก่อนนะ ฉันเชื่อว่าคุณผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ ข้างใน ฉันไปขอเธอของอย่างหนึ่ง หลังกลับวิ่งไปยังร้านที่อยู่ด้านหลังทันที พูดจบ แป้งรีบหัน

นานามองเธออย่างตกใจ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอไปขออะไร นานาถือเสื้อผ้ารออยู่ที่เดิมสักครู่ เห็นแป้งวิ่งกลับมาอีก ครั้ง

เธอหอบหายใจน้อยๆ จากนั้น ก็โชว์ผมเส้นหนึ่งที่จับ อยู่ในมือให้เธอดู “ นี่เป็นสิ่งที่ฉันขอมาจากคุณผู้หญิงคน นั้น ตอนนี้เธอสามารถไปตรวจได้แล้ว

“ เธอไม่ได้ถามเธอหรอว่าเอามาทําอะไร ?

“ ฉันบอกว่า…เธอจะใช้ไง ! เธอก็ดึงออกมาให้ฉันเส้นหนึ่งอย่างไม่ลังเลสักนิด นานารีบไปโรงพยาบาลกัน เถอะ ! ฉันไปเป็นเพื่อนเธอ แค่ตรวจ ผลอะไรก็ออกมา แล้ว ” แป้งดึงมือของเธอไว้

นานานักสักพัก แล้วพยักหน้า “ ก็ได้ ! งั้นเราไปโรง พยาบาลกันเถอะ ! แม้ฉันจะรู้สึกว่าไม่น่าจะเป็นไปได้

“ เชื่อการแพทย์เถอะ ! ” แป้งจับมือเธอไว้ และ นานาเองก็ยื่นถุงให้เธอ “ อ่ะ นี่เป็นของเธอ ”

ตอนที่เธอจ่ายเงิน ตั้งใจให้พนักงานแยกถุง เป็นก ระโปรงผืนนั้นที่แป้งมองไม่ละสายตา แป้งมองอย่างดีใจ แล้วร้องว้าวออกมาทันที “ นานา เธอซื้อให้ฉัน ? คุณ พระ! กระโปรงแพงขนาดนี้ เธอกลับซื้อให้ฉัน

“ อื้อ เพราะวันนี้ฉันได้รับอนุญาตมาเป็นพิเศษ ฉัน ก็เลยซื้อให้เธอ ” นานายิ้มบางๆ คล้องแขนของเธอไว้ “ เมื่อครู่นี้ เธอก็ช่วยฉันแล้วไม่ใช่หรอ ? ”

แป้งกอดเธอไว้ “ ฉันรักเธอตายเลย

นานานั่งรถของแป้งมาถึงโรงพยาบาล เธอจับเส้นผม ของคุณหญิงโรสไว้ในมือแน่น แต่ในใจของนานามีความ ความรู้สึกขำ เธอจะเป็นลูกของคุณหญิงโรสเมื่อหลายปี ก่อนที่ไม่มีลมหายใจคนนั้นได้ยังไงกัน ?
เด็กอ่อนแอมากเลย ! หากแต่แรกก็ประกาศว่าได้เสีย ชีวิตไปแล้ว เวลาต่อไปก็ไม่อาจจะฟื้นชีวิตขึ้นมาอีกได้ ดัง นั้น เธอก็เชื่อว่าลูกคนนั้นของคุณหญิงโรสไม่อยู่บนโลก ใบนี้แล้ว

นานาเพิ่งเข้ามาในโรงพยาบาล ก็มีความคิดที่ไม่ อยากจะตรวจแล้ว เป็นแป้งที่ดึงเธอขึ้นไปชั้นบน นานาจึงมี ความคิดที่จะลองดู จ่ายเงินแล้ว ก็ให้หมอช่วยตรวจ DNA

เธอดึงผมเส้นหนึ่งของตัวเองออกมาเส้นหนึ่งแล้ว ยื่นให้หมอ นั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงระเบียงทางเดิน สมองของ นานาสับสนเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะผิดหวังแล้ว เธอรู้ว่าผล ต้องน่าผิดหวังแน่ แต่ ในความผิดหวังเธอก็รอคอยอย่างมี หวัง

แป้งที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกสงสัย เธอรู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเอง ทำเรื่องที่ไม่ผ่านการประมูลของสมอง เธอมองนานา ปลอบว่า “ เผชิญกับทุกอย่างอย่างสงบ อย่าเป็นห่วง

หมอที่ช่วยตรวจ DNA เมื่อครู่นี้ เปิดประตูออกมา เรียกชื่อ “ นานา สีธะ”

“ ค่ะ ” นานารีบลุกขึ้นยืนทันที

ผลของคุณออกมาแล้ว ” หมอเองก็ไม่ได้อ่านข้อมูลบนนั้น ก็ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีผลของการตรวจ

ให้พวกเธอ

แป้งรีบรับมา ยื่นมาถึงมือของนานา หัวใจของนานา เต้นแรงมาก เธอก้มหน้าลงมองผลของการตรวจ มีตัว หนังสือประโยคหนึ่งเขียนไว้ว่า

ผ่านการตรวจ DNAแล้วพบว่า ทั้งสองคนเป็นแม่ลูก

กัน

ตัวหนังสือประโยคนี้ ทำให้นานาเวียนศรีษะขึ้นมา ทันที เธอเบิกตากว้าง ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านไปหมด

* จริงด้วย เป็นความจริง พวกเธอเป็นแม่ลูกกันจริงๆ ด้วย…คุณพระ! นานา เธอเป็นลูกของบ้านพลาธร… แป้งที่อยู่ข้างๆเอ่ยอย่างตื่นเต้น

น้ำตาของนานากลิ้งตกลงมาบนพื้นทันที ทีละเม็ดๆ เธอปิดปาก กลับบังคับน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาไม่ได้ เสียง สะอื้นเบาๆถูกเธออุดไว้ในปาก

จะเป็นความจริงได้ยังไงกัน ? เธอจะเป็นลูกคนนั้น ของคุณหญิงโรสที่เสียชีวิตไปแล้วได้ยังไงกัน?

หากไม่ใช่ แล้วผลตรวจนี้ทำไมถึงเขียนไว้ว่าเป็นแม่ลูกกันจริงๆ?

แป้งที่อยู่ข้างๆก็สะอื้นขึ้นมา กอดเธอไว้แล้วเอ่ยว่า “ นานา ฉันดีใจกับเธอมากจริงๆเลยนะ

สายตาของนานาพร่ามัวไปหมดแล้ว เธอหันไปกอด แป้งแน่น หลังจากผ่านไปหลายนาที อารมณ์ของนานาจึง สงบลงมา เธอมองแป้งพร้อมพูดอย่างสะอื้นว่า “ แล้วฉัน ควรทำยังไงดี ? ฉันสามารถไปรู้จักกับพวกเขาได้ไหม ?

* ได้แน่นอนอยู่แล้ว ! นานา เธอเป็นลูกของพวกเขา ทำไมเธอถึงไปรู้จักกับพวกเขาไม่ได้ ? ” แป้งเอาใจช่วย เธอ

ในสมองของนานานึกไปถึงปั้นหยา นึกไปถึงสายตา ที่หยิ่งยะโสของเธอนั้น และยังไม่ชอบเธอ เธอจะต้อนรับ เธอให้เธอกลับบ้านพลาธรอย่างยินดีไหม ? เธอไม่กล้า แน่ใจ แต่ เธอรู้ว่าปั้นหยาไม่ชอบเธอคือความจริง แม้ว่าจะ เป็นพี่สาว แต่ห่างกันยี่สิบสี่ปีนี้ ก็จะไม่มีความรู้สึกอะไรต่อ เธอ