บทที่ 205 เข้าร่วมงานเลี้ยง

ประมานห้าโมงเย็น หลังจากที่นานาโทรคุยกับลูกๆ เสร็จ ก็เห็นทิวเดินออกจากห้องหนังสือ เขาดูนาฬิกาที่ข้อ มือ แล้วบอกกับผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟาว่า “พวกเราควร ไปได้แล้ว”

นานารู้ คืนนี้ที่เธอจะต้องไปงานเลี้ยง ต้องแต่งตัวดีๆ ให้เหมาะสมกับแวดวงสังคมธุรกิจของเขา เธอพยักหน้า สองวันมานี้ เธอนอนเต็มอิ่มแล้ว ใบหน้าที่เปล่งประกาย และมีเสน่ห์มาก เผยให้เห็นความขี้เกียจ

ตอนทิวกับนานาจะเดินออกจากประตู เขายื่นมือมาจับ มือเธอ นานาหลบ ทิวก็ยังจับมือเธอได้ ทิวประสานนิ้วของ ตัวเองเข้ากับนิ้วของนานากัน

“ฉันไม่ได้เป็นเด็กสักหน่อย ทําไมนายชอบจับมือ ฉันตลอดเลย?”นานาอดใจไม่ไหวถามด้วยความอยากรู้ อยากเห็น

หน้าของทิวไม่หันกลับมามองหน้านานาแต่พูดออก มาว่า “ก็ชอบจับ ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น

นานาเผลอยิ้มเล็กๆออกมา ทิวหันหน้ากลับมามอง นานา เห็นเธอยิ้มทิวพอใจ จึงยิ้มมุมปากขึ้นมา

ทิวให้นานารอสักพัก เพื่อที่เขาจะได้ไปโรงรถเพื่อเปลี่ยนรถอีกคัน คราวนี้ ทิวขับรถสปอร์ตสีน้ำเงินเข้มเท่ห์ ดีมาก

ทิวเปิดประตูรถให้เธอ หลังจากนานานั่งเข้าไปนั่งใน รถ ทิวช่วยเธอปิดประตูรถ ทิวรีบเดินก้าวขาไปที่ฝั่งขับรถ บังคับพวงมาลัยเคลื่อนรถยนต์ ขับรถออกจากประตู

จนผู้ช่วยของทิวนัดร้านเสื้อผ้าระดับแบรนด์ดังให้ นานาไว้แล้ว หลังจากทิวพาเธอเข้าไป พนักงานต้อนรับ อย่างดี แต่ว่า พอผู้จัดการเห็นนานาเดินเข้ามา เธออึ้ง เบาๆ

ก่อนหน้านี้สิบนาที เธอเพิ่งส่งคุณปั้นหยาคนหนึ่ง ออกไป มีผู้หญิงที่ไหนโผล่ออกมากับทิวหน้าตาคล้าย คุณปั้นหยา ?

พอผู้จัดการสำรวจดู นานาก็คือปั้นหยาไม่ใช่หรอ แต่ชื่อเธอนัดคือนานา จูนจึงรีบทิ้งสิ่งที่ไม่ควรคิด ต้อนรับ ด้วยความเป็นมิตร “คุณนานา เชิญทางนี้ค่ะ” ทิวนั่งรอ ในห้องพักผ่อน นานาขึ้นไปที่ห้องแต่งตัวบนชั้นสอง ผู้ จัดการถามนานาว่าชอบสีอะไร หลังจากรอว่านานาอยาก ได้เสื้อผ้าแบบไหน พนักงานที่อยู่ข้างๆจึงรีบไปเอาชุด ราตรีในร้านที่เหมาะสมให้เธอ นานานั่งบนโซฟา มอง พนักงานหกคนถือเสื้อผ้าที่มีสีสไตล์ที่แตกต่างกัน แต่ชุด ราตรีที่พนักงานถือสวยไปหมดทุกชุด เธอตาลายไปสักพัก ผู้จัดการแนะนำให้เธอลองชุดราตรีสั้นสีชมพู

นานาดูรายละเอียดของชุดและเป็นชุดราตรีแบบสั้น เธอชอบมากๆ จากนั้นเธอลองสวมใส่ แล้วตัดสินใจเอาชด

นี้

ผู้จัดการเลือกเสื้อผ้าได้ดีมาก เธอเลือกเสื้อผ้า เหมาะกับนานา เสน่ห์ของนานาบริสุทธิ์และน่ารัก ไม่ เหมาะสําหรับชุดราตรีที่เซ็กซี่เกินไป และชุดราตรีสั้น ๆ กับเปิดไหล่ทั้งสองข้าง เหมาะกับนานามากกว่าและเผย ความเป็นเอกลักษณ์ของเธอได้ดี นานาชอบมากๆ หลัง จากสวมชุดเสร็จก็คือการแต่งหน้าและทําผม นานาเป็น ผู้หญิงที่มีบุคลิกอ่อนหวาน ผมยาวของเธอขี้เกียจและ หลวมที่ด้านหลังศีรษะของเธอ ทำทรงผมให้ดูสวยสง่า หน้าผาก หู มีผมงอลงมา คู่กับต่างหูเพชร ใส่สร้อยคอที่ เรียบง่ายแต่ดูดี ที่ข้อมือของนานา เพชรที่สวยงามประดับ ใว้อยู่และที่นิ้วกลางสวมแหวนทับทิมสีแดงเอาไว้

ชุดที่เรียบง่ายแต่มีความประณีต ทำให้เธอโดดเด่น และมีแรงดึงดูดอย่างเป็นธรรมชาติผู้จัดการแอบประหลาด ใจ ผู้หญิงคนนี้กับคุณหนูของตระกูลพลาธรคล้ายกันมาก ปรากฏว่าสวยไม่แพ้คุณปั้นหยาเลย

เผยให้เห็นความสวย สวยแบบธรรมชาติ เหมือน

ไข่มุกอ่อนโยน
ตอนที่นานาก้าวลงบันไดทีละขั้น ทิวออกมาจาก ห้องพักผ่อนเพื่อมารับโทรศัพท์พอดี เขาหันหน้ามองไป ที่บันได ผู้หญิงที่ก้าวลงมาอย่างช้าๆดึงดูดสายตาของทิว เป็นอย่างมาก แม้กระทั่งจะสั่งลูกน้องให้ทำอะไร กลับลืม ไปทันที

จนกระทั่งเสียงผู้ช่วยทางโทรศัพท์พูดดังขึ้นด้วย ความใจร้อน ประทานทิว เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะคะ ? ”

ทิวตอบกลับเสียงเบาว่า “ไม่มีอะไร” จากนั้น เขาวาง สายโทรศัพท์ ผู้หญิงที่ดึงดูดสายตาของเขากำลังเดินมา ทางเขา

คิดไม่ถึงเลยว่านานาของเขาจะสวยมาก ปกติเธอก็ สวยอยู่แล้วแต่พอเธอแต่งตัวทำผมขึ้นมากลับสวยขึ้นเป็น สิบเท่า

นานาถูกจ้องมองด้วยสายตาทึ่งของทิว ใบหน้ามีสี แดงขึ้นมาเล็กน้อย เหมือนสวยงามอย่างธรรมชาติ ยิ่งขึ้น ยิ่งสวยงาม

“ไม่ต้องดูแล้ว ฉันอายนะเนี่ย” นานาพูดออกมา

ยงหวาน

ทิวหุบยิ้มไม่ได้ แต่ก็ตอบนานาไปว่า “ฉันจะดูผู้หญิงของฉันมันผิดหรอ ?

นานาเงยหน้าจ้องมองทิว“ใครเป็นผู้หญิงของนาย

กัน”

“เธอไงผู้หญิงของฉัน ทิวชี้นิ้วไปที่นานา

คราวนี้นานาถึงกับพูดอะไรไม่ออก ทิวดูนาฬิกาที่ ข้อมือ “พวกเราควรไปได้แล้วทิวจับมือเธอเดินออก จากประตู นานาถือกระเป๋าเพชรใบเล็กๆไว้ ข้างในมี โทรศัพท์ของเธอและลิปหนึ่งแท่ง นานานั่งอยู่ในรถ สปอร์ต ทิวอดใจไม่ไหวที่จะมองเธออีกครั้ง แสงไฟจาก นอกรถ ส่องเข้ามาในรถทำให้เธอดูสง่างาม

ผู้หญิงคนนี้ ให้เขาดูเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันเบื่อ

“คืนนี้เธอสวยมาก” ทิวยิ้มตาที่ชม

ในใจลึกๆของนานารู้สึกเขิน

นานาตอบกลับประโยคหนึ่งว่า “เชื่อเถอะว่างาน เลี้ยงในคืนนี้ ยังมีสาวสวยมากมายให้นายรอชมอยู่

ทิวฟังนานาพูดเสร็จ จึงสวนกลับไปทันทีว่า “ ใน สายตาฉัน เธอคือผู้หญิงที่สวยที่สุดแล้ว”
นานาคิดไม่ถึงว่าเวลาที่ผู้ชายคนนี้พูดคําหวานๆออก มา นานากลับเขิน และความหวานในใจของนานาได้รับ การอัพเกรดอย่างเงียบ ๆ

รถของทิวเคลื่อนตัวต่อไป สถานที่งานเลี้ยง อยู่ใน ห้องโถงของโรงแรมหรูระดับเจ็ดดาวย่านใจกลางเมือง หลังจากทิวรอนานาลงจากรถ ทิวจึงยื่นแขนออกมา ให้ เธอควงไว้ นานาเบะปากยิ้มนิดๆ แต่ก็ยื่นแขนอันเรียว ยาว มาควงแขนของทิวไว้ ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องโถง ด้วยกัน ฐานะของทิวไม่ต้องการตรวจสอบความปลอดภัย อีกต่อไป ก็เพราะว่าเขาเป็นคุณชายของตระกูลพาทิศ ประธานของบริษัทพาทิศ ก็เพียงพอที่จะเป็นอิสระจาก งานเลี้ยงทุกแห่งทั่วเมือง

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้นนานาจะเคยเข้าร่วมงานแบบนี้ กับฟิวมาแล้ว แต่ตอนนี้ เธอก็ยังรู้สึกตื่นเต้น เพราะว่าใน ใจของเธอ ก็ยังรู้สึกไม่ชิ้นเล็กน้อย

ทั้งสองเดินเข้าไปในงานเลี้ยง เห็นแต่บุคคลสำคัญ ฉากที่หรูหราของชนชั้นสูง ชุดสูทผู้ชาย เสียงหัวเราะ และ ผู้หญิง ความหรูหรา หรือเซ็กซี่ หรือสง่างาม แต่ละคนมา พร้อมกับผู้ชาย รอยยิ้มของพวกเขา พูดคุยอย่างมีความ สุขมาก
ทิวหยิบแชปเปญจากมือของพนักงานยื่นให้นานา หนึ่งแก้ว เขาหยิบไวน์แดงหนึ่งแก้วมาและ พูดกับเธอว่า

“ไปทักทายเจ้าภาพกับฉันกันเถอะ” นานาพยักหน้า เจ้าภาพในวันนี้เป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงมาก เป็นประธาน หอการค้า ชื่อคุณทัน เขาอายุประมานหกสิบกว่าแล้ว เขามองดูทิวเดินมา ด้วยความสุขที่มีในใจ “ทิว มาแล้ว เอ๊ะ ! ทำไมอยู่กับคุณปั้นหยาล่ะ !