บทที่ 195 ไม่ใช่ลูกสาวของบ้าน ธะ

ถึงแม้นานาจะกล้าคิดแบบนี้ แต่ว่า จริงๆเธอก็มีความ ไม่กล้าอยู่เล็กน้อย เพราะผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะเป็น ลูกสาวของร้านเครื่องประดับจิวเวอร์รี่ คนฐานะครอบครัว แบบนั้น จะทิ้งให้ลูกสาวอยู่ข้างนอกแบบนี้ได้ยังไง ? เพราะฉะนั้น เธอไม่กล้าจะทายแบบนั้น

ตอนบ่ายนี้เธอกะจะตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับครอบ ครัวสีธะ ถ้าวัฒอยากให้เธอชดใช้ เธอสามารถเอาเงิน ออมของตัวเองคืนเขา เพราะว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของเขา จริงๆ

ตอนเที่ยง นานารอทิวกลับมา ตอนประมาณสิบเอ็ด โมงครึ่ง เธอได้ยินเสียงรถ เธอแต่งตัวพร้อมที่จะออก จากบ้านตั้งนานแล้ว เธอรีบเดินออกไป

ทิวคิดจะเข้ามารับเธอ เห็นเธอออกมาด้วยความรอ ไม่ไหว เขาจึงยืนอยู่หน้ารถเพื่อรอเธอ

หลังจากเมื่อวานที่เท้าของนานาชนกับโต๊ะ ยังบวม ช้ำอยู่ เธอทำอะไรไม่สะดวกเล็กน้อย ทิวหรี่ตามองเธอ เดินเข้ามา เขายื่นมือไปแล้วจับมือเธอ

จับมือเธอมานั่งที่ข้างๆคนขับรถ หลังจากนานานั่ง เข้าไป เธอมองเงาของชายคนนี้ผ่านหน้าต่าง ดวงตา ของเธอก็เปล่งประกายอันอบอุ่น
หลังจากทิวเข้ามานั่ง นานามองเขาแล้วถามว่า “ตอน บ่ายนายมีเวลาไหม ? ฉันอยากไปดูวัฒ ถือโอกาสบอกตัว ตนที่แท้จริงของฉันให้พวกเขาฟัง

จริงๆตอนบ่ายทิวมีประชุม แต่ว่า เขาจะยกเลิกทั้ง เขายักคิ้วเบาๆ “ มี

“มีจริงๆหรอ ? “นานาไม่อยากใช้เวลาอันมีค่าของ

เขา ยังไงเขาก็เป็นคนงานยุ่ง

ทิวหันหน้าไปมองเธอต่อไปไม่ว่าฉันพูดอะไร เธอ ต้องเชื่อหมด แล้วห้ามถามกลับ

นานาอึ้ง แล้วยิ้มจากนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรอีกเลย

ทิวพาเธอไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง ให้เธอไปสัมผัส กับความสุขจากการกิน สำหรับนานา อาหารอะไรก็อร่อย หมด เพราะเธอไม่เลือกมาก

แต่ในใจของเธอก็ยังมีเรื่องตอนบ่ายที่ต้องไปบอก ตัวตนที่แท้จริงของเธอให้กับบ้านสีธะ ส่วนเรื่องกิน เธอ กินอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ทิวสั่งห้ามเธอให้อย่า คิดมาก รีบกินข้าว นานาถึงจะยอมกินข้าวดีดี

ประมานบ่ายสอง นานาอยู่หน้าประตูโรงพยาบาลตรงร้านผลไม้ เธอถือผลไม้หนึ่งกระเช้าไปเยี่ยมวัฒ ยัง ไม่ได้เข้าห้องผู้ป่วย เธอก็มีลางสังหรณ์ว่านารา สองแม่ ลูกต้องหาเรื่องใส่เธอแน่ๆ แต่เธอก็เตรียมพร้อมแล้ว

เธอเคาะประตูห้องพิเศษของวัฒ พอผลักเข้าไป เห็นนาราแม่ลูกยังอยู่ คราวนี้ เธอยิ่งพูดง่ายขึ้น

“เธอยังมีหน้ามาอีกหรอ”มิโซะโกรธนานามากๆ เมื่อ คืนเธอไม่บริจาคเลือด ทำให้เธอรู้สึกว่านานาเป็นลูกที่ อกตัญญูมาก คราวนี้ที่วัฒมีชีวิตรอดมาได้มันไม่ง่ายเลย เหมือนมีความรู้สึกของการปล้น ก่อนหน้านี้เขาไม่ชอบทิว แต่ว่าเมื่อคืนเขาเรียกถุงเลือดจากโรงพยาบาลเอกชนของ ตัวเองเพื่อช่วยชีวิตวัฒ ก่อนหน้านี้ที่เขามีความแค้นใจ ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว อาจจะเป็นเพราะเขาต้องการพักผ่อนดีดี จริงๆ

“ทิว นานา พวกเธอมากันแล้วหรอ วัฒยิ้มอย่างหนึ่ ยล้าให้พวกเขาทีหนึ่ง

ตอนนี้ ในใจของวัฒก็รู้สึกชื่นใจ อย่างน้อยเมื่อคืน นานาก็ยังมาช่วยเขา ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้บริจาคเลือดให้ เขา แต่เธอยังมีน้ำใจ หมายความว่าต่อไปนี้ความสัมพันธ์ ระหว่างพ่อกับลูกสาวคงจะดีขึ้น

และเขาก็ยังคงคิดอยู่ว่า ถึงแม้นานาจะแต่งงานกับทิว แต่ก็ยังคงมีความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับบ้านสีธะอยู่

นานามองวัฒ ผู้ชายคนนี้ที่ไม่ใช่พ่อของเธอแล้ว ใน เวลานั้นเธอไม่รู้จะเรียกเขาว่ายังไง เธอถือกระเช้าผลไม้ วางไว้ที่บนโต๊ะ

นารามองเธอด้วยสายตาที่อิจฉา ในเวลาเดียวกัน มองทิวด้วยสายตาเฝ้ารอคอยและปรารถนา ไม่ว่าคนๆนี้ จะส่งเธอติดคุก ความรู้สึกที่เธอมีให้เขาก็ยังไม่เปลี่ยนไป ขอแค่ทิวยินยอม เธอสามารถลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในอ้อมกอด ของเขาทันที และพร้อมที่จะมอบทุกสิ่งที่เธอมีให้เขา

แต่ว่า ตอนนี้ ดวงตาของผู้ชายคนนี้จ้องมองแต่นานา ตั้งแต่เข้ามาจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้สบตามองดูเธอเลย

“ทิว เมื่อคืนขอบใจนายมากนะ ถ้าไม่มีเลือดที่นาย ส่งมาให้ทันเวลา วัฒของพวกเราต้องมีอันตายแน่ๆ” มิ โซะขอบคุณทิว

“ไม่ต้องขอบคุณฉัน ถ้าจะขอบคุณก็ต้องขอบคุณ นานา ฉันเห็นแก่เธอเลยช่วย” ทิวไม่อยากได้อยากรับผล ตอบแทนจากพวกเขา

“ขอบคุณนาย และขอบคุณนานานะ” วัฒยิ้ม
“พ่อ พ่อยังจะขอบคุณเธออยู่หรอ? เมื่อคืนเธอมาที่นี่ แม้แต่เลือดสักหยดหนึ่งยังไม่ให้พ่อเลย!”นารารู้สึกโมโห และไม่พอใจ ตอนนี้เหมือนพ่อจะชอบนานามากขึ้น

เธอไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย

นานาเห็นว่าพวกเขาเข้าใจผิดว่าที่เธอไม่บริจาค เลือดให้เป็นเพราะว่าเธออกตัญญู หรือว่าไม่ยินยอม

นานามองทิว ทิวก็มองเธอ สายตาของเขานั้นเหมือน บอกเธอว่าให้พูดความจริงออกมา

นานาหายใจเข้าลึกๆ มองไปทางครอบครัวแล้วพูดว่า “เมื่อคืนไม่ใช่ว่าฉันไม่ยอมบริจาคเลือด แต่เป็นเพราะกรุ๊ป เลือดของฉันไม่ตรงกัน ไม่สามารถช่วยคุณได้” นานามอง ไปทางวัฒด้วยสายตาที่เงียบงัน

เมื่อวาน นาราที่อยู่ข้างๆเพิ่งรู้เรื่องกรุ๊ปเลือดจาก นางพยาบาล เธออดยิ้มไม่ได้แล้วพูดว่า “เป็นไปได้ไง? เธอเป็นลูกสาวของพ่อฉัน ทำไมกรุ๊ปเลือดของเธอไม่ตรง กัน?”

“ถ้าฉันไม่ใช่ลูกสาวของพ่อเธอละ?”ๆนานาก็ถาม

เธอกลับ
คราวนี้ สีหน้าของบ้านสีธะก็เปลี่ยนไปทันที มิโซะ ถามไปตรงๆว่า “นานา เธอหมายความว่ายังไง ? “นานา มองไปทางวัฒที่กำลังตกใจแล้วพูดว่า “ฉันไม่ใช่ลูกสาว ของคุณ เมื่อวานนางพยาบาลให้ผลตรวจเลือดของฉัน พบว่ากรุ๊ปเลือดของคุณและกรุ๊ปเลือดของแม่ไม่สามารถ มีลูกสาวกรุ๊ปเลือดแบบฉันได้ เพราะฉะนั้น ฉันอาจจะเป็น เด็กที่แม่เก็บมาเลี้ยงดู ฉันไม่ใช่คนในบ้านสระ

สิ่งที่นานาพูดมาทั้งหมดนี้ ทำให้ทั้งสามคนตกตะลึง วัฒพูดด้วยความไม่น่าเชื่อ”เป็นไปได้ไง ? เธอไม่ใช่ ลูกสาวฉัน ? ปีนั้นแม่ของเธอตั้งครรภ์สิบเดือนแล้วคลอด เธออกมานิ”

“บางทีลูกที่คุณกับแม่ของเธอ เกิดมาไม่สามารถ มีชีวิตอยู่รอดได้ และปีนั้นนานาก็เป็นลูกที่เธอเก็บมา เลี้ยง ทิวอธิบาย

นาราที่อยู่ข้างๆอึ้งจนพูดไม่ออก นานาไม่ใช่คนใน

บ้านสีธะ ?

มิโซะก็อึ้งเธอจ้องมองนานา มองดูถึงจะสังเกตเห็น ถึงแม้นานาจะมีหน้าตาสวย แต่ว่าเธอกับแม่ของเธอสมัย สาวๆไม่เหมือนกันเลย

“ผ่านมาหลายปี เพิ่งจะรู้ว่าเลี้ยงดูคนนอก มิโซะหัวเราะเยาะเย้ยสามีของตัวเอง

ยังไงหลายปีนี้วัฒก็ยังคงให้ค่าดูแล

“พ่อ บางทีเธออาจเป็นลูกของผู้หญิงคนนั้นกับคน อื่น”นาราพูดด้วยความโกรธ

“เป็นไปได้ยังไง ? ฉันมั่นใจว่าตอนที่แม่ของเธอตั้ง

ครรภ์เป็นลูกของฉัน ณ จุดๆนี้ วัฒมั่นใจมาก

คราวนี้ ทำให้มิโซะโกรธมาก เธอทำเสียงหึ ไม่อยาก ดูสามี วัฒถอนหายใจ “เธอไม่ได้บอกกับฉันว่านานาไม่ใช่ ลูกสาวของฉัน”

“ฉันจะคืนค่าเลี้ยงดูที่ผ่านมาให้คุณนานาไม่อยาก ติดค้างเขา วัฒผ่านประสบการณ์การมีชีวิตและความตาย มา ทำให้เขาเหมือนเปลี่ยนไป เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า”ไม่ เป็นไร ไม่ต้องคืน แม้ว่าไม่ใช่ค่าดูแลเธอ นั่นก็เป็นฉันที่ ติดค้างแม่เธอไว้ เธอไม่ใช่ลูกของบ้านสีธะ เรื่องนี้ทำฉัน ตกใจมาก”