บทที่ 193 เธอเมาแล้ว

เก้าโมงครึ่ง หลังจากที่ทิวกล่อมเด็กทั้งสองจนหลับ แล้วเขาจึงลงมา นานาเก็บจานเสร็จหมดแล้ว แต่ไวน์แดง ขวดนั้น ถูกเธอดื่มไปครึ่งหนึ่งราวกับน้าอัดลม ไวน์แบบนี้ หวานมากจริงๆ เหมาะกับการให้ผู้หญิง ม

ทิวมองไปที่ขวดไวน์ที่เหลือเพียงครึ่งแก้ว จากนั้นก็ อึ้งไปสักพัก ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้หรอว่ามีแอลกอฮอร์50%

นานาเรอออกมาหนึ่งที แล้วนั่งลงบนโซฟา ส่วนทีว ยืนจ้องไปยังมือของเธอที่ถือแก้วไวน์อยู่ นานากระพริบตา อย่างน่ารัก “ขอโทษนะ! ฉันดื่มไวน์นายไปครึ่งขวดแล้ว”

ไวน์แดงของเขาต้องแพงมากแน่ๆ ดังนั้น การเมา ครั้งนี้ของเธอ ต้องดื่มไปทั้งหมดกี่บาทเนี่ย?

แต่ว่า ในสายตาของผู้ชายแล้ว ไวน์สำคัญไหม? แน่นอนว่าไม่ สิ่งที่สำคัญคือเธอที่กำลังเมา เธอเมาหรือ

ยัง?

“เธอสามารถดื่มไวน์ของฉันได้ตามสบาย แต่ว่า ฤทธิ์ ของไวน์ขวดนี้จะแรงหน่อย เดี๋ยวสักพักเธออาจจะเมา”

ยังไม่ทันพูด เธอก็เริ่มรู้สึกเหมือนใต้เท้ากำลังลอย ไปลอยมา เธอกระพริบตาแล้วกระพริบตาอีก จากนั้นก็วาง ไวน์ลง แล้วจับไปที่หัวพูดว่า “ฉันอยากนอนแล้ว”
พอพูดจบ ขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้น เธอก็ยังรู้สึกเจ็บ ที่ขาเล็กน้อย ขาที่บาดเจ็บของเธอเหยียบลงไปที่มุมโต๊ะ อย่างแรง เจ็บจนเธอร้องออกมา ทิวรีบเดินเข้าไปแล้วพูด ว่า “เมาแล้วยังเดินไปมั่วอีก”

“ฉันไม่ได้เมา! ฉันยังเดินได้….” ใบหน้าของนานาก็ แสดงออกว่ากําลังเมาอยู่แท้ๆ เมาราวกับคนที่บ้าไปแล้ว

ทิวอุ้มเธอขึ้นมา นานาชี้ไปที่เขาแล้วพูดว่า “ทิว ฉัน จะเตือนนายนะ! คืนนี้ห้ามทําอะไรมั่ว…. อย่าฉวยโอกาส”

“ฉันว่าเธอคงตั้งใจเมาแล้วให้โอกาสฉันล่ะสิ” ทิว พูดอย่างแผ่วเบา

นานาจ้องไปทางเขา “นายคิดเยอะไปแล้ว ฉันไม่ได้

คิดอย่างนั้นหรอก”

“หลังจากดื่มแล้ว เดี๋ยวเธอก็อยากได้ ถ้าเธออยาก ได้ขึ้นมาจริงๆ ฉันไม่ประฏิเสธที่จะทำให้เธอพอใจนะ”

นานาเรอออกมาอีกรอบ เธอส่ายหัวอย่างแรง “ฉันไม่ เอา ฉันไม่อยากได้หรอก” พอเธอถึงชั้นบน ก็โวยวายจะ ลงมา ไม่ต้องการให้เขาอุ้มแล้ว การโววายครั้งนี้ อยู่ดีๆก็ ตกลงมาจากอ้อมกอดของทิว ทิวรีบรับเธอไว้ ไม่ให้เธอล้ม แต่นานากลับเผยริมฝีปากออกมา ไม่รู้ว่าอยากตะโกนหรือว่าอยากทําอะไรกันแน่

แต่ว่า ทิวคิดว่าได้ว่าตอนนี้ลูกๆหลับหมดแล้ว ถ้าเธอ ตะโกนอะไรออกมาเด็กๆต้องตื่นแน่ ดังนั้น เขาจึงใช้วิธีที่ ตรงและง่ายที่สุดในการลดเสียงของเธอลง

เขาจูบไปที่ปากของเธออย่างแรง และดันเธอไปยัง มุมหนึ่งของกำแพง

นานาอึ้งจนตาโตค้าง ก็พูดแล้วว่าอย่าทำอะไรมั่วๆ เขายังกล้าดีมาทำอีก จะบ้าแล้ว

ทิวคิดไม่ถึงเลยว่าปากของผู้หญิงที่เมาแล้วจะมีความ หวานมากขึ้น เขาฉวยโอกาสจากความหอมหวานในปาก ของเธอที่มาจากไวน์ เพื่อนลิ้มรสความสุขที่มากขึ้น

“อือ..” นานาอยากปฏิเสธการจูบของเขา เธอผลัก เขาออกไป แต่ว่า ปกติเธอยังถือว่ามีแรง แต่ตอนนี้ เธอ รู้สึกว่ามือเธออ่อนไปหมด แรงที่ผลักออกไปเหมือนกับ สําลีเลย

ทิวแอบอมยิ้ม ผู้หญิงคนนี้ยังคิดที่จะปฏิเสธเขาคืนนี้?

ทิวอยากดึงความคิดของเธอออกมา ดังนั้น เขาจูบ เธออย่างเร้าร้อนและรุนแรง ดวงตาที่คลอด้วยน้ำตาของนานา ผ่านไปซักพักก็เมาขึ้นไปอีกขั้น เธอก็เป็นผู้หญิง อายุ24ธรรมดา แล้วจะหลีกเลี่ยงอาการที่เกิดจากอารมณ์ ได้ไงล่ะ?

“อืม…อือ…” ถึงแม้ว่าจะเมาอย่างหนัก แต่เธอยังยืน หยัดที่จะไม่ให้ตัวเองถูกรังแก

การจูบครั้งนี้ จูบไปนานถึง5นาที ใบหน้าที่เล็กของ นานาถูกจูบจนแดงไปหมด ตอนนี้ผู้ชายปล่อยตัวเธออก เธอหายใจแรงมาก หายใจราวกับกำลังโหยหาอะไรบาง อย่าง

“สารเลว….” เธอด่าออกมาอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็ ผลักเขาออก แล้วเดินไปยังห้องนอนของเธอด้วยตัวเอง

พอถึงยังประตูหน้าห้อง เธอก็รู้สึกว่ารอบๆข้างสับสน วุ่นวาย เหมือนหมุนไปหมด หลังจากที่เธอเดินถึงประตู ร่างกายของเธอก็ล้มตรงหน้าของทิวที่ตามหลังเธอมา ตลอด กลายเป็นว่า เธอเป็นคนกอดเขาเอง

“นาย…หลีกไป!” นานาตะโกนไปทางเขา

“ฉันไม่สามารถให้เธอนอนคนเดียวในคืนนี้ได้” ทิว พูดด้วยเสียงที่จริงจัง
“ทำไม?” นานาจ้องไปทางเขา

“เพราะเธอเมาหนักมาก ฉันกลัวเธอจะเกิดเรื่องกลาง

ดึก”

“จะเกิดเรื่องอะไรกับฉันได้? ฉัน..ฉันสบายดีจะตาย” จริงๆแล้วในสมองของนานาสับสนวุ่นวายไปหมด อีกอย่าง เธอมั่นใจว่าเธอจะไม่เป็นอะไร

แต่ว่า ทิวไม่กล้าคิดแบบนั้น ส่วนมากคนที่เมาจะมี เรื่องตลอด เขายื่นมือออกมากอดไปที่เอวของเธอ แล้วอุ้ม เธอขึ้นมา อุ้มไปยังห้องนอนของเขาด้วยตัวเขาเอง ปิด ประตู แล้ววางเธอลงบนเตียง

“ทิว ฉันจะไม่นอนเตียงของนาย…ให้ฉันกลับห้อง ของฉัน” นานาพูดด้วยเสียงต่ำ ลุกขึ้นแล้วจะลงจากเตียง

ทิวได้แต่ยื่นมือออก แล้วกดเธอลง “นานา เธอนอนที่ นี่ดีๆ ห้ามไปไหนเด็ดขาด”

“ฉันไม่เอา!”

“เธอไว้ใจได้ ถึงฉันจะอยากได้เธอแค่ไหน ก็จะไม่ ฉวยโอกาสเด็ดขาด” ทิวได้แต่กัดฟันรับรอง “คืนนี้ฉันจะ ไม่แตะต้องตัวเธอ”
นานาไม่อยากอยู่ต่อไป เธอไม่เชื่อเขา

“นานา ถ้าเธออกล้าออกจากประตูนบานนี้ ฉันก็จะเอา เธอตอนนี้นะ” ทิวก็ทำได้แค่ขู่เธอแบบนี้

นานาตกใจจนตาค้าง “นาย…นายกล้าหรอ 11

“ถ้าเธอกล้าออกจากห้องฉัน ฉันก็กล้า” ทิวอยากไม่ สนใจอะไร แล้วทำอะไรกับเธอ ให้เธอเป็นผู้หญิงของตัว เองอีกครั้ง ให้ทั้งชีวิตของเธอไม่สามารถหนีจากเขาไป ได้

นานาตกใจมากจริงๆ มองดูสายตาที่โหดเหี้ยมของ ผู้ชายคนนี้แล้ว เธอได้แค่กลับไปที่เตียงของเขา มองเขา ด้วยดวงตาที่คลอด้วยน้ำตาแล้วพูดว่า “นายเคยพูดแล้ว ว่าจะไม่แตะต้องตัวฉัน นายพูดคำอะไรไว้ก็ต้องทำตาม ด้วย”

“ฉันทำตามคำพูดของตัวเองอยู่แล้ว” ทิวเครียดมาก ผู้หญิงคนนี้ไม่เชื่อใจเขาขนาดนี้เลยหรอ?

นานากลับเข้าไปอย่างดีๆ ตอนนี้สมองเธอมึนไปหมด นอนลงไปยังรู้สึกดีขึ้นหน่อย

หลังจากที่ทิวอาบน้ำเสร็จแล้ว เขามองไปยังตัวเธอที่หดไปที่มุมหนึ่งของเตียง หลังจากที่เขานอนลง ก็ดึงเธอ มายังข้างๆ “อย่านอนข้างๆ เดี๋ยวเธอจะตกลงไป”

ลมหายใจของนานา ไปกระตุ้นใส่ฮอร์โมนของผู้ชาย สมองของเธอก็ว่างเปล่าขึ้นไปอีก เธอกระพริบตาที่มึนๆ ทําให้ผู้ชายหลงไหลเข้าไปอีก โดยเฉพาะริมฝีปากที่เพิ่ง ถูกเขาจูบเสร็จ

ตอนนั้น เธออดไม่ได้จนกลืนน้ำลายไปหนึ่งที

ทิวมองดูภาพที่เหมือนกับว่าสามารถให้เขารังแกเธอ ได้ จากนั้นเขาก็เผยยิ้มออกมา จับไปที่คางของเธอเบาๆ แล้วจะดึงเข้ามาจูบ แต่นานารีบยื่นมือออกมาปิดที่ปากของ เขา “ห้ามจูบ….”