บทที่ 191 ความลับของชีวิต

นานากับฟิวเดินออกมา เข้าไปในรถ ในเวลานี้ ฟิวยัง ไม่สตาร์ทรถ เขามองไปที่นานาที่เงียบไม่พูดสักคำ เขา รู้ว่าตอนนี้เธอต้องเสียใจแน่ เพราะเธอไม่ใช่ลูกของบ้าน สีธะ ที่เธอเสียใจคือเธอไม่ใช่ลูกของแม่

“เป็นไปได้ยังไง? ทำไมฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆของแม่?” นานากัดริมฝีปาก น้ำตาคลอ

ฟิวถอนหายใจ “ใช่หรือไม่ใช่สำคัญหรอ? แม่เธอคง รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่เขาก็ยังเลี้ยงดูเธอเหมือนลูกแท้ๆ ให้ความรักกับเธอก็พอแล้ว”

นานาถอนหายใจ พยักหน้า “ก็ใช่ แม่ฉันรักฉันมาก เขาให้ความรักทั้งหมดกับฉัน แต่ฉัน..กลับไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขา แล้วลูกแท้ๆของเขาล่ะ?”

“อาจจะไม่อยู่แล้วก็ได้!” ฟิวแค่เดา ไม่มีแม่คนไหน หรอกที่จะไม่รักลูกตัวเอง

ตอนนี้ ใจของนานาเจ็บมาก ตอนนั้นแม่ของเธอเสีย ลูกแท้ๆไป ต้องเสียใจขนาดไหนกัน?

“นานา อย่าคิดมากเลย หลังจากนี้เธอก็ไม่มีความ เกี่ยวข้องกับบ้านสีธะแล้ว เธอไม่ใช่ลูกของบ้านสีธะ คน บ้านนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับเธอแม้แต่น้อย
“ใช่ เรื่องนี้ฉันดีใจมาก ฉันไม่ใช่ลูกของผู้ชายเย็นชา คนนั้น ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขา” ในน้ำตาของ นานามีความดีใจซ่อนอยู่ เรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกดีในใจ

หลายปีมานี้คนที่เธอเกลียดคือคนแปลกหน้า คนที่ ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆทางสายเลือดกับเธอ ตอนนี้ เธอ กลับรู้สึกว่าไม่เกลียดแล้ว เธอปล่อยวางแล้ว เธอแค่โมโห โมโหที่ผู้ชายคนนั้นใจร้ายกับแม่ของเธอ

ไม่แปลกที่ตอนที่แม่เธอเลี้ยงดูเธอ ไม่เคยของเงิน กับผู้ชายคนนั้นเลย ที่แท้ เพราะแม่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขา แม่เลยไม่ได้ขอเงินจากเขา

นานากุมออก เจ็บจนน้ำตาไหลออกมา

ฟิวตบที่ไหลของเธอเบาๆ “อย่าเสียใจไปเลย

นานาเงยหน้าขึ้นมามองเขา นึกถึงสายตาที่เขามอง พ่อของทิว เธอจ้องฟิวอยู่นาน ฟิวโดนเธอมองจนสงสัย “เธอมองฉันทำไม?

นานารู้ว่าฟิวรู้แน่ว่าพ่อของฟิวเป็นใคร! ดังนั้น เธอ เลยถามเขาด้วยใจกล้า “ฟิว พ่อของคุณ..เป็นพ่อของทิว ใช่ไหม?”
ฟิวตกใจทันที เขากำมือทำตัวไม่ถูก “ใครบอกเธอ?”

“วางใจได้ เรื่องนี้ ฉันไม่เคยบอกใคร ฉันแค่รู้สึกว่า คุณหน้าเหมือนพ่อของทิวอีกอย่าง สายตาที่คุณมองเขา ตอนนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ! ขอโทษนะ ฉันไม่น่าถาม มั่วเลย” นานารีบก้มหัว พูดจาโทษตัวเอง “ฉันขอเอาคำ พูดคืน อย่าสนใจที่ฉันพูดเลยนะ”

คืนนี้ฟิวรู้ความลับของเธอหนึ่งอย่าง ตอนนี้ เขาคืน ความลับให้กับเธออีกหนึ่งอย่าง ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ ได้ เขายิ้มอย่างทุกข์ใจ “ไม่คิดเลยว่าเธอจะดูออก ใช่ ฉัน เป็นลูกของผู้ชายคนนั้น เขาคือพ่อของฉันที่เราต่างไม่เคย ยอมรับกันมาก่อน

นานาเห็นเขายอมรับตรงๆแบบนี้ เธอมองหน้าเขา เธอรู้สึกสงสาร ตอนนี้กลับกลายเป็นเธอที่ต้องปลอบใจ เขา “ฟิว อย่าเศร้าสิ อย่างน้อยคุณก็รู้ว่าพ่อเป็นใคร

“รู้แล้วยังไง? ก็เปิดเผยไม่ได้อยู่ดี!”

“ทำไมล่ะ?” นานากระพริบตา “เพราะแม่ฉันไม่ให้ ฉันยอมรับเขาเป็นพ่อ แม่ไม่อยากให้ฉันทำให้ครอบครัว ของเขาแตกสลาย ตอนนี้ บ้านของเขามีความสุขมาก ถ้า มีฉันโผล่มา เธอคิดว่าเขายังคงมีความสุขต่อไปได้ไหม? ทิวคนแรกเลยที่จะเกลียดฉันตาย เพราะแม่ของฉันทำร้ายจิตใจแม่ของเขา” ฟิวยิ้มด้วยสีหน้าทุกข์ใจ

นานาถอนหายใจ เธอรู้ความรู้สึกของลูกเมียน้อย เพราะลูกเมียน้อยไม่ได้เกิดมาด้วยความเปิดเผย ไม่เป็นที่ ยอมรับของใคร

“ฟิว ขอโทษนะ

“ไม่เป็นไร เธอรู้แล้วก็ดี ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะเลย

นานาคิดไปมา แล้วยิ้มออกมา “ถ้าอย่างงี้ ลูกของฉัน ก็ต้องเรียกคุณว่าคุณลุงจริงๆสิ

“ใช่ นี่ก็เป็นเหตุผลที่ฉันชอบพวกเขามาก เพราะเขา สายเลือดเดียวกับฉัน!” ฟิวยิ้มอย่างมีความสุข หันหน้าไป มองนานา “เธอก็ห้ามเสียใจ เธอต้องดีใจ ที่หลุดพ้นออก มาจากบ้านสีธะได้”

“อืม! ฉันรู้สึกโล่งขึ้นเยอะเลย” นานายิ้มให้ฟิว

“ฉันส่งเธอกลับบ้านนะ” ฟิวพูดจบก็ขับรถออกไป

นานานึกถึงเรื่องที่เขาบริจาคเลือด เธอพูดด้วยความ ตั้งใจ “ยังไงก็ตาม วันนี้คุณบริจาคเลือดให้ฉัน ฉันขอบ กมากๆ”
“ไม่เป็นไร ถ้าเธออยากจะขอบคุณฉันจริงๆ พรุ่งนี้มา บ้านฉัน ทำกับข้าวให้ฉันหนึ่งมื้อ บำรุงร่างกาย

นานาพยักหน้า “ได้ ฉันจะไปนะ

“เธอไม่กลัวทิวรู้แล้วโกรธหรอ”

นานารู้ว่าถ้าทิวรู้ต้องโกรธแน่ๆ แต่ว่า เธอกับฟิวมี ความลับด้วยกัน เธอก็เลยยังรู้สึกเป็นห่วงฟิวอยู่

“งั้นให้เขาโกรธไปเถิด!

“พวกเธอคบกันแล้วหรอ

นานาหน้าแดง “เปล่านะ!”

“เหอะๆ อย่าคิดนะว่าฉันดูไม่ออก ฉันเหมือนเขา ขนาดนั้น ทําไมเธอชอบแค่เขา?” ฟิวถามด้วยความกริ้ว

นานายิ้ม มองไปทางเขา “ฉันกับคุณเคมีไม่เข้ากัน อีกอย่าง ฉันเห็นคุณเป็นเพื่อนมาตลอด”

ฟิวเบ้ปาก “ก็ได้! ฉันยอมรับ ตอนแรกที่ฉันเข้าหา เธอ เพราะเธอมีความเกี่ยวข้องกับทิว หลังจากที่ฉันรู้ว่า เธอเป็นแม่ของลูกเขา ฉันเลยอยากเข้าหาเธอ หลังจากนั้น ก็เข้าหาคนบ้านพาทิศ”

นานาทําตาโต “เพราะงั้น ที่คุณทำดีกับฉัน เพราะมี จุดประสงค์?”

“ตอนแรกมีจุดประสงค์ แต่หลังจากนั้น ฉันดีกับเธอ ด้วยใจจริงฟิวยิ้มที่มุมปาก

นานายิ้มแล้วทำตัวไม่ถูก “ตอนนั้นฉันก็แปลกใจ ฉันไปโชคดีมาจากไหน ถึงได้ทำงานกับคุณ ที่แท้ คุณ วางแผนมาเอง ตอนนั้นฉันยังซาบซึ้งด้วยซ้ำ” “ฉันก็ไม่ ได้ใช้เธอทําความผิดอะไรหนิ ดังนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ก็ ไม่ต้องไปติดใจอะไรแล้ว ต่อจากนี้เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อ กัน อีกอย่าง รักษาความลับของฉันด้วยนะ” ฟิวในตอนนี้ ก็ไม่คิดอะไรกับเธอแล้ว เพราะว่าเขาจะไม่แย่งผู้หญิงของ ทิวแล้ว

“วางใจได้ ฉันเก็บเป็นความลับแน่นอน” นานาพยัก หน้าตอบตกลง

ฟิวมองไปทางเธอ เขาเชื่อเธอ เขาขับรถตรงไป ที่บ้าน เวลาหลังจากนี้ นานาคิดเรื่องความลับในตัวเอง ตลอดเลย

เธอเป็นใคร? พ่อแม่ของเธอเป็นใคร? สําหรับแม่ของนานาที่เสียไปแล้ว เธอรู้สึกเศร้า เธอเก็บความลับนี้มา ตลอด ทําไมกัน?