บทที่ 189 ร้องขอให้เธอบริจาคเลือด

ถึงแม่มิโซะจะไม่อยากเจอนานามากๆ แต่ตอนนี้สามี ตัวเองอยู่ในห้องไอซียูถ้าต้องการเลือดจริงๆนั่นก็คือทาง เลือกที่ดีถ้าเรียกนานามา

“ดี!เธอโทรไปเลย! “มิโซะพูดกับเธอ

นารารีบโทรไปหาเบอร์ของนานาที่ได้มาตอนนั้น แต่พอเธอโทรกลับไม่มีเบอร์นี้ “นานากล้าเปลี่ยนเบอร์ โทรศัพท์กลัวใครจะโทรไปหา

“แล้วจะทำยังไง?หรือโทรไปที่บ้านพาทิศไหม!

“โอเค!ฉันจะลองดู นารากำลังหาเบอร์ของบ้านพา ทิศเพราะเธอจำได้ว่าเธอเคยมีเบอร์เก็บไว้ แต่ไม่รู้ว่านานา จะอยู่ที่นั่นไหม

และในช่วงเวลานี้คือช่วงอาหารยามดึก ป้านี้กำลัง ทำกับข้าวอยู่ นานาดูการ์ตูนกับลูกสาว ทันใดนั้นโทรศัพท์ ในบ้านก็ดังขึ้น สมัยนี้มีแต่คนใช้โทรศัพท์พกพานานาไม่ ได้ยินเสียงแบบสายเข้ามานานแล้ว

“หนูไปรับเอง”ฟ้าวิ่งไปอย่างมีความสุข นานารีบ

เรียกเธอ “ฟ้า อย่าพึ่งรับ

แต่ฟ้ารับสายแล้วเสียงเด็กๆของเธอถามไปว่า “ฮัลโหล โทรหาใครคะ!”

“หามามีเธอ รีบให้มามีของเธอรับสาย นาราได้ยิน ผู้รับเป็นเด็กผู้หญิงก็เลยรีบพูด

นานากำลังเครียดนิดนึงที่ลูกสายรับสายมั่วเพราะเธอ คิดว่าต้องเป็นสายที่โทรหาทิวแน่ๆเลย!และในตอนนี้ฟ้าก็ หันหน้ามาหาเธอ “มามี้ หามามี”

นานาชะงักไปเลย ใครโทรมาหาถึงที่นี่?และหาเธอ

ด้วย?

นานารีบเดินไปที่สาย “ฮัลโหล

“ฮัลโหล!นานาฉันนาราเอง…ฉันขอร้องเธออย่า พึ่งวางสายฟังฉันพูดก่อนได้ไหม?เมื่อกี้พ่อโดนมีดแทง ที่บริษัทตอนนี้อยู่ในช่วงอันตรายและอาจเสียชีวิต ที่โรง พยาบาลไม่มีเลือดเหลือเลย ตอนนี้ต้องการคนมาบริจาค เลือด เธอมาที่โรงพยาบาลหน่อยได้ไหม?”ตอนนี้นารา ทิ้งความมีหน้ามีตาของตัวเองหมดแล้วเธอจะปล่อยให้พ่อ เป็นอะไรไปไม่ได้

ทีแรกนานาได้ยินเสียงของนาราเธออยากจะวางสาย จริงๆ แต่คำที่เธอพูดทีหลังก็ทำให้เธอตกใจเหมือนกัน พ่อ คนที่หัวใจเย็นชาไร้ซึ่งความรู้สึกคนนั้นโดนแทงหรอ?
และในเวลานี้ โทรศัพท์ก็ได้กลายเป็นมิโซะ “นานา ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนฉันทำได้ไม่ดี แต่ว่า ตอนนี้มันเป็นเรื่องแก่ ชีวิต ฉันขอร้องให้เธอวางเรื่องเมื่อก่อนไว้ก่อน ตอนนี้ที่ โรงพยาบาล ต้องการแค่เลือดถุงหนึ่ง ก็สามารถช่วยชีวิต พ่อของเธอได้แล้ว”

นานาเงียบไว้ตลอด ถึงแม้ว่าใจเธอจะแข็ง หรือจะ ร้ายขนาดไหน แต่นั้นก็เป็นชีวิตคนทั้งชีวิต อย่าว่าเป็น ผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของเธอเลย ถ้าเป็นคนแปลกหน้า ต้องการเลือดเธอ เธอก็จะตอบตกลงอย่างไม่ลังเล เพราะ ว่านี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องถึงชีวิตคนทั้งชีวิตเลย

นานาไม่ได้พูดอะไร อีกฝั่งมิโซะก็ได้ร้องไห้ออกมา “ขอร้องนะ ขอร้อง เขาเป็นพ่อแท้ๆของเธอนะ เธอจะรอดู เขาตายแบบนี้ไม่ได้นะ

ตอนนี้นานาอยากจะพูดถึงเรื่องที่ปีก่อนๆที่เธอเคยขอ ให้ช่วยแม่ ตอนนั้นเธอก็ได้ขอร้องพวกเขาแบบนี้เหมือน กัน แต่ว่า พวกเขากลับไม่สะเทือนเลย ตอนนี้ยังกลับมา ขอให้เธอช่วย

มิโซะในโทรศัพท์ร้องไห้น่าสงสารแค่ไหน นานาก็ ไม่มีทางสงสารแม้แต่น้อย แต่ว่า เธอกลับคิดได้ว่านั่นเป็น ชีวิตทั้งชีวิต วัฒสมควรตาย เธอคิด ยืนในทางแม่แล้ว แม่ก็ ต้องไม่อยากให้เธอเป็นคนโหดเหี้ยมแบบนั้นแน่นอน
“ได้ โรงพยาบาลไหน นานายอมพูดจนได้ เสียงก็ เย็นชาหน่อยๆ

“โรงพยาบาลใจกลางเมืองเธอรีบมา ตอนนี้พ่อกำลัง รับการช่วยเหลืออยู่และต้องการเลือดตลอดเวลา

นานาวางโทรศัพท์ลงก็มองไปทางทิวที่ทำงานใน ห้องทำงานอยู่ เธอดึงมือของลูกชายกับลูกสาวมา “มามี ออกไปสักแป๊ปนะ พวกเธอกินข้าวดีๆนะ

“มามี้จะไปไหนหรอ?”

“มามีจะไปหาคนคนหนึ่ง ถ้าแด๊ดดี้ออกมาก็บอกแด๊ด ด้วยได้ไหม?”นานาหอมที่แก้มเด็กทั้งสอง จับกระเป๋า ตัวเองขึ้นมาตอนนี้เธอต้องการจะไปที่โรงพยาบาลให้ ไวที่สุดแต่เธอไม่อยากให้ทิวรู้เพราะเขาจะไม่ให้เธอไป แน่นอน”

ในตอนที่เธอรีบเร่งก็เลยโทรไปหาฟิวที่อยู่ข้าง บ้านละฟิวก็อยู่บ้านพอดีเขารีบขับรถมาส่งเธอไปที่โรง พยาบาล

รถสปอร์ตวิ่งอยู่ในยามกลางคืนที่มีแต่แสงไฟ

ห้องทิวในขณะนี้ พอดีมีชาวต่างชาติโทรมาหาเขาเขาก็เลยรีบคุยธุระให้เสร็จเพราะไม่อยากจะทำให้เวลา กินข้าวล่าช้าไปกว่านี้ แต่พอเปิดประตูออกมาเขาก็ไม่เห็น นานาเลย เขาถามเด็กสองคนว่า “มามี้พวกเธอหละ?”

“มาม็ออกไปเมื่อกี้” ฟ้ากระพริบตาแล้วพูด

ทิวตกใจ ผู้หญิงคนนี้ออกไปก็ไม่บอกให้เขารับรู้เลย หรอ? กขนาดนี้เธอจะไปไหน?

“ได้บอกไว้ไหมว่าไปไหน?” ทิวมองไปทางลูกๆ สองคนและเก็บความเป็นห่วงไว้ในใจ

เด็กน้อยสองคนส่ายหัว แล้วพูดมาว่า “สีหน้าของมา รีบเร่งมากบอกว่าจะไปเจอคนคนหนึ่ง

ทิวเอามือลูบที่หัวของเด็กสองคน เธอจับโทรศัพท์ ขึ้นมาและโทรไปหานานา โทรติดด้วย

“ฮัลโหล!ฉันอยู่ข้างนอก เธอกินข้าวเป็นเพื่อนเด็ก หน่อย!” เสียงของนานาส่งมาพร้อมกับเสียงรถที่ขับซิ่ง

สีหน้าของทิวเปลี่ยนไปทันที เธอเดินออกจากห้อง โถงและถามไปว่า “เธออยู่กับฟิวใช่ไหม?พวกเธอจะไป ไหนด้วยกัน?”
“เมื่อกี้ฉันได้รับสายจากนาราเธอบอกว่าพ่อของฉัน ถูกมีดแทงตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ฉันจะไปดูว่าต้องการ เลือดไหม?”นานาพูดความจริงไปเพราะไม่อยากให้เขา เข้าใจอะไรผิด

พอทิวได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งโกรธไปใหญ่เลย “เธอผอม เหมือนตะเกียบแล้วยังจะไปบริจาคเลือดอีก?กลับมา ฉัน หาวิธีเอาเลือดไปให้”

“ได้หรอ งั้นเธอช่วยหน่อยนะ!อยู่ที่โรงพยาบาล ใจกลางเมือง เธอให้คนไปติดต่อกับหมอที่อื่นและช่วย ส่งเลือดมาให้หน่อย!” นานาก็อยากให้มีวิธีช่วยเหลือ มากมายและตอนนี้เธอก็ปล่อยวางความเกลียดแค้นอะไร ไว้หมดแล้ว

“ฉันจะสั่งให้เอาเลือดไปทันทีเธอห้ามเจาะเลือดให้ พวกเขาได้ยินไหม” ทิวพูดจบก็วางสายเลยและโทรไปอีก เบอร์ให้คนคนนั้นเอาเลือดที่โรงพยาบาลพาทิศและส่งไป ให้เขา

ฟิวขับรถไปถึงที่โรงพยาบาลเร็วมากตอนที่เธอลงจา กรถฟิวก็ลงตามด้วย นานารีบพูดไปว่า “เธออย่าลงจากรถ ถ้ามีคนถ่ายโดนจะทำยังไง?”

ฟิวไปเอาผ้าปิดปากมาใส่ “ฉันจะต้องไปกับเธอ”
เธอเป็นคนที่จะบริจาคเลือดเขาจะปล่อยให้เธออยู่นี่ คนเดียวได้ไง?นานามองไปทางเขาด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง และเธอก็นึกถึงเรื่องที่เธอคิด เธอยิ่งรู้สึกสงสารเขาไปอีก เลย

ทั้งสองคนรีบเดินเข้าไปในโรงพยาบาลในตอนนี้ วัฒผ่าตัดเสร็จแล้วมิโซะบริจาคเลือดไปก่อนและมีนาง พยาบาล บมาถามต่อว่า “คุณคือคนในบ้านสีธะหรอคะ? เชิญมาตรวจเลือดทางนี้ค่ะ”