บทที่ 182 เวลาช่วงเช้า

เช้าวันต่อมา

นานาลืมตาขึ้นมา

แสงแดดนอกหน้าต่างส่องเข้ามา ถูกผ้าม่านทำให้ อ่อนแสงลงไปกว่าครึ่ง และใบหน้าของชายหนุ่ม ก็ถูกแสง ส่องลงมากระทบครึ่งหน้า และส่องไม่ถึงครึ่งหนึ่ง คล้าย กับเทวดาและซาตานรวมอยู่ในร่างเดียวกัน

ใบหน้าของเขา คล้ายกับพระเจ้าสร้างขึ้นมาเอง กับมือ สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ แม้จะนอนอยู่ ทั่วทั้งกายก็แผ่ อิทธิพลออกมา ทำให้ผู้คนไม่กล้าที่จะทำให้เขาโมโห ง่ายๆ

เธอรีบปิดปากไว้ทันทีอย่างตกใจ แล้วเบิกตากว้าง มองสำรวจรอบหนึ่ง คุณพระ เธอนอนอยู่ในห้องของเขา แล้วยังนอนอยู่บนเตียงของเขาอีก

เธอหลุบตาลงต่ำมองสำรวจเสื้อผ้าของตัวเองอย่าง ละเอียดรอบหนึ่ง เรียบร้อยมาก หมายความว่าเมื่อคืน ระหว่างพวกเขาไม่ได้เกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น

วินาทีต่อมา นานาก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา แอบหนี ก่อนที่เขายังไม่ตื่น เธอสามารถแอบหนีกลับไปในห้อง ของตัวเองได้ นับว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เธอยกขาเรียวขึ้น เตรียมจะลงจากเตียง แต่ว่า เธอ ลืมไปแล้วว่าตัวเองยังมีขาข้างหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บ ทันที ที่วางขาลงบนพื้น เธอเจ็บจนร้องครางออกมา

เธอหันไปมองเขา สายตาสบเข้ากับสายตาคมสีดำ สนิทคู่หนึ่ง ชายหนุ่มจ้องเธอนิ่งเหมือนไม่มีอะไร อยาก หนี ? »

* อยากหนีอะไร ? ไม่ใช่ฉันที่ตั้งใจเข้ามาในห้อง นอนของนายสักหน่อย ” เธอจำได้ว่าเมื่อคืนตัวเองนอน หลับไปตอนอยู่ในรถ ต้องเป็นเขาที่อุ้มเธอเข้ามาแน่

“ นานา เธอปีนขึ้นมาบนเตียงของฉันบ่อยๆ ละเมิ ดกฏที่ฉันตั้งไว้ตอนนั้นตั้งนานแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันจะ ลงโทษเธอแล้ว ” ทิวหรี่ตา สายตามีความอันตราย

นานาตกใจจนอยากจะหนีทันที ทันทีที่ขาแตะโดน พื้น เธอเจ็บจนยืนไม่มั่น ล้มลงไปกองอยู่บนพื้นทันที

ทิวรีบลงมาจากเตียงทันที เดินอ้อมเตียงเดินมาหยุด อยู่ตรงหน้าของเธอ ตอนที่ขาของนานาไม่ได้รับบาดเจ็บ ก็สู้เขาไม่ไหว ตอนนี้ขาของเธอได้รับบาดเจ็บ ผู้ชายคนนี้ อยากจะทำอะไร ก็ยิ่งสะดวกมากขึ้นแล้วนี่ ?

” ออกห่างไปนะ…อย่างมาแตะต้องตัวฉัน ออกไป…” นานานกว่าเขาจะทำอะไร ดันเขาออกอย่างเดียว

จู่ๆทิวก็จับมือเล็กทั้งสองข้างของเธอไว้ ตบลงเบาๆ อย่างมีอารมณ์น้อยๆ “ นานา เลิกนิสัยเด็กๆได้แล้ว ฉัน ดูขาของเธอหน่อย

นานารีบชักมือทั้งสองข้างกลับมา มองทิวที่จับขาข้าง ที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นมาเบาๆ เธอพยายามกลั้นน้ำตาไว้ตรง หางตา

* หมอบอกว่าสองวันนี้ ถ้าทำได้เธออย่าเดิน เธอวิ่ง อะไร ? หรือว่าฉันจะกินเธอ ? ” ทิวบ่นเสียงแข็ง

* แต่ว่าเมื่อครู่นี้ นายบอกว่าจะลงโทษฉันนี่

* ใช่ ฉันลงโทษเธอ ให้เธออยู่กับฉันไปตลอดชีวิต ห้ามหนี ” ทิวเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบ

ดวงตาใสมีน้ำตาของนานา เบิกกว้างขึ้นมา “ นาย…เมื่อครู่นี้ นายก็อยากจะพูดประโยคนี้ ?

* ไม่อย่างนั้นล่ะ ? เธอนึกว่าฉันจะข่มขืนเธอ

โดยตรง ? ” ทิวมองแล้วหัวเราะเย็น * ความคิดของเธอ ร้ายแรงกว่าฉันอีกนะเนี่ย
“ ฉัน…” นานาถูกด่าจนพูดไม่ออก

ทิวก้มลงอุ้มเธอขึ้นมาแล้วลงไปชั้นล่าง วันนี้ลูกๆ ไม่อยู่บ้าน คนรับใช้ก็ไม่ได้มา ทั่วทั้งวิลล่ามีแค่พวกเขา สองคน ขาแบบนี้ของนานาออกไปข้างนอกไม่ได้ ดังนั้น อาหารเช้ากลางวันเย็นของวันนี้ต้องจัดการอยู่ที่บ้าน

นานานั่งอยู่บนโซฟา มองเขาอย่างน่าสงสาร “ฉัน หิวข้าว นายสามารถทำอะไรให้ฉันทานได้ไหม ?

“ ฉันไปดูว่าในตู้เย็นยังมีอะไรบ้าง ” ทิวเป็นคนที่มือ ไม่เคยแตะต้องเรื่องพวกนี้มาก่อน

ตอนนี้นานาขาบวมมากอย่างนี้ ทางที่ดีที่สุดก็คืออย่า ขยับไปมั่ว ไม่อย่างนั้นอาการยิ่งหนัก

ทิวเอาเส้นก๋วยเตี๋ยวอิตาลีออกมาถึงหนึ่งกับเครื่อง ปรุง เขาพูดกับนานาที่อยู่บนโซฟาว่า “ ฉันทำก๋วยเตี๋ยว อิตาลีเป็น ”

“ ดีเลย ! ฉันชอบทานหมดทุกอย่างเลย ” ตอนนี้ นานาเองก็ไม่อยากเรื่องมากแล้ว มีกินก็ดีแล้ว

ทิวมองท่าทางน่าสงสารของเธอ ยกยิ้มมุมปากออก มาโดยไม่รู้ตัว ได้รับความทุกข์หน่อยถึงจะเชื่อฟังจริงๆ
นานาเบื่อมากถึงมากที่สุด เธอหยิบรีโมทขึ้นมา คิด ว่าจะเปิดหนังที่น่าดูเพื่อฆ่าเวลา และเวลานี้ เธอกดช่อง หนัง กำลังออกข่าวการเงิน จริงๆแล้วนานาจะรีบเปลี่ยน ช่องทันที เพราะเธอไม่มีความสนใจในด้านอุตสาหกรรม การเงิน จากนั้น ตอนที่เธอจะเปลี่ยนช่องในวินาทีนั้น ก็ได้ ยินเสียงของพิธีกรหญิงที่เอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า “ เชื่อว่าทุก คนต่างก็ได้ยินเพชรพลอยของตระกูลพลาธร วันนี้ได้ข่าว มาว่าคุณหนูของตระกูลพลาธรจะรับธุรกิจเพชรพลอยของ ตระกูลพลาธรแล้ว อายุน้อยๆก็เก่งมากขนาดนี้ น่าชื่นชม จริงๆเลยนะคะ

ตามเสียงของพิธีกร ภาพก็เปลี่ยนไปอีกภาพ เห็นแต่ ผู้หญิงอายุน้อยคนหนึ่งที่สวมชุดราตรีหรู ภาพหลังคือโรง แรงที่หรูหรามาก กำลังเชิญแขกดื่มสุราอยู่

เวลานี้ก็เข้าไปถ่ายใกล้ๆ มือที่นานาอยากจะกด เปลี่ยนช่องก็แข็งทื่อทันที เวลาเดียวกันนั้นเธอเบิกตาก ว้าง มองใบหน้าที่อยู่หน้าจอมากกว่าครึ่ง รอยยิ้มและ ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น คล้ายกับเธอเก้าส่วน

มือที่นานาถือรีโมทไว้ค้างอยู่ในอากาศ

เธอมองภาพหน้าจอโทรทัศน์อย่างไม่อยากจะเชื่อ และเวลานี้ก็มีเป็นภาพของผู้หญิงคนนี้ออกมาหลายใบ แม้ว่าเธอจะแต่งกายอย่างผู้ดี แต่ที่ทำให้นานาตกตะลึงก็ยังคงเป็นใบหน้าของเธอ

บนโลกใบนี้ จะมีคนที่คล้ายกันมากอย่างนี้หรอ ?

นานา นมือออกคลิใบหน้าของตัวเอง และขณะ นี้ ภาพก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเป็นอีกภาพหนึ่ง นานาตก ตะลึงจนหัวใจเต้นแรงไม่หยุด

ผู้หญิงคนนี้นามสกุลพลาธร ? แล้วยังเป็นลูกสาว ของคนที่ร่ำรวยอุตสาหกรรมการเงินอีก ? เธอหัวเราะออก มาเสียงหนึ่ง มีคนบอกว่าบนโลกใบนี้มีคนที่หน้าตาเหมือน กันหมดสามคนไม่ใช่หรอ ?

โลกใบเล็กแค่นี้ คนใบหน้าในทวีปเอเชียนี้ เธอกับผู้ หญิงคนนี้ที่หน้าตาเหมือนกันกลับอยู่ในเมืองเดียวกัน

นานากดช่องโทรทัศน์อีกช่องหนึ่ง แม้ว่ากำลังมีข่าว ออกมา แต่ใจของเธอบินกลับไปยังชีวิตเมื่อก่อนที่เธออยู่ กับแม่แล้ว

แม่จิตใจดีมากเกินไป มอบทุกอย่างให้เธอเกือบ ทั้งหมด แต่สุดท้ายแล้ว เธอกลับช่วยเธอไว้ไม่ได้

นานาหลบตาลงต่ำ ในสมองเต็มไปด้วยความคิดมาก

มาย
ทิวถือก๋ยวเตี๋ยวอิตาลีออกมาสองถ้วย มองหญิง สาวที่นั่งอยู่บนโซฟาก้มหน้าลงต่ำเหมือนใช้ความคิดหนัก เขานิ่งไปเล็กน้อย เขามายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ถาม พร้อมขมวดคิ้วว่า “ เป็นอะไร ?

* ไม่มีอะไรนี่ !” นานาตอบอย่างไม่ค่อยเต็มเสียง

มากนัก

ทิวก้มลง ตอนที่อุ้มเธอขึ้นมา นานามองเขาแล้วถาม ว่า “ นายเชื่อไหมว่าบนโลกใบนี้มีคนที่หน้าตาคล้ายนาย มาก ? ”

ไม่เชื่อ ”

นานานึกไปถึงเขากับฟิวที่หน้าตาคล้ายกันห้าส่วน ! และเมื่อครู่นี้ที่เธอเห็นคุณหนูของบ้านพลาธร หน้าตาก็ เหมือนกับเธอมากไม่ใช่หรอ ?

แม้ว่าเธอกับนาราจะเป็นพ่อคนเดียวกันที่มีพวกเธอ แต่ว่าเธอกับนารากลับไม่เหมือนกันสักนิด

นึกไปถึงนารา น่าจะผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว เธอน่าจะ สงบลงเล็กน้อยแล้วมั้ง! นั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร นานาถือ ตะเกียบชิมผัดก๋วยเตี๋ยวอิตาลีที่ผู้ชายคนนี้ทำ รสชาติกลับ ดีอย่างคาดไม่ถึง เธออึ้งเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้มีพรสวรรค์ด้านการทำอาหารจริงๆ