บทที่ 179 เลี้ยงข้าวเขา

เขามองไปทางนานาพอดี เห็นเธอกัดริมฝีปากชมพู เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

ทิวขับรถไปถึงบ้านพาทิศ เห็นเสาต้นใหญ่อลังการ

ปักอยู่หน้าประตูแปดตัน

ทิวมองไปที่นานา “เธอจะไปส่งด้วยกันไหม

“ไม่แล้ว ฉันขอคุยโทรศัพท์ก่อนนะ” นานาทำตัวไม่ ว่าง ตอนนี้เธอไม่อยากเจอคนบ้านนี้ เพราะพวกเขาสนิท กับนารา เธอเป็นลูกเมียน้อย กลัวพวกเขาจะรับไม่ได้

“มามี้ บาย”

“บาย”

“ต้องอยู่กับแด๊ดดี้อย่างมีความสุขนะคะ ต้องรักกัน นะคะ” ฟ้าหันมาพูดกับนานา

นานาฟังจบ ก็เข้าใจเลยทันทีว่าสองคนนี้วางแผนไว้ กันอยู่ คิดได้ไงว่าเธอจะรักกับทิว? เด็กสองคนนี้คิดมาก ไปแล้ว

ตัวเล็กแค่นี้ มีความคิดแบบนี้ได้ยังไง? เด็กสมัยนี้โต เร็วขนาดนี้เลยหรอ?
นานาแอบขาในใจ แล้วเธอก็โทรศัพท์ไปหาแป้ง

“นี่ ไม่เจอกันนานเลย โทรมาสักทีนะ

“เด็กๆไปบ้านพาทิศแล้ว พรุ่งนี้ฉันว่าง ไปทานข้าว เที่ยงกันไหม”

“ดีเลย ฉันจะกินร้านหรู

“ได้ ร้านอาหารทะเล เหมาะกับเธอสุด

“เออนี่ พรุ่งนี้บริษัทฉันมีงานเดินแบบ เธอจะมาไหม? เดียวฉันให้บัตรเข้างาน

นานานานๆทีจะมีโอกาสแบบนี้ และเด็กทั้งสองก็มีคน ดูแลพอดี เธอจึงรีบพูด “ไป ฉันไป

“ได้ พรุ่งนี้เจอกัน วันนี้ฉันต้องทำงานดึกอีกแล้ว”

“เดียวพรุ่งนี้เลี้ยง บำรุงร่างกาย

พอวางสาย นานาก็เห็นทิวกำลังเดินออกมาจากกลาง เสา ฉากหลังที่ดี ทำให้เขาดูงดงามดึงดูดมาก นานาหลบ อยู่หลังกระจก แอบมองไปสองสามครั้ง
ทิวเข้ามาในรถ เวลาหลังจากนี้ เป็นของเขาคนเดียว

“คืนนี้อยากไปกินที่ไหน?” ทิวหมุนพวงมาลัยด้วย ความเท่ รถวิ่งอยู่บนถนนที่กว้างขวาง

“วันนี้ฉันเลี้ยงเอาไหม” นานาคิดว่าเขาเลี้ยงมา หลายครั้งแล้ว เธออยากเลี้ยงกลับ ไม่งั้นเหมือนติดหนี้ เลย

“ได้สิ เธอเลือกร้านเลย

“ไม่ใช่ร้านที่นายไปประจำนะร้านแบบนั้นฉันจ่ายไม่ ไหว กินชาบูดีไหม?” นานาอยากกิน

“ได้” ทิวตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

“งั้นฉันจะลองหาดูในเน็ตว่าร้านไหนดี” นานาหยิบ โทรศัพท์ออกมา กำลังค้นหา เธอหาร้านที่มีรีวิวดี ราคาไม่ แพงและดูดี

นานาเลือกร้านหนึ่ง เธอเปิดที่อยู่ให้ทิวดู ทิวหยุดรถ แล้วจีพีเอสตรงไปร้านนั้นเลย

เวลานี้ ไฟบนถนนสว่างขึ้นแล้ว ทิวกำลังขับรถอยู่บน ถนนที่กว้าง ไฟส่องเข้ามาทำให้รู้สึกโรแมนติก
นานาอิงกับภาพที่เห็น และเพลงที่ทิวเปิด เข้ากับ บรรยากาศตอนนี้มาก

นานาหัวใจเต้นแรง ไม่กล้ามองทิวที่อยู่ข้างๆ

แต่เธอเห็นด้วยหางตา ทิวแอบมองเธอ เธอจึงอยู่ เงียบๆ ทำไมบรรยากาศถึงเป็นแบบนี้ อึดอัดมาก ถ้าเป็น คู่รักกันจะโรแมนติกมาก แต่เสียดายพวกเขาไม่ใช่คู่รัก

พอถึงร้าน ก็ประมาณทุ่มกว่าๆ ตอนนี้คนเต็มร้านเลย นานาไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ เธอไปถามพนักงาน “มีโต๊ะ ว่างไหมคะ? สองที่

“มี มีที่ตรงหน้าต่าง มาเร็ว!”

นานามองไปหาทิว “จะกินที่นี่ไหม?”

เธอได้หมด แต่ไม่รู้ว่าคุณชายคนนี้จะยอมไหม

“ได้” ทิวยิ้มที่มุมปาก เขาไม่อยากเผยให้นานาเห็น ว่าเขาสูงส่ง เขายอมอยู่กับเธอ ใช้ชีวิตปกติธรรมดา

พนักงานพาเขาไปที่โต๊ะมุม ที่นี่ก็ถือว่าเงียบสงบ แต่ ห่างไกลไปหน่อย นานาชอบ

พอนั่งลงแล้ว พนักงานยื่นเมนมาให้พวกเขา นานายื่นให้ทิว “นายชอบกินอะไรสั่งเลย ไม่ต้องเกรงใจ ฉันเอา เงินมาพอ”

ทิวหัวเราะ ดูท่าทางของเธอแล้ว น่ารักมาก

ทิวไม่เกรงใจ เอาเมนูมา สั่งอย่างตั้งใจ นานามองเขา เขาสั่งอาหารอยู่ คิ้วที่ยักขึ้น ทำให้เห็นว่าขนตาของเขา หนาและยาวมาก ทําให้เธออิจฉาขึ้นมา

แล้วจมูกของเขาทรงสวยมาก โด่งได้รูป ริมฝีปากที่ บางมีความเซ็กซี่ ผู้ชายคนนี้มีองค์ประกอบของใบหน้าที่ สมบูรณ์แบบมาก

ทิวที่สั่งอาหารอยู่นั้นก็เงยหน้าขึ้นมา ทำให้ผู้หญิงที่ กำลังมองเขาอยู่ตกใจ เธอจะละลายแล้ว

เธอรีบหลบหนีสายตา มือก็หยิบจับดอกไม้ข้าง หน้าต่างอย่างทำตัวไม่ถูก

ทิวยิ้มที่มุมปาก แล้วสั่งอาหารต่อจนเสร็จ ส่งให้นานา “ฉันสั่งเสร็จแล้ว เธอสั่งต่อเลย”

นานารับมา สั่งเพิ่มแล้วยื่นให้พนักงาน จากนั้นก็รอ ผักกับเครื่องปรุง
“พรุ่งนี้อยากไปเที่ยวไหม” ทิวถาม

นานาเขย่าหัว “น่าจะไม่มีเวลา ฉันรับปากกับเพื่อนว่า จะไปดูงานเดินแบบที่บริษัทของเขา

ทิวขมวดคิ้ว “เดินแบบอะไร?”

“แบรนด์เสื้อผ้า”

ทิวกระพริบตา ไม่พูดอะไรอีก นานาหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาดู เห็นข่าวของฟิว เขาทำโฆษณาไปทั่วทุกที่ เขากับ ลิลลี่ดังมากในตอนนี้ นานาเห็นเขาได้ดี ก็รู้สึกสบายใจ

ทิวเห็นนานาจ้องโทรศัพท์อยู่นาน เขายื่นมือออกไป แย่งโทรศัพท์มา นานารีบเงยหน้าขึ้น

ทิวเห็นรูปของฟิวที่เธอเปิดเข้าไปดูพอดี และรูปซูม ด้วย เขาขมวดคิ้ว ถามด้วยเสียงเย็นชา “เธอชอบเขา ขนาดนั้นเลยหรอ?”

นานาสําลัก เธอแค่เปิดมาแล้วเห็นพอดี ก็เลยกด เข้าไปดูเฉยๆ

นานาเลยอธิบาย “เขาเป็นเพื่อนฉัน ฉันติดตามเขา เป็นเรื่องธรรมดา”
“ในสายตาเธอ ฉันเป็นคนแบบไหน?” ทิวอยากรู้คำ

นานากระพริบตา เขย่าหัว คิดแล้วตอบ “คนทำงาน

ร่วมกัน!”

สีหน้าของทิวเปลี่ยนไปเป็นเย็นชาทันที

นานาหัวใจเต้นแรง รีบพูดใหม่ “นายเป็นพ่อของ

ตอบ

ลูก”

ทิวทำเสียงเหอะๆ “ฉันไม่พอใจกับคำตอบนี้