บทที่ 178 ไล่ออกทั้งแผนก

นานาช่วยฟางถ่ายเอกสารเสร็จ ก็มองเห็นพนักงาน ประมาณยี่สิบคนยืนเรียงกันที่ทางเดิน สีหน้าของแต่ละคน มีความกลัว นานากับฟางตกใจ คนที่ยืนอยู่หน้าพวกเขา เป็นผู้ชายวัยกลางคนสองคนในชุดสูทสุภาพ มีสีหน้าที่ เข้มงวด ดูมีความเชี่ยวชาญสูงมาก

และคนที่ยืนอยู่หน้าสุด เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบ ปกติดูแล้วเป็นหัวหน้าที่น่าเกรงขาม แต่ตอนนี้ สีหน้ากลับ เปลี่ยนเป็นกังวล

เกิดอะไรขึ้น?

นานากับฟางถือเอกสารยืนอยู่ข้างๆ มองเห็นผู้ชาย วัยกลางคนที่พูดอะไรบางอย่าง มองคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ด้วยสายตาเย็นชา “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไล่แผนก ออกแบบออกหมด รีบไปเก็บของและออกจะบริษัทภายใน เย็นวันนี้”

“ขอถามหน่อยนะคะ เกิดอะไรขึ้นหรอคะ? พวกเรา ทำอะไรผิดหรอคะ?”

“ยังไงก็ตาม คนที่มีรายชื่อ ต้องออกจากบริษัทก่อน ห้าโมงเย็นวันนี้”

หัวหน้ากับพนักงานทั้งหมด ต่างไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนฟ้าผ่าลงมาในวันที่แดดจัด ทุกคนอึ้งไป หมดเลย ทำงานอยู่ดีๆ โดนไล่ออกได้ยังไงกัน?

พอหัวหน้าทั้งสองไปแล้ว แผนกอื่นต่างก็มาดูว่าเกิด อะไรขึ้น โดนไล่ออกทั้งแผนก เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมา ก่อน นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ตายแล้ว กว่าจะหางานได้ แต่โดนไล่ออกเฉยเลย ฟางถือเอกสารไว้ถอนหายใจแล้วพูด

นานายังตามไม่ทันไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้น และในตอนนี้ พนักงานสาวที่โดนไล่ออกพูดด้วยความโมโห “นี่แปลว่า อะไร? เราทำอะไรผิด? ทำไมต้องไล่แผนกเราออกหมด เลย”

“แผนกเราไปทำผิดต่อคนเบื้องบนหรอ?”

“ใครทำผิดก็ลงโทษคนนั้นสิ! เกี่ยวอะไรกับพวก

เรา”

นานานั่งลง กำลังนึกขึ้นมาได้ว่า พระเจ้า? หรือว่าทิว เป็นคนทำ? เขาไล่คนออกทั้งแผนกเลยหรอ?

เวลานี้ ฟางก็กำลังเก็บของอยู่ ผู้หญิงคนหนึ่งที่สนิท กับเธอพูดขึ้นมาว่า “นี่! เธอเก็บอะไร เธอไม่ได้อยู่ในรายชื่อโดนไล่ออกนะ

“บ๊ะ! ฉันไม่ได้อยู่ในรายชื่อหรอ?” ฟางแปลกใจ

ทําตาโต

ผู้หญิงคนนั้นมองเธอด้วยความอิจฉา “เธอกับคน ที่มาใหม่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อ ไม่รู้ทำไมมีแค่พวกฉัน โชค ร้ายจริงๆเลย”

นานานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างรู้สึกผิด มองดูพนักงาน พวกนั้นที่หน้าบึ้งแล้ว เธอกัดริมฝีปาก เธอคิดไม่ถึงจริงๆ นี่ คือสิ่งที่ทิวทำหรอ

สี่โมงครึ่ง มือถือของเธอดังขึ้นมา เธอหยิบขึ้นมาดู ทิวโทรมา

เธอรีบวิ่งไปในมุมที่เงียบและรับโทรศัพท์ “ฮัล โหล!”

“ต้องไปรับลูกแล้ว ไปรอฉันที่โรงจอดรถ

“โอเค จะรีบลงไป” นานาเดินกลับไปที่โต๊ะ เธอหัน ไปบอกลาฟาง หยิบกระเป๋าแล้วรีบลงไปเลย

นานาไม่กล้าเผชิญหน้ากับพนักงานพวกนั้น เธอรู้สึกว่าเธอมีส่วนทําให้เขาโดนไล่ออก

พอถึงที่โรงจอรถ นานาก็รีบเข้าไปนั่งในรถของทิว ข้างหลังมีเบาะเด็กสองที่ทำขึ้นมาเพื่อลูกโดยเฉพาะ พอ เธอเปิดประตูนั่งลงแล้ว ก็เอามือลูบที่อกเบาๆ

ทิวสตาร์ทรถ และขับออกไปช้าๆ ในเวลาที่รถออก จากโรงจอดกำลังจะเข้าไปที่ถนน นานามองไปทางทิว “ทำไมนายต้องไล่ออกทั้งแผนกด้วย”

“ฉันไปดูกล้องวงจรปิดมา พบว่าคนพวกนี้ทำงานแย่ มาก ไล่พวกเขาออก ไม่เกี่ยวกับเธอ อย่าโทษตัวเองเลย ทิวหันหน้าไปมองเธอหนึ่งครั้ง พูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน

นานากัดริมฝีปาก คิดอยู่นาน ยังไงเธอก็รู้สึกไม่ สบายใจอยู่ดี

“นานา ห้ามทำหน้าบึ้ง” ทิวทำตาหยีแล้วสั่ง เขารู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ต้องรู้สึกผิดแน่

เขาทำแบบนี้ เพราะอยากให้เธอทำงานสบาย อีก อย่าง คนพวกนี้ทำงานแย่จริง เขาอยากเปลี่ยนคนรุ่นใหม่

“นายไล่ออกเยอะขนาดนี้ แผนกนี้จะทำงานต่อยัง

ไง ”
“พรุ่งนี้จะมีพนักงานใหม่มาแทนที่พวกเขา พนักงาน ใหม่ทำงานดี อีกอย่าง เธอจะไม่โดนเขารังแก เพราะเธอก็ เหมือนพนักงานเก่า ทิวพูดจบแล้วยิ้มเล็กน้อย

แต่ว่า นานากลับรู้สึกแปลก สุดท้ายก็ยิ้มออกมา

มุขนี้ไม่ค่อยตลก

พอถึงหน้าโรงเรียน ก็มีใบประกาศวันปิดเทอม อีก หนึ่งอาทิตย์ก็ปิดเทอมแล้ว เด็กๆดีใจมาก พอขึ้นรถก็รอ คอยวันปิดเทอมเลย

“แด๊ดดี้ มามี้ วันปิดเทอม พาพวกหนูไปเล่นที่ไหน หรอคะ”ฟ้ามองไปทางแด๊ดดี้มาแล้วถามด้วยความ สงสัย

นานายิ้มแล้วตอบเด็กทั้งสอง “พวกเธออยากไป ที่ไหนล่ะ?”

“ผมอยากไปว่ายน้ำครับ ลมตอบด้วยเสียงดัง

“หนูก็อยากไปค่ะ”

“โอเค รอให้ปิดเทอมแล้ว แด๊ดดี้พาพวกเธอไปต่าง ประเทศ ไปที่เกาะ มีแค่ครอบครัวเรา
“ได้ค่ะ แด๊ดดี้พวกหนูอยากไป

นานามองใบหน้าด้านข้างของผู้ชายคนนี้ที่หล่อเหลา การเหมาเกาะแบบนี้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด แต่ว่า เธอ กลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเหมือนกับเด็กๆ

“วันนี้ไปค้างบ้านปู่กับย่า ไปเจอคุณทวดด้วย เดียว วันอาทิตย์ตอนเย็นจะมารับนะ

“แด๊ดดี้กับมามี้ไปไหมคะ” ฟ้าถามด้วยความอยากรู้ ลมรีบมองไปทางน้อง “ฟ้า มานี่ มีไรจะบอก

ฟ้าไม่รู้ว่าพี่จะพูดอะไร รีบขยับไปฟัง เห็นแค่เขาคุย กับเบาๆ ฟ้าเอามือปิดปากแล้วหัวเราะออกมา

“พวกเธอพูดอะไรกัน บอกมามี้เดี๋ยวนี้

“นี่คือความลับ บอกไม่ได้ครับ แต่มามี้วางใจได้ ผม กับน้องจะเป็นเด็กดีเล่นอยู่ที่บ้านคุณปู่คุณย่าครับ ” ลม พูดด้วยสีหน้าที่ตั้งใจ

นานามองดูเด็กทั้งสองแล้ว เหมือนเป็นมนุษย์จิ๋วเจ้า เล่ห์ นี่มีความลับกันด้วย เธอถอนหายใจ เด็กโตแล้ว คิด ไม่ทันแล้วจริงๆแล้ว นานามองดูเด็กทั้งสองก็รู้ว่าเขากำลัง วางแผนอะไรสักอย่าง แล้วอะไรล่ะ?

นานาเดาไม่ออก แต่ไม่ได้หมายความว่าทิวจะเดาไม่ ออก เธอมองเด็กๆจากกระจก ก็รู้แล้วว่าทำไมเด็กๆถึงยอม เป็นเด็กดีขนาดนี้

ก็คือเด็กๆอยากสร้างโอกาสให้เขากับนานาอยู่ด้วย กันสองต่อสอง มีเด็กสองคนนี้คอยช่วยแล้ว ทิวอยากได้ใจ ของนานา เป็นเรื่องที่ง่ายขึ้นมาทันที