บทที่ 167 คนเก่ากลับมาหา

นานาหายใจหอบขึ้นมาทันที ฮอร์โมนของผู้ชายที่ ร้อนแรงได้พุ่งเข้ามา ทำให้เธอใบหน้าเริ่มแดงนิดๆ เธอ ดันชายหนุ่มออก แล้วพูดด้วยความโมหิดๆ “ปล่อยฉัน นะ…

ทิวทำตาหยีมองเธอไว้อย่างไม่ห่าง “นานา ฉันจะ เตือนเธออีกครั้งนะ ถ้าเธอ ยังจะใส่ใจคนอื่นอีก พรุ่งนี้ฉันก็ จะไปทำให้เขาดับทุกอย่างแน่

นานาตกใจจนมองเขาด้วยตาโต นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ชายหนุ่มข่มขู่เธอแบบนี้แล้ว

“นายช่วยมีเหตุผลหน่อยได้ไหม”

“ไม่ได้”

“นี่นาย…”

“ความสัมพันธ์ของเราในตอนนี้คนทั้งประเทศก็ได้ รบรู้กันแล้ว ถ้าเธอยังกล้าไปมีคนอื่นดูสิ ทิวกัดคำให้ ชัดเจน

นานาทั้งโกรธทั้งรู้สึกลำบาก แต่ทำได้เพียงจ้องเขา

“หลังสาบวับ อับจัดการเรื่องย้ายบ้านทำเพียงพอขึ้นนิ่งๆ และพร้อมที่จะปล่อยเธอออก จากนั้นก็เดินไปทาง

ลง

“ทำไมจะต้องย้าย?”นานายังปรับตัวไม่ทัน

ทิวหันกลับไปแล้วสบตาเธอเพียงแวบเดียว “ตัดขาด การเหาของฟิว”

ก็เป็นเพราะเรื่องระยะห่าง เอเลยจะไปหาฟิวที่บ้าน ไม่ว่าจะมีเรื่องหรือไม่มีก็ตาม ถ้าจะย้ายบ้านไปที่ไกลๆ เธอ ก็ยากที่จะเดินไปหาฟิวได้ง่ายๆ

นานาไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ก็เป็นเพราะเรื่องนี้ ชาย หนุ่มคนนี้ก็จะทิ้งคอนโดไปหลังหนึ่งเหรอ แล้วเลือกที่จะ ย้ายงั้นเหรอ?

“ค่ะ ฉันตกลงก็ได้ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ไปหาฟิวอีก นาย อย่าย้ายเลย ลูกๆพึ่งจะชินกับสภาพแวดล้อมที่นี่ นายจะ ย้ายแบบนี้ จะมีผลกระทบต่อพวกเขา”

ทิวเอาแขนวางไปที่ราวบันได้ แล้วหันกลับมา เขาใช้ สายตาที่น่าหลงใหลมองเธอไว้ “เธอสัญญาสิ

“ไม่ต้องสัญญา ฉันทำได้”
“ดี ถ้าเธอทำไม่ได้ กล้าที่จะแห่กฎแล้วก็ บทลงโทษ ก็ตามสบายฉันแล้วนะ เธอไม่มีสิทธิ์เลือก บทลงโทษนั้น รวมการช่วยเรื่องเพศสัมพันธ์ที่ฉันต้องการด้วย

นานามองผู้ชายคนนี้ด้วยความตกใจ คำพูดที่เขาพูด ออกมาจําเป็นต้องตรงแบบนี้ไหม?

“นาย…”

“เสียใจเหรอ?”ทิวยิ้มหยอกๆ

นานาถูกเขาอัดจนพูดอะไรไม่ออก เธอสงบอารมณ์ แล้วคิดไปสักพัก “ฉันตกลงยังไม่ได้อีกหรือไง”

“อย่าคิดที่จะหลบสายตาฉันนะ อยู่ที่บ้านนี้ ฉันเป็น คนที่ควบคุมเธอไว้แล้ว ทิวยังคงข่มขู่เธอต่อ

นานารู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร กล้องที่อยู่ตรงหน้า ประตูนั้นเธอก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเขา เธอเหมือนนกน้อยๆที่ ถูกขังไว้ที่โกง

“แด๊ดดี้ มามี้…อยู่ชั้นบนกันหรือเปล่าค้า” เสียงที่ นุ่มๆของฟ้าดังขึ้นมา

สีหน้าทิวก็อ่อนโยนทันที แล้วเดินลงไป “แด๊ดดี้อยู่นี่นะ”

นานาก็เดินตามลงมา ลูกสาวอยู่ข้างหน้า เธอก็ต้อง เก็บอารมณ์ของตัวเองไว้ เพื่อจัดเตรียมการไปเรียนของ เด็กน้อยสองคนนี้ นานาก็มองทิวที่ส่งพวกเขาออกไป เธอ ก็หายใจเข้าลึกๆ เมื่อเธอกลับไปที่ชั้นสาม เธอก็เริ่มฟิต ร่างกายขึ้นมา

ณ บ้านสีธะ

นาราได้ไปรับกรรมที่ห้องโกง จะถูกขังหนนึ่งเดือน คนบ้านเธอก็ได้ดิ้นรนทุกอย่าง ไปขอร้องบ้านพาทิศแล้ว พวกเขาก็รู้ว่า ต่อจากนี้ความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันนั้นได้ ตัดขาดแล้ว

วัฒก็รีบปิดโรงงานของตัวเองไป ตัดสินใจที่จะดำเนิน โรงงานเล็กไปชั่วคราวก่อน ไม่กล้าที่จะหวังจะได้ออร์เด อร์จากบ้านพาทิศรายใหญ่นั้นแล้ว

เขาเพียงทำได้แค่นี้ไปก่อน หยุดไปชั่วคราว เขาไม่ ได้ขากเงินในการใช้จ่าย แต่เพียงรู้สึกเสียใจที่ตัวเองไม่ ได้มีธุรกิจที่สูงเหมือนเมื่อก่อน

และวันนี้ที่เขาดูข่าวไปนั้น กลับเห็นทิวที่ออกมา แถลงเรื่องความรักออกมา วัฒมองทิวที่แถลงนานาคู่จิ้มออกมานั้น เขาก็ช่างรู้สึกเสียใดชะมัด

ถ้ารู้มาก่อนว่าลูกสาวคนนี้จะได้แต่งงานกับทิว เขาก็ จะไม่กล้าทำแบบนั้นกับเธอแน่นอน ถ้าตอนนั้นเขายังพอ จะมีความเห็นใจบ้าง ตอนนี้ไม่แน่เขาอาจจะสามารถให้ ลูกสาวคนนี้ยอมรับแล้วก็ได้

แต่ตอนนี้ ทุกอย่างก็จบลงแล้ว ความเกลียดแค้นที่ นานามีต่อเขาก็ช่างจะลึกมาก

ทั้งชีวิตนี้ก็ไม่อาจจะทดแทนหมดได้แล้ว

ณ บริษัทพาทิศ

สิบเอ็ดโมงกว่าๆ

ที่ห้องโถงกว่างนั้นได้มีร่างที่ดูแพงมีออร์ร่า ทั้งตัว สวมชุดสีขาวอย่างดูสบายตา ทั้งตัวเปล่งความแพงออก มา เวลาเดียวกันก็ทำให้ดูทันสมัยเหลือนัก

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณจะหาใครค้า? พนักงาน หน้าเค้าเตอร์รีบลุกขึ้นมาต้อนรับเธอ

“ฉันจะหาเจ้านายพวกเธอคุณทิวค่ะ”
“ไม่ทราบว่าคุณได้นัดไว้ไหมค้า?

“เธอโทรไปแล้วบอกเขาตรงๆเลยว่า มีผู้หญิงที่ชื่อ จูลี่จะพบเขา เขาจะเจอฉันแน่นอนค่ะ” ผู้หญิงที่ใส่แว่นสี ดำ ริมฝีปาดที่เซกซี่แดงจัดนั้น เมื่อพูดจบก็จิ้มออกมาด้วย ความมั่นใจ

พนักงานเห็นการแต่งตัวของเธอแล้ว แล้วมองเธอที่ ดูแพง ก็ไม่กล้าจะถามมาก เขารับโทรไปสายในให้ผู้ช่วย ของทิว แล้วพูดเรื่องไปให้รอบหนึ่ง รอสายที่จะโทรมา ของฝั่งนั้น

ทิวนั่งไว้ที่โต๊ะทำงาน ปากกาที่อยู่ในมือได้เซ็น เอกสารอย่างรวดเร็ว

โทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆก็ดังขึ้นมา สายตาของเขาจบจ้อง ไปที่เอกสาร แล้วมือก็ยื่นไปรับขึ้นมา “เรื่องอะไร?

“คุณทิวค้า ข่าวจากหน้าเค้าเตอร์ว่าผู้มีหญิงคนหนึ่ง ที่ชื่อจูลี่อยากนัดเจอคุณค่ะ อยากทราบว่าคุณต้องการจะ พบเขาไหมค้า?

มือที่เซ็นเอกสารของทิวก็หยุดลง แล้วพูดด้วยเสียง ที่เรียบ “เชิญเขาขึ้นมา
หน้าเค้าเตอร์ ผู้หญิงที่ชื่อจูลี่ก็ได้รับการตอบรับกลับ มา ร่างที่ดูดีแพงของเธอก็เดินเข้าไปที่ลิฟ

ยืนไว้ในลิฟนั้น พนักงานหน้าเค้าเตอร์คนนั้นก็อดไม่ ได้ที่ยิ้มแล้วถามขึ้นมา “คุณผู้หญิงเป็นความสัมพันธ์อะไร กับคุณทิวค้า?”

“เพื่อนค่ะ”จูลี่พูดจบ สายตาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดู ออกว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นไม่ได้ใสเป็นแค่เพื่อน เท่านั้น

พนักงานคนนั้นฟังแล้ว ก็รู้ว่าเป็นความสัมพันธ์อะไร เลยทันที แต่คุณทิวก็เพิ่งได้ประกาศออกไปว่าคบหากับผู้ หญิงคนหนึ่งแล้วไม่ใช่เหรอ?แต่ไม่ว่าจะเทียบหน้าตา หรื แความดูดีแพงของผู้หญิงคนนี้แล้ว ก็ว่าข้อบกพร่องไม่ ออกเลยแต่นิด

เมื่อขึ้นมาถึงชั้นทำงานของทิว จูลี่ก็เดินตามเลขาอีก คนไปที่ทางเข้าของห้องทำงานทิว

เคาะประตูห้องไปแล้ว เลขาก็ช่วยเปิดประตูไปครึ่ง หนึ่ง แล้วเชิญจูลี่เดินเข้าไป

แววตาของจูลี่มีความยิ้มหวานขึ้นมา แล้วขาที่เรียว ยาวของเธอก็ก้าวเข้าไป
เธอเดินไปที่ห้องทำงาน ก็สบตากับผู้ชายที่นั่ง ทำงานอยู่หน้าโต๊ะ เธอค่อยๆเดินไปทีละก้าว มุมปากเต็ม ไปด้วยรอยยิ้มที่ดูหวาน “ทิว ไม่เจอกันนานเลยนะ

“ไม่เจอนานเหมือนกัน ทำไมถึงมีเวลงกลับมาละ ครับ?”ทิวทำตาหยีถามขึ้นมา

“คิดถึงคุณไง”จูลี่พูดออกมาตรงๆ จากนั้นก็เดินไป สบตาเขาใกล้ เธออ้าแขนออกแล้วกอดเขาไว้ ปากที่แดง จัดนั้นก็จบลงที่แก้มเขา “ทิว ฉันคิดถึงคุณมากเลยนะ

“ทำไมไม่ไปเป็นเจ้าหญิงของคุณแล้วหล่ะ ครับ?”สีหน้าของทิวไม่ได้มีอาการตื้นตัน สีหน้าของจูลี่ ก็ได้เปลี่ยนไปบ้าง มีความรู้สึกเสียใจมองเขาไว้ “คุณยัง โทษการตัดสินใจของฉันอยู่เหรอ ระหว่างคุณกับฮัน ฉัน ไม่ได้เลือกคุณ เรื่องนี้มันก็ผ่านไปหลายปีแล้ว คุณยัง โกรธอยู่เหรอ?”