บทที่ 164 ยังคงไม่วางใจ

“ แล้วแม่ของคุณล่ะ ? ก็ไม่ไปหาเขาหรอ ?

“ แม่ของฉันเป็นคนที่มีเมตตามาก เธอไม่เคยไปหา เขาเพื่อขออะไรมาก่อน แต่ให้ผู้ช่วยของเขาโอนเงินการ เลี้ยงดูให้ในบัตรของแม่ทุกเดือน เงินน้อยมาก ก็แค่หนึ่ง หมื่นกว่าบาทเท่านั้นเอง ! แม่ของฉันเลี้ยงฉันคนเดียว ทํางานไม่ได้ ตอนนั้นเรายากจนมาก แต่ก็มีความสุขมาก นานานึกไปถึงชีวิตในวัยเด็ก นอกจากไม่มีพ่อแล้ว แม่มอบ ความรักทุกอย่างให้เธอหมดแล้ว

ตาของฟิวมีน้าตาคลอออกมา เขาเอ่ยอย่างสงสัยว่า “ แล้วทําไมคุณถึงมีลูกของทิวล่ะ ? มองจากชีวิตของคุณ แล้ว ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับคนแบบเขาได้

“ ใช่สิ ! ต้องขอบใจพ่อที่ไร้ความรู้สึกเย็นชาคนนั้น เขาบังคับให้ฉันเอาครั้งแรกของฉันให้ทวแทนนารา ดังนั้น ฉันจึงท้องลูกของเขาอย่างไม่รู้เรื่องอะไร แต่ฉันไม่เสียใจ ที่คลอดลูกสองคนนี้ออกมา ” นานาเอ่ยมาถึงประโยค สุดท้ายกลับยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ฟิวโมโหจนกำหมัดแน่น “ เขามีสิทธิ์อะไรถึงทำ อย่างนี้กับคุณ ? คนบ้านสีธะทำมากเกินไปจริงๆแล้ว แล้ว แม่ของคุณล่ะ ? ”

” แม่ของฉันเสียไปคืนนั้น คืนที่ฉันกับทวนอนด้วยกัน ฉันรู้ว่าเธออาการหนักมาก มีเงินก้อนนั้นก็อาจจะรักษา ไม่หาย แต่ว่าฉันไม่ยอมที่จะละความพยายาม สุดท้าย แล้วเงินก้อนนั้นก็กลายมาเป็นเงินที่เลี้ยงดูลูกของฉัน หลายปีก่อนหน้านี้ฉันก็เกลียดพวกเขามาก แต่ว่าตอนนี้ หลังจากที่คลอดลูกออกมาแล้ว ลูกก็เหมือนกับเทวดาตัว น้อยๆ ทําให้ความโกรธแค้นของฉันหายไป ฉันไม่อยาก ไปเกลียดคนมากมาย มันเหนื่อยเกินไป ฉันก็แค่อยากจะ อยู่กับลูกของฉัน มองพวกเขาเติบโตดีๆ ” นานาเอ่ยมาถึง ตรงนี้มองฟิวที่มองเธอนิ่ง เธอยกยิ้มมุมปาก “ ตอนนี้ฉันมี ความสุขมาก ทั้งเรื่องพวกนี้อยู่หลังศรีษะไปหมดแล้ว

จู่ๆฟิวก็กุมมือของเธอไว้ “ นานา คุณยอมที่จะอยู่กับ ผมไหมครับ ? ผมสัญญา ตลอดชีวิตนี้ผมจะดีแค่กับคุณคน เดียว ผมจะไม่ให้คุณได้รับความลำบากเหน็ดเหนื่อยและ ถูกทําร้ายอีก”

นานาอึ้งไปหลายวินาที รู้สึกถึงความอบอุ่นและพลัง ที่ถูกส่งมาจากฝ่ามือของเขา นานารู้ เขาพูดอย่างนี้ออกมา เพราะอาจจะสงสารชีวิตของเธอ !

“ ขอบคุณนะคะฟิว แต่ ฉันไม่ต้องการ หลังจากที่ดู เรื่องราวของแม่ของฉันแล้ว ฉันไม่อยากจะแต่งงานแล้ว ฉันเชื่อว่าคุณไม่ได้เป็นคนแบบพ่อของฉัน แต่ฉันอยากจะ ดำเนินชีวิตอยู่คนเดียว ” นานาเอ่ยจบ ก็ดึงมือออกจาก ฝ่ามือของเขา
นานาหันไปมองเขา “ แล้วคุณล่ะ ? คุณรู้ไหมว่าพ่อ ของคุณอยู่ที่ไหนไหมคะ ? คุณเคยคิดที่จะกลับไปหาพ่อ ?” ของคุณไหมคะ ?

สีหน้าของฟิวเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เขาใช้สมองแล้ว พยักหน้า “ ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ผมไม่รู้ว่าควรจะไปหา เขาหรือเปล่า เพราะเขาไม่รู้ว่ามีผมอยู่

นานาเบิกตากว้างเล็กน้อย “ คุณรู้ว่าเขาเป็นใคร ?

“แน่นอน !” ฟิวหัวเราะเยาะตัวเอง “เขาในตอนนี้ มีอิทธิพลสูง ฐานะครอบครัวมีความสุข ผมไม่แน่ใจว่าการ ปรากฏตัวของผมจะพาความตกใจอะไรไปให้เขา เขาอาจ จะไม่อยากรู้จักผมก็ได้

นานาฟังคำพูดของเขาหมดแล้ว ก็อยากจะปลอบเขา ทันที แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

“ แล้วคุณคิดว่าจะทำยังไงดีคะ ? ”

“ ผมไม่รู้ ก่อนหน้านี้ ผมมีความโกรธแค้น ตอนนี้หลัง จากที่พบคุณแล้ว เหมือนกับว่าผมชีวิตของผมจะมีสีสัน และหวังว่าดีขึ้นไปมากกว่านี้ เขาบอกความรู้สึกของตัว เองให้เธอได้ฟัง สายตาของฟิวมองเธอนิ่งโดยไม่หลบ สายตาจากเธอ
หัวใจของนานากระตุกวูบ เธอถามกลับอย่างลำบาก ใจว่า “ คุณชอบฉัน ?

ฟิวพยักหน้า ” อั้ม ชอบ คุณเป็นคนที่ผมชอบคนแรก

นานาหัวเราะออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ “ แต่ว่าฉันมี ลูกนะคะ ! ”

“ ผมไม่สนใจ ลูกสองคนของคุณผมก็ชอบ ผมเต็มใจ ที่จะเลี้ยงดูพวกเขาจนเติบโต เป็นพ่อเลี้ยงของพวกเขา สายตาของฟิวจริงจังไม่มีความรังเกียจ กลับมีความยินดี อยู่ในนั้นด้วย

นานาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในตอนนี้ได้แต่มองเขานิ่ง

“ ฉันห่างจากลูกไม่ได้ และทิวไม่ยอมให้ฉันพาลูก ออกมาแน่ ดังนั้น ฟิวคะ ขอบคุณนะคะที่คุณชอบฉัน แต่ คุณลองมองผู้หญิงคนอื่นเถอะนะค ! ”

“ แล้วคุณเคยคิดว่าต่อไปทิวจะแต่งงานกับผู้หญิง อื่นไหมครับ ? หากเขาหาแม่เลี้ยงให้เด็กๆ คุณยังจะอยู่ที่ บ้านของเขาได้อยู่หรอครับ ? ” ฟิวช่วยเธออธิบายเรื่อง อนาคตข้างหน้านี้
นานายังไม่เคยคิดเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นนี้มาก่อน เธอ สายศรีษะ “ ฉันไม่รู้

“ หากเขาขอคุณแต่งงาน คุณจะแต่งงานกับเขา ไหม ? ” สายตาของฟิวมองเธอนิ่งไม่ละสายตาไปไหน

นานาอึ้งไปสักพักอีกครั้ง เรื่องพวกนี้ไม่เคยคิดมา ก่อน แต่ฟิวกลับถามออกมาโดยตรงอย่างนี้ เธอยังคงส่าย ศรีษะ

“ แปลว่า ไม่รู้ว่า หรือว่าจะไม่แต่งงานกับเขา ? คืน นั้นเมื่อห้าปีก่อน เขาทิ้งความทรงจำที่ดีให้กับคุณไหม ? จู่ๆฟิวกลับดึงขึ้นมา เขาสามารถไม่สนใจว่าตอนนี้เธอไม่ ได้เป็นหญิงบริสุทธิ์ แต่ว่าเขาเป็นห่วงว่าในใจของเธอยังมี ความรู้สึกแบบนั้นหลงเหลืออยู่

เพราะไม่ว่าหน้าตาหรือรูปร่าง เหมือนกับว่าทิวจะดี ไปกว่าเขาทุกอย่าง ยิ่งดูดีกว่ามีอิทธิพลมากกว่า

แก้มของนานาแดงขึ้นมาเล็กน้อย “ เมื่อห้าปีของคืน นั้น สำหรับฉันแล้วมันคือฝันร้าย

ฟิวอึ้งไปหลายวินาที “ ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว คุณยัง สามารถยอมรับเขาได้อยู่ไหม ?”
* แน่นอนว่าไม่สามารถยอมรับได้ ” ครั้งนี้ นานา กลับเอ่ยอย่างหนักแน่น

ฟิวโล่งอกทันที หากเป็นอย่างนี้แล้ว เขายังมีโอกาส

อยู่

เวลานี้ มือถือของนานาก็ดังขึ้นมา เธอรีบเอากระเป๋า มาดู ยังคงเป็นทิว

“ ฮัลโหล ! ” เธอกดรับสายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เล็กน้อย

“ ที่บ้านเหมือนกับว่าไม่มีผักแล้ว ฉันไปรับเธอ เดี๋ยว ไปรับลูกๆไปซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อผักด้วยกัน 2 ปลายสาย เสียงของทิวไม่มีความโมโหอย่างเมื่อครู่นี้แล้ว สงบลงไม่ น้อย

นานาใช้สมอง เหมือนกับว่าไม่มีผักแล้วจริงๆ เธอกัด ริมฝีปากแล้วเอ่ยว่า “ อืม นายมาส

“ เธออยู่ไหน ? ”

ฉันอยู่ที่บ้านของฟิว เขาได้รับบาดเจ็บ ฉันอยู่ที่นี่ ดูแลเขาสักพัก ” นานาบอกกับเขาโดยตรง
ปลายสายทิวเงียบไปหลายวินาที “ อือ ครึ่งชั่วโมง ฉันไปถึง ”

นานาวางสายไป ขมวดคิ้วมุ่น นึกไปถึงเมื่อครู่นี้ เป็น เขาที่อารมณ์เสียใส่บนร่างของเธอ ก็โมโหเล็กน้อย

และในห้องทํางานของบริษัทพาทิศ หลังจากที่ วางมือถือลงแล้ว ทิวครางออกมาเบาๆ โมโหเธอที่ไปบ้า นของฟิวจริงๆ แต่เมื่อครู่นี้ที่ทำงานในสมองมีแต่ภาพเธอ เต็มไปหมดจนทำให้เขาไม่มีสมาธิทำงาน

หลังจากที่ใช้สมองคิดไปคิดมา เขาก็หาข้ออ้างข้อ หนึ่ง อยากจะรับเธอออกมาจากบ้านของฟิว

นึกไม่ถึงว่า เธอก็พูดตรงดีจริงๆ ฟิวได้รับบาดเจ็บ ? ร้ายแรงแค่ไหน ? ผู้หญิงคนนี้ดูแลคนดีมากด้วย และ ท่าทางตอนที่เธอดูแลคนทำให้ผู้ชายใจเต้นง่ายมากด้วย ให้ตายสิ เขาต้องรีบรับเธอออกมาจากบ้านของฟิวให้เร็ว ที่สุด พูดจบ ทิวก็หยิบกุญแจรถขึ้นมาก้าวออกไปจากห้อง ทํางาน