บทที่ 158 ขอความเมตตาจากบ้านพาทิศ

พนักงานสาวๆต่างก็อิจฉากันมาก เคยเห็นลูกค้าที่ใจ ปล้ำ แต่ว่า ผู้ชายคนนี้หล่อมาก! จึงถูกมองบ่อยๆ พนักงา นก็แอบเม้าท์มอยกันว่าหน้าของเขาคุ้นๆ

นั่นคุณชายของบริษัทพาทิศ !

ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเขา ? แฟนหรอ ?

นานาได้แต่เลือกในกระเป๋ารองเท้าอีกครั้ง สุดท้าย เธอก็จ่ายเงิน ห้าแสนกว่าๆ นานาไม่กล้ามองเลย

แต่ฝ่ายชายยังรู้สึกว่ามันน้อยไปไปอีกร้านหนึ่ง

“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร เดี๋ยวจะถือไม่ไหวนะ

“งั้นก็ฝากไว้ที่นี่ก่อน เดี๋ยวให้พวกเธอส่งลงไป

“โอเคคะ คุณชาย สามารถฝากไว้ที่นี่ได้ คะ”พนักงานยิ้มตาหยีทันที

นานาถึงกับไม่รู้จะพูดอะไร ผู้ชายคนนี้ถ้าไม่ใช้เงิน จะอยู่ไม่ได้เลยหรอ ? เธอไม่ได้เป็นคนโลภมากจริงๆ เธอ รีบดึงแขนของผู้ชาย พลางพูดว่า “ฉันไม่อยากซื้อจริงๆ กลับไปกันเถอะ !

น้ำเสียงนี้แสดงให้เห็นถึงความขอร้อง
“จูบฉันสักหนึ่งที ก็ไม่ต้องซื้อแล้ว ทิวก้มตัวลง อ้า ปากพูดข้างๆหูของเธอ

ใบหน้าของนานาแดงขึ้นทันที ผู้ชายคนนี้เธอจน กลัวแล้ว ? ต้องขู่เธอทุกเรื่องเขาถึงจะมีความสุขหรือ

สุดท้ายนานาก็ไม่ได้ทำ ทิวพูดกับพนักงานว่า “เสื้อผ้าฝากไว้ที่นี่ก่อน พวกเรายังต้องไปช็อปปิ้งอีก หลายร้านอยู่”

นานาไม่อยากซื้อจริงๆแล้ว หากไปซื้อสินค้าสักกี่ ล้านมา หัวใจของเธอต้องรับไม่ได้แน่ๆ

เธอเอ่ยปากพูดกับฝ่ายชายว่า “ก้มลงมา

ทิวก้มลงมา หันแก้มให้เธอ นานายืดตัวขึ้น รอยจูบ สีแดงถูกประทับลงบนแก้มของเขา

ฝ่ายชายพอใจมาก “โอเค คราวหน้าค่อยมาซื้อใหม่ วันนี้กลับบ้านก่อน

เสื้อผ้าเยอะมาก พนักงานช่วยพวกเขาถือไปที่ โรงรถด้วยความรับผิดชอบในหน้าที่ พวกเขาวางมันไว้ใน รถ ด้านหลังรถก็เป็นถุงเสื้อผ้าของเธอทั้งหมด
นานาพูดขอบคุณพนักงาน แล้วนั่งลงตรงที่นั่งข้าง คนขับ เธอดูเวลา สี่โมงเย็นแล้ว เด็กๆกลับถึงบ้านพอดี

ณ สถานีตำรวจ

หลังจากวัฒกับมิโซะดำเนินขั้นตอนจนเสร็จสิ้น ใน ที่สุดเขาก็ได้เห็นลูกสาวที่โดนขังไว้หนึ่งคืน ร่างของนารา ยืนอยู่ที่ปลายอีกด้านของแท่งเหล็กด้วยความเหนื่อยล้า เธอหน้าซีดมาก เมื่อเห็นพ่อแม่มาเยี่ยมนาราก็ร้องไห้ออก มาทันที

“พ่อ แม่ ช่วยหนูน้ะ ช่วยหนูนะ หนูไม่อยากอยู่ที่นี่ หนูไม่อยากอยู่แม้แต่วินาทีเดียวแล้ว”

ได้ยินเสียงร้องไห้ของลูกสาว สามีและภรรยาคู่นี้ก็ รู้สึกสงสารเธอมาก แต่ตอนนี้วัฒก็ยังโกรธเธอมากลับ หลังพวกเราไปทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ถึงแม้ว่าเธอจะ เกลียดนานา แต่เธอก็ไม่ควรไปทำร้ายนานาตามใจตัว เอง”วัฒโกรธจริงๆ พวกเขาก็ต้องขอร้องทิวในเรื่องธุรกิจ แต่ตอนนี้ ลูกสาวของตัวเองกลับวางแผนอยากจะทำร้าย นานา ความหวังที่จะได้ใบสั่งสินค้าจากทิวก็เริ่มน้อยลง

“แม่ พ่อ หนูสำนึกผิดแล้ว หนูผิดไปแล้ว หนูเสียใจ มาก แต่ หนูไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ ไม่อยากติดคุก พวกคุณ ช่วยไปขอร้องทิวนะ ! ขอให้เขาปล่อยหนูที
“วัฒ พวกเราไปขอร้องคุณนายพาทิศกันนะ ! ห้าปี นี้ นาราดีกับพวกเขาขนาดนั้น ถึงจะไม่มีคุณงามความดี อะไรเลย อย่างน้อยก็คงต้องมีค่าแรงไหม ! คุณนายพา ทิศอาจให้ทิวปล่อยตัวนาราของพวกเราก็ได้นะ ตอนนี้มี โซะใจร้อนมากเธออยากช่วยลูกสาวเต็มที

อีกอย่าง เธอยังมีคดีลักพาตัวด้วยกันกับลูกสาว หากสอบสวนจนพบ เธออาจจะได้ติดคุกจริงๆ

“ฉันยังมีหน้าไหนไปขอร้องคนในบ้านพาทิศ ? ”

“ฉันไปขอ ฉันจะเอาหน้านี้ที่ด้านๆ ไปขอพวกเขา เอง” มาถึงตอนนี้แล้ว มิโซะขอแค่ลูกสาวปลอดภัย เธอ ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น

“โอเค เวลาเยี่ยมหมดลงแล้ว เชิญท่านทั้งสองออก ไปครับ ! “ตำรวจเดินไปเชิญพวกเขาออกไปทันที

“พ่อ แม่ ต้องช่วยหนูนะ ต้องช่วยหนู ! “นารายืน มือออกมา สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความขอร้องอย่าง น่าสงสาร

“นารา วางใจเถอะนะ ! แม่จะไม่ยอมให้เธอติดคุกมิ โซะพูดจบ หัวใจของเธอก็ร้อนจนจนเบ้าตาแดงไปหมด ลูกสาวคนนี้เป็นลูกรักของเธอ เธอเคยรับความลำบากแบบนี้ที่ไหนกัน ?

ออกจากสถานีตำรวจ ใบหน้าของวัฒก็โกรธจนเขียว ไปหมด มิโซะพูดด้วยความแน่วแน่ว่า “ส่งฉันไปบ้านพา ทิศ ฉันจะไปขอร้องคุณนายพาทิศ พูดอะไรก็ได้ แต่ต้อง ช่วยลูกสาวของพวกเราออกมา

“โอเค! คงต้องลองสักครั้ง วัฒไม่อยากให้ลูกสาว ติดคุก ถ้าเข้าไปอยู่ในคุกแล้ว ก็จะเป็นตราบาปที่ทิ้ง คราบไว้ไม่ออก

รถของวัฒขับมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์พาทิศ มิโซะ ไม่อยากให้สามีเสียหน้า เธอจึงเข้าไปคนเดียว

มิโซะเห็นคุณนายพาทิศอยู่ในสวนดอกไม้ เธอรีบ คุกเข่าเข้าไปทันที คุณนายพาทิศมองเธอด้วยความ ตกใจ คุณนายสีธะ นี่คุณทำอะไร ? ”

“คุณนาย ฉันอยากขอร้องให้คุณช่วยลูกสาวของฉัน เธอโดนจับแล้ว ถ้าคุณไม่ช่วยเธอ เธอต้องติดคุกแน่ๆ “มิ โซะรีบบีบน้ำตาออกมา

เวลานี้ ด้านหลังมีเงาของเกรซเดินออกจากห้อง รับแขก“น้องมิโซะ นี่เธอเป็นอะไร ? รีบลุกขึ้นมา
“ไม่ ถ้าพวกคุณไม่ตกลงจะช่วยนาราออกมา ฉันก็ จะไม่ยอมลุก”มิโซะแสดงความดื้อรั้น

“เธอก็รีบพูดสิ เกิดอะไรขึ้นกับนารา ? “คุณนายพา ทิศมองเธอแล้วถาม

“นารายังเด็ก ไม่รู้เรื่องอะไร เธอก่อเรื่อง ก่อนหน้า นี้เธอสับสนจึงบอกว่าอยากหาคนไปลักพาตัวนานา แต่ คิดไม่ถึง คนยังไม่โดนลักพาตัว นานาก็แจ้งความจับเธอ ตอนนี้ ยังโดนจับอยู่ในคุก !

“แล้วเธอจะมาขอร้องพวกเราทำไม ? เธอควรไป ขอร้องนานาสิ !

“เพราะเรื่องนี้ ทิวช่วยนานาตลอด นานาเกลียด บ้านของพวกเราตั้งนานแล้ว ฉันก็เลยได้แต่ขอร้องพวก คุณให้บอกกับทิว ให้เขาคุยกับนานาหน่อย ปล่อยตัว นาราของบ้านพวกเราเถอะ ! “มิโซะขอร้องอย่างเสียใจ

“แล้วนานาเธอได้รับบาดเจ็บอะไรไหม ?

“ไม่คะ คุณนาย นาราของพวกเรามีความกตัญญู กับพวกคุณมาตลอด เธอดูแลพวกคุณเหมือนคนใน ครอบครัวตั้งนานแล้ว ฉันขอแค่ให้พวกคุณสามารถช่วย เธอ ถ้าแค่ขังนาราไว้ไม่นาน ให้บทลงโทษเธอก็พอแล้วห้ามให้เธอติดคุกไปเด็ดขาด !

“โอเค ! เรื่องนี้ฉันจะโทรถามทิวเอง ว่าเกิดอะไรขึ้น “เกรซพูดจบ ก็ประคองเธอลุกขึ้น

มิโซะเช็ดน้ำตา เธอ รู้สึกน้อยใจมาก “ โอเคคะ ฉัน จะรอข่าวดีจากพี่สาวนะ

“โอเค เธอกลับไปก่อน มีข่าวเมื่อไหร่ฉันจะโทรให้ เธอเอง เกรซปลอบใจ

มิโซะออกไป คุณนายพาทิศพูดกับเกรซ ว่า“โทรศัพท์ถามดูสิ !

เกรซหยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วโทรเบอร์ของทิว

“แม่ ! มีอะไรหรอครับ ? “เสียงของทิวผ่านเข้ามา

“ทิว แม่อยากจะถามผมหน่อย เรื่องที่นาราโดนจับ ผมรู้หรือเปล่า ? ”

“คนในบ้านสีธะมาขอร้องพวกคุณ ? ” เสียงของ ทิวแสดงถึงความไม่พอใจ เพิ่งมา ได้ข่าวว่านาราอาจจะ ต้องติดคุก”