บทที่ 154 คล้ายกันจริงๆด้วย

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย เธอก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรือ

ไง ? “ทิวถามกลับไป

“ฉัน……ฉันจะไปรู้ได้ไง ? “นานาแทบจะบ้า หวังว่า จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเป็นบ้าตาย ไปแล้ว

“ถ้าฉันทำอะไรเธอจริง เธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยได้ยัง ไง ของฉันขนาดเท่าไหร่เธอก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ?

นานาหน้าแดงขึ้นมาทันที ให้ตายสิ ผู้ชายคนนี้คิดจะ เยาะเย้ยกันหรือไง ?

“ก็ไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดนั้น……….นาตอบกลับไป

ทันที

ผู้ชายตรงหน้าหัวเราะอย่างชอบใจหลังจากที่ได้ยิน ประโยคนี้แต่เขากลับนิ่งไปสักพักแล้วพูดว่า “ใช่หรอ จะ ลองทดสอบดูไหมล่ะ ?

นานาตกใจจนรีบลงจากเตียงอีกฝั่ง “ใครจะไปอยาก ทดสอบกันล่ะ ถ้าจะให้ดีนายไม่ต้องมาแตะตัวฉันเลย ถ้า นายกล้าแตะต้องตัวฉันละก็ ฉันจะไม่ให้อภัยนายแน่นอน

พคอน บาบารู้สึกได้ว่าส่วนล่างของร่างกายไม่ได้ปวดอะไรตรงไหน ดูเหมือนว่าเมื่อวานเธอรอดมาอย่าง ปลอดภัย

เธอเดินเข้าห้องอาบน้ำแล้วรีบปิดประตูแน่น

ทิวเองก็หายง่วง เขาลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปยังห้อง

ของเขา

ตอนที่นานาออกมาจากห้องน้ำ พบว่าเขาได้ออกไป แล้ว เธอรีบหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วค่อย ลงไปที่ชั้นล่าง

ที่โซฟาชั้นล่างนั้น มีผู้ชายใส่สูทเต็มยศคนหนึ่งนั่ง อยู่ เห็นได้ชัดว่าวันนี้เขาจะไปที่บริษัท

“อีกสักครู่ฉันจะไปที่บริษัท เธอทำอาหารเช้าเอง แล้วกัน ! “ทิวลุกขึ้นแล้วหยิบกุญแจรถที่อยู่บนโต๊ะ

“วางใจเถอะ ฉันโตขนาดนี้แล้ว ฉันจะปล่อยให้ตัว เองหิวหรอ ? “นานาตอบ หลังจากนั้นก็ไม่มองเขาและไม่ พูดกับเขาอีก

หลังจากฟังเสียงรถที่แล่นออกไปแล้ว นานาถอน หายใจเฮือกหนึ่ง ในตอนนี้เองโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของ เธอก็มีเสียงดังขึ้นมา
เธอหยิบขึ้นมาดู เป็นฟิวเองที่โทรมา เธอคิดถึงเรื่อง เมื่อวานที่เขาโดนทิวต่อยไปหนึ่งหมัด ในใจเธอตอนนี้เต็ม ไปด้วยความรู้สึกผิด

“ฮัลโหล ! “เธอรีบรับสาย

“ฉันเอง ฟิว ! เมื่อวานเธอไม่เป็นไรใช่ไหม” ประโย คนี้ฟิวพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง

“เมื่อคืนขอบคุณนายมากนะ ฉันไม่เป็นอะไร ทิวไป ส่งฉันที่โรงพยาบาลแล้ว” นานาพูดย้ำอีกครั้งเนื่องจาก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เขาเข้าใจผิด

“แบบนั้นก็ดีแล้ว ! คราวหน้าเธอต้องระวังนาราให้ มากขึ้นนะ”ฟิวเตือน

“ทิวให้ทางตำรวจเป็นคนจัดการเรื่องพวกนี้แล้ว นาราจะได้รับโทษในสิ่งที่เธอได้ทำลงไป พูดจบ เธอก็ ถามด้วยความเป็นห่วงหน้าของนาย ไม่…..เป็นอะไรใช่ ไหม ! ”

“เธออยู่ที่คฤหาสน์หรอ ?

“อืม”
“หน้าของฉันบวม วันนี้ฉันเลยไปไหนไม่ได้ รู้สึก เบื่อๆเธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”ฟิวพูด

นานาคิดไปคิดมา ยังไงตอนนี้เธอก็ตัวคนเดียว ถ้า อย่างนั้นวันนี้ก็ไปทำอาหารที่บ้านของเขาดีกว่า !

“โอเค ! ฉันจะเอาผักไปบ้างนะ วันนี้กินข้าวเที่ยงที่

บ้านนายกัน!

“ได้เลย”

นานาหยิบผักบางส่วนออกมาจากตู้เย็น แล้วถือไป ยังคฤหาสน์ของฟิว เธอเพิ่งไปถึงประตูก็เปิดต้อนรับแล้ว นานาสะดุ้งเล็กน้อยแล้วรีบปิดประตูเดินเข้าไป

พอนานาเดินไปถึงห้องรับแขกก็เห็นฟิวนั่งอยู่บน โซฟา นานารีบเดินเข้าไปหา หมัดของทิวที่ต่อยเข้าไปนั้น ก็หนักใช่เล่น ใบหน้าครึ่งหนึ่งของฟิวบวมมาก

“ขอโทษนะ ทนายโดนต่อยเพราะฉัน” นานาถอน หายใจอย่างรู้สึกผิด

สายตาของฟิวจับจ้องไปยังเธอ แล้วยิ้ม”ไม่เป็นไร ฉันเองก็ต่อยเขาคืนไปหนึ่งหมัดเหมือนกัน”
“เขาไม่ควรต่อยนายเลย” นานากัดปากพูดแทนเขา

ฟิวมองเธอ เธอเองก็ไม่รู้หรอกว่าเมื่อวานตอนที่เขา อุ้มเธอเขาก็เกิดความคิดไม่ดีต่อเธอความจริงแล้วเขาห้าม ตนเองไม่ไหวอยากที่จะจูบเธอ

แต่ว่าทวก็มาเจอเสียก่อน ไม่อย่างนั้น เมื่อวานเขาก็ ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้หรือเปล่า

“นานาคราวหน้าก็ระวังหน่อยล่ะ”ฟิวทำได้แค่ตัก เดือนเธอ เพราะว่าสภาพตอนที่เธอถูกวางยานั้นทำให้ ผู้ชายที่มาเจอยากที่จะหักห้ามตัวเองได้จริงๆ

“ฉันรู้แล้ว” นานาผงกหัว ประคบให้นายดีกว่า ! ” “ฉันไปเอาน้ำแข็งมา

“ได้สิ ! ฟิวตามใจเธอ เพราะตอนที่โดนเธอดูแล

นั้นก็รู้สึกไม่เลว

หลังจากที่นานาหาน้ำแข็งและผ้าเช็ดหน้าเจอ ห่อผ้า ประคบเสร็จแล้วจึงเดินไปนั่งข้างเขาแล้วนำผ้าวางลงบน หน้าที่บวมอย่างเบามือ ฟิวสะดุ้งเล็กน้อย

“พูดตามตรงนะ ความจริงนายไม่ต้องทำเพื่อฉันก็ได้ มันไม่คุ้มเลยที่นายทำแบบนี้นานาปน
“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ชื่อเสียงของเธอก็ถูกทำลาย

หมด”

นานาพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ ได้ใส่ใจมากขนาดนั้น ถึงยังไงในอนาคตฉันก็เป็นแค่คน ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีใครจำฉันได้หรอก”

“ใครพูด ? “ฟิวไม่ได้คิดแบบนี้

“แต่ว่านายสิ ตอนนี้บนโลกโซเชี่ยวมีคนด่านายเยอะ เหมือนกัน !

“ฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกนี้”ฟิวส่ายหัว ตั้งแต่ ที่เขาเข้าวงการนี้มาเขาก็ไม่เคยกลัวเรื่องนี้เลย

นานามองเขา แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร

“ดูเหมือนว่าเธอกับทิวเข้ากันได้ดีนี่ เธอเคยคิด แต่งงานกับเขาเพื่อลูกหรือเปล่า ? “ฟิวเอ่ยขึ้น

นานานิ่งไปครู่หนึ่ง แต่งงานกับทิวเพื่อลูก ? ดูเหมือน ว่าเธอไม่เคยคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังมาก่อน

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนี้หรอก” นานาสาย

หัวพร้อมพูด
“แล้วเธอเคยคิดหรือเปล่าว่าต้องหาพ่อสักคนให้กับ ลูก ? เช่นฉันที่ทั้งหล่อแล้วดีต่อพวกเขา ? “ฟิวแนะนำตัว เองให้กับเธออย่างไม่อาย

นานาหลุดขำออกมา “ถ้านายอยากจะเป็นพ่อ บุญธรรมของพวกเขา พวกเขาต้องชอบแน่ๆ

ฟิวตอบกลับไปอย่างไม่พอใจใครจะอยากเป็นพ่อ บุญธรรมของพวกเขากันล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันเป็นลุงของ พวกเขาจะไม่ดีกว่าหรอ ฟังแล้วคล่องหูกว่าเยอะ

“ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเด็กๆถึงชอบนายมากขนาด นี้ บอกตามตรงฉันรู้สึกว่านายกับทิวเหมือนกันมากจริงๆ นะ!”

สีหน้าของฟิวเปลี่ยนไปทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียง ตึงเครียดเหมือนหรอ ? ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอย่างนั้นล่ะ เธอต้องตาฝาดไปแล้วแน่ๆเลย

นานาพูดต่อ“นายกับลูกชายของฉันก็เหมือนกัน

นี่ ! ”

“เธอ…… วจ้องนานาด้วยสายตาเขม่น “เธอคิดหา ทางเอาเปรียบฉันอยู่ใช่ไหม ?
นานา หลุดนําออกมาอีกรอบ ขอโทษ ขอโทษ ฉัน ไม่ได้ตั้งใจนะ”

ฟิวพูดขึ้นมาว่า “คราวหลังก็อย่าพูดแบบนี้อีกล่ะ ฉัน จะไม่เป็นแบบคนบ้านพาทิศหรอก”

นานารีบปลอบ“โอเค ไม่พูดแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่ พูดอีก ฉันจะไปทำอาหารเที่ยงแล้ว ! หิวจะแย่ ! ”

นานาลองสังเกตเขาดีๆอีกที เธออยากจะบอกว่า มัน คล้ายกันจริงๆนะ !

ฟิวตอบกลับมาแค่อืม แล้วมองเธอเดินเข้าห้องครัว ไป แต่สีหน้าของเขากลับมีความไม่พอใจเล็กน้อย ใบหน้า ของเขานั้นมันคล้ายคนบ้านพาทิศขนาดนั้นเลยหรอ ?

ไม่สิ เขาเกลียดครอบครัวนี้ และไม่อยากที่จะเป็น เหมือนพวกเขาด้วย นานาไม่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วคำพูดลอยๆ ของเธอกลับไขความจริงได้เรื่องหนึ่ง