บทที่ 152 นาราถูกจับ

ในงานนั้น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว งานก็ทยอยจบลง ทีนี้พนักงานทุกคนก็ได้พักผ่อนอยู่หลังอีกห้องหนึ่ง เพราะ พวกเขาถูกสั่งมาว่าห้ามออกไป

หนึ่งในผู้ชายนั้นมีความกังวลตื่นเต้นขึ้นมา เขาไม่รู้ว่า หัวหน้าสั่งให้พวกเขามาทำอะไรที่นี่ เพราะในใจเขาได้ทำ อะไรไม่ดีไว้

และในทีนี้ ประตูก็ถูกเปิดออก ร่างที่เข้มแน่นหล่อ เหลา องอาจก็เดินเข้ามาอย่างเข้มๆ พนักงานทุกคนก็รู้จัก เขาทุกคน ทิวประธานของพาทิศ

ข้างๆเขามีผู้จัดการของพนักงานพวกนี้ที่กำลังจ้อง พวกเขาไว้อย่างสีหน้าแย่ๆ

“วันนี้พวกเธอใครได้รับของดีแล้วช่วยแขกทำเรื่องที่ ผิด ยืนออกมาด้วยตัวเองเลยนะ”

วัยรุ่นทั้งกลุ่มต่างมองหน้ากัน คนที่ไม่ได้ทำก็ส่ายหัว ตรงๆ ที่แท้นี่ก็เป็นเหตุผลที่ถูกให้อยู่นี่เอง

“ยอมรับออกมาเอง อย่าให้ฉันต้องตรวจออกมา ไม่ นั้นผลที่ตามมาจะหนักกว่าเดิม สายตาทิวจ้องจ้องคน กลุ่มนี้ไว้อย่างแน่น
ดวงตาที่ลึกเหมือนป่าช้า ได้มองผ่านใบหน้าของทุก คน เมื่อทิวได้สบตากับพนักงานคนหนึ่งแล้ว เขาก็ชี้ขึ้นมา “เธอ ออกมา”

พนักงานที่ถูกเขาชี้ก็ขาอ่อนเลยทีเดียว พนักงานคน นั้นรีบอธิบายขึ้นมา “ขอโทษครับ ขอโทษครับคุณทิว ผม ถูกบังคับโดยผู้หญิงที่มีฐานะร่ำรวยคนหนึ่งให้ทำแบบนั้น ครับ”

“เขาบังคับเธอยังไง?”

“เขาบอกให้ผมช่วยเขาทำเรื่องหนึ่ง เมื่อเสร็จแล้ว เขาจะโอนเงินให้ผม ถ้าไม่สำเร็จ เขาจะไล่ผมออกจากงาน นี้ ผมต้องการงานนี้มากครับ เพราะทั้งบ้านผมพึ่งผมเพียง คนเดียว ผมเลยต้องช่วยเขาทำเรื่องนี้

“เธอทำอะไรไปบ้าง” ผู้จัดการถามขึ้นอย่าเข้มงวด

“เขาบอกว่าในมือเขามียาตัวหนึ่ง ที่อยากวางลงที่ แชมเปญ จากนั้นให้ผมส่งไปให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ให้ผู้หญิง คนนั้นดื่มให้หมดครับ

สวะ ถ้ามันเป็นยาที่ฆ่าคน แล้วนายยังจะกล้าส่งไป ให้แขกหรือไง?
“ขอโทษครับ ผมผิดแล้ว พนักงานรู้ว่าขอโทษไปก็ ไร้ประโยชน์ แต่ก็ทำได้เพียงก้มหน้าขอโทษอย่างเดียว

“ไปที่สถานีตำรวจกับฉัน

“ไม่ครับ….ไม่นะครับคุณทิว ขอร้องคุณแล้ว อย่าส่ง ผมไปที่นั่นเลย พนักงานตกใจใหญ่

“เธอเลือกไม่ได้ที่จะไม่ไป ทิวพูดออกมาด้วยเสียง ที่แสนเรียบเย็น

พนักงานตกใจจนขาอ่อนจะร้องไห้ออกมาสักแล้ว ส่วนผู้จัดการก็เรียกยามเข้ามา “พาเขาไปตามรถของคุณ ทิวที่สถานีตำรวจ ต่อไปนี้อย่าทำเรื่องแบบนี้อีก”

ผู้ชายคนนี้ร้องไห้ขึ้นมาจนไม่สนใจอะไรแล้ว เขาคิด ไม่ถึงว่าคนที่ตัวเองเดือดร้อนจะเป็นทิว มันช่างเหงซวย ชะมัด

ถึงแม้จะให้เขาแสนหนึ่ง เขาก็ไม่ยอมทำแน่นอน

นานาได้ดื่มน้ำส้มไปแล้วแก้วหนึ่ง เหมือนเห็นร่าง ของทิวเดินออกมาจากประตู เธอก็รีบลุกขึ้น “หาพนักงาน คนนั้นเจอไหม?”
“เจอแล้วครับ เธอไปที่สถานีตำรวจกับผมนะครับ”

“ค่ะ ฉันจะไปกับนายนานาพยักหน้า

“นอกจากครั้งนี้แล้ว ฉันยังอยากหมอบหมายเรื่อง ที่เธอถูกลักพาตัวทีเดียวเลย ยังไงแล้ว นาราก็หนีไม่พ้น แน่นอน ความโกรธของทิวถูกนารากระตุ้นออกมาอย่าง สุดขีดแล้ว

นานาพยักหน้า “ดีค่ะ”

เมื่อมาถึงสถานีตำรวจ เรื่องก็ดำเนินไปได้ดี เรื่องคืน นี้ที่นานาถูกวางยามีพยานคือพนักงานคนนี้ อีกทั้งที่เขา พูดเรื่องออกมาทั้งหมด และมีผลใบตรวจจากโรงพยาบาล ก็ได้มั่นแน่กับโทษที่นาราทำแล้ว

นอกจากนี้แล้ว นานาก็ได้เล่าเรื่องหลายวันก่อนที่ตัว เองถูกลักพาตัวออกมา ทางตำรวจเห็นคนที่มากับเธอเป็น ทิว พาทิศ ก็ไม่กล้าจะชักช้าอะไร เลยได้ดำเนินเรื่องขึ้นมา ทันทีทันใด

ความจำของทิวแม่นยำ เขาก็รีบบอกป้ายรถของผู้ร้าย ให้ทันที อีกทั้งบอกคนที่จูงพาเรื่องนี้ในเบื้องหลัง เรื่องนี้ ก็หนีไม่พ้นกับนารา เรื่องวางยาในคืนนี้มีหลักฐานที่แน่น พอ ส่วนเรื่องที่ลักพาตัว ตำรวจยังต้องดำเนินคดีตรวจสอบอีกที

ทิวเสนอตำรวจให้ตัดบัญชีของนารา นั่งเป็นทางที่เร็ว ที่สุด ตำรวจก็ได้รับข้อเสนอของทิว

ตอนที่นานาและทิวออกมานั้น ทางตำรวจก็ได้ส่งคน ไปที่บ้านนาราแล้ว

นานารู้สึกเหนื่อยล้ามากแล้ว นั่งไว้บนรถนั้น เธอก็คิด อยากรีบกลับไปถึงบ้านแล้วนอน

นาราไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำได้รุนแรงมากขนาดนี้

เธอเพียงกลับบ้านกับพ่อแม่ วัฒไม่ได้พอใจกับช่วงนี้ ของการใช้ชีวิตของเธอ มิโซะเธอบอกให้เธออยู่นิ่งๆ เชื่อ ฟังบ้าง อย่าไปเดือดอารมณ์ของวัฒ

เมื่อนาราอาบน้ำเสร็จ ก็เตรียมตัวหมักหน้าและที่จะ นอน ในทีนี้ เธอก็ได้ยินเสียงรถตำรวจที่ดังหน้าบ้าน เธอ ยังคงทำเหมือนเช่นเคยว่าเป็นเรื่องของคนข้างบ้าน ยังไง ก็ไม่มีไฟลุกถึงบ้านตัวเองแน่นอน

ในห้องโถงที่กว้าง วัฒกำลังดื่มแอลกอฮอร์ที่แรง กำลังจะเตรียมตัวเข้าไปนอน มิโซะรู้ว่าวันนี้เขาได้ไปหา นานามา แต่กลับถูกปฏิเสธ เธอก็รู้สึกโกรธมาก
และในทีนี้เอง ประตูนอกก็ดังมาด้วยเสียงกริ่ง

“ดึกขนาดนี้แล้ว ใครจะมากดกริ่งอีก มิโซะเดินไป หน้าจอ เปิดดูกล้อง ก็ตกใจใหญ่ เธอรีบพูดไปกับสามีที่นั่ง อยู่บนโซฟา “สามี ทำไมตำรวจมาถึงบ้านเราแล้ว?

วัฒรีบเดินเข้ามาดู เป็นตำรวจสองคนที่ใส่ชุดเครื่อง แบบไว้เต็มกำลังกดกริ่ง

วัฒรีบพูดกับมิโซะขึ้น “เธออยู่ที่บ้านอย่าทำอะไร ผม จะออกไปสอบถามก่อน

วัฒปิดก้านประตูเหล็ก แล้วพูดกับตำรวจขึ้น “ไม่ ทราบว่าคุณตำรวจมีอะไรหรือเปล่าครับ?

“คุณวัฒครับ ลูกสาวของคุณได้สร้างคดีไว้ครับ เรา กำลังจะมาตามเขาไปสอบสวนตามคำสั่ง คืนนี้เขาต้องถูก กักตัวที่สถานีตำรวจคืนหนึ่งครับ

วัฒตกใจใหญ่ “พวกคุณเข้าใจผิดหรือเปล่าครับ ลูกสาวของผมจะไปทำคดีอะไรไว้ครับ?”

“มีหรือไม่มี ยังต้องให้เขาออกมาให้ทางเราสืบสวน ครับ มีอะไรที่สงสัย เรากลับไปคุยกันที่สถานีครับ
วัฒพูดขึ้นอย่างจริงๆ “ผมจะดูบัตรตำรวจของพวก คุณครับ”

ตำรวจทั้งสองคนก็ได้เอาให้เขาดู วัฒถึงจะยอมให้ พวกเขาเข้าไป บนโซฟา มิโซะตกใจมาก “สามีคะ เกิด อะไรขึ้นค้า?”

“ไปเรียกลูกสาวลงมาครับ จะดูว่าเขาได้ทำอะไรผิด ไว้”วัฒพูดอย่างเครียดๆ

มิโซะเมื่อรู้ว่าจะมาจับลูกสาวไป ก็รีบขึ้นไปที่ชั้นบน เรียกนารา นาราที่กำลังหมักหน้าและดูรายการไปด้วยนั้น กำลังมีความสุข มิโซะก็ดันประตูเข้าไป “นารา รีบลงไป ลูก มีตำรวจมาถึงบ้านแล้ว นาราไปทำอะไรไว้หรือเปล่า?”

สีหน้าของนาราตกใจจนซีดอย่างกระดาษ “อะไรนะ ตำรวจมาจับฉัน?”

มิโซะเห็นใบหน้าของลูกสาวซีดนั้น ก็รู้ว่าเรื่องต้องไม่ ง่าย เธอรีบจับไหล่นาราแล้วถามขึ้น “นารา เธอไปถาม อะไรไว้กันแน่?”

“หนูไม่ได้ทําอะไรค่ะแม่” นาราอยากจะปิดบัง เธอ คิดว่า ตำรวจมาจับเธอ ต้องไม่ใช่เรื่องพวกนั้นแน่นอน
“รีบลงไปดูก่อนเร็ว

นาราใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบแล้วลงไป เห็นตำรวจสอง คนนั่งไว้ที่โซฟา ขาของเธอก็มีความสั่นบ้าง จะต้องเข้าใจ ว่านํารวจเป็นคนที่ไม่อ่อนอยู่แล้ว นาราลงมา ตำรวจก็ลุก ขึ้น หนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นอย่างเข้มงวด “คุณนาราครับ คืน นี้คุณได้วางยาให้แขกที่ชื่อนานาในงาน เรามีหลักฐาน อย่างชัดเจน เชิญคุณกลับไปคุยที่สถานีกับเราครับ และสี่ วันก่อนที่คุณได้ลักพาตัวเรื่องนี้ เรายังต้องขอความร่วมมือ คุณในการตรวจสอบครับ

นาราฟังจบ ก็ตกใจจนเกือบเป็นลมไป เป็นไปได้ยัง ไง?ทำไมทางตำรวจรู้เรื่องที่เธอวางยาได้เร็วนี้? ในใจ เธอแล้ว แผนเธอไม่เคยพลาดแต่อย่างใด และแล้วตอนนี้ เธอยังมีผู้ก่อคดีกลุ่มหนึ่งรอเธออยู่