บทที่ 151 โชยโอกาส

รถของบอดี้การ์ดก็ได้เลี้ยวออกไป

หลังบ่อนั่ง บนอ้อมกอดขอทิวมีผู้หญิงที่แสนดึงดูด พิงไว้ ภายใต้การควบคุมของยานั้นทำให้เธอต้องบีบตัวไป มา มีความร้อนที่ลุกขึ้นอย่างไม่หยุดที่อ้อมกอดของเขา

จู่ๆ ทิวก็ยื่นมือไปจับคางเธอไว้ มืออีกข้างก็จับที่ท้าย ศีรษะเธอไว้ ริมฝีปากที่บังก็ประคบริมฝีปากเธอไว้ ในเมื่อ คืนนี้ไม่สามรถจะเอาเธอได้ ก็ลองชิมของที่หวานอร่อย ของริมฝีปากเธอดีกว่า

“ยิ้ม…เขาถูกนานาจูบไว้ เธอที่ไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่ม นั้น ครั้งนี้กลับได้ต้อนรับและเริ่มจูบผู้ชายขึ้นมาแล้ว

ทีนี้ ก็ได้ทำให้ผู้ชายรู้สึกอดมานาน เธอเป็นคนทำให้ ร่างกายของเขาแน่นเจ็บขึ้นมา

ตลอดทางกับการจูบที่เร้าร้อนนั้น ทิวก็ได้ทำเรื่องที่ สามารถทำได้ไปแล้วรอบหนึ่ง เพียงเหลือแค่เรื่องสุดท้าย ที่ไม่ได้ทำ

รถก็ได้จอดลงที่หน้าโรงพยาบาลอย่างนิ่ง ตรงหน้า มีเสียงของบอดี้การ์ดที่เข้มดังขึ้นมา “คุณทิวครับ ถึงละ ครับ”
ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังรีบไปเปิดประตู แล้วอุ้มผู้หญิงที่ ทั้งหน้าแดงจัดนั้นเดินเข้าไปที่โรงพยาบาล

หมอได้รีบเตรียมอุปกรณ์ต่างๆแล้วเต็มน้ำยาให้นานา

จากอาการของนานาในตอนนี้ ก็ยากที่จะฉีกยาให้เธอ ทิวเลยทำได้เพียงกอดเธอไว้ที่อ้อมกอด เหมือนเด็กคน หนึ่งที่จับมือเธอไว้ แล้วให้หมอฉีกยาให้เธอ

เมื่อความเจ็บโปรยมานั้น นานาก็เจ็บจนร้องออกมา เบาๆทีหนึ่ง

นานาที่ผ่านความเจ็บไปแล้วนั้น ก็เริ่มสงบลงได้บ้าง ทิวอุ้มเธอไปวางที่เตียง เห็นเธอที่ถูกยาทำให้ทรมานจน เหนื่อยล้า คิ้วของเขาก็ขมวดเข้มขึ้นมา

ใครกันแน่ที่กล้าวางยาที่งานแล้วฟิวไปเห็นรู้ได้ยัง

ไง?

ไม่ว่าจะเป็นใคร ทิวก็จะสืบออกมาให้ได้ จากนั้นก็จะ ไม่ปล่อยมันไปง่ายๆแน่นอน เมื่อคิดดีดีตอนที่อยู่ในห้อง โถงที่กว้างใหญ่นั้น คนที่มีแค้นต่อนานาจะเป็นใครกันแน่

ถึงแม้สามีภรรยาวัฒและมิโซะจะไม่ชอบนานา แต่ ก็จะไม่ลงฝีมือที่ตกต่ำแบบนี้ ฉะนั้นแล้ว ก็มีเพียงลูกสาวของพวกเขานาราแล้วสินะ

ให้ตายสิ ความอดทนที่ทิวมีต่อเขาได้ถึงจุดตันแล้ว

ครั้งนี้ ทิวจะไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน ทิวได้โทรไปหา คนที่รับผิดชอบงานนั้น ให้พวกเขากักตัวพนักงานทุกคน ไว้ การที่สามารถจะวางยาให้นานาได้ นาราจะทำคนเดียว สำเร็จไม่ได้แน่นอน ฉะนั้นแล้ว ต้องมีพนักงานที่ร่วมมือกับ เธอแน่นอน และเขาจะจับคนนั้นออกมาเป็นพยาน แล้วจับ โทษที่นารานําคืนนี้ออกมาแน่นอน

ทิวรู้สึกว่าวิธีที่ดีที่สุดนั้น คือส่งนาราไปอยู่ที่สถานี ตำรวจครึ่งเดือน

อาการนานาก็ได้เริ่มดีขึ้นจากยาที่หมกฉีกให้ เธอ ค่อยๆหลับตาแล้วนอนสักพัก

สุดท้าย เธอก็ลืมตาขึ้นมา นานาเห็นข้างเตียงมีผู้ชาย คนหนึ่ง เธอก็ถามขึ้นมาด้วยเสียงที่ดูแหบขึ้น “เมื่อกี้ฉัน เป็นอะไรเหรอ?”

“เธอถูกวางยาครับ”ทิวไม่ได้ปิดบังเธอ

“อะไรนะ” นานาลืมตาไว้โต “ใครทำ
“นารา”

สีหน้านานาแย่ขึ้นมาจนดูทันที เธอกามมือไว้แน่น นาราก็ช่างยิ่งอยู่หัวยิ่งโตแล้วนะ

กล้าที่จะวางยาเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย และนานาก็ พอจะจำได้สิ่งที่เกิดขึ้นตอนที่เธอเสียสติได้อยู่บ้าง

โดยเฉพาะช่วงเวลาที่เธอถูกส่งมาโรงพยาบาล ใบหน้าเธอก็เริ่มแดงขึ้นบ้าง เธอกัดริมฝีปากไว้ รู้สึกเครียด ขึ้นมาแล้วจ้องผู้ชายไว้อย่างไม่ดี “เมื่อกี้นายทำอะไร ฉัน?”

ทิวก็ยิ้มออกมา “ฉันทำแบบนั้น ก็เพื่อจะลดความเจ็บ ปวดของเธอในตอนนั้นให้น้อยลง

“แต่นายก็ไม่ควร… นานารู้สึกอับอายที่จะพูดออก มา เธอก็รู้สึกมีความสบายจริง แต่นั่นเป็นเพราะผลที่เกิด จากยา และผู้ชายคนนี้…

ช่างร้ายชะมัด นานายังสามรถสัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่ บวมๆของตัวเอง เมื่อคิดถึงภาพที่เธอกับเขาจูบกันอย่าง เร้าร้อนนั้น…เธอก็ไม่อยากอยู่แล้ว

นานาก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ เธอก็มีความโมโหขึ้น “เมื่อกี้นั้นทำไมนายต้องตีฟิวด้วย?”

“เธอเพียงเป็นห่วงเขาเหรอ?เขาก็ดีฉันกลับอยู่ ไม่ใช่?”ทิวตอบยังไม่พอใจ

“นั่นก็เป็นเพราะนายเริ่มตีเขาก่อน

“ฉันคิดว่าเขากำลังทำอะไรเธอ

“เขาเพียงจะช่วยฉัน” นานาในตอนนั้นก็ไม่รู้ตัวเอง ทําอะไรไปบ้าง แต่ทิวก็ไม่ควรจะตีฟิว

ทิวเห็นเธอยังเป็นห่วงฟิวปกป้องฟิวนั้น เขาก็บ่นออก มา “ในสายตาเธอแล้ว มีแต่เขาใช่ไหม?”

นานาหายใจเข้าลึกๆ “กี่โมงแล้ว เมื่อไหร่จะไปรับ

ลูก?”

“คืนนี้ฉันจะให้พวกเขาไปนอนที่กับพ่อแม่คืนหนึ่ง เดี๋ยวสักพักฉันต้องกลับไปที่งานจัดการเรื่องนิดหน่อย

“เรื่องอะไร?”

“เรื่องที่เธอถูกวางยา
“นายคิดจะจัดการนารายังไง?”

“ส่งเขาให้ตำรวจ ผู้หญิงคนนี้ควรจะได้รับการ ลงโทษบ้างแล้ว ไม่นั้นจะไม่เชื่อฟัง ทิวพูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชา

นานาก็ไม่มีความคิดเห็นอะไร เธอก็รู้สึกว่านาราควร จะได้รับการลงโทษบ้างแล้ว เรื่องที่ลักพาตัวในครั้งที่แล้ว ก็พอจะเลวละนะ

ในตอนนั้น ถ้าไม่ใช่ว่าทิวได้รับบาดเจ็บ และความ ไม่แน่ใจว่ารอบๆยังมีคนร้ายอยู่อีกไหม มีความหวังดีที่จะ ส่งเธอกลับมาอย่างปลอดภัย ทิวก็จะไม่ดีต่อนาราขนาด นั้น เมื่อจับคนเถื่อนพวกนั้นขึ้นมาได้แล้ว นาราก็ต้องโดน ลงโทษตามกฎหมายแล้ว

นานาได้เต็มน้ำยาไปแล้วครึ่งชั่วโมง เมื่อได้เอาออก เสร็จแล้ว เธอก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา ทิวรีบก้มตัวลง แล้วเอา ตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอด อุ้มเธอแล้วเดินไปทางที่จอดรถ ไว้

นานาก็คิดอะไรได้ขึ้นมา เธอรีบพูดขึ้น “นายอย่าอุ้ม ฉันแล้ว มือของนายยังบาดเจ็บอยู่เลย”

“ไม่เป็นไรครับ”ทิวไม่ได้สนใจหรอก
“เมื่อกี้นั้นนายใช้มือข้างไหนดี?

“ข้างที่ไม่บาดเจ็บ” ตอนนั้นที่ทิวเลือกข้างที่ไม่บาด เจ็บ ก็เพื่อจะให้ตัวเองมีแรงที่จะโชกลงไปมากขึ้น

นานาญกเขาอุ้มไปที่รถอย่างมีความตกใจ เธอรีบลง มาจากอ้อมกอดเขา แล้วเปิดไฟบนรถ รีบไปตรวจสอบ แขนข้างที่บาดเจ็บของทิว

ทิวก็ปล่อยให้เธอดูไป ได้รับการห่วงใยจากเธอก็เป็น สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกอิ่มใจมากนัก

และทีนี้ รถก็ขับไปทางไปงาน

นานากยินดีให้ลูกไปนอนที่บ้านพาทิศคืนหนึ่ง ถ้า พวกเขาไม่โวยวายก็พอ

เมื่อมาถึงล่างดึกของงาน ทิวกลัวเธอจะไม่อิ่ม เลย ได้เธอไปนั่งที่ร้านกาแฟสั่งอาหาร ให้เธอสั่งทุกอย่างที่ ต้องการ แล้วเขาจะไปจัดการธุระที่ชั้นบนแล้ว

นานาก็มีความกระหายน้ำอย่างหนัก เธอเพียงสั่ง น้ำส้มไปแล้วแก้วหนึ่ง แล้วนั่งรอทิวไปทำธุระอย่างวางใจ เธอก็รอนาราจะได้รับบทลงโทษ ในคืนนี้ถ้าไม่ใช่ฟิวที่ ไปเห็นเธอ เธอคงจะทำเรื่องที่แย่ๆให้คนที่งานเห็นแล้วฉะนั้นแล้ว เธอรู้สึกตื้นตันต่อฟิวมาก แต่ทิวก็ไม่ควรจะโชก เขาไปหมัดหนึ่งเลย พรุ่งนี้เธอต้องไปขอโทษเขา