บทที่ 148 ตกตามแผน

“นานา…”

“เธอไม่เหมาะที่จะเรียกฉันแบบนี้ นี่เป็นชื่อที่แม่ฉัน ตั้งให้ฉัน นอกจากเขาและคนที่ฉันยินยอมให้เรียก พวก เธอห้ามเรียกทั้งนั้น เสียงนานาไหลต่ำลงเหมือนสายน้ำ ที่กระแทกใส่

สีหน้าของวัฒดูแย่มากขึ้น แม้แต่จะก้านไว้ก็ไม่ได้ แล้ว “นานา ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่รับฉันก็ตาม ในตัว เธอก็ได้ไหลเวียนเลือดของตระกูลสีธะอยู่แล้ว เธอเป็น ลูกสาวของฉันวัฒ นี่เป็นความจริง”

“ใช่สิ ในตัวฉันมีเลือดของเธอที่ไหลเวียนอยู่ ฉะนั้น แล้ว ฉันรู้สึกรังเกียจมากนัก ฉันยอมที่จะเป็นลูกที่แม่ฉัน เก็บมาเลี้ยง ก็ไม่ยอมเป็นลูกของเธอหรอก” นานาม อย่างเย็นชา ถึงเธอจะซื่อมากแค่ไหน ก็ยังคงดูออกว่าวัฒ จงใจที่จะมาเข้าใกล้เธอโดยมีเป้าหมายอื่น

อีกทั้งวันนี้ทิวก็ได้ตัดเตือนเธอก่อนแล้ว เธอช่างรู้สึก ตลกนัก มีแต่ตอนที่ลำบากนั้นถึงจะนึกถึงลูกสาวเธอคนนี้ หรือไง?

“นานา……เราสองพ่อลูกคุยกันดีดีนะครับ ฉันยินดี ที่จะพาเธอกลับบ้านสีธะ ให้เธอเป็นลูกสาวของตระกูล สีธะอย่างเต็มตัวดีไหม? วัฒได้เพียงเก็บความโกรธนั้นไว้เพื่อที่จะห้ามและจูงใจนานา

นานามองเขาไว้ สายตาไม่มีความนับถือเลยแต่นิด มี เพียงแต่ความเย็นชาและรังเกียจ “ฉันไม่ต้อการ และไม่ ได้หวังเลย”

วัฒกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่จู่ๆก็มีเสียงที่เย็นๆดังขึ้น “คุณวัฒ นี่คุณกำลังทำอะไร?

ร่างกายของวัฒสั่นและทิ้งไป เขาหันกลับไปมอง เห็นท่ามกลางผู้คนนั้น มีร่างของทิวที่กำลังเดินเข้ามา อย่างยะเยือกเย็นนัก รอบๆของเขาดูองอาจมีอำนาจที่ เปล่งออกมา มีความรู้สึกแน่นกดดันที่ส่งมาจากตัวเขา อย่างพูดไม่ถูก

ทั้งๆที่เขาเป็นรุ่นเล็ก แต่ก็ทำให้วัฒรู้สึกหวาดกลัว เขาในใจขึ้นมา

ทิวเดินไปข้างๆนานา มือที่กว้างใหญ่จับมืออันเล็ก ของเธอไว้ ขวางอยู่กลางระหว่างนานาและวัฒ ทำให้เขา ดูเป็นกำแพงที่แน่นกว้างให้ความหนาแน่นที่จะปกป้องได้

วัฒยังมีอะไรอยากจะบอกกับนานา แต่เสียงหัวเราะ ที่เย็นเรียบของทิวก็ดังขึ้นอย่างตรง “วัฒ อย่ามาเข้าใกล้ เขา”
สีหน้าของวัฒแย่ลงทันทีอย่างมากกว่าเดิม ถูกรุ่น ที่เล็กกว่าตัวเองตักเตือนแบบนี้ ก็ช่างเป็นเรื่องที่อับอาย ชะมัด และสิ่งที่ทำให้เขายิ่งเคร่งเครียดคือตอนนี้เขาไม่ สามารถจะเดือดร้อนทิวได้อีกแล้ว มิฉะนั้น ธุรกิจของสีธะ จะหายสับสูญก็เป็นไปได้

เขาเพียงทำได้แค่ค่อยๆเดินออกมาจากข้างๆ นานา มองร่างของวัฒที่ออกไป ก็เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่ออก หน้าให้เธอ เธอพูดด้วยเสียงเบาๆ “ขอบคุณนะ

ทิวจับมือเธอขึ้น “ไปกัน การประมูลเริ่มแล้ว ฉันเห็น กำไรอันหนึ่งที่เหมาะกับเธอมากเลยนะ

“ไม่เป็นไรแล้ว…นานาถูกเขาจูงไปข้างหน้า เธอก็ ปฏิเสธไปด้วย

คืนนี้สิ่งที่เป็นหลักคือการคุยทักทายกัน ส่วนเวลาใน การประมูลมีเพียงยี่สิบนาทีกว่าๆ และคนที่นั่งไว้นั้นเป็นผู้ที่ มีฐานะร่ำรวยกันทั้งนั้น ไม่ได้กลัวราคาเลยแม้แต่นิด

ของที่ประมูลในคืนนี้มีสิบชิ้น มีทางของศิลปะ เครื่อง ประดับ และของที่เก็บสะสมต่างๆ

ในสิบชิ้นนั้น ทิวได้ประมูลมาสามชิ้น ตอนที่ทิวประมูล นั้นไม่มีคู่แข่งเลยสักคน เพราะในใจทุกคนต่างก็รู้ดี เขาสนับสนุนธุรกิจของน้าตัวเอง ก็สมควรดีแล้ว

และจริงๆและของชิ้นนั้นก็ไม่ได้มีราคาสูงมากขนาด นั้น เป็นเพียงแค่ใช้โอกาสที่เหมาะสมนี้ ในการสนับสนุน ธุรกิจของน้าแค่นั้น

หนึ่งในนั้นมีกำไรอันหนึ่ง ที่ดูหรูแพง ทิวประมูลได้ มาด้วยมูลค่าร้อยล้าน ตีลงมาเลยทีเดียว ทิวให้พนักงาน เอากำไรลงมา ภายใต้สายของของทุกคนนั้น เขาก็โยกมือ ซ้ายของนานาขึ้นมา แล้วสวมกำไรเข้าไปที่มือของเธอ

กำไรที่เป็นสีสว่างดูแพง ช่างเหมาะกับเธอยิ่งนัก

นานาอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมา รอบๆก็ดังขึ้นมา ด้วยเสียงที่กรีดร้องกัน เหมือนจะอวยพรยินดีกับพวกเขา นานาก็เขินจนรีบเอามืออีกข้างมาปิดกำไรนั้นไว้

ส่วนในสายตาคนที่อยู่ข้างๆนั้น เธอตัวเล็กน่าเอ็นดู ยืนไว้ข้างทิว เหมือนภรรยาขี้อายที่ดูน่ารักมาก

ท่ามกลางผู้คนที่มากมายนั้นมีสายตาคู่หนึ่งที่มีความ เศร้าผ่านทะลุ สายตาคู่นั้นมีความเย็นเหน็บหนาวของแสง ที่ผ่าน นารากัดริมฝีปากไว้แน่น เธอจะไม่ยอมให้พวกเขา สองคนรักกันแบบนี้อย่างแน่นอน
อยู่นอกวงผู้คนนั้น วัฒและภรรยาตัวเองสบตากันที หนึ่ง รู้สึกไม่กล้าจะเชื่อว่าความสัมพันธ์ของนานาและทิว จะพัฒนาดีมากเร็วถึงขึ้นนี้ได้

นี่ก็ช่างทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายจิตมากนัก

เมื่อจบการประมูลแล้ว ก็ถึงเวลาที่ที่รอยคอยกัน แสง ไฟจะดูครึ้มคร่ำแล้ว เมื่อผ่านการประมูลไปแล้ว เหมือนว่า ทุกคนจะหวังที่จะชนแก้วฉลองกันแล้วมากกว่า

สายตาของนารามองไปที่ตัวของพนักงานคนหนึ่ง เธอมองตาของพนักงานคนหนึ่งไว้ เหมือนว่าเธอจะอิจฉา คนที่ร่ำรวยในนี้มาก นี่ก็บ่งชี้ว่าเธอต้องการความมั่นมี ร่ำรวยมากแค่ไหน

นาราก็เริ่มพูดกับพนักงานคนนั้นขึ้นมา “หนุ่มหล่อค้า ตามฉันมาค่ะ ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากให้คุณจัดการให้หน่อย

พนักงานคนนั้นเห็นคนที่มีฐานะดูแพงและสวยแบบนี้ จะไม่เดินเข้าไปได้ยังไงหล่ะ เขาก็รีบเดินไปข้างนาราแล้ว กล่าว “คุณผู้หญิงมีอะไรหมอบหมายครับ?”

“ฉันจะให้คุณช่วยแทนฉันทำเรื่องหนึ่งนะคะ” พูดจบ นาราก็ใกล้ไปที่ข้างหูเขา แล้วพูดเรื่องไปให้เขารอบหนึ่ง
พนักงานคนนั้นอึ้งไปกี่วินาที “นี่มัน…นี่เป็นเรื่องถึง กฎหมายเลยนะครับ

“เอาเลขบัญชีคุณให้ฉัน ฉันจะโอนให้คุณหนึ่งหมื่น ก่อน เมื่อเสร็จเรื่องแล้ว ฉันจะโอนให้คุณอีกหนึ่งแสน ยัง ไงก็ดีกว่าการที่คุณมาเสริฟ์แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”นาราจับ จุดอ่อนของผู้ชายคนนี้แล้วพูดขึ้นมา

และแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็คิดไปสักพักจากการดึงดูดของ เงินครับ ผมจะช่วยคุณ”พูดจบเขาก็บอกเลขบัญชีให้ นาราทันที นาราก็โอนเงินหนึ่งหมื่นไปที่บัญชีเขาทันที “ถ้าคุณคิดอยากหนีไปเลยละก็ ฉันจะแจ้งตำรวจเลย ทันที”

“ผมรู้ครับ ผมยังอยากได้มากกว่านี้ พนักงานมีความ โลภขึ้นมา เขาก็ยินดีอยู่แล้ว เพียงแค่ส่งแก้วไวน์ไปแก้ว หนึ่ง ก็สามารถได้เงินมาหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นแล้ว นี่เป็น เรื่องโชคดีที่ตกลงมาจากฟ้าเลยก็ว่าได้

นาราก็ได้หาคนถูกแล้ว มุมปากเธอก็ยิ้มร้ายๆขึ้นมา “ดี อยู่ที่คุณแล้วนะ” พูดจบ เธอก็ดึงพนักงานไปที่ระเบียง แล้วเอายาออกมาจากกระเป๋าเตรียมตัววางยาลงที่น้ำ แชมเปญ

“ตอนนี้หาโอกาสที่จะส่งไปให้เขา จากนั้นคุณก็รอเขาไว้ข้างๆ ถ้าเขาไม่สบายอะไรขึ้นมา คุณก็จูงนำเขาขึ้น ไปชั้นสองเลย”

“ครับ ผมจะทำตามที่คุณพูด

พนักงานพยักหน้าแล้วเดินออกมาจากระเบียง สายตาของเขามองไปที่ตัวนานา ก็เห็นแชมเปญในมือ แก้วนานาเหลือไม่มากแล้ว เขาก็ถือแก้วเปล่าแล้วเดิน เข้าไป “คุณผู้หญิงครับ เอาแก้วคุณมาให้ผม ผมเปลี่ยน แก้วใหม่ให้ครับ

นานานแก้วให้เขา แล้วพนักงานก็เอาแก้วที่วางยา ไปแล้วแก้วนั้นยื่นให้เธอ

พนักงานที่นี่เดินวกวนไปมา ไม่ต่ำหว่ายี่สิบคน นานา จะมีความสงสัยได้ยังไง เธอยื่นมือไปรับ “ขอบคุณค่ะ”ทิว ก็ถูกคนที่ทำธุรกิจสองคนมาทักทายคุยกันอยู่ เขาก็พูด ด้วยรอยยิ้มกับพวกเขาไปกี่คำ ทีนี้ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมอง นานาที่อยู่ข้างๆทิว “คุณทิวครับ คุณทิวก็ช่างมีบุญนะครับ ที่มีคู่ควงที่สวยงามปังเช่นนี้” พูดจบ เขาก็โยกแก้วขึ้นมา “คุณผู้หญิงครับ ผมของชนกับคุณแก้วหนึ่งนะครับ นานา ก็มีความเกรงใจ แล้วก็โยกแก้วขึ้นมา แล้วดื่มแชมเปญที่ อยู่ในมือไปหลายคำ