บทที่ 143 ฟิวทำลายชื่อเสียงของตัวเอง

นานาตื่นนอนตอนประมาณเที่ยงๆ เธอเดินไปต้มหมี่ กินอย่างช้าๆ เธอไม่ค่อยชินกับวันเวลาสบายๆแบบนี้เลย!

นึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอแทงทิว เธอก็กลั้นขำไม่ได้ ใครสั่งให้ผู้ชายคนนั้นจูบเธอไม่ดูเวลาล่ะ สมน้ำหน้า

ตอนนี้นานาไม่ได้ดูโทรศัพท์ ไม่ดูโทรทัศน์ ดูแต่ หนังสือ ข้อความที่รุมด่ากันในอินเตอร์เน็ตเยอะขึ้นเรื่อยๆ “ทำยังไงดีเนี่ย!ฉันรู้นะว่าเขาบริสุทธิ์จริงๆ! แป้งกำลัง กังวลเรื่องของฟิว

นานาจับโทรศัพท์ เธอนิ่งไปสักพัก ทําไมฟิวต้อง ทําแบบนี้ด้วย?

“เอาล่ะ นานา เธอโทรไปหาเขาสิ ฉันว่าตอนนี้เขา น่าจะไม่ค่อยสบายใจนะ

“โอเค!ฉันจะโทรไปอยู่นานาตอบกลับแล้วแป้งก็

วางสายไป

นานาหายเข้าใจลึกๆและตัดสินใจโทรไปหาฟิว

“ฮัลโหล!”เสียงในสายเป็นเสียงที่แหบและดูไม่

มีแรง
“ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย นายรู้ผลที่ตามมา ไหม?มันคือชื่อเสียงของนายรู้ไหม! นานาน

“ฉันยอมที่จะเสียชื่อเสียง ก็เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ ของเธอ เธอไม่ต้องห่วง เธอจะไม่โดนแฟนคลับฉันทำร้า ยอีกแล้ว”

“ฟิว นาย… นานาถือโทรศัพท์ไว้แต่ไม่รู้ว่าจะพูด

อะไรต่อ

“ไม่ต้องซึ้งมาก จริงๆแล้วต้นเหตุเรื่องนี้ก็เป็นฉัน ตอนนี้ก็ต้องเป็นฉันเองที่แก้ปัญหานี้”

“แต่ว่า….นายไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยนะ ฉันไม่ สนหรอกว่าคนอื่นเขาจะด่าฉันในอินเตอร์เน็ตยังไง นานา ถอนหายใจ ยังไงตอนนี้เขาก็ทำไปแล้ว พูดไปก็ไม่มี ประโยชน์หรอก

“นานา ฉันทำแบบนี้เพื่อเธอได้”เสียงของฟิวเต็มไป ด้วยความจริงใจ

นานาจับโทรศัพท์แน่นขึ้น แต่ก็ยังพูดไม่ออก ทั้งๆที่ เธอและเขาได้ใกล้ชิดกันแค่สองเดือนกว่าๆ สำหรับเขา แล้ว เธอมีแค่ซึ้งและขอบคุณแค่นั้นเอง
“ฟิว ขอบใจนะ”นานาพูดด้วยความจริงใจ

“ถ้ามีเวลาก็พาเด็กๆมาเล่นที่บ้านฉันนะ ฉันคิดถึง พวกเขา”

“โอเค! “นานายิ้ม

ฟิววางสายไปก่อน นานาจับโทรศัพท์ไว้ เธอไม่รู้ว่า ต้องทำยังไง ตอนนี้ในอินเทอร์เน็ตคงจะมีแต่ข่าวด้านลบ ของฟิว!

ประมาณหกโมงกว่า เสียงรถดังเข้ามา นานาลุกขึ้น จากเก้าอี้ที่สวยในสวนดอกไม้ เธอก็ได้ยินเสียงร้องเพลง ของเด็กๆสองคนดังเข้ามาแต่ไกล

นานายิ้มแล้วเดินออกมา วันนี้เธอใส่ชุดเดรสสีขาว ผมที่เพิ่งสระตอนเที่ยงปล่อยไว้ข้างหลัง อยู่ใต้ค่ำคืนนี้ เธอดูเหมือนนางฟ้าเลย

“มา…”

พอนานาต้อนรับเด็กสองคนเสร็จ เงยหน้าขึ้น ก็เห็น ผู้ชายที่กำลังเดินมาข้างหลัง เสื้อเชิ้ตสีขาวธรรมดา และ กางเกงสูทสีดำา เดินมาอย่างช้าๆ

รอบตัวนานามีลูกสาวและลูกชายยืนอยู่ เธอเงยหน้าขึ้น ลมเย็นที่พัดผ่านทำให้ผมเธอลอยขึ้นมา กระโปรงของ เธอก็พัดไปทางเดียวกับลม กระดูกไหปลาร้าที่เซ็กซี่ของ เธอแอบโผล่ออกมานิดๆ มองใบหน้าของนานาอย่างละ เอียดแล้ว ทิวคิดในใจ ใบหน้าของนานาไม่เหมือนวัฒพ่อ ของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว งั้นเธอก็คงคล้ายแม่เธอมั้ง แต่ว่า รูปภาพของแม่เธอ เขาก็เห็นแล้ว ถึงแม้ว่ารูปภาพ จะเล็ก แต่ก็ดูออกว่าใบหน้าของเธอและแม่เธอก็ไม่ได้ เหมือนกันมากนัก

ผู้หญิงคนนี้คล้ายใครกันแน่?ไม่คล้ายพ่อ และไม่ คล้ายแม่ด้วย เหมือนกับว่าไม่ใช่ลูกของพวกเขาเลย

ลูกสองคนที่เธอคลอดออกมา มีกรรมพันธุ์ที่ดีของ เขาและเธอทั้งหมดเลยนะ!

“คืนนี้ไม่ต้องทำกับข้าวแล้ว เราออกไปกินข้างนอก กัน เทอจะเปลี่ยนเสื้อรึป่าว?”ทิวถามเธอ

นานากัมมองเสื้อของตัวเอง ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เธอเขย่าหัว “ไม่เปลี่ยนแล้ว ไปกินที่ไหนหรอ?”

“แด๊ดดี้พาเราไปกินอาหารหรู

“กินอาหารหรูตลอด หนูสองคนไม่กลัวว่าจะกลาย เป็นหมูอ้วนรึไง?”
“ไม่กลัว เด็กๆสองคนมีอาหารหรูกิน ใครจะไปสน เรื่องจะอ้วนหรอไม่อ้วน?

นานารู้สึกว่าลูกชายไม่มีความสงบเหมือนเมื่อ ก่อนแล้ว ดูแล้ว เด็กที่มีพ่อแม่ค่อยดูแลคอยมอบความ รัก ความไร้เดียงสาของเด็กถึงจะโผล่ออกมา คิดไปคิด มาแล้ว มีพ่อเพิ่มขึ้นมาคนหนึ่ง มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่นิ

“ฟ้า ลม วางกระเป๋าพวกหนูเข้าไป

“อื้ม โอเคครับ แด๊ดดี้”

พอเด็กๆสองคนเดินไปปุ๊บ ทิวก็เดินเข้ามาใกล้นานา แล้วบอกกับเธอว่า “ช่วงนี้ถ้าพ่อเธอโทรหาเธอ เธอไม่ ต้องรับนะ ถ้าเขามาหาเธอที่บ้าน เธอก็ไม่ต้องไปพบหน้า เขา”

นานางง “เขาจะมาหาฉันทำไม?

“แต่ก่อนพ่อเธอและบริษัทฉันมีการติดต่อทางธุรกิจ ตอนนี้ฉันตัดขาดการติดต่อของบริษัทเขาทั้งหมด ฉันกลัว ว่าเขาจะมาขอร้องเธอ “ทิวไม่กังวลเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะว่า ผลกําไลของบริษัทวัฒ มาจากบริษัทของทิวทั้งหมดเลย

นานาลืมตาโตขึ้น แล้วเธอก็พูดว่า “ฉันไม่ช่วยเขาหรอก”

“เวลาที่ฉันไม่อยู่บ้าน ถ้าเขามาหาที่บ้าน ห้ามเปิด ประตูไปพบเขาเด็ดขาด” ทิวเตือนนานาด้วยเสียงต่ำๆ เพราะเขาไม่อยากให้เธอไปพัวพันกับบ้านสีธะ

นานาพยักหน้า ถึงแม้ว่าทิวไม่บอก เธอก็ไม่ทำแบบนี้ หรอก เพราะว่า เธอเกลียดพ่อของเธอมาก

ลูกไปกินอาหารเย็นอย่างมีความสุข พอกลับถึงบ้าน ก็สามทุ่มกว่าไปแล้ว นานาสั่งให้เด็กๆสองคนอาบน้ำ ทิวก็ ยืนดู เด็กๆสองคนนั่งที่อ่างอาบน้ำ ตัวอ้วนๆตุ้ยๆ น่ารักมาก

นานาเปลี่ยนชุดนอนให้ลูกๆเสร็จ ทิวก็พาพวกเขาไป นอนที่ห้อง นานาเก็บของที่ห้องอาบน้ำ เสร็จแล้วก็ไปที่ ห้องของเด็กๆต่อ เธอเห็นทิวถือหนังสือนิทานมาเล่มหนึ่ง นั่งอ่านนิทานให้เด็กๆอยู่ข้างเตียง

นานาอึ้งไปสักพัก ผู้ชายคนนี้อ่านนิทานให้คนอื่นเป็น ด้วยหรอ หันมามองนานาแล้วก็หันกลับไปอ่านนิทานต่อ บรรยากาศในห้องเงียบมาก เด็กๆสองคนมองแด๊ดดี้ด้วย ตาที่กลมโต กำลังตั้งใจฟังนิทานคนแคระทั้งเจ็ดอยู่ เสียง อ่อนหวานเหมือนกับเสียงเปียโนของทิว อย่าว่าแต่เด็ก ชอบฟังเลย นานาที่ยืนอยู่ตรงประตู
ยังรู้สึกว่าเสียงของทิวนั้นมีเสน่ห์สุดๆเลย เหมือนกับ ว่ามีพลังวิเศษบางอย่าง พออ่านนิทานเล่มนั้นจบ ทิวลูบ หัวของลูกๆแล้วกล่อมให้เด็กๆนอน เด็กๆทั้งสองคนอยู่ใต้ มือที่อบอุ่นของแด๊ดดี้ที่กำลังลูกผมของพวกเขาอยู่ พวก เขาก็ค่อยๆหลับไป